واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: يک هزار و يکصد و هفتاد و شش سال قبل زمان و مکان از وجود زيجودش منور شد و نيمه شعبان امسال بازهم مي خواهيم شعباني شويم و سالروز ميلاد شکوهمند و فخرآفرينش را به جشن بنشينيم، دور هم بنشينيم و با زمزمه شادي بخش و اميد به رهايي از خست هاي دنيوي، تکرار وتکرار کنيم الغوث و الامان يا صاحب الزمان (عج). مي ناليم و ندبه مي کنيم اي خورشيد فروزان آسمان امامت و ولايت ما را ديگر تاب دوريت نيست اللهم انانرقب اليک في دولتا کريمه ، تعز به الاسلام واهله وتزل به النقاق واهله . او هم موعود است و هم موجود، چرا کتمان کنيم که او حاضر است و ما غايب ، که اگر حاضر باشيم مي توانيم رخسار دلربايش را به تماشا بنشينيم. بايد برهيم، رها شويم از پليدي ها، که در اين حال نيز بايد حضرتش ما را برهاند، منجي و صاحب داريم، آنهم آخرين فريا درس امام داريم و آنهم آخرين امام همام معصوم و آخرين ذخيره ازعرش براي فرشيان، آمدنش ظهور مطلق حق است که ديانت کامل است وعدالت عيني. حضرتش در طلوع فجر روز جمعه سال 255 هجري قمري به دور ازچشم جهانيان، چشم مبارک به جهان گشود، او در گنجينه اي از نهان و سر به اذن حضرت پروردگار در شهر سامرا در کشور عراق کنوني عالم را به وجود خويش منور فرمود. حاضران در هنگام مولودش پدر گراميشان يازدهمين امام شيعيان جهان حضرت حسن ازکي العسکري (ع) و مادر والامقامش نرگس خاتون دختر قيصر روم و عمه اش حکيمه خاتون خواهر امام عسکري (ع) بودند و بس. امام مهدي (عج) درسن پنج سالگي رسما به امامت رسيدند و در برابر شيعيان و ارادتمندان خاص به عينيت ظاهر شدند تا برپيکر نوراني پدر گرامي خود نماز بخوانند زيرا که نماز ميت بر امام معصوم وقت حتما بايد توسط امام معصوم اقامه شود. حضرتش در هشتم ربيع الاول سال 260 هجري قمري همزمان با رحلت جانگداز پدر بزرگوارش امامت شيعيان جهان را به عنوان دوازدهمين و آخرين عدالت گستر جهان عهده دار شدند. واکنون ، نيمه شعباني ديگر فرا رسيده، آسمان ها زينت شده و زمين فرش بهشتيان است تا جشن ميلاد آن وجود عزير را برپاي دارند و ما در اوج افتخارو انتظار از اعماق وجودمان فرياد مي زنيم که: مشتاقي و مهجوري دور از تو چنانم کرد کزدست ببايد شد پايان شکيبايي . شيفتگان و شيعيانش در جاي جاي زمين و عرش فرياد زنان مي گويند آقا ، ما منتظر هستيم، زمان فرج کي فرا مي رسد ، آقا جان کي مي آيي. فرياد مي زنيم اللهم ارني الطلعه الرشيده والقره الحميده و سلامش مي کنيم ، السلام عليک ياحجه الله في ارضه ، السلام عليک ياعين الله في خلقه. و اکنون به يک هزارو نود وهفتمين سال از غيبت کبراي حضرتش رسيده ايم که باورش بسيار آسان و بي شبهه است، مگر نوح نبي 950 سال عمرنکرد و مگرهنوز حضرت خضر نبي (ع) در قيد حيات نيست و مگر نه اين است که حضرت عيسي نبي زنده است و اولين اقتدا کننده به نماز پشت سرحضرتش خواهد بود. اما غيبت صغراي حضرتش چه بود ، حضرت ابا صالح با انتخاب چهار نايب درمدت 74 سال توسط آنها با مردم مراوده داشت ، که آنها را نواب خاص و يا سفراي محمودون و نواب مرضيون مي خوانند. حضرات آيات عثمان ابن سعيد امري ، محمد ابن عثمان ، حسين ابن روح و علي ابن محمد سيمري (سمري ) چهار نايب خاص آن حضرت در دوران هفتاد و چهار ساله غيبت صغرا بودند. دوره غيب کوتاه (صغرا) در سال 334 هجري قمري پايان يافت و حضرتش به اذن خداوند رخ در پس پرده غيبت کشيد و دوران غيبت کبرا آغاز شد. اکنون باگذشت يکصد ونود و هفت سال از زمان غيبت کبرا جهان همچنان درفراق حضرتش مي سوزد و شيعيان و دوستان و يارانش درهميشه زمان و مکان به انتظاري طاقت فرسا اما آزمون گونه اميدوارند که خواهد آمد و نويد فتح برستمگران و جابران زمان خواهد داد. وبراساس آنچه که در کتب معتبر شيعه به روايت از ائمه معصومين (ع) منقول است خروج سفياني و صيحه آسماني ازمهمترين علايم ظهور آن حضرت در دوره آخرالزمان است. اللهم وصل علي القايم المومل ، والعدل اللمنتظر ، وحفه به ملايکته المقربين ، وايده بروح القدس يارب العالمين . 544/ 607
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 427]