واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: به گزارش خبرنگار ايرنا، بدون شك، نيروي انساني از غنيترين سرمايههاي هر كشور در رسيدن به رشد و توسعه صنعتي به شمار ميرود، تجربه كشورهاي پيشرفته و صنعتي، گوياي اين نكته اصلي و اساسي است كه اين كشورها در نخستين گامهاي توسعه خود، نگاهي ويژه همراه با برنامهريزيهاي دقيق در رابطه با فارغ التحصيلان و دانشآموختگان خود داشتهاند و ضمن توسعه همه جانبه صنعتي و علمي، توانستهاند با برنامههاي خود، بخشي از معضلات و مشكلاتي نظير بيكاري و… را حل نمايند. پيدا كردن شغلي مناسب كه مطابق با خواسته ها و يا فقط راهي براي امرار معاش باشد از دغدغه هاي بسياري از افراد جامعه است و براي رسيدن به اين مطلوب افراد راههاي مختلفي از جمله ورود به دانشگاه يا آموزشكده ها و رفتن به دنبال حرفه آموزي را بر مي گزينند و مي خواهند بعد از اتمام تحصيلات و يا كسب حرفه، وارد بازار كار شوند. اما در ميان مجموعه افراد جوياي كار در ايران ناموفق ترين آنها فارغ التحصيلان دانشگاهي هستند، نخستين مشكلي كه معمولا اين افراد در اولين قدم پس از اتمام دانشگاه با آن مواجه مي شوند درخواست سابقه كار است، هنگاميكه روزنامه را باز مي كنند به صفحات آگهي استخدام كه مي رسند داشتن حداقل دو و يا پنج سال و حتي بالا تر سابقه كار مرتبط، اين افراد جوياي كار را به اين فكر مي اندازد كه آيا چهار سال تحصيل در دانشگاه و يا كسب مهارت در هنرستانها و آموزشكده هاي فني كافي نيست كه اكنون در آگهي هاي استخدام، سابقه كار مطالبه مي شود و اينكه افراد تازه فارغ التحصيل شده و يا تازه حرفه آموخته براي ورود به بازار كار از كجا سابقه كار بياورند. شايد كاستيهايي از جانب صنعت و يا دانشگاه موجب جدايي اين دو نقطه عطف پيشرفت، در كشور شده است، شايد ضعف از نظام آموزشي و دانشگاههاي ماست كه باعث گرديده نيروي تحصيل كرده دانشگاهي ما شناختي از نقاط ضعف و قوت، مشكلات و معضلات صنعت نداشته باشد اما در هر صورت امروز بخش صنعت كشور به بخش آموزشي اعتماد ندارد كه براي هر شغلي سابقه كار مي طلبد. هر دو بخش آموزشي كشور و بخش اشتغالزا بويژه بخش صنعت همكاري مطلوبي با هم ندارند، از يك سو فارغ التحصيلان دانشگاهي، مهارتهاي عملي براي ورود به بازار كار را كسب نمي كنند و از سوي ديگر صنايع بخش خصوصي نيز حاضر به فرصت دادن به فارغ التحصيلان بدون سابقه، براي انجام كار و كسب مهارت نيستند. رييس دانشگاه صنعتي كرمانشاه در اين رابطه به خبرنگار ايرنا گفت: سيستم آموزشي فعلي در كشور به گونه اي است كه دانشجويان در طول تحصيل ارتباط موثر و سازنده اي با محيط واقعي كار ندارند و با بخش صنعت كاملا بيگانه هستند و براين اساس دانشجويان پس از فارغ التحصيلي نيز براي ورود به محيط كار آماده نيستند و در اين زمينه مشكلات جدي براي آنها ايجاد مي شود. عبدالحميد پاپ زن در ادامه تغيير شرايط فعلي را نيازمند تحول در بخش صنعت و نيز بخش دانشگاه مي داند و مي گويد: بايد شرايطي ايجاد شود كه صنعتگران در دانشگاه و دانشگاهيان در صنعت حضوري فعال و پايدار داشته باشند و تركيب و تلفيق اين دو بخش شكل بگيرد و نبايد حضور دانشجويان در بخش صنعت در طول دوران تحصيل به دوره كارآموزي محدود شود زيرا اين مسئله به هيچ وجه نتايج مورد انتظار را در پي نخواهد داشت و بايد دانشجويان ديد عميق و دقيق در خصوص محيط كاري آينده خود را در زمان تحصيل به دست بياورند. