محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1832717107
فلسفه برا ی کودکان
واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: View Full Version : فلسفه برا ی کودکان s_mary11th September 2007, 03:18 PMفلسفه برای کودکان کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند (فلسفه براي كودكان) فلسفه براي كودكان و نوجوانان چيست؟ در اواخر سالهاي 1960، زمانيكه متيو ليپمن در دانشگاه كلمبيا واقع در نيويورك در رشته فلسفه مشغول تدريس بود متوجه شد كه دانشجويانش فاقد قدرت استدلال و قدرت تميز و داوري هستند و همچنين متوجه شد كه براي اينكه قدرت تفكر اين دانشجويان بطور قابل ملاحظه اي تقويت شود، ديگر بسيار دير شده بود . او به اين فكر افتادم كه اين كار مي بايست در دوران كودكي انجام ميگرفت. بايد وقتي كودكان و نوجوانان در سن يازده يا دوازدسالگي بودند، يكسري دوره هاي درسي در خصوص تفكر انتقادي يا حل مساله مي گذارندند . اما براي تهية موضوعي قابل فهم و مورد پسند كودكان و نوجوانان، بايستي متون درسي بصورت داستان نوشته مي شد , داستاني دربارة منطق اكتشافي كودكان. اما اين كار نيز بايد با دقت و ظرافت بسيار انجام مي گرفت . اين داستان ها بايد راجع به فلسفة مورد اكتشاف كودكان مي بود. از اينرو ليپمن كتاب كشف هري استوتلميرکاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشند را نوشت. در سال 1970 اين كتاب به آزمايش گذاشته شدو بنظر مي رسيد بخوبي كارگر افتاده است. در پي آن براي معلمان يك كتاب راهنما كه شامل صدها تمرين فلسفي بود , نوشته شد. آن كتاب هم بخوبي نتيجه بخش بود. پس از چند سال , كتاب ليزا2 كه منحصراً مربوط به اخلاقيات بود و كتاب تكملة كتاب هري بود و به كودكاني اختصاص داشت كه اندكي بزرگتر بودند نوشته شد. كتاب هاي بيشتر و بيشتري نوشته شد كه هر كدام ويژة سطوح سني خاصي بود. اين كتابها بهمراه كتابهاي راهنماي كمك آموزيشان بودند.همچنين مجموعه متنوعي از كتابهاي نظري تأليف و منتشر شد. استخوانبندي برنامة «فلسفه براي كودكان و نوجوانان» P4C به تدريج در دانشگاه مونتكلير شكل گرفت و يا علاوه بر فراهم آوردن كتابهاي درسي متحد الشكل (داستان هاي فلسفي براي كودكان)، طرح آموزشي واحدي پيدا كرد كه در آن دانش آموزان سطوح مختلف با قرائت بخشي از داستان با صداي بلند , كلاس را آغاز مي كنند. به اين نحو كه، بچه‌هاي يك كلاس، بهمراه معلمشان حلقه‌وار دور هم مي‌نشينند و رودر روي هم با يكديگر به مباحثه مي‌پردازند(كه اين حلقه همان حلقة كندوكاو3 است). شاگردان، قسمت تعيين شدة كتاب را با صداي بلند مي‌خوانند، البته نه بيشتر از يك پاراگراف در هر بار (توزيع يكسان وقت هم در ميان كودكان نبايد فراموش شود كه پيامدها و استلزامات دموكراتيكي بهمراه دارد). وقتي قرائت يك پاراگراف تمام شد، معلم با اين پرسشها شروع مي‌كند: آيا در اين متن چيز مبهمي براي شما وجود دارد؟ آيا مي‌توانيد احساس خودتان را در قالب يك پرسش بيان كنيد؟ سپس معلم پرسش هر دانش‌آموز را بر روي تخته سياه مي‌نويسد و نام دانش‌آموز را بهمراه شمارة صفحه و شمارة سطرِ مورد بحث در كنار آن يادداشت مي‌كند. پس از آن مي‌پرسد چه كسي مي‌خواهد بحث را آغاز كند. دست‌ها بالا مي‌رود و معلم يكي از دانش‌آموزان را انتخاب مي‌كند تا در بارة پرسشها نوشته شده بر روي تخته بحث را شروع كند. در لحظة مناسب، معلم ممكن است تمريني را در خصوص آن موضوع خاص از كتاب كمك آموزشي مطرح كند. فرض كنيد كه پرسش چيزي شبيه به اين است: «آيا هري و بيل دوست هم هستند؟» بزودي كودكان شروع به درك اين نكته خواهند كرد كه مفهوم دوستي، مبهم يا دو پهلو است يا هر دو ايراد را دارد و بدين ترتيب معلم ميتواند بحثي را در زمينه ماهيت «دوستي» مطرح كند. (به طور حتم، استلزامات اخلاقيِ رابطة دوستي توسط دانش‌آموزان مورد توجه قرار مي‌گيرد). بدين طريق، كودكان با مفهوم دوستي آشنا و درگير مي‌شوند و پيشرفت كار ميتواند آنها را نه تنها در فلسفه بلكه در تمامي مطالعاتي كه در آنها با مفاهيمي سرو كار دارند كمك كند. اين روشي است كه فكر آنها را برمي‌انگيزد و تا زمانيكه قابليت نقادي و خود انتقادي را در آنها پديد نياورد، آرام نمي‌گيرد و اين به نوبة خود آنها را به «خود-اصلاحي» سوق مي‌دهد. اگر معلم بطرز مناسبي آموزش ديده و آماده باشد، كودكان احساس مي‌كنند كه در زمان اجراي اين برنامه در خانه هستند و معمولاً آنقدر از آن لذّت مي‌برند كه در پايان كلاس، اتمام كلاس برايشان ناگوار جلوه مي‌كند. اين امر بدين دليل است كه اين برنامه، آنها را ترغيب مي‌كند تا خودشان براي خودشان فكر كنند و ترجيحاً اجازه ندهند كه ديگران بجاي آنها و براي آنها فكر كنند. همچنين كودكان دوست دارند كه بتوانند افكار خود را به ديگران ابراز دارند و اگر لازم باشد از استدلال خود دفاع كنند و به يكديگر كمك كنند تا از استلزامات و پيامدهاي مفروضاتشان مطلع شوند. پيدايش و تكميل اين برنامه پيدايش «فلسفه براي كودكان و نوجوانان» از بدون مقدمه نبوده است. اين برنامه بر اساس رهنمودهاي جان ديويي و مربي روسي ليو ويگوتسكي4 بوجود آمده است كه بر ضرورت تعليم تفكر و تأمل و نفي آموزشِ صرفِ «حفظ كردن» تأكيد مي كردند. براي كودكان كافي نيست كه فقط آنچه را كه به آنها گفته مي شود به حافظه سپرده و سپس بياد بياوردند، بلكه آنها بايد موضوع مورد نظر را آزموده و تجزيه تحليل كنند. درست همان طوركه فرايند تفكر، پردازش اموري است كه كودكان دربارة جهان و از طريق حواسشان ياد ميگيرند، آنها نيز بايد دربارة آنچه در مدرسه ياد مي گيرند، بيانديشند. حفظ كردن مطالب، يك مهارت فكري كم ارزش و سطح پاييني است؛ به كودكان بايد مفهوم سازي، داوري و تميز امور از همديگر، استدلال و اموري از اين قبيل را ياد داد. آزمايشي كوچك اما فشرده كه بواسطة اين طرح به عمل آمد، نشان داد کاربران ثبت نام کرده قادر به مشاهده لینک می باشندكه امكان آن وجود دارد به كودكان استدلال قياسي و اصلاح شده اي را ياد داد، بدون اينكه اين كار "آموزش براي امتحان"5 باشد. اين آزمايش نشان داد كه با ارائة اين برنامه ميتوان به آنها ياد داد تا در مسائل مربوط به استدلالهاي صوري، 27 هفته سن هوشي بالاتري داشته باشند. و آزمايش هاي بعدي نشان