واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: اين عکس، کجاي عالم است؟با دقت به اين دو تصوير نگاه کنيد:
جهان پر از راز و رمزهاي مختلفي است که بشر هنوز به آن ها دست نيافته است. ميل به شناخت ناشناخته ها انسان را وادار مي کند تا به مناطقي که به آن ها دسترسي ندارد نظر اندازد و از طريق تجاربي که تا کنون به دست آورده است حدس و گمان هايي درباره آن ها ارائه کند.حال به نظر شما دو تصوير بالا مربوط به چه چيزي يا چه مکاني هستند؟ آيا مي توانيد حدس بزنيد که نخستين عکس چه چيزي را نمايش مي دهد؟ نظرتان درباره دومين عکس چيست؟ لطفا قبل از خواندن شرح کامل تصاوير، حدس هاي خود را در قسمت نظرات وارد کنيد تا ما و ديگران با تراوشات ذهني شما بيشتر آشنا شويم!فراموش نکنيد که درست يا غلط بودن حدس هاي شما مهم نيست آنچه که ارزشمند است تنها تفکر بر روي ناظم اين هستي است تصوير اول: يک سحابي سياره نما
NGC 2438 يک سحابي سياره نما است که در محدوده ي ستارگان خورشيد گوني که ميلياردها سال از عمرشان مي گذرد و هيدروژن موجود در مخزنشان رو به پايان است؛ در فاصله 3000 سال نوري از ما و در نزديکي مرزهاي صورت فلکي کشتي دم قرار گرفته است. به نظر مي رصد اين سحابي در ناحيه ي روشن خوشه ستاره اي باز و جوان M46 قرار دارد. ولي ستاره مرکزي اين سحابي سياره اي، خيلي از ستارگان M46 پيرتر نيست و با سرعتي متفاوت و همراه با ساير اجزاء خوشه ستاره اي حرکت مي کند. در تقريب زني فاصله، با تقريب بالا و با استفاده از روش امتداد خط ديد، سحابي 2438 NGC از خوشه ستاره اي جوان M46 نزديکتر است، بنابراين سحابي در مقابلش ديده مي شود. اين عکس اعماق آسمان از NGC 2438 به شکل خوبي هاله ي درخشان گاز اتمي که قبلا در اطراف اين محدوده ديده نشده بود را با شعاعي بيش از 4.5 سال نوري و حتي درخشان تر از حلقه دروني سحابي به نمايش مي گذارد. حلقه هاي مشابه اين تصوير، در عکسهاي ساير سحابي هاي سياره اي هم ديده مي شود، که پيشتر و طي فاز فعال ستاره اي که اکنون در محدوده ي ستارگان پير است، بوجود آمده اند. تصوير دوم: لکه هاي خورشيدي، حلقه هايي از ماوراي بنفش
روز آرامي در خورشيد بود. تصوير بالا نشان مي دهد حتي در روزهاي آرام سطح خورشيد سطحي فعال است. در نور ماوراي بنفش ديده مي شود که حتي مناطق تقريبا سرد و تاريک خورشيد دمايي چند هزار درجه سلسيوسي دارند. گروه لکه هاي بزرگ خورشيدي 9169 AR از آخرين چرخه خورشيدي به شکل نقاط روشن در افق ديده مي شود. گازهاي فوران کننده روشن اطراف لکه هاي خورشيدي دمايي بالاتر از يک ميليون درجه سلسيوس دارند. دليل اين دماي بالا ناشناخته مانده است، ولي به نظر مي رسد در ارتباط با تغيير سريع حلقه هاي ميدان مغناطيسي در جريانهاي پلاسما باشد. گروه بزرگ لکه هاي خورشيدي 9169 AR در طول سپتامبر 2000 در طول خورشيد حرکت کردند و در طول چند هفته کاهش يافتند. فرآوري: م.ح.اربابي فربخش دانش و زندگي منبع: iranapod
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 440]