واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بر اساس تحقيقات و بررسي هاي بين المللي از سوي سازمان هاي دخيل در امر مديريت بحران و سوانح، ايران چهارمين كشور مستعد حوادث در آسيا و ششمين كشور مستعد حوادث درجهان است؛ چنانچه سهم ايران از پديده هاي نامطلوب طبيعي 6 درصد كل بلايا در جهان است. به گزارش خبرنگار اجتماعي ايرنا، ايران با احتمال وقوع 31 سانحه طبيعي از بيش از 41 نوع سانحه طبيعي ثبت شده در جهان، روبرو است و به همين دليل افزايش آمادگي، مطالعه و شناخت خطرات براي برخورد با اين نوع بلايا براي مديران بحران و سوانح ضروري است. كارشناسان مي گويند با توجه به گستره وسيع رخدادهاي طبيعي در كشور كه بيش از 75 درصد از انواع نمونه هاي سوانح طبيعي را در بر مي گيرد، برنامه ريزي براي پاسخگويي به حوادث و سوانح به عنوان ضرورتي انكار ناپذير بايد مورد توجه سازمان هاي امدادرسان كشور قرار گيرد. درفاصله زماني سال هاي 1380 تا 1389 در ايران به طور متوسط سالانه چهار هزار نفر براثر بلايا و حوادث طبيعي جان خود را از دست دادند و 55 هزار نفر نيز در اثر حضور دراين حوادث دچارآسيب هاي جدي شدند. صاحبنظران مي گويند عمليات هاي امداد و نجات يكي از پرحجم ترين نوع عمليات ها از نظر تهيه، ارسال و توزيع تجهيزات و كالاها براي مجروحان و مصدومان ناشي از سوانح است. به گفته متخصصان و نيروهاي واكنش سريع امدادي، هرگاه تجمع زيادي از انسان ها به هردليلي گردهم جمع شوند، مساله ايمني و امنيت آنها بايد مورد توجه جدي قرار گيرد و برنامه ريزان و متوليان اين گونه تجمع ها نبايد هر گونه احتمال وقوع حوادث و سوانح بزرگ را ناديده بگيرند و كم اهميت جلوه دهند. برخي از اين حوادث ممكن است، به دليل بروز حادثه اوليه مانند زلزله، آتش سوزي، انفجارات و مخاطرات شيميايي و ميكروبي صورت پذيرند اما تعداد زيادي از اين حوادث، ناشي از رفتارهاي احساسي افراد در اثر هجوم و شوك ناگهاني تجمعات است. به عنوان مثال، پنجم فروردين سال 84 با پايان يافتن بازي تيم هاي ايران و ژاپن كه به پيروزي تيم ملي ايران انجاميد، تماشاگران به علت بسته بودن خروجي اصلي ورزشگاه و عدم برنامه ريزي و هماهنگي ناچار به استفاده از خروجي هاي فرعي شدند كه فاقد پهناي كافي براي عبور تماشاگران بود كه متاسفانه حدود 6 نفر از تماشاگران كشته و 40 نفرزخمي شدند. حادثه كشته شدن نزديك به 400 نفر در جشنواره آب در كامبوج كه در يك مراسم به وقوع پيوست، نمونه اي از اين نوع حوادث است كه با ورود حجم عظيمي از مردم به پل متحركي كه درمنطقه برگزاري جشن بود، پل شروع به تكان خوردن كرد و افرادي فرياد مي زدند كه پل در حال خراب شدن است و مردم با وحشت در صدد فرار از روي پل افتادند كه هجوم جمعيت براي فرار و ترس ايجاد شده، باعث كشته شدن تعداد زيادي از افراد شد. اين اتفاقات كه بحران هايي انسان سازاست، در نتيجه عدم آگاهي مردم شركت كننده وعدم وجود مديريت تجمع اتفاق افتاده اند. براي پيشگيري از وقوع اين نوع بحران ها، مديريت ايمني تجمع ها بايد در دستور كار همه كساني كه به نوعي با برنامه ريزي تجمع ها اعم از موردي و منظم سر و كار دارند، قرار داشته باشد. شناخت رفتار مردم در تجمع ها نقش بسيار اساسي در مديريت موفقيت آميز تجمع ها از نظر ايمني دارد. فرار، رفتار طبيعي انسان ها، هنگام ترس از يك خطر واقعي يا ذهني است و ترس زماني شكل مي گيرد كه افراد نسبت به امكان فرار مايوس شده باشند كه اين موارد در تجمع ها ممكن است اتفاق افتد. در تجمع ها همچنين ممكن است با پديده هجوم مواجه شويم و اين پديده زماني رخ مي دهد كه افراد زيادي براي رسيدن به مكان، شي و فرد جاذب با هم رقابت مي كنند. اين مساله عمدتا مواقعي رخ مي دهد كه افراد در حالت وارد شدن به مكان يا رسيدن به شي يا رسيدن به يك فرد ( شخصيت سياسي ،اجتماعي ، فرهنگي ) هستند. در بسياري موارد، آگاهي نداشتن، اطلاعات غلط يا درك غير واقعي منجر به بروز حوادث ناگوار در تجمع ها مي شوند. در تجمع ها، رفتار و درك افراد تحت تاثير رفتار و درك افراد پيرامون قرار مي گيرد و در بسياري از بحران هايي كه در اثر تجمع هاي مردمي ايجاد شده، تمركز جمعيت در فضا به نقطه تجمع بحراني رسيده است. اين نقطه بحراني، زماني است كه فضاي موجود براي هر نفر به كمتر از 50 سانتيمتر مربع مي رسد. اصولا براي افرادي كه در حال پياده روي هستند، حداقل بايد 2.3 مترمربع فضا براي هر نفر در نظر گرفته شود و زماني كه فضاي سرانه به نزديك و كمتر از يك متر مربع مي رسد، حركت به كندي صورت خواهد گرفت. در تراكم 50 سانتيمتر مربع براي هر نفر، ظرفيت فضا به حداكثر خود مي رسد و امكان تحرك افراد بسيار محدود مي شود و در فضاي كمتر از 30 سانتيمتر مربع براي هر فرد، افراد ناخواسته به يكديگر فشار خواهند آورد. در فضاي سرانه 20 سانتيمتر مربع به ازاي هر فرد، شاهد نيروهاي خطرناك تجمع و فشارهاي رواني ناشي از آن خواهيم بود. از اين رو، برنامه ريزان و دست اندركاران تجمع ها بايد در نظر داشته باشند كه مكان تجمع مناسب و ايمني لازم را داشته باشد و مخاطرات احتمالي آن شناسايي شود. دسترسي مناسب براي ورود و خروج نيروهاي امدادگر، نجات گر، آتش نشان و پليس در صورت لزوم و وجود مسيرهاي دسترسي ويژه و سهولت دسترسي به مصدومان و مجروحان نيز از نكاتي است كه بايد در برنامه ريزي براي تجمع ها در نظر داشت. امكان استفاده آسان از وسايل و تجهيزات ارائه خدمات امدادي، وجود فضاي خالي كافي براي خروج مردم از محل حادثه، نحوه برخورد نيروهاي مسوول برقراري امنيت تجمع با ناقضان امنيت و امكان امدادرساني هوايي از ديگر مواردي است كه در تجمع ها بايد مدنظر باشد. اجتمام **7029
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 414]