واضح آرشیو وب فارسی:سایت ریسک: sonbol256130th June 2007, 12:19 AMبرای نخستینبار در منطقه حفاظتشده ورجین، کرکس کوچک یا کرکس مصری مشاهده شد. آرش قدوسی، كارشناس محیطزیست و عضو انجمن طرح سرزمین به همراه پرهام دیباج از انجمن بومپژوهان، روز ۱۵خردادماه سالجاری موفق به مشاهده و عكسبرداری از این گونه كمیاب در ارتفاعات زرد بند ورجین در استان تهران شدند. این کرکس در هنگام پرواز بدنی سفید، شاهپرهایی سیاه در بالها و دمی الماس شکل (مثلثی) دارد که در شناسایی آن سودمند است. کرکس مصری شاید زشتترین پرنده ایران باشد، اما نقش اکولوژیکی آن در طبیعت بسیار حائز اهمیت است. غذای اصلی کرکسهای مصری لاشه جانوران و زبالههای انسانی است. در واقع، کرکس مصری گونهای «پاککننده» محسوب میشود که با پاک کردن منطقه از وجود لاشه جانوران تا حدود زیادی از شیوع بیماریها در میان وحوش میکاهد. در آفریقا تخم شترمرغها را میشکند و از آنها تغذیه میکند، برای این کار کرکس یک قطعه سنگ کوچک را به پوسته تخم میزند تا شکسته شود. کرکس مصری پاهایی قوی دارد و میتواند خزندگان تنبل را شکار کند، اما ترجیح میدهد که از بقایای لاشهها و پسماندهای انسانی غذای خود را تامین کند. این پرنده ۶۰ سانتیمتر طول و ۶/۱ تا ۴/۲ کیلوگرم وزن دارد. لانه این کرکس روی صخره ها، شکاف کوهها و بهندرت روی درختان بلند ساخته میشود. کرکس مصری یک یا دو و بهندرت سه تخم میگذارد. جوجهها بعد از هفت یا هشت هفته از تخم خارج میشوند. جوجهها به دلیل اینکه بهوسیله لاشههای فاسد و غذای بالا آورده شده توسط والدین تغذیه میشوند، بسیار متعفن و بد بو هستند به طوری که افراد حساس بهندرت میتوانند بوی آنها را تحمل کنند. پرنده جوان بسیار آهسته فعالیت میکند و برای انجام هر کاری وقت زیادی صرف میکند. فعالیتهای انسانی مانند خطوط انتقال برق، جادهها، توریسم کنترل نشده، مسمومیت مداوم و شکار از اصلیترین خطرات تهدیدکننده کرکسهای مصری است. محدوده پراکنش آن آفریقایشمالی و شرقی، جنوب اروپا، خاورمیانه تا هندوستان است. این پرنده هیچگاه تا این حد (منطقه ورجین، لواسان) به نقاط شمالی ایران نفوذ نکرده، هرچند که از پارک ملی کویر گزارش شده است. منطقه حفاظتشده ورجین با ۲۶۹۰۷ هکتار مساحت در سال ۱۳۶۱ به تصویب سازمان حفاظت محیطزیست رسید. این منطقه از تنوعزیستی بسیار بالایی برخوردار است. در این منطقه ۵۷۷ گونه گیاهی شناسایی شده است که ارس، بید، زرشک، زبان گنجشک، تنگرس، گون آسای دماوندی، آویشن، ریواس، گل ماهور، گاوزبان و کلاه میرحسن دماوندی از مهمترین گونههای منطقه است. از پستانداران آن میتوان قوچ و میش، کل و بز، پلنگ، گراز، گرگ، کفتار، روباه، سمور و خرگوش را نام برد. این در حالی است که جوندگان منطقه تا حدود زیادی ناشناخته مانده است. لازم به ذکر است، برای مدتهای طولانی گزارش مستندی از حضور پلنگ در این منطقه به دست نیامده است. از مهمترین گونههای پرنده میتوان عقاب طلایی، کبک، کبک دری و دال را نام برد. طبیعت زیبا، هوای پاک و نزدیکی به پایتخت سبب جذب بیش از ظرفیت گردشگران به منطقه شده است و همین امر موجب آلودگی شدید رودخانه جاجرود و تغییر کاربری اراضی، ساختوساز بیرویه و رشد جمعیت در منطقه ده است. علی ترك قشقایی روزنامه هممیهن سایت ما را در گوگل محبوب کنید با کلیک روی دکمه ای که در سمت چپ این منو با عنوان +1 قرار داده شده شما به این سایت مهر تأیید میزنید و به دوستانتان در صفحه جستجوی گوگل دیدن این سایت را پیشنهاد میکنید که این امر خود باعث افزایش رتبه سایت در گوگل میشود
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سایت ریسک]
[مشاهده در: www.ri3k.eu]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 632]