داد كه اين اختلاف سن يا ضريب هوشي پس از بيست سال نيز حفظ مي شود. s_mary11th September 2007, 04:01 PMفلسفه و كودك موضوع فلسفه و كودك عنوان جديدي است كه در دهه‌هاي اخير تحت عنوانهاي مختلفي از جمله فلسفه براي كودكان (P4C) ، فلسفه با كودكان (PWC) ، فلسفه و كودك (PAC) و ... به عرصة فرهنگ و فلسفه آمده است. اين موضوع داراي دو جنبه است اول در زمينة آموزش و پرورش بطور كلي و دوم در زمينة آموزش فلسفه بطور خاص كه البته مورد اول بيشتر مورد نظر است. در اين شيوه، آموزش علوم و انجام كار تدريس در مدارس، برابر شيوة آموزش خلاّق و نقاد بصورت تعامل بين شاگرد و معلم پيشنهاد ميشود كه در آن شاگرد حق دارد دربارة هر موضوعي به پرسش و كندوكاو بپردازد و استاد در اين كار به او كمك مي‌كند. اين شيوه سبب ميشود شاگردان درس را بهتر و عميقتر درك كنند و به ذهن بسپارند و در حقيقت درس را اجتهادي و نه تقليدي بياموزند و در آينده نيز افكار و عقايد مختلف را پس از تحليل و بررسي و استدلال بپذيرند يا رد كنند. اين روش در عمل ظرافتهاي بسياري دارد كه بايد به معلمين آموزش داده شود تا بتوانند كودكاني فعال و اجتماعي پرورش دهند. افرادي بينا و هوشمند كه پيش از ورود به هر كار آن را عاقلانه بررسي مي‌كنند و با تحليل دقيق وارد آن مي‌شوند. در حقيقت ميتوان آموزش فلسفه به كودك را پرورش تفكر در كودك ناميد و اين آموزش تفكر مزايا و فوائدي دارد كه از آن جمله ميتوان به موارد زير اشاره كرد: ـ ايجاد خودباوري و بالا بردن اعتماد به نفس در كودك ـ علاقمندي به درس و معلم ـ اعتقاد به مفيد بودن دروس و ايجاد انگيزه براي يادگيري -بروز استعدادهاي پنهان و شكوفايي آن ـ درك و يادگيري بهتر معلومات ـ قدرت مقابله با مشكلات ـ قدرت نقادي و پرورش خلاقيت ـ كشف كمبودهاي معنوي كودك ـ بروز پرسشهاي پنهان كودك ـ عادت به تفكر فردي و گروهي ـ تقويت روحية همكاري ـ ايجاد رقابت سالم و دوستانه - استفاده از عقايد ديگران ـ ايجاد مسئوليت‌پذيري ـ داشتن انعطاف‌پذيري در زندگي آينده ـ مقابله با شستشوي مغزي و تبليغات سوء ـ ارتقاء سطح قضاوت در کودک از طريق استفاده از ملاكها و معيارها ـ بوجود آمدن خود تصحيحگري در كودكان ـ بالا بردن سطح توجه كودك به عقايد و آراء افراد در جامعه اين نتايج به كودك توانايي بيشتر نه فقط براي تحصيل بلكه براي زندگي اجتماعي آيندة او مي‌دهد و كودك را داراي قدرت تشخيص و تميز، قدرت تفكر، قدرت پرسشگري صحيح و مفيد، قدرت انتقاد، قدرت استدلال و قدرت خلاقيت و نوآوري بار مي‌آورد و استعدادهاي خفتة او را بيدار مي‌كند و بعلاوه كودك، نكات اخلاقي، فلسفي، ديني و اجتماعي را ياد مي‌گيرد. در ميان جانداران، حتي با هوش‌ترين آنها، فكر و آگاهي و استدلال وجود ندارد و اين ويژگي فقط در انسان نهاده شده كه متأسفانه برخي از آن استفاده نمي‌كنند. بيشتر مردم عليرغم ظاهر انساني خود ماشينهايي هستند كه طبق غريزه برنامه‌ريزي و كوك اوليه خلقت خود رفتار و زندگي مي‌كنند و براي خود تصميم ميگيرند. برخلاف آنچه بيشتر مردم تصور مي‌كنند اغلب مردم كارهاي خود را كمتر با تفكر و انديشه و تحليل