واضح آرشیو وب فارسی:ایسکانیوز: ولايتي: اگر پس از فتح خرمشهر صلح مي كرديم به سرنوشت اعراب در مقابل اسراييل دچار مي شديم
تهران- خبرگزاري ايسكانيوز: دكتر ولايتي گفت:فتح خرمشهر مهمترين كار و به عبارتي فتح قله بود، ولي همه كار نبود چرا كه بخش وسيعي از خاك ما در اشغال دشمن بود و اگر صلح مي كرديم بر سرما همان مي آمد كه بر سر اعراب در مقابل رژيم صهيونيستي آمد.
به گزارش روز چهارشنبه خبرنگار باشگاه خبرنگاران دانشجويي ايران "ايسكانيوز"، دكتر علي اكبر ولايتي مشاور امور بينالملل مقام معظم رهبري در بررسي مسايل سياسي پيرامون فتح خرمشهر گفت: قبل از هر چيزي بايد يك ارزيابي از جنگ، شروع جنگ، استمرار و خاتمه آن داشته باشيم.
وي گفت: بدون يك تصور درست و واقعي و بر اساس تحليل واقعي از جنگ نمي توان اظهار نظر كرد.
ولايتي ادامه داد: 26 سال از فتح خرمشهر مي گذرد جوانان 26 ساله كمتر چيز هايي از آن مي شنوند ولي با توجه به تبليغات مخالفان انقلاب و نظام مبني بر عدم وجود موضع صلح ايران در زمان جنگ سوالاتي مطرح مي شود.
مشاور رهبري در امور بين الملل گفت: از اين قبيل سوالات اينكه چرا جنگ را شروع كرديد و يا اينكه اگر جنگ را عراق شروع كرد چرا ما ادامه داديم و باز هم اينكه چرا در برابر اصرار آنها بر صلح آن را نپذيرفتيم.
ولايتي گفت: نمي توان دهان مردم را بست و لي بايد در مقابل خود را به استدلال هايي مجهز كنيم كه از اين كار عظيم دفاع كنيم.
ولايتي ادامه داد: درخصوص سوال اول قاطعانه مي گويم كه ما جنگ را شروع نكرده ايم چرا كه اين رسم جهان بود كه در تاريخ معاصر زماني كه در گوشه اي از دنيا انقلابي رخ مي داد اگر آن منتهي به شكست نمي شد استكبار جهاني و مخالفين سريعا جنگي را از بيرون مرزها به آن تحميل مي كردند.
وي ادامه داد: اين غائله عمومي در مورد ايران نيز صادق بود و اين جنگ از طرف دولت هايي كه منافع خود را در انقلاب ايران در خطر مي ديدند، جنگي را از طريق عراق به ايران تحميل كردند.
ولايتي افزود: مطلب ديگر اينكه جنگي را كه عراق شروع كرد و سپس پيشنهاد صلح داد و ايران آن را قبول نكرد و هيات صلحي كه به ايران مي آمدند بدون نتيجه باز مي گشتند در پاسخ به آن بايد گفت كه عراق زماني به ما حمله كرد كه ما آماده نبوديم قسمت وسيعي از خاك ما را اشغال كرد حدود چند ده هزار كيلومتر و بعد از اشغال پيشنهاد صلح را مطرح كرد.
مشاور رهبر در امور بين الملل افزود: در اين راستا اعضاي كنفرانس كشورهاي اسلامي نيز به بغداد مي رفتند و با موافقت صلح از سوي آنها به ايران مي آمدند كه در ايران با مخالفت مواجه مي شدند به اين صورت كه طرف ايراني صلح را قبول مي كرد و سپس نيروهاي عراقي عقب نشيني را شروع مي كرد و بعد مذاكره در مورد اسرا و ساير مسايل را.
وي افزود: ولي طرف عراقي صلح و آتش بس را مطرح مي كرد و بعد مذاكره را كه در مورد عقب نشيني نيز در آن مذاكره وعده همكاري مي داد.
