محبوبترینها
از کجا بفهمیم قاشق چنگال اصل است | قاشق چنگال تقلبی نخرید!
با چاپ روی وسایل یک کسب و کار پرسود بسازید
قیمت دیگ بخار و تولیدکننده اصلی دیگ بخار
معروف‌ترین هدیه و سوغاتی یزد مشخص شد!
آشنایی با انواع دوربین مداربسته ضد آب
پرداخت اینترنتی قبوض ساختمان (پرداخت قبض گاز، برق و آب)
بهترین دوره آموزش سئو محتوا در سال 1403 با نام طوفان ۱۴۰۳ در فروردین ماه شروع می شود
یک صرافی ارز دیجیتال چه امکاناتی باید داشته باشد؟
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
تعمیرگاه مجاز تعمیر ماشین لباسشویی در شرق تهران
جراحی و درمان ریشه دندان عفونی با خانم دکتر صفوراامامی
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1799451906
والدين مهربان با الگوهاي تربيتي نامهربان
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
والدين مهربان با الگوهاي تربيتي نامهربان نويسنده:فريبا شکيبا مهارت فرزندپروري اين روزها از والدين و معلمان بسياري اين جمله ها را زياد مي شنويم، بچه هاي اين دوره زمانه با گذشته خيلي فرق کردند. آن زمان ها معلم ها و والدين ارج و قرب زيادي داشتند، جلوي آن ها جيک ما درنمي آمد و بدون اجازه آن ها آب هم نمي خورديم. با وجود انيکه تنبيه سختي هم مي شوند اما اصلاً حرف گوش نمي دهند. مي گي اين کار رو بکن، انگار نه انگار، دقيقاً برعکس اون کار رو انجام مي دن، از هيچ کس حساب نمي برند. خيره، لجباز، تنبل، ناسازگار و ... هستند. چه اتفاقي افتاده است؟ که ما چنين شاهد افزايش چالش، درگيري و مشکلات در بين خانواده ها و مدارس هستيم. آيا واقعاً بچه ها تغيير کرده اند؟ در واقع بچه ها و والدين عوض نشده اند، اين مشکلات به دليل چند تغيير اساسي در نظام اجتماعي و فرهنگي در سراسر جهان به ويژه در کشور ما رخ داده است. صرفنظر از بررسي عوامل جامعه شناختي اين تغييرات در هر جامعه از قبيل عوامل اجتماعي و اقتصادي، پيشرفت تکنولوژي اعم از ماهواره، اينترنت، تلفن همراه و پيامک و ... که همه مي دانيم يکي از دلايل بروز اين مشکلات آماده نبودن بستر و فرهنگ مناسب است، يکي از تغييرات عمده و مهم؛ آگاهي و آشنايي مردم از حقوق خود در سراسر جهان است که به دليل عدم تغيير در نظام آموزشي و تربيتي سنتي در مدارس و خانواده به وجود آمد. در گذشته نظام تربيتي حاکم بر اغلب خانواده ها بر مبناي تربيت سنتي، مستبدانه، کنترلي و پدرسالارانه بود. در آن خانواده هاي پدرسالار، همسر و فرزندان در واقع در مالکيت پدر قرار داشته و پدر ارباب آنها به شمار مي رفت. در اين سيستم مستبدانه زبان تعليم و تربيت بر اساس دو روش تنبيه جسمي و تنبيه کلامي بود. اما هنوز متاسفانه فرزندان بسياري از ما قرباني اين سيستم تربيتي سنتي هستند. که يکي از دلايل اين چالش ها در بين خانواده ها آشنايي مردم به ويژه زنان و کودکان و نوجوانان از حقوق خود است. بنابراين ديگر نمي توان با زور و تهديد و خشونت آنها را تربيت و کنترل کرد. به اعتقاد روان شناسان فرزندان اين والدين چنين استدلال مي کنند اگر شما حق داريد مرا تنبيه کنيد من هم حق دارم شما را تنبيه کنم. که رفتارهايي مانند خشونت، ناسازگاري، لجبازي و ... همچنين تغيير نظام معلم و پدرسالاري به شاگرد و فرزندسالاري از نتايج اين استدلال است. هر چند تبديل زور و قدرت به احترام متقابل که از نيازهاي اساسي انسان است، شايد نياز به ساليان زيادي داشته باشد اما خوشبختانه خانواده هاي زيادي اين واقعيت را پذيرفته اند که امروز ديگر تنبيه جسمي و کلامي تأثير گذشته را ندارد. شما براي تربيت فرزند خود از چه الگويي استفاده مي کنيد؟ به نظر مي رسد تربيت اغلب فرزندان هنوز بر اساس تنبيه کلامي يا همان عادت ها و الگوهاي مخرب است. هرچند امروزه تنبيه جسمي نسبتاً کاهش پيدا کرده است اما هنوز به کار بردن عادت هاي مخرب که آثار ويرانگر آن بيش از تنبيه جسمي است و زندگي انسان را فلج مي کند، در اکثر مدارس به صورت تنبيه پنهان درآمده است و همچنين در اکثر خانواده ها، به ويژه در بين همسران، رايج است. علاوه بر آن اگر در گفت و گو و روابط خود دقت کنيم نه تنها در خانواده بلکه در اکثر روابط فردي و اجتماعي نيز زبان گفت و گوي بسياري از ما با استفاده از الگوهاي مخرب است که روابط را سرد و تيره و تار مي کند. الگوهاي مخرب شامل موارد زير است: 1-عيب جويي:چقدر تنبلي، تو اصلاً مسووليت سرت نمي شه. 2-مسخره کردن:سطل زباله متحرک وارد شد. فقط خوردن و خوابيدن بلدي. 3-ناسزا و تحقير کردن:تو هيچي نمي شي، چه مرگته آخه آستينمو نکش، چقدر بي ادبي. 4-سرزنش کردن:فراموش کار، اگر گردنت به شانه ات وصل نبود فراموش مي کردن سرت را هم به خانه بياوري، هزار بار گفتم، تو اصلاً آدم نمي شي. 5-شرمنده کردن:بايد از خودت خجالت بکشي که جلوي دوستام آبروم رو بردي. 6-اخطار دادن، تهديد و ترس:زود باش، تلفن رو همين الان قطع کن. ديگه حق نداري با اون ارتباط برقرار کني. اگه يک بار ديگه روي ديوار چيزي بنويسي کتک مفصلي مي خوري. 7-متهم کردن:کي شکلات خورده پوستشو انداخته رو زمين؟ چقدر بي توجهي، ببين زمين رو پر از کثافت کردي. 8-شکوه، نق و غرغرزدن:از دست کارهات خسته شدم، اين چه زندگي نکبتيه، بچه هم بچه هاي قديم، يک بار شده تو خونه کمکم کني. 9-دستور دادن:زود باش سريع اتاقت رو مرتب کن، سر و صدا موقوف، همين الان برگرديد به کلاس، هر چي من مي گم، انجام بده، بکن، نکن، بشين، نشين، نرو، و ... 10-مقايسه:از پس خاله ات ياد بگير که نصف توست، ببين چقدر به درسش توجه مي کنه. 11-پيشگويي:باز که دروغ گفتي، پس فردا تو زندگيت آدمي مي شي که هيچ کس بهت اعتماد نمي کنه. 12-برچسب زدن:تنبل، گيج، دست و پا چلفتي، بد شانس و ... 13-انکار احساسات:گريه نکن اون فقط يک پرنده بود. 14-امر و نهي فراوان، موعظه و ارشاد هر چند شايد با اين شيوه مستبدانه در کوتاه مدت قادر به کنترل کودک خود باشيم اما در بلند مدت شاهد عواقب اين سيستم تربيتي در بزرگسالي و آينده فرزند خود خواهيم بود. در اين زمينه دکتر ويليام گلاسر روان پزشک بزرگ جهان در کتاب نوجوانان ناخشنود مي نويسد:با اعمال زور در روابطمان با ديگران، تنها مي توانيم فعاليت هاي آن ها را کنترل کنيم ولي هرگز نمي توانيم افکار آنها را تحت کنترل در آوريم. از آنجا که فرد شخصيت مستقلي دارد وقتي از نظر ما پنهان است، هر کاري که دلش مي خواهد انجام مي دهد. نکته بسيار مهم اين است که در گفت و گو با مردم اغلب والدين و معلمان در پاسخ به اين سوال که چرا از اين سيستم پيروي مي کنيد، ضمن ابراز علاقه، عشق و دلسوزي خود مي گويند ما تصور مي کنيم که با روش هاي کنترلي و الگوهاي مخرب بچه ها به جنب و جوش افتاده، درس گرفته و در جهت رفتار بهتر تحريک شده و بيشتر تلاش مي کنند. مثلاً اگر به آنها بگوييم تو چقدر فراموشکار و تنبل هستي به آنها برمي خورد بيشتر تلاش و دقت مي کنند. اما روان