محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845243420
چگونه اعتماد به نفس را در فرزندان پرورش دهيم
واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:
چگونه اعتماد به نفس را در فرزندان پرورش دهيم اعتماد به نفس واژهاى است كه در فرهنگ كنونى، از آن بسيار استفاده مىشود ولى اغلب به غلط تعبير مىگردد. به طور مثال خانوادهى روبى، علت ضعيف بودن او را در درسهايش، به پايين بودن اعتماد به نفسش نسبت مىدهند و يا والدين مونيكا معتقدند كه علت خجالت فرزندشان و عدم ارتباطش با هم كلاسى خود، ريشه در ضعف شخصيتى و اعتماد به نفس او دارد. آيا چنين تعبيراتى پيرامون رفتار فرزندان، درست است و آنها واقعا دچار كمبود اعتماد به نفس هستند؟كتابهاى خود يارى و نوارهاى زيادى پيرامون موضوع اعتماد به نفس وجود دارد كه در بردارندهى نصايح و پيامهاى الهام بخشى هستند و به افراد كمك مىكنند كه چگونه مثبت بينديشند و با تمام وجود، احساس شادى كنند. پيام كلى همهى اين كتابها حاكى از اين مسئله است كه، تنها با ايجاد اعتماد به نفس در خود، مىتوان بر جهان غلبه كرد و مشكلات را پشت سر گذاشت. از رشد عاطفى فرزندانتان غافل نشويد همان گونه كه بيشتر افراد آگاهند، گفتگوها و پيامهاى الهام بخش، تأثير ثابت و پا برجايى ندارند و تنها موجب ايجاد آرامش موقت در فرد مىشوند. اگر والدين درصدد ايجاد اعتماد به نفس در كودكان خود هستند بايد آگاه باشند كه تنها با تعريف و تمجيد از كودك، به اين امر مهم دسترسى پيدا نخواهند كرد. اگر چه تحسين و تعريف از كودك، در شروع كار به پدر و مادر كمك مىكند ولى براى گسترش اين حس در كودك، بايد قدمهاى استوارترى برداشت. در حقيقت اعتماد به نفس، تنها با صحبت كردن و فكر كردن در مورد آن حاصل نمىشود. در اين بخش من تصميم دارم كه سه شيوه را در اختيار والدين و فرزندان قرار دهم تا به وسيلهى آن، اعتماد به نفسى پايدار را در خود ايجاد كنند. عامل اول، در برگيرندهى «باورها و ادراك» مثبت فرد نسبت به خودش مىباشد كه بر پايهى ارزيابى توانايىهاى واقعى فرد و ويژگىهاى مثبت او، استوار است. عامل دوم، شامل موضوع دستيابى به سطح رضايت بخشى از «پيشرفت» و مهارت است كه به كمك آن فرد به موفقيت مىرسد. عامل سوم به موضوع «حمايت» عاطفى فرد در خانواده مىپردازد. در واقع در بيشتر مواقع عامل سوم ناديده گرفته شده و به دست فراموشى سپرده مىشود در صورتى كه به عقيدهى من اين فاكتور از اهميت بالايى برخوردار است و به انسان ماهيت عاطفى و اجتماعى مىبخشد زيرا همهى افراد تنها در خانواده مىتوانند از لحاظ عاطفى رشد و بلوغ پيدا كنند، پذيرفته شوند و پرورش يابند. سه عامل سازندهى اعتماد به نفس يعنى پيشرفت، حمايت و ادراك، عواملى ضرورى براى ايجاد احساس خوب بودن، صلاحيت داشتن، موفق بودن، ارزش داشتن و عشق و محبت هستند. تركيب اين سه عامل با يكديگر، پايه و اساس محكمى را براى ايجاد اعتماد به نفس حقيقى و هميشگى تشكيل مىدهد. اگر يكى از اين عوامل وجود نداشته باشد، قطعا فرد با مشكلات ارزشى و عاطفى روبرو خواهد شد. خانواده و خصوصا والدين مىتوانند نقش حياتى را در ايجاد اين سه عامل بازى كنند. در اين فصل از كتاب ما به چگونگى انجام اين كار مىپردازيم. اعتماد به نفس چيست در 2 سالگى، كودك نسبت به موضوع هويت خود و اين كه چه كسى است و يا چه كسانى را دوست دارد، ايدههايى پيدا مىكند. در واقع حس خودشناسى در او شروع به تبلور مىكند و او پيرامون مسائلى آگاهى پيدا مىكند همچون اين كه آيا دختر است يا پسر، چه غذايى را دوست دارد و كدام را نه و بازى مورد علاقهاش چيست. البته اين نوع خودشناسى توصيفى است نه تشخيصى، در واقع اعتماد به نفس واقعى كه به معناى ارزيابى فرد از توانايىها و ويژگىهاى فردىاش مىباشد، در سالهاى آينده بروز مىكند. هنگامى كه كودك خود را ارزيابى مىكند، اين سنجش تنها محدود به شرايط مكانى و زمانى خاص خود است، مثلا كودك قبل از 7 يا 8 سالگى افكار نظرى خود را اين چنين توصيف مىكند كه من در بازى كامپيوترى موفق هستم و يا مىتوانم دوستان خوبى پيدا كنم و يا اين كه هجى كردن كلمات براى من دشوار است. در واقع ارزيابى فرزندان از خودشان در سنين كمتر از 7 سالگى، محدود به كار و وظيفهى مشخصى است كه پيش رو دارند و هرگز در برگيرندهى مفهوم كلى «اعتماد به نفس» نيست. در سن 8 يا 9 سالگى، حس خودارزشى و توانايى در كودك بيشتر از قبل متبلور مىشود. در روند شكل گيرى حس هويت شناسى، درك و تصور، كودكان به خود ويژگىهاى خوب و بد را نسبت مىدهند و مجموع اين ارزيابىهايى كه كودك از خود مىكند، احساس اعتماد به نفس را در او به وجود مىآورد. بايد به خاطر سپرد كه اعتماد به نفس در هر فردى، حوزه و محدودهى خاص خود را دارد به اين معنى كه داشتن اعتماد به نفس در ورزش، ضرورتا به اين مفهوم نيست كه شخص در درس رياضى مىدرخشد، در زمين بسكتبال موفقيتى كسب نكند. با اين وجود، همهى افراد، نسبت به خود، يك احساس كلى دارند كه از نگرش فرد پيرامون خودش سرچشمه مىگيرد و عميقا بر روى رفتارهاى او تأثير مىگذارد. اگر چه تعريف عزت نفس ممكن است دشوار باشد اما تقريبا هر فردى با خصوصيات شهودى اعتماد به نفس بالايى است روبرو مىشويم، با عكس العملهايش، وجود عزت نفس را در او احساس مىكنيم و بر عكس اين موضوع در مورد كسى كه اعتماد به نفس كمى دارد نيز، صدق مىكند. علايمى همچون زبان اشاره، شيوهى برقرارى ارتباط، ارتباط چشمى حاكى از وجود اعتماد به نفس در فرد است به اين معنى كه هر چه فرد توانايى برقرارى ارتباط بيشترى با ديگران داشته باشد و در هنگام صحبت بتواند به چشمهاى طرف مقابل نگاه كند، از عزت نفس بالاترى برخوردار است. نقش ادراك مثبت در شكلگيرى اعتماد به نفس اعتماد به نفس، با وجود ادراك و باورهاى مثبت فرد نسبت به خودش، در او آغاز مىگردد. همهى ما، از سنين كودكى با دريافت ايده و نظرات ديگران پيرامون خودمان، شروع به ساختن اين باورها و ادراك مىكنيم. والدين اولين و صميمىترين كسانى هستند كه با كودكان ارتباط برقرار مىكنند و چون ميان آنها ارتباطات عاطفى گرمى وجود دارد، فرزندان بيشتر از والدين تأثير مىپذيرند تا ديگران. در واقع نظرات پدر و مادر بيشتر از ديگران مورد پذيرش كودكان قرار مىگيرد و اين فرصت مناسبى است كه والدين رفتارهاى خوب و ويژگىهاى مثبت فرزندان را مورد ستايش قرار دهند. اگر چنين تحسين و ستايشى به طور خود به خود و همراه با عشق و علاقه باشد بيشتر مؤثر واقع مىشود و برعكس اغراق و رياكارى و عدم صداقت، سبب آسيب روحى به كودك مىگردد. والدين در ايجاد ادراك و باور كودكان، نقش مهمى دارند و مىتوانند اعتماد به نفس كودكان را پرورش دهند. به طور مثال