ولايتي ادامه داد: اين مانند سياست رژيم صهيونيستي در حمله به كشورهاي عربي بود كه بعد از اشغال خاك آنها كشورهايي از قبيل انگليس و آمريكا كه به رژيم صهيونيستي پول و سلاح مي دادند پيش قدمي كرده و با اين ادعا كه صلح جهاني به خطر افتاده آتش بس را مطرح كرده و زمين هاي غصب شده اعراب را عملا تصرف مي كردند.
وي همچنين به كشورهاي خليج فارس اشاره كرد و گفت: سرنخ اصلي در دست كساني بود كه در كنفرانس اسلامي بودند از طرفي به عراق پول مي دادند براي جنگ و از طرفي هيات صلح را به ايران مي فرستادند.
ولايتي ادامه داد: در همين ميان مصر سه ميليون نيروي انساني وارد عراق كرد تا در كارخانه هاي عراقي مشغول كار شوند و عراقي ها به جنگ با ايران بپردازند كه در ميان اعراب از اين جنگ به جنگ عرب و عجم ياد مي شد.
وي گفت: در جريان فتح خرمشهر يك مغالطه صورت گرفت، كساني كه از ابتدا از موضع قدرت صحبت مي كردند پس از فتح خرمشهر كه يك نقطه عطف بود از موضع ضعف وارد شده و پيشنهاد آتش بس مي دادند.
ولايتي ادامه داد: در دنيا كساني كه روي رجز خواني هاي صدام حساب مي كردند، پس از اين فتح يك مرتبه سازو كارهايشان به هم خورد و ديدند كه در يك جاي پوشالي سرمايه گذاري كرده اند.
وي اظهار داشت: ازديگر مسايل مطرح شده در اين جنگ ايجاد آتش بس و سپس پرداخت غرامت به ايران بود كه اين ادعا ها از سوي دلالاني بود كه در صحنه بين الملل فعاليت مي كردند و منبع آنها براي پرداخت دو سه كشور نفتي بود كه خود حاميان عراق بودند. بنابراين هيچ سند محكمي مبني بر تضمين پرداخت غرامت به ايران وجود ندارد.
وي گفت: مساله اي كه پس از فتح خرمشهر مطرح شد اين بود كه فتح خرمشهر مهمترين كار و به عبارتي فتح قله بود، ولي همه كار نبود چرا كه بخش وسيعي از خاك ما در اشغال بود و اگر صلح مي كرديم بر سرما همان مي آمد كه بر سر اعراب در مقابل رژيم صهيونيستي آمد.
ولايتي در ادامه به نيروهاي جنگي دو كشور اشاره كرد و گفت: عراق با نيروهاي كادر هميشه در مرز مي جنگيد و ما با هشت نيروي بدون سامان و هميطور بسيج و نيروهاي مردمي در اين جنگ شركت داشتيم و هر وقت مساله صلح مطرح مي شد و جنگ مقداري آرام مي شد مردمي كه درجنگ بودند بر سر كار خود بازگشته و هنگامي كه صلح به نتيجه نمي رسيد، آوردن مردم به صفوف جنگ مشكل بود.
ولايتي در پايان به پذيرش صلح از سوي امام در سال 67 اشاره كرد و گفت: من در سازمان ملل بودم براي ديدار با طارق عزيز كه وي علاوه بر اينكه با تاخير آمد ديداري نيز در بين ما صورت نگرفت.
وي افزود: من پشت ميز مذاكره بودم كه تلكسي به من رسيد مبني بر اينكه نيروهاي عراقي ومنافقين دوباره جنگ را آغار كردند پس مي بينيم كه دشمن از هيچ منطقي درخصوص آتش بس برخوردار نبود. /07/131/120
چهارشنبه 1 خرداد 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسکانیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 581]