شناسان معتقدند اين نوع گفتار به ويژه با لحن بد و تحقيرآميز به دليل ايجاد تصوير "من بدم" و همچنين انتقال پيام هاي منفي در ذهن فرد درست نتيجه عکس مي دهد. زيرا فرد برچسب را باور کرده و تصور مي کند واقعاً آدم بد، فراموشکار و تنبلي است و هيچ تلاشي در جهت بهبود رفتار خود نمي کند. به طور کلي تنبيه چه جسمي، چه کلامي، به ويژه در حضور ديگران، باعث مقاومت در هر فردي مي شود و علاوه بر ايجاد احساس بي ارزشي و گناه و ايجاد حس تنفر، کينه جويي و انتقام و تلافي، همچنين باعث سرکشي، خشونت، پرخاشگري و ناسازگاري مي شود به همين دليل والدين مي گويند هر چقدر به آنها مي گوييم فايده اي ندارد، انگار، با ديوار حرف مي زنيم و رفتار آنها بدتر مي شود. هر چند در موارد بسيار نادري اين جملات ممکن است مؤثر واقع شود و والدين قادر باشند او را با سيلي چه بر جسم و چه بر روح و روان وارد دانشگاه کنند. اما آيا آنها واقعاً از نظر جسمي و رواني، انسان هاي سالمي خواهند بود و در زندگي فردي، اجتماعي و زناشويي خود هم موفق خواهند شد؟ تعدادي از آثار مخرب تربيت سنتي بر مبناي دو روش تنبيه جسمي و کلامي: 1-از بين بردن تفکر خلاق و نقاد و به طور کلي فکر و انديشه و خلاقيت 2-از بين بردن اعتماد به نفس 3-از بين بردن احساس مسووليت و حس همکاري 4-افسردگي:يکي از عواقب اين شيوه تربيتي است که آثار آن بيشتر در بزرگسالي ديده مي شود. 5-افزايش رفتارهاي ناسازگارانه، خشونت و پرخاشگري 6-عدم ابراز وجود و جرات مندي از بين بردن فکر و انديشه و خلاقيت در زمينه آثار مخرب ديگر اين سيستم، دکتر علي بابايي زاد، مشاور و مدرس TA (تحليل رفتار متقابل)، شاخه روان درماني معتقد است در يک خانواده پدر سالار ما با والديني رو به رو هستيم که به عنوان بخشي از فرهنگ، مدام چوب به دست ايستاده و تا فرد اشتباه کند او را مورد سرزنش و توهين قرار مي دهد. مسلماً در چنين سيستمي، علاوه بر اينکه کودکان به دليل ترس و وحشت، وادار به رفتارهاي نامطلوبي مانند دروغگويي مي شوند همچنين جرات ابراز احساس و ابراز نظر و عقيده و به طور کلي اجازه فکر کردن را ندارند که بزرگترين آسيب آن عدم رشد و پرورش فکر و انديشه است که در صورت عدم پرورش آن، فرد عقلانيت و قاطعيت را که از ويژگي هاي والدين مؤثر است نياموخته و مسلماً از روش هاي مستبدانه که ويژگي انسان هاي ضعيف است، استفاده مي کند. شيوه هاي نوين تربيتي بر اساس اصول برابري و احترام اين شيوه ها جديدترين روش هاي آموزشي است که بر خلاف روش هاي مستبدانه بر مبناي اصول برابري و احترام متقابل استوار است. که در واقع نيز در صورت احترام به عقايد، احساسات و نيازهاي کودک و نوجوان و به طور کلي هر انساني مي توان از جدال با آنها جلوگيري به عمل آورد. در حقيقت اگر مي خواهيم جوانان به خود و ديگران احترام بگذارند بايد به آنها احترام بگذاريم و اين کار عملي نيست مگر به احساسات آنها احترام بگذاريم. در اين روش به جاي استفاده از الگوهاي مخرب يا کشنده از الگوهاي سازنده و پيوند دهنده مانند گوش کردن، مذاکره کردن، حمايت و دلسوزي کردن، عشق و دوستي، مراقبت کردن، و ... به ويژه تشويق کردن به جاي توجه به نقاط ضعف در جهت حل مشکلات رفتاري استفاده مي شود. يکي از شيوه هاي مؤثر اين سيستم، رفتار مهربان و قاطعانه والدين است. البته قاطعانه نه به معناي به کار بردن شيوه هاي مبني بر تفکري عاقلانه و منطقي است. راهکاري نو براي مشکلات رايج در خانواده ها يکي از مشکلات رايج در بين اکثر خانواده ها جار و جنجال بر سر تکاليف مدرسه است. تصور کنيد فرزند شما غرق در تماشاي يک برنامه تلويزيوني است. رفتار اغلب والدين: پس کي مي خواي تکاليفتو انجام بدي؟ سريع تلويزيون رو خاموش کن. کشتي منو. تو هيچ وقت آدم نمي شي. مراحل زير راهکاري مناسب براي حل اين مشکل است. 1-احساسات و نيازهاي کودک را در نظر بگيريد. حدس مي زنم شروع کردن تکليف مدرسه کار سختي است احتمالا بعد از سپري کردن يک روز طولاني در مدرسه دلت مي خواهد استراحت کني. 2-احساسات و نيازهاي خود را ابراز کنيد. دو چيز منو ناراحت مي کنه. اول انيکه مراقب باشم تا تو هر شب تکاليفتو انجام بدي و مي بينم تو تا ديروقت بيدار مي موني و صبح روز بعد خسته و خواب آلود بيدار مي شوي. 3-از کودک دعوت کنيد تا به شما کمک فکري کند: در اين فکرم که آيا مي توانيم فکرهايمان را روي هم بگذاريم و به نظريه اي برسيم که هر دو را راضي کند. من همه چيز را خواهم نوشت، اول تو شروع کن. 4-تمام عقايد را بدون ارزيابي کردن بنويسيد. 5-بعد از بررسي راه حل ها و توافق با همديگر، يک راهکار را عملي کنيد. در واقع وقتي احساسات بچه ها را به ويژه در دوران کودکي که پر از شور بازي هستند نديده مي گيريم آنها به سختي مي توانند رفتار خود را تغيير دهند. وقتي احساسات بچه ها پذيرفته مي شوند، براي آنان آسانتر خواهد بود که رفتار خود را تجديدنظر کنند. در حقيقت، کودکي که زير بمباران سرزنش و توهين و انتقاد و موعظه و ... قرار مي گيرد غمگين و عصبي شده، به سختي مي تواند حواس خود را جمع کند و به مشکل خود فکر کند و رفتار خود را تغيير دهد. سرزنش کردن يکي از الگوهاي مخرب بسيار رايج ديگر، سرزنش کردن است. براي نمونه کودکي را تصور کنيد که مرتب وسايل خود را گم کرده و يا فراموش مي کند به مدرسه بياورد. واکنش والدين:اين فراموشکار، باز که مدادهاتو جا گذاشتي؟ خوبه باز حداقل خودتو مدرسه جا نمي زاري. واکنش معلمان:اي شلخته، باز هم که مدادت را فراموش کردي بياري، حالا با چي مي خواهي بنويسي؟ بايد وقت کلاس گرفته شود و همه معطل بمانند که خانم يک مداد بياره. واکنش کودک:من آدم شلخته و فراموش کاري هستم، ضمن اينکه فکر مي کند والدين و معلمان او افرادي بي رحم هستند همچنين به فکر انتقام و تلافي نيز مي افتد. همانند راهکار مشکل قبلي، والدين مي توانند در جهت حل مشکل از فرزند خود کمک بخواهند. متاسفانه برخي از والدين علاوه بر سرزنش، شروع به داد زدن و موعظه و ارشاد مي کنند که علاوه بر اينکه بي فايده است مشکل را بيشتر مي کند. نکته بسيار مهم اين است که والدين نبايد انتظار داشته باشند با خواندن و به کار بردن يک نکته و تکنيک فرزند آنها سريع تغيير کند. به اعتقاد روان شناسان گاه تغيير رفتاري نامطلوب نياز به 6 ماه زمان دارد. به طور کلي تربيت و يا تغيير يک رفتار نامطلوب به عوامل متفاوتي همچون يکي بودن الگوهاي تربيتي يکسان پدر و مادر و... بستگي دارد که در صورت يکسان نبودن اين الگوها فرد از طريق ماهواره، فيلم، محيط و ... الگوبرداري خواهد کرد. منابع: 1-کتاب "به بچه ها گفتن، از بچه ها شنيدن" نوشته آدل فابر - آلين مازليش -مترجم:نفيسه معتکف، انتشارات دايره (66491488) 2-تجربيات شخصي. نشريه موفقيت، شماره 177. /ج
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 529]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها