محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844368589
حدیث روز / توحید
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: حديث از امام رضا(ع) / توحيد
الصدوق قال: حدّثنا عبد الواحد بن محمّد بن عبدوس النيسابورى العطار بنيسابور فى شعبان سنة اثنتين و خمسين و ثلاثمائة قال: حدّثنى أبوالحسن علىّ بن محمّد بن قتيبة النيسابورى، قال: قال أبو محمّد الفضل بن شاذان النيسابورى عن الرضا عليه السلام . . . قال: قال قائل: لِمَ أمر الخلق بالإقرار بالله و برسله و بحججه و بما جاء من عند الله عزّوجلّ؟ قيل: لعلل كثيرة، منها: أنّ من لم يقرّ بالله عزّوجلّ و لم يجتنب معاصيه و لم ينتهِ عن ارتكاب الكبائر و لم يراقب أحداً فيما يشتهى و يستلذّ عن الفساد و الظلم، و إذا فعل الناس هذه الأشياء و ارتكب كلّ إنسان ما يشتهى و يهواه من غير مراقبة لأحد كان فى ذلك فساد الخلق أجمعين و وثوب بعضهم علي بعض، فغصبوا الفروج و الأموال و أباحوا الدماء و النساء، و قتل بعضهم بعضاً من غير حقّ و لاجرم، فيكون فى ذلك خراب الدنيا و هلاك الخلق و فساد الحرث و النسل. و منها: أنّ الله عزّوجلّ حكيم، و لايكون الحكيم و لايوصف بالحكمة إلّا الّذى يَحظُر الفساد و يأمر بالصلاح، و يزجر عن الظلم، و ينهى عن الفواحش، و لايكون حظر الفساد و الأمر بالصلاح و النهى عن الفواحش إلّا بعد الإقرار بالله عزّوجلّ و معرفة الآمر و الناهى، و لو ترك الناس بغير إقرار بالله عزّوجلّ و لامعرفته لم يثبت أمر بصلاح و لانهى عن فساد إذ لاآمر و لاناهي. و منها: أنّا وجدنا الخلق قديفسدون بأمور باطنة مستورة عن الخلق، فلولا الإقرار بالله و خشيته بالغيب لم يكن أحد إذا خلا بشهوته و إرادته يراقب أحداً فى ترك معصية و انتهاك حرمة و ارتكاب كبيرة، إذا كان فعله ذلك مستوراً عن الخلق غير مراقب لأحد، فكان يكون فى ذلك خلاف الخلق أجمعين، فلم يكن قوام الخلق و صلاحهم إلّا بالإقرار منهم بعليم خبير يعلم السّر و أخفى، آمر بالصلاح ناهٍ عن الفساد و لاتخفي عليه خافية، ليكون فى ذلك انزجار لهم عمّا يخلون به من أنواع الفساد. صدوق گويد: ... أبو محمد، فضل بن شاذّان از امام رضا(ع) نقل كرد كه فرمود: اگر كسي بگويد: چرا مردم مأمور شده‌اند به اين كه به خداوند و فرستادگان و حجّتهاي او و به آنچه از نزد خداي عزّوجلّ آمده است اقرار كنند؟ در جواب گفته شود: به دلايل فراواني; يكي اين كه: كسي كه به خداي عزّوجلّ ايمان نياورد از نافرماني او نپرهيزد و از ارتكاب گناهان بزرگ خودداري نورزد و در انجام فساد و ظلم ملاحظه‌كسي را نكند. و چون مردم اين كارها را بكنند و هر انساني آنچه را مي‌خواهد و هوس مي‌كند مرتكب شود و ملاحظه احدي را نكند و كسي را مراقب اعمال خود نداند جامعه به كلّي فاسد ميشود و مردم به جان يكديگر مي‌افتند و به ناموس و اموال هم تجاوز مي‌كنند و خونها و حرمتها را مباح مي‌شمارند و يكديگر را بناحق و بدون گناه مي‌كشند. در نتيجه، دنيا خراب ميشود و انسانها از بين مي‌روند و حرث و نسل به تباهي كشانده‌مي‌شود. دوم اين كه: خداوند عزّوجلّ حكيم است، و حكيم نيست و به حكمت وصف نشود مگر كسي كه از فساد و تباهي منع كند و به صلاح و پا كي فرمان دهد و از ظلم جلوگيري‌كند و از زشتكاريها باز دارد جلوگيري از فساد و امر به صلاح و پاكي و نهي از زشتكاريها هم ميسر و مؤثر واقع نشود مگر پس از اقرار به وجود خداي عزّوجلّ و شناخت كسي كه امر و نهي مي‌كند. اگر مردم بدون اقرار به خداوند عزّوجلّ و بدون‌شناخت او به حال خود رها شوند در آن صورت امر به صلاح و پاكي و نهي از فساد ثابت نشود; در اين صورت آمر و ناهي در كار نباشد. سوم اين كه: ما ملاحظه مي‌كنيم كه انسانها گاه در نهان و بدور از چشم خلق مرتكب‌فساد مي‌شوند: پس اگر اقرار به خدا نباشد و كسي در خفا از او نترسد هيچ كس، وقتي با خواستها و هوسهاي خود خلوت كند، ملاحظه كسي را نمي‌كند و كسي را ناظر اعمال خودنمي‌داند تا ترك معصيت كند و هتك حرمت نكند و مرتكب گناهان كبيره نشود، چه، اعمال او از چشم مردم پنهان است و كسي را مراقب خود نمي‌داند. و اين خود باعث‌تباهي همه مردم و جامعه ميشود; بنابر اين، قوام جامعه و صلاح مردم تحقق نيابد مگر با اقرار و اعتراف ايشان به موجودي كه دانا و آگاه است و اسرار و نهانيها را مي‌داند، به‌صلاح و پاكي امر مي‌كند و از فساد و تباهي باز مي‌دارد و هيچ امر پنهاني بر او پوشيده‌نيست; اقرار و اعتراف به وجود چنين خدايي باعث ميشود كه از ارتكاب فساد و گناه در خفا خودداري ورزند .منبع: عيون أخبار الرضا 2/ 99 - 100.بخش حريم رضوي
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 230]
-
گوناگون
پربازدیدترینها