محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827673222
افشاي افتضاحات آمريكا در عراق(6) تنشها ميان ارتش آمريكا و حاكم دستنشانده واشنگتن در بغداد بالا بود
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: افشاي افتضاحات آمريكا در عراق(6) تنشها ميان ارتش آمريكا و حاكم دستنشانده واشنگتن در بغداد بالا بود
خبرگزاري فارس: بر اساس يكي از انتقادي‌ترين مطالعاتي كه از سوي دانشگاه "دفاع ملي" پنتاگون، مركز آموزشهاي نظامي وزارت دفاع آمريكا صورت گرفت، فاش شد تنشها ميان حاكميت موقت ائتلاف به رهبري پل برمر كه اداره امور عراق اشغالي ر ا بر عهده داشت و فرماندهي ارتش بسيار بالا بود.
اين گزارش از آن جهت با اهميت تلقي مي‌شود كه بوسيله "جوزف كالينز" يكي از مقامهاي ارشد سابق پنتاگون نوشته شده و حاوي ترديدهاي تازه‌اي در مورد طرح‌هاي جرج بوش رئيس جمهوري آمريكاست كه به پيروزي در عراق اميدوار بود و مي‌خواست در اين جنگ سربلند باشد. خبرگزاري فارس با توجه به اهميت اين گزارش اقدام به ترجمه متن كامل آن كرده است كه در چند شماره در دسترس مخاطبان قرار مي‌گيرد.كالينز در اين گزارش اقدامات دولت بوش در قبال جنگ عراق را كاملا زير سوال برده است.
.............................................
توسعه منشور طرحريزي جديد
نخست، ما به منشور جديد براي طرحريزي احتمالات پيچيده نياز داريم. دولت كلينتون اغلب طرحريزي سياسي-نظامي براي اماكن و شرايط دشوار را ناديده مي گرفت. اما تدوين "راهنماي تصميم رئيس جمهور" 56 گامي در مسير درست محسوب مي‌شود. در اوايل دوره اول رياست جمهوري جرج بوش، پنتاگون مانع از تدوين پيش‌نويس سياست جديد طرحريزي احتمالات توسط شوراي امنيت ملي شد همه اين اقدامات به بهانه حفظ آزادي عمل وزراء و دور نگهداشتن غيرنظاميان از امور طرحريزي احتمالات صورت گرفت. البته ارايه داده‌هاي بيشتر در هنگام طرحريزي احتمالات از سوي غيرنظاميان مشكل كار نيست بلكه مي‌تواند بخش مهمي از راه‌حل باشد. با وجود آن كه حفظ امنيت طرح جنگ از اهميت فراواني برخوردار است، نياز است به دنبال ادغام بيشتر در زمينه تدوين فرمول سياستگذاري و اجرا باشيم.
بهبود طرحريزي ميان نهادي
طرح‌هاي جنگي بندرت به خارج از كانال‌هاي نظامي گزارش داده مي‌شود. در داخل پنتاگون تنها عده انگشت‌شماري از غيرنظاميان به اين طرح‌ها دسترسي دارند. اين محدوديت ممكن است براي طرح‌هاي عمده از جنگ‌هاي متعارف صدق كند و بطور حتم براي اهداف امنيتي معني‌دار است. به هر حال، از آنجايي كه بيشتر مناقشات لزوماً زماني خاتمه نمي‌يابد كه آخرين وجب از خاك دشمن تسخير شود و شامل فعاليت‌هاي ايجاد ثبات و بازسازي را نيز مي‌شود؛ فعاليت‌هايي كه براي هدايت آنها به غيرنظاميان نياز است، بايد مشاركت گسترده‌تري در مسئوليت‌هاي طرحريزي براي احتمالات [براي غيرنظاميان] وجود داشته باشد.
در پيشنهادات مندرج در سند بررسي چهارساله دفاعي تدوين شده در سال 2006، از دستورالعمل طرحريزي امنيت ملي به عنوان گامي در مسير درست ياد شده است. بررسي چهارساله دفاعي خواستار "هدايت و توسعه طرح‌هاي نظامي و غيرنظامي و توانمندي‌هاي نهادي... تدوين اوليت‌ها و روشن كردن نقش‌هاي امنيت ملي و مسئوليت‌ها براي كاهش كاستي‌ها در زمينه توانمندي‌ها و از بين بردن دوباره‌كاري‌ها" شده است. طرحريزي احتمالات پيچيده نيازمند كاركنان ماهر شوراي امنيت ملي است اما همچنين به مقامات اداري دانا و هوشيار است؛ كساني كه بتوانند نفس و اختيارات خود را در كنترل داشته تا سياستگذاري خوبي تدوين كنند. چه كسي چنين سيستمي را اداره خواهد كرد؟ روشن است كه مدير كل كار بايد رئيس وارد به كاري باشد كه بخوبي از نحوه ارايه شدن پيشنهادها به خود و تدوين آن آگاه باشد.
نخستين‌گام در بهبود طرحريزي ميان سازماني بايد بهبود كيفيت كاركناني فعال در كار و افزايش شمار بهترين افرادي باشد كه در فضاي ميان‌نهادي كار كرده و زندگي كرده باشند. دولت آمريكا همچنين بايد طرح‌هاي خود را براي ايجاد يگان‌هاي افسران نظامي و غيرنظامي امنيت ملي كه استادان امور ميان‌سازماني خواهند بود، به پيش ببرد. طرح‌هايي نيز در دست است تا كنسرسيومي در ميان نهادهاي آموزش عالي دولتي براي تضمين تمركز بهتر بر ضرورت همكاري ميان‌نهادي تشكيل گردد. در كل، اين امر به معني افزايش متعادل ذخاير نيروي انساني در سازمان‌هايي خواهد بود كه حساسيت امنيت ملي دارند تا افزايش نيروي انساني ميان‌نهادي و آموزش را پوشش دهند.
علاوه بر اين، هر سازمان اجرايي بايد بر كسب تجربيات ميان‌سازماني براي كاركنان ارشد غيرنظامي خود تاكيد كرده و ارتقاي اين امر را براي سرويس ارشد اجرايي و يا سرويس ارشد خارجي به عنوان يك اجبار درآورد. تجربه ميان سازماني بايد به منزله تجربه مشترك براي افسران نظامي قلمداد شود. اغلب بهترين و زيرك‌ترين كاركنان از تكاليف و امور ميان سازماني اجتناب مي‌كنند. يعني جايي كه ساعات كاري دشوار و تشويق‌ها كمتر از حدي است كه در سازمانهاي خويش دريافت مي‌دارند. كاركنان شوراي امنيت ملي در سطح مديران بايد در بهترين حالت از اعضاي سرويس ارشد اجرايي و يا دستكم در سطح سرهنگ يا پايه 15 از كاركنان ستادكل باشند.
اغلب گفته مي‌شود كه ما به اصلاحات موسوم به "گلدواتر-نيكلز" Goldwater-Nichols براي جامعه ميان‌سازماني نياز داريم. اين مدينه فاضله‌اي است كه ارزشمند است اما بايد پرسيد كه آيا اين قانون برجسته براي وزارت دفاع سطح موانع را بالا مي‌برد يا خير. اصلاحات گلدواتر- نيكلز در سال 1986 سال‌ها طول كشيد تا جاي خود را باز كند و تنها پس از يك سري عمليات نااميدكننده به اجرا درآمد كه در آن ماهيت يا نيت ارتش شكست‌خورده اصلي در سطح ملي بود.
گذشته از اين، اصلاحات گلدواتر-نيكلز سازماني را شامل مي‌شد كه تحت فرماندهي يكي از وزراي قدرتمند و چند كميته كنگره كه شمار اعضاي آن اندك هستند، عمل مي‌كرد. اصلاحات كامل گلدواتر-نيكلز براي امور ميان سازمان‌ها و نهادهاي متعدد و ده‌ها كميته كنگره‌اي را دربر مي‌گرفت كه هر كدام آنها به اندازه سازمانهاي وزارتي در برابر تغييرات در قدرت خود مقاوم بودند. نكته آخر اين كه اگر بطور لفظي به انديشه اصلاحات گلدواتر-نيكلز نگريسته شود، تغيير قدرت از سازمانهاي وزارتي به "ميان‌سازماني" در كار بود. تغييراتي كه در برخي موارد به معني جداكردن قدرت از افسران تاييد شده وزارتي به كاركنان شوراي امنيت ملي بود. كاركناني كه به رئيس جمهور و دستورالعمل رئيس جمهور وفادار بوده و به كنگره جوابگو نيستند. اگر اين افسران ستاد تاييد شده باشند مي‌توانستند براي ارايه گزارش درباره انديشه‌هاي محرمانه خود با رئيس جمهور تحت فشار قرار گيرند. چنين تغيير قدرتي به سمت كاركنان شوراي امنيت ملي باعث تضعيف صدها قانوني مي‌شود كه قدرت مقامات وزارتي را فراهم مي‌كردند و متضمن بسياري از موانع اجباري براي طرح‌ها بود قبل از آن كه آن طرح‌ها روي ميز رئيس جمهور قرار گيرند.
با وجود آن كه اجراي كامل گلدواتر-نيكلز براي ميان سازماني از روحيه كافي برخوردار بوده و مي‌تواند تاثير حداكثري داشته باشد اما مطرح كردن آن به عنوان يك چارچوب در كنگره دشوار خواهد بود. از سوي ديگر، تاثيرات تغييرات تدريجي مي‌تواند كاهش يافته يا اثر مناسب را به همراه نداشته باشد. به هر حال، روي هم رفته بهبود تصميم‌سازي در زمينه سياستگذاري ميان‌سازماني و اجرا در زمره قابليت‌هاي ما است حال اين كه ما بتوانيم به تغييرات نظام‌مند و يا به يك سري از پيشرفت‌هاي گام به گام و مرحله‌اي دست پيدا كنيم يا خير.
اجراي تقويت‌شده ميان‌نهادي
سوم و به روش مشابه اين كه دولت آمريكا نيازمند سيستم بهتري براي صدور تلاش‌هاي ميان‌سازماني به ميدان عمل است. ما اغلب از تصميم‌هاي مناسب سياست ميان‌نهادي برخوردار هستيم اما اجراي آنها معمولا توسط نهادهاي بزرگ انجام مي‌شود. در طول مواقع دشوار و پيچيده، رسم بر اين است كه دولت آمريكا در عمل يا داراي سيستمي است كه در آن يكي از سازمانهاي وزارتي اسماً در معرض تغييرات است؛ مانند اداره بازسازي و كمك‌هاي انساندوستانه و يا حاكميت موقت ائتلاف در عراق و يا اين كه داراي يك سيستم همكاري بيشتر است، مثل آنچه كه امروزه در عراق و افغانستان شاهد آن هستيم. مشخصه اين سيستم همكاري وجود يك افسر ارشد ارتش و يك ديپلمات ارشد است كه با يكديگر همكاري دارند و هيچ يك از آنها اختيارات تام از سياست آمريكا را در اختيار ندارند و هر دو به مقامات مافوق خود گزارش مي‌دهند.
امروزه در كابل و بغداد، ترتيبات كار به خوبي انجام مي‌شود اما همواره اينگونه نيست. ديگر اين كه تدوين ترتيبات بهتر ممكن است امكان‌پذير باشد. به عنوان مثال، تنش نظامي-غيرنظامي در بغداد در طول دوره حاكميت موقت ائتلاف (CPA) بالا بود. "جري برمر" رئيس حاكميت موقت ائتلاف اعتقاد داشت كه مي‌تواند دستورات مستقيم را به فرماندهان نظامي در آن كشور صادر كند و با فرماندهان به عنوان زيردستان خود رفتار مي‌كرد. برمر كه بسياري او را مدير كلان در كلاس جهاني مي‌خواندند همچنين نظارت نزديكي بر فعاليت‌هاي نظامي داشت كه بنا به گفته برخي از كاركنان نظامي امري خوشايند نبود. حاكميت موقت ائتلاف حتي برخي از عمليات نظامي جاري را لغو و يا ابعاد آن را كم مي‌كرد. تنشها ميان حاكميت موقت ائتلاف و فرماندهي ارتش بسيار بالا بود. سازمان "بازسازي و كمك هاي بشردوستانه"(ORHA) و حاكميت موقت ائتلاف زنجيره فرماندهي روشني نداشتند. ORHA براي فرماندهي مركزي آمريكا (USCENCOM) كار مي‌كرد اما بطور مستقيم به وزير دفاع گزارش مي داد. حاكميت موقت ائتلاف قرار بود از طريق پنتاگون به رئيس جمهور گزارش دهد؛ اما در پائيز 2003 برمر اسماً از طريق مشاور امنيت ملي گزارش‌هاي خود را ارايه مي‌كرد اما برخي اوقات اين كار بطور مستقيم صورت مي‌گرفت.
آمريكا ممكن است هرگز سيستم فرمانفرمايي كل نداشته باشد اما داشتن ترتيبات موثر و كارآمد و قابل پيش‌بيني كه ارايه كننده وحدت فرماندهي بهتري باشد به نسبت شرايط كنوني امكان‌پذير است. به عنوان مثال، همانگونه كه در همكاري نزديك ميان سرتيپ "ديو بارنو" فرمانده پيشين آمريكا در كابل و "زلمي خليل‌زاد" سفير وقت آمريكا در افغانستان در سال‌هاي 2004 الي 2005 شاهد بوديم. نظمي كه از سوي داگلاس فيث و رامسفلد ارايه شده بود و توسط كالين پاول قوياً حمايت مي‌شد. براي تضمين عمليات بي عيب، بارنو دفتر كار خود را به داخل سفارت منتقل كرد تا در نزديكي سفير باشد. كاركنان نظامي از نزديك و مستقيماً با همكاران خود در سفارت همكاري مي‌كردند. حتي افسران يونيفورم پوش از ماموريت آژانس توسعه بينالمللي آمريكا در سفارت حمايت مي‌كردند تا ارتباطات نزديك‌تر تضمين شود. اين الگوي همكاري است كه ما بايد براي آينده در نظر بگيريم.
ما نمي‌توانيم شرايطي را تحمل كنيم كه در آن شخصيت‌هاي دشوار و يا ترتيبات ويژه در ميدان كارزار و يا در واشنگتن مانع از سياست موثر ملي باشد. با وجود آن كه همه راهكارهاي احتمالي اين مشكل مورد انتقاد است، توجيهي براي خودداري و اجتناب از گفت‌وگو درباره اين مسايل حساس وجود ندارد. برطرف كردن اين ايرادات بايد تمرين شود و توسط نهادهاي همكاري كننده تحت نظارت فرماندهي نيروهاي مشترك آمريكا و هماهنگ‌كننده امور بازسازي و ايجاد ثبات آزمايش شود. آزمايشات و تحقيقات فني ممكن است به تشكيل SOPs يا دستكم به انتظارات مشترك منتهي شود.
هماهنگ كننده امور بازسازي و ايجاد ثبات S/CRS كه هدايت ملي كار را در امر عمليات بازسازي و ايجاد ثبات در دست دارد بايد داراي يگان‌هاي واكنش فعال و ذخيره، داوطلبان ميان نهادي و متخصصان غيرنظامي كاملي باشد كه استقرار نيروهاي اعزامي زودتر از زمان مقرر تضمين گردد. اين امر صدها ميليون دلار در سال هزينه به همراه دارد. كه با وجود حمايت قوي در وزارت امور خارجه و دفاع، كه كنگره تمايل چنداني به اختصاص آن ندارد.
هماهنگ كننده امور بازسازي و ايجاد ثبات در آينده بايد بتواند براي كل دولت بعلاوه بخش خصوصي تيمي زبده رفع نقايص را ترسيم كند كه آماده ماموريت خاص باشند. اگر دولت آمريكا نتواند اين قابليت را به دست آورد دليل اندكي براي حفظ سمت هماهنگ كننده امور بازسازي و ايجاد ثبات و كل سيستمي وجود دارد كه براي اين سمت در نظر گرفته شده است.
ايجاد جو تغييرات
چهارم اين كه همه پيشرفت‌ها در زمينه امور ميان‌نهادي و اجراي سياست‌ها نيازمند تغيير فرهنگي و سازماني است. تشكيلات نظامي آمريكا براي شروع كار لازم است برنامه‌ريزي و آموزش خود را بيشتر بر روي پيروزي در جنگ متمركز كند نه اين كه اين برنامه‌ريزي و آموزش براي پيروزي در نبردهاي تمام‌عيار باشد. عمليات ثبات بعد از دوره جنگ بخصوص در زمينه تغيير نظام يا بركناري دولت‌ها براي كسب پيروزي مهم و حياتي است. هر ذره آن به اندازه داشتن توانايي جابجايي، تيرانازي و حفظ ارتباطات در نبرد و روحيه عادي سربازان مهم است.
اشغال، ايجاد ثبات، بازسازي و ديگر مسايلي كه با امر ايجاد يك حكومت مرتبط است بايد بهتر از قبل با برنامه آموزش افسران و دانشكده‌هاي جنگ ادغام شود. مطالعات زباني و فرهنگي هم‌اكنون براي افسران ارتش از اهميت كافي برخوردار است. تمرين‌ها و مشق‌هاي نظامي نيازمند آن است كه بيشتر بر عمليات ثبات متمركز شوند. هيچ يك از اين مسايل به معني ايجاب اين مطلب نيست كه ارتش بايد مسئوليت فعاليت‌هاي مهم دوران پس از درگيري را از وزارت امور خارجه و آژانس توسعه بينالمللي آمريكا تحويل بگيرد. عكس اين امر صادق است: بايد منابع وزارت امور خارجه و آژانس توسعه بينالمللي آمريكا از نو تامين شده و به گونه‌اي هدايت گردد كه اين دو نهاد بتوانند مسئوليت‌هاي خطيري كه به دوش آنها محول شده است محقق سازند.
عملياتي كردن وزارت امور خارجه و آژانس USAID
پنجم اين كه، لازم است كاركنان و سازمانهاي وابسته به وزارت امور خارجه و آژانس توسعه بينالمللي آمريكا عملياتي تر شوند؛ يعني اين كه بتوانند مديريت امور بزرگ را در شرايط ناامن و سخت برعهده گيرند. يادداشت‌هاي ژنرال "تامي فرانكس" حاوي اين انديشه است: بعد از نبرد، به نيروهاي فراوان و تجهيزات فراوان در ميدان نياز است". با نبود تجهيزات، نيروهاي مستقر در عراق مجبور بودند بيش از آنچه كه در شرايط عادي انجام مي‌داند، فعاليت كنند. اين مشكل تا به امروز نيز ادامه پيدا كرده است. جايي كه به خاطر نبود غيرنظاميان در ميدان به نظارت فراوان نظامي در امور بازسازي و اداره امور نياز است. در افغانستان و اكنون در عراق، تيم‌هاي بازسازي استاني، كه شامل كاركنان نظامي، ديپلماتيك و آژانس توسعه بينالمللي آمريكا مي‌شوند از ناهماهنگي نظامي-غيرنظامي كه موجبات تاخير در عمليات ائتلاف در عراق را فراهم آورده‌اند، كاسته‌اند. روشن است كه توان كاركنان وزارت خارجه و آژانس توسعه بينالمللي آمريكا براي برآورده كردن نقش‌هاي توسعه يافته آنها در جنگ با تروريسم ناكافي است. اين دارايي حياتي بايد با به كار گيري كاركنان دائم، توسعه نيروهاي ذخيره و استفاده از پيمانكاران و افراد مجرب بازنشسته توسعه يابد.
دولت بوش در سطح ملي با اين مشكلات دست و پنجه نرم مي‌كند و براي هدايت كار در سطح ملي پست هماهنگ‌كننده امور بازسازي و ايجاد ثبات (S/CRS) را داير كرده است. اين اداره همچنين بايد به محور طرحريزي و عملكرد‌هاي ميان‌نهادي را در سراسر دولت بدل شود. تامين كاركنان ميان سازماني آغاز شده و بايد افزايش يابد. اين امر نيازمند يك بودجه قوي است. خود اين امر براي سازماني كه به خوبي تامين مالي نشده باشد و بر سياست‌هاي جاري تمركز دارد نه بر طرحريزي احتمالات براي ميان مدت، به يك مشكل بدل خواهد شد. S/CRS يك اداره نوپا است. دولت و جانشينان ان بايد تضمين كند تا اين اداره به بلوغ كامل برسد.
خطري كه در اين ميان وجود دارد، ترغيب همه سازمانهاي وزارتي براي وارد شدن در امر ايجاد ثبات بعد از مناقشه و فعاليت‌هاي بازسازي است. گاهي اوقات، موجب افزايش ارزش واقعي كار مي‌شود. يگان‌هاي مهندسي نيروي زميني ارتش آمريكا از مدت‌ها پيش بر پروژه‌هاي داخل كشور و يا پايگاه‌هاي خارج از آمريكا تمركز كرده‌اند و اقدامات برجسته‌اي در افغانستان و عراق ترتيب داده‌اند. به هر حال، ديگر سازمان‌ها تا اين اندازه بهره‌وري نداشته‌اند. بسياري از آنها از نيروي انساني لازم براي انجام اين وظايف محوله برخوردار نبوده‌اند و دارايي‌هاي قابل استفاده كمتري برخوردار هستند كه بتوان تصور كرد. ديگر نهادها نيز احتمالاً از منظر فرهنگي و تاريخي برخوردار نيستند و ممكن است در اجراي امور به شيوه آمريكايي تعجيل كنند. ديگر نهادها نيز همچنان به قربانيان شيوه‌هاي سازماني استاندارد بدل خواهند شد و منعكس كننده اين اصلاح قديمي هستند كه "اگر تنها وسيله‌اي كه در دستان شما است يك چكش باشد، همه چيز به ميخ شبيه خواهد بود".
مشاركت سازمان‌ها و نهادهايي كه تمركز بر امور داخلي دارند مانند خدمات بهداشتي و انساني و اداره انتظامي مواد مخدر Drug Enforcement Administration در عراق و افغانستان مثبت بوده است. بسياري از اقدامات خيرخواهانه به كارهايي با هماهنگي ضعيف و يا بي‌نظم در زمينه شرايط فرهنگي ختم مي‌شود. هماهنگي بهتر وزارت امور خارجه و آژانس توسعه بينالمللي آمريكا و آماده‌سازي بهتر براي زمان صلح پيش از آن كه نهادهايي كه ماموريت‌هاي خارجي نداشته‌اند آماده پذيرش شوند، ضروري است. ايجاد ثبات و عمليات بازسازي نبايد به بازي گزينشي ميان سازماني بدل شود.
ادامه دارد...
انتهاي پيام/.
سه شنبه 31 ارديبهشت 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 460]
-
گوناگون
پربازدیدترینها