منطقي انجام مي‌‌دهند و كمتر اتفاق مي‌افتد كه در برابر هر برنامه، اقدام يا عمل خود «چرا» بگذارند و اين نوعي ماشيني عمل كردن است كه انسان را در يك چارچوب خشك نگه مي‌دارد و از رشد و شكوفايي باز مي‌دارد. پرسش از ماهيت هركار طراوتي به روح انسان مي‌دهد و او را به تفكر وامي‌دارد. اين تفكر انسان را به نوعي آزادي و آزادگي و انصاف و دوري از تعصب مي‌كشاند و به او استدلال در انديشه مي‌دهد تا بتواند بايسته‌هاي زندگي و اطراف خود را با ابزار تفكر و استدلال درك كند نه از روي عادت، تقليد، تعصب يا غريزه‌هاي اوليه حيواني و خلاصه ماشين‌وار. اما بهتر است كه اساس كار منطقي انديشيدن از زمان كودكي و دوران آموزش اوليه باشد نه در بزرگسالي كه نهادهاي دروني انسان شكل گرفته و عادات و ملكات بر انسان حكومت مي‌كند. انساني كه با اين روش عادت كند نه در كودكي و نه در جواني دنبال هوسها نمي‌رود و زود شكار افكار و اهداف و ايدئولوژيهاي مضر نمي‌شود و با چراغ تفكر و استدلال راه مستقل خود را طي مي‌كند و در عمل يك شهروند خوب، يك دانش آموختة مجتهد و مبتكر و در زندگي داخلي همسر و مربي خوبي خواهد بود. در اين كار ظريف و پيچيده، گام اول و مهم آنست كه كودك به تفكر و پرسش فلسفي عادت كند و پديده‌هاي اطراف خود را به ديدة تدبر بنگرد و براي هرچيز در جستجوي علت و اسبابي باشد. گام بعدي بهره‌گيري از اين عادت براي يافتن پاسخ به پرسشهاي اصلي هر انسان است. سؤالاتي از قبيل اينكه «از كجا آمده‌ام»، «چرا آمده‌ام»، «به كجا مي‌روم»، «چگونه بايد زندگي كنم» و ... كه اين پرسشها استخوانبندي اصلي فلسفه است و در آن اركان ايمان ديني و اعتقاد به خدا و توحيد و معاد و بعثت انبياء و ديگر امور اعتقادي شكل مي‌گيرد. هر كودك از سنين پايين با پديده‌هاي طبيعي اطراف خود آشنا ميشود و در ذهنش پرسشهايي شكل مي‌گيرد كه فلسفي است و براي آن به پاسخ نيازمند است و اگر به او پاسخ داده نشود اين احساس فطري سركوب ميشود و گاه پيامدهاي ناشايست به بار مي‌آورد. توجه به اين نكته لازم است كه فلسفه‌اي كه به مدرسة كودكان مي‌رود جداي از فلسفه‌اي است كه فلاسفه آن را از عامه دورنگه مي‌داشتند. اصولاً فلسفه سطوح مختلفي دارد، پاره‌اي از مسائل آن براي عامه مردم قابل فهم است مثلاً اصول دين از مسائل فلسفي هستند كه مردم بايد آن را با استدلال و بدون تقليد و تعبد بياموزند و حتي تقليد در آن ممنوع است. بنابراين نبايد عامه مردم را دست كم گرفت و آنها را از تمام اقسام مسائل فلسفي محروم كرد. اما مسائل پيچيده‌اي هم در فلسفه هست كه ممكن است برخي از مدعيان فلسفه نيز از درك و فهم دقيق آن عاجز باشند. به هر حال آموختن آن بخش از فلسفه كه براي زندگي انسان مفيد باشد ضروري است. به پرورش ذهن كودك از زاوية ديگري نيز ميشود نگاه كرد و آن حق ذاتي كودك براي سؤال كردن و كنجكاوي براي درك مطلب است. به عبارت ديگر اولياء و مربيان كودك موظفند به اين حق طبيعي كودك پاسخ مناسب دهند و به وي به چشم يك دانشجوي فلسفه نگاه كنند و سعي كنند او را كودكي قادر به تفكر و خلاق بار بياورند و از سؤال و استدلال او جلوگيري نكنند و اين را بدانند كه سؤال هم حق معلم است و هم شاگرد و بيشتر حق شاگرد است تا معلم. در هر حال در فرايند رشد كودك مربيان مي‌توانند با استفاده از فعاليتهاي خاص، روش معين و ويژگي‌هاي فكري فيلسوفان به آموزش فلسفه به كودكان و نوجوانان بپردازند. s_mary14th September 2007, 04:01 PMهر آنچه معلم فلسفه براي كودكان و نوجوانان بايد بلد باشد نوشته: فيليپ كم ترجمه : احسانه باقري 1- شروع كار پيش از شروع يك درس، لازم است شما داستاني را كه مي‌خواهيد مطرح كنيد بدقّت بخوانيد و با مطالب مربوط به آن در كتاب راهنمایشآشنايي حاصل كنيد. وضعيّت فيزيكي كلاس بايد با اهداف شما متناسب باشد. چون شما مي‌خواهيد بچّه‌ها را ترغيب كنيد كه به يكديگر پاسخ دهند، بهترين وضعيّت اين است كه بچّه‌ها به شكل دايره بنشينند. آنها نبايد پشت رديف ميزها به طريقه‌‌هاي ديگري بنشينند كه از لحاظ فيزيكي به سمت معلّم، جهت‌يابي شده است. اين وضعيّت ، متضمن علايم و نشانه‌هاي نادرستي براي بچّه‌ها خواهد بود. هدف شما اين است كه بحث ميان دانش‌آموزان را تسهيل كنيد، و ترتيب نامناسب نشستن، اين را براي شما بسيار دشوار خواهد ساخت كه خود را از مركز بحث خارج كنيد. داستانهاي مورد بحث در P4C، محتواي انگيزاننده‌اي دارند. نظر بر آن بوده است كه آنها سؤالها، مسايل وافكاري را برانگيزند كه بتوان آنها براي بحث استفاده جست. پيش از آنكه شما درس را بر اساس اوّلين داستان آغاز كنيد،«مقدمه يا شروع كار» بسادگي به بچّه‌ها مي‌گويد كه آنها در كلاس فلسفه، داستانهايي را با هم خواهند خواند و دربارة چيزهايي كه برايشان جالب باشد، گفت‌وگو خواهند كرد. آنها اين فرصت را خواهند داشت كه سؤالهايي دربارة داستان بكنند، و اين سؤالها ميتواند دربارة هر قسمتي از داستان باشد كه از نظر آنها حيرت‌آور يا غيرعادي است، يا دربارة هر چيزي كه داستان، آنها را به فكر كردن دربارة آن وام مي‌دارد و آنها دوست دارند دربارة آن بحث كنند. بهتر آن است كه به همين شيوة ساده آغاز كنيم و به جاي آنكه بكوشيم در نقطة شروع، به توضيحات عريض و طويل بپردازيم، اجازه دهيم بچّه‌ها با همديگر كار فلسفي را آغاز كنند. تصميم در اين مورد به عهدة شماست كه خواندن داستانها را چگونه به انجام برسانيد و البته بديهي است كه به تركيب كلاس شما نيز بستگي دارد، امّا اگر دانش‌آموزان كلاس شما در خواندن، مهارت خوبي داشته باشند، توصيه من اين خواهد بود كه خواندن به صورت دوره‌اي در كلاس انجام شود و هر دانش‌آموز، به نوبت، يك بند را بخواند. به اين طريق، شما هر فردي را بر آن مي‌داريد كه به طور علني در فعاليّت كلاس شركت كند و اين از حيث گفت‌وگوي ميان شخصيّتهاي قصّه، احساس بهتري در بچّه‌ها ايجاد خواهد كرد. بعد از آنكه شما از همگان به خاطر خواندن داستان تشكّر كرديد، فوراً قسمت طرح سؤال را آغاز كنيد. به بچهها خاطر نشان كنيد كه آنها مي‌توانند دربارة هر چيزي كه آن را حيرت‌آور يافته‌اند يا به نحو ديگري برايشان جالب بوده، يا آنچه كه داستان، آنها را به فكر كردن دربارة آن واداشته و دوست دارند دربارة آن بحث كنند، به طرح سؤال بپردازند. به محض آنكه بچهها آغاز به طرح سؤال مي‌كنند، آنها را بر روي تخته بنويسيد، يا اگر مي‌خواهيد تخته را قبل از شروع درس بعدي فلسفه پاك كنيد، آنها را روي صفحة بزرگي از كاغذ يادداشت كنيد. اسم بچّه‌ها را در كنار سؤالهاي آنها بنويسيد تا حاكي از آن باشد كه آنها صاحب افكار خويشند. اين نيز اغلب مناسب خواهد بود كه از دانش‌آموزان سؤال كنيد كه كدام قسمت از داستان، سؤالهاي آنها را برانگيخته است. از آنها بخواهيد به كلاس بگويند كه كدام صفحه و خطوط، به سؤالهاي آنها مربوط است. اين كار، زمينة مراجعة آسان را فراهم مي‌آورد زيرا شما ممكن است به هنگامي كه در بحث، به بررسي سؤالها پرداخته‌ايد، بخواهيد به قسمت مورد نظر از داستان باز گرديد. بعد از آنكه شما كار طرح سؤال براي بحث را به جريان انداختيد، مي‌توانيد شيوة كار را تغيير دهيد. به عنوان مثال، مي‌توانيد كلاس را به گروههاي كوچك چهار يا پنج نفره تقسيم كنيد و از هر گروه بخواهيد تا سؤالي را مطرح كند و روي تخته بنويسد. چند دقيقه به گروهها فرصت دهيد تا در اين مورد بحث كنند كه مايلند چه سؤالهايي را مطرح سازند. اين كمك خواهد كرد كه مشاركت بچّه‌ها افزايش يابد. گاهي بچّه‌ها در بيان سؤالهاي خود، مشكل خواهند داشت. و ممكن است نياز به كمك داشته باشند. در اين صورت بهترين كار آن است كه بپرسيم آيا كس ديگري در كلاس هست كه بتواند به آنها كمك كند. از فرصت استفاده كنيد تا رفتارهاي مبتني بر همكاري را به وجود آوريد، به طوري كه دانش‌آموزان بتوانند به جاي آنكه از طريق آموزش شما ياد بگيرند كه چه بايد بكنند. از همديگر بياموزند، اگر لازم شد كه آنها را مستقيم‌تر كمك كنيد، بكوشيد اين كار را به اين نحو انجام دهيد كه از دانش‌آموز بخواهيد دربارة آنچه مي‌گويد، فكر كند. شما مي‌توانيد اين كار را از طريق سؤال كردن انجام دهيد. بعد از دريافت سؤالهاي دانش‌آموزان، آنها را به بيان ديگري اظهار كنيد و از آنان بپرسيد كه آيا منظورشان را درست فهميده‌اند. از آنها بپرسيد كه آيا اگر سؤال آنها مشكل داريد، آن را مشخص كنيد و بپرسيد كه آيا آنها مي‌توانند شما را كمك كنند تا آن قسمت از سؤال را بفهميد. اگر لازم شد، از دانش‌آموزان بخواهيد تا دربارة سؤال خود بيشتر فكر كنند وبعداً به سراغ آنها بياييد. اگر كارها بخوبي پيش رفته باشد، شما اكنون بايد صورتي از سؤالهاي دانش‌آموزان بر روي تخته داشته باشيد كه ميتواند به عنوان پايه‌اي براي بحث مورد استفاده قرار گيرد. شما بايد تصميم بگيريد كه از آنجا شروع كنيد. چنين نيست كه همه سؤالها از ديد شما به يك نحو ثمربخش به نظر برسد. يك يا دو سؤال ممكن است به هنگامي كه از كلاس پرسيده شود، علاقة بسيار زيادي ايجاد كند. چنين سؤالهايي اغلب الهام كنندة سؤالهاي به هم پيوسته‌اي هستند، به طوري كه با نگاهي به فهرست سؤالها ميتوان دريافت كه با دستة متمايزي از سؤالها ارتباط دارند. چنين سؤالها يا دسته‌هايي از سؤالها، نقطة شروع روشني براي بحث است. امّا قواعد عامي در اين مورد وجود ندارد كه از كجا بايد شروع كرد. به عنوان مثال، بعد از چند درس، دانش‌آموزي كه چيزي براي گفتن نداشت، ممكن است براي اوّلين بار، سؤالي را مطرح كند. شما بايد كوشش كنيد كه در صورت امكان، سؤال اين دانش‌آموز را در بحث بگنجانيد. البته بايد در اين مورد داوري كرد. امّا اگر پاية ديگري براي بحث پيش نيايد، بايد با اوّلين سؤال، كار را آغاز كنيد. به علاوه اگر بچّه‌ها به سؤالهايي علاقه داشته باشند، مي‌توانند حتّي در درسهاي بعدي، گاه با آنها سروكار داشته باشند. در پايان درس، از دانش‌آموزان خواهيم پرسيد كه آيا آنها مايلند در كلاس بعدي فلسفه، بحث را ادامه دهند و سؤالهايي را مطرح كنند كه قبلاً مورد بحث قرار نگرفته است. هر داستاني بايد مطالب كافي براي چند فراهم آورد. بگذاريد علاقة بچّه‌ها ، راهنماي شما باشد. s_mary19th September 2007, 01:39 AM2- هدايت بحث براي شروع بحث، اغلب اين فكر خوبي است كه از سؤال كننده‌ها بخواهيم سؤال خود را مطرح كنند. آنها ممكن است مايل باشند توضيح دهند كه چرا سؤال مذكور را كردند، يا ممكن است لازم بدانند آنچه را در ذهن داشتند، با تفصيل بيشتري توضيح دهند و در صورتي كه خود به بيان اين مطالب نپرداخته باشند، ميتوان از آنها خواست كه اين كار را بكنند. ممكن است حتّي در اين مورد پيشنهاداتي داشته باشند كه سؤالهايشان چگونه ميتواند پاسخ داده شود. تا اين زمان، مطمئناً بايد بچّه‌هاي بيشتري، براي مشاركت در بحث آماده شده باشند. اجازه دهيد تعدادي از بچهها، يكي پس از ديگري، سخن خود را مطرح كنند، به طوري كه بحثي پا بگيرد. نكاتي وجود دارد كه لازم است شما به محض شروع بحث، آنها را در نظر داشته باشيد. اينها ممكن است مسلتزم مداخلة شما در جريان بحث باشند. آيا آنچه مي‌گويند واضح است؟ دانش‌آموزان ممكن است در بيان نظر خويش، احساس مشكل كنند. آنچه آنها مي‌گويند ممكن است مبهم يا گنگ باشد؛ يا بسادگي ممكن است بسياري از بچّه‌هاي ديگر كلاس، صحبتهاي آنها را نفهمند. براي ديدن علايم نامفهوم بودن مطالب در كلاس، همواره بر برج ديده‌باني در انتظار باشيد. اگر دانش آموزي در بيان، مشكل دارد، از دانش‌آموزان ديگر بخواهيد تا كمك كنند، يا خود بكوشيد آنچه را اين دانش‌آموز مي‌گويد به بياني ديگر اظهار كنيد، و آن گاه بپرسيد كه آيا منظور او را خوب فهميده‌ايد. آيا آنچه مي‌گويند هماهنگ است؟ اجازه ندهيد كه دانش‌آموزان تناقض گويي كنند و مواظب باشيد توجّه آنها را به آن موضوع جلب نكنيد. اگر در آنچه دانش‌آموزي مي‌گويد تناقض يا ناهماهنگي يافتيد، از او دربارة آن سؤال كنيد:«من اوّل فكر كردم كه شما داشتيد چنين مي‌گفتيد، امّا اكنون به نظر مي‌رسد كه سخن شما از اين قرار است. آيا همين طور است؟» اين را بوضوح نشان دهيد كه شما براي هماهنگي ارزش قايل هستيد. بزودي در خواهيد يافت كه بچهها نيز تصميم ميگيرند سازگاري سخنانشان را بالا ببرند. چگونه با عدم توافق مواجه مي‌شوم؟ دانش‌آموزان همچنين ممكن است «با يكديگر» به تناقض درافتند و اين امر اغلب بصراحت، امّا گاهي نيز بدون آنكه متوجه آن شوند رخ مي‌دهد. اگر شما دريافتنيد كه عدم توافقي ضمني وجود دارد، اين سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 814]
-
گوناگون
پربازدیدترینها