اگر كودك در مهمانى رفتار خوبى داشته است، والدين بايد با تحسين كودك، او را متوجه آگاهى خود نسبت به رفتار فرزند بكنند و يا اگر فرزند بعد از بازى كردن، اتاق خود را مرتب كرد، والدين بايد با اجازه دادن به او براى تماشاى تلويزيون، او را متوجه سازند كه پدر و مادر از انجام كار شايستهى او آگاهى دارند و او را تحسين مىكنند. هنگامى كه والدين، از توان فرزند خود پيرامون تكاليف و پروژههاى مدرسه آگاهى دارند و فرزند را به خاطر اين سعى و تلاش مورد تحسين قرار مىدهند، حس را در كودك ايجاد مىكنند كه زمينهساز بروز اعتماد به نفس در او مىگردد. فرزند در اين هنگام به تلاش و جديتش افتخار مىكند و احتمالا در آينده سعى و تلاش بيشترى را براى بهتر بودن، به انجام مىرساند. اين واكنش والدين سبب مىشود كه انگيزهى فرزند براى انجام تكاليف، بيشتر شود و باور و نگرشى مثتبى را نسبت به خود پيدا كند و خود را به عنوان فردى مسئوليتپذير بشناسد. تصوير مثبتى كه كودك در ذهن خود مىسازد، بر روى نگرشش نسبت به والدين، اولياى مدرسه و خود، تأثير مىگذارد و موفقيت ناشى از تلاشش، سبب ايجاد حس توانايى در او مىگردد. همچنين ابراز حس مهربانى، عشق و علاقه و افتخار نسبت به فرزند سبب مىشود كه در او احساس پذيرفته شدن، مورد عشق و علاقه قرار گرفتن و دوست داشتن، شكل گيرد. عكس مورد بالا نيز صادق است. اگر والدين تلاش فرزند را ناديده بگيرند و كار بزرگى در نظر نگيرند، كودك هرگز احساس اعتماد به نفس، صلاحيت و توانايى، موفقيت و نگرش مثبت پيدا نخواهد كرد. دانش آموز شايسته و سخت كوش، كه مورد تشويق و تحسين والدين قرار مىگيرد، قطعا اين توانايى را در آينده نيز بروز مىدهد اما كودكى كه توانايىهاى خود را باور ندارد و والدينش نيز هرگز به تلاشهاى او توجهى نمىكنند، در آينده نتيجهى مطلوبى پيش رو نخواهد داشت. ويژگىهاى خوب پيرامون موضوع «ادراك مثبت» هدف اصلى والدين، آگاه ساختن فرزندان از قدرت، ارزش و ويژگىهاى خوب درونىشان است. اين موضوع به معناى ناديده گرفتن رفتارهاى مشكلساز نيست. رفتارهاى ناشايستى همچون دروغ گفتن، دزدى و استفاده از الكل بايد مورد برخورد و توجه قرار گيرد ولى همواره بايد اين انتظار را از كودكان داشته باشيم كه قادرند خود را اصلاح كنند و رفتارهاى بهترى از خود بروز دهند. پدر و مادر مىتوانند مشكلات را شناسايى كنند و به حل و فصل آنها بپردازند و در عين حال روى اين موضوع تأكيد بورزند كه مشكلات و رفتارهاى ناشايست همواره مغلوب ماهيت دوست داشتنى، رفتار همراه با مسئوليتپذيرى و خصوصيات مثبت كودك است. در واقع پدر و مادر بايد روى توانايىهاى كودك تأكيد كنند نه اشتباهاتش و همچنين رفتارهاى مثبت او را تحسين كنند و به سرزنش رفتارهاى بد او نپردازند. نقش پيشرفت و موفقيت در شكلگيرى اعتماد به نفس در اجتماع كنونى، بسيارى بر اين عقيدهاند كه والدين و معلمان با گفتن جملاتى مثل «تو باهوشى»، «تو با استعدادى»، «تو خوبى و خلاقى» مىتوانند حس اعتماد به نفس را در كودك تقويت كنند اما بايد دانست كه اين نظريه چندان موفق عمل نمىكند و در بسيارى از موارد نيز مىتواند مشكلساز شود، به اين معنى كه اگر والدين در ابراز اين جملات تحسينآميز اغراق ورزند، مشكلاتى بروز خواهد كرد. روش ديگرى كه عدهاى به آن معتقدند اين است كه از كودك بخواهيم بنويسد «من كودكى استثنايى و موفقم.» تكرار اين جمله نيز دردى را دوا نمىكند و هرگز كودك را داراى اعتماد به نفس نمىسازد. در واقع اظهار جملات مثبت و تحسين برانگيز در صورتى تأثير بسزايى دارد كه صادقانه ادا شود و از سوى كسى مطرح گردد كه كودك به او احترام مىگذارد و ارزش زيادى براى او قائل است، در اين صورت است كه اين اظهارات مىتواند به ايجاد موفقيت، استعداد و ويژگىهاى مثبت در كودك، بينجامد. كودكان ممكن است آرمانگرا و تأثيرپذير باشند اما چنين خصوصيتى باعث نمىشود كه آنها هميشه با تحسين خالى از صداقت و ستايشى كه در خور آنها نيست، گول بخورند و مغلوب آن شوند. اگر كودكان به دروغ مورد تحسين قرار گيرند و در واقع بيش از آن چه كه سزاوارشان است مورد تشويق واقع شوند، هنگامى كه از توانايى واقعى خود آگاه گردند متعجب مىشوند و ارزش موفقيتها و استعدادهاى واقعى خود را نيز درك نخواهند كرد. كوتاه سخن اين كه، اظهار جملات و كلمات مثبت و سازنده، كافى نيست و كودكان براى برخوردارى از اعتماد به نفس واقعى، نيازمند ايجاد اطمينان و عزت نفسى هستند كه بر پايهى «موفقيت و پيشرفت» شكل مىگيرد. روان شناس، مارتين سليگمن (1) معتقد است كه اعتماد به نفس داراى دو بعد است، يكى «داشتن احساس خوب» و ديگر «انجام كار خوب». در واقع توانايى انجام درست كارها، كه سبب ايجاد مهارتها، غلبه بر مشكلات و دستيابى به پيشرفت و موفقيت است، نقش مؤثرترى را نسبت به «احساس خوب» دارد. همچنين عموما تحسين زبانى، خالى از صداقت و مبالغهآميز است و همان طور كه سليگمن اشاره مىكند اگر هر كسى خود را «موفق و استثنايى» خطاب كند پس در اين صورت هيچ كس نمىتواند واقعا «استثنايى و موفق» باشد و اين واژه معناى خود را از دست خواهد داد. عزت نفس محصول و پيامد موفقيت است از ديدگاه سليگمن، عزت نفس محصول موفقيت است نه مسبب آن. در واقع اعتماد به نفس با تجربه كردن موفقيت و توانايى در فرد حاصل مىشود نه بر عكس آن. به نظر اين روان شناس مشكلات اجتماعى و افت تحصيلى سبب پايين آوردن اعتماد به نفس مىگردند نه اين كه پايين بودن اعتماد به نفس، باعث اين مشكلات گردد. احساس خوب و عمل خوب مكمل يكديگرند و هر دو داراى اهميت مىباشند. تأكيد ورزيدن بر احساس خوب و عدم توجه به انجام عمل شايسته، سبب مىشود كه جلوى پرورش اعتماد به نفس در كودكان گرفته شود. نقش والدين در يارى رساندن به فرزندان پيرامون «انجام درست كارها» اين است كه حس خوش بينى و اميد را در كودك ايجاد كنند تا او با تلاش و جديت به سوى آموختن مهارتهايى قدم بردارد كه بتواند بر مشكلات غلبه كند و به موفقيت برسد، و در اين ميان، اهداف واقع بينانه و معقولى را با توجه به توانايى و استعداد كودك، براى او در نظر بگيرند. نقش حمايت عاطفى و خانواده در شكلگيرى اعتماد به نفس عامل سوم ايجاد اعتماد به نفس، خانواده و حمايت عاطفى است. در حقيقت يافتن حمايت، عشق و علاقه و پذيرش در خانواده، به عنوان عاملى ضرورى در شكلگيرى عزت نفس، در نظر گرفته مىشود. وقتى كودك با احساس عشق و محبت رشد كند، حس مثبت انديشى در او به طور عميق و هميشگى ايجاد مىشود و در واقع هيچ گاه سطح درآمد افراد، شهرت و موفقيت آنها نمىتواند جاى اين نيازهاى عاطفى را پر كند. اگر از افراد خوشحال و خوشبخت بپرسيم كه منشأ شادى شما چيست؟ بدون هيچ مكثى خواهند گفت كه مهمترين عامل، روابط دوستانه و گرم خانوادگى است كه اين خوشبختى را به ارمغان آورده است. اين كه به كودكان بياموزيم چگونه مثبت انديش باشند و در كارها و اهداف خود به موفقيت برسند، براى پرورش حس قوى اعتماد به نفس كافى نيست بلكه بايد به آنها عشق ورزيد تا بتوانند محبت را به معناى واقعى احساس كنند. والدين بايد كودكان را از حمايت عاطفى خود برخوردار كنند تا فرزندان بتوانند در مقابل نامرادىها و شكستهاى زندگى، مقاومت كنند. پذيرفته شدن در خانواده در اجتماع، عموما افراد به دليل نوع شغل و كارى كه انجام مىدهند، مورد حمايت واقع مىشوند، مثلا ستارههاى ورزش، هنرپيشهها و يا موسيقىدانها مورد توجه و علاقه قرار دارند، اما در خانواده، حمايت و پذيرش افراد، به خاطر خود آنهاست نه موقعيت اجتماعى آنان. به طور مثال هيچ گاه كودك به خاطر اين كه بازيكن خوبى در تيم بسكتبال است مورد حمايت قرار نمىگيرد و يا برعكس چون تيم او مغلوب شده، طرد نمىشود. چگونه والدين مىتوانند محيط خانوادگى دوست داشتنى و حمايتگرى را ايجاد كنند؟ اين محيط، با ايجاد حس هويت در خانواده ايجاد مىگردد، به اين معنى كه اعضاى خانواده، در درجهى اول اهميت قرار گيرند نه اهداف مالى، شغلى و سياسى، و يا به زبان ديگر، توجه به نيازهاى تك تك افراد خانواده در اولويت واقع شود و نسبت به رفاه آنها، احساس تعهد وجود داشته باشد. به اين صورت همهى اعضا با يكديگر مهربان هستند و با محبت و علاقه رفتار مىكنند. كودكان همواره در زندگى نياز به حمايت والدين دارند. حتى هنگامى كه كار خلافى از آنان سر زده و به خاطر دزدى از مغازه دستگير شدهاند نياز به حمايت از آنان سلب نمىشود. اين موضوع كه كودك خود را در تمام شرايط حمايت كنيم هرگز به معنى تأييد كار اشتباه و خلاف او نيست بلكه به معناى آن است كه كودك با حمايت و وفادارى خانواده، متوجه مىشود كه مىتواند روى نصيحت، راهنمايى و قانون والدين حساب كند و از اشتباهاتش درس گرفته و در آينده بهتر رفتار كند. ايجاد محيط خانوادگى كه كودك را مورد تأييد و حمايت قرار مىدهد دو لورس كارن (2) نويسندهى كتاب «خصوصيات خانوادهى سالم»، پس از مطالعه بر روى صدها خانواده متوجه شد كه تمام خانوادههاى سالم، مشتركاتى با يكديگر دارند. يافتههاى او حاكى از اين مسئله است كه اعضاى چنين خانوادههايى به يكديگر عشق مىورزند، حامى يكديگرند و همواره با هم ارتباط دوستانه دارند و در مصاحبههاى بىشمارى كه او با خانوادهها انجام داد، متوجه شد كه كودكانى خوشحالتر و سالمتر هستند كه همواره مورد حمايت خانواده قرار دارند. در اين جا خانم كارن، 5 خصوصيتى را كه در چنين خانوادههايى حكمفرماست، مطرح كرده كه ما نيز به آن اشاره مىكنيم: ابتدا بايد گفت كه در چنين خانوادههايى، والدين خود داراى اعتماد به نفس هستند، آنها هرگز در مورد خود نامطمئن و شكاك نيستند زيرا اگر اين چنين باشند، همواره اين حس عدم اطمينان را به كودكان خود منتقل مىكنند. بنابراين اولين مسئوليت والدين اين است كه از خود مراقبت كرده و ديد مثبت و سالمى را نسبت به زندگى در خود پرورش دهند. دوم اين كه، هر يك از اعضاى خانواده وظيفه دارد كه ديگر افراد را مورد تأييد و حمايت قرار دهد. اگر اين وظيفهى خطير تنها به عهدهى مادر قرار گيرد، نتيجهى مطلوبى نخواهد داشت، در اين مورد مادر و پدر هر دو بايد در امر حمايت فرزندان شركت داشته باشند و به دنبال اين مسئله فرزندان نيز حامى پدر و مادر و يكديگر خواهند بود. به طور مثال مادر يا پدرى كه شغل جديدى را آغاز مىكند به اندازهى كودكى كه به مدرسهى جديدى مىرود، نياز به حمايت دارد. سوم اين كه، خانواده بايد درك كند كه حمايت به معناى تحت فشار قرار دادن افراد براى بهتر بودن، و بهتر انجام دادن كارها نيست. زيرا نياز افراد خانواده با يكديگر متفاوت است، بعضى نيازمند تشويق بيشتر هستند تا تلاش خود را افزايش دهند ولى بعضى نيز نياز دارند كه متقاعد شوند تا كارها را سادهتر گرفته و آرامتر پيش روند. در واقع حامى بودن و حمايت كردن به معناى توجه به علايق و خواستههاى ديگران است. چهارم اين كه، روحيهى چنين خانوادههايى مثبت است و بر پايهى اميد و خوش بينى است و آنها بر اين باورند كه مشكلات و فشارهاى روحى موقتى و قابل حلاند. آنها معتقدند كه تا زمانى كه با هم هستيم و همديگر را داريم، بر همهى مشكلات فائق خواهيم آمد و كارها را به درستى انجام خواهد شد. پنجم اين كه، چنين خانوادههايى، نهادهاى اجتماعى را حمايت مىكنند اما نه كوركورانه و خودكار. كودكان در خانواده آموزش مىبينند تا به نهادهايى همچون مدرسه و مكانهاى ملى و مقدس و بانيان آنها احترام بگذارند، با اين وجود در هنگام نياز بروز تضاد ميان كودكان و والدين، آنها اجازه دارند كه حرفهاى خود را بزنند و والدين بايد گوش شنواى دردهاى آنان باشند تا بتوانند راه حل مناسب را بيابند و به اين صورت چنين كودكانى به ارزش واقعى خود پى خواهند برد و متوجه مىشوند كه از سوى خانواده مورد پذيرش قرار گرفتهاند. 5 خصوصيت خانوادهى سالم و حمايتگر 1- وجود اعتماد به نفس در والدين. 2- حمايت اعضاى خانواده از يكديگر. 3- پذيرش محدوديتهاى فردى. 4- روحيهى مثبت و خوش بينانه. 5- احترام به گروههاى مختلف اجتماعى. سفر هميشگى اعتماد به نفس پديدهى پيچيدهاى است كه بسيارى از عوامل بر روى آن تأثير مىگذارند. عزت نفس آموختنى نيست اما چيزى است كه به عنوان هستهى اصلى شخصيت فرد، مورد تكامل و پرورش قرار مىگيرد. همهى پدران و مادران دلسوز، خواستار وجود اعتماد به نفس بالايى در فرزندان خود هستند. آنها خود نمىتوانند دقيقا اين روند را كنترل كنند و تنها قادر به تأثير گذارى در پرورش اين حس هستند. شيوهى «حمايت، ادراك و پيشرفت» در ايجاد اعتماد به نفس، چهار چوبى را براى والدين ايجاد مىكند كه مىتوانند با پيگيرى آن، اطمينان و امنيت عاطفى را براى فرزندان خود به ارمغان آورند. در واقع اين شيوه، روى تنش حياتى والدين به عنوان عوامل حمايتى مستحكم، تأكيد مىورزد و عقيده دارد كه پدر و مادران هستند كه نقش مهمى را در پرورش عزت نفس، بازى مىكنند. توجه بر اين نكته مهم است كه روند ايجاد اعتماد به نفس، همواره ادامه دارد و هرگز خاتمه نمىيابد و همان گونه كه شخصيت افراد تكامل مىيابد، عزت نفس آنها نيز متكامل مىشود كه البته سير تكامل آن در دوران جوانى بيشتر است. پی نوشت ها :(1). Martin Seligman(2). Dolores Carran/خ
#اجتماعی#
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: راسخون]
[مشاهده در: www.rasekhoon.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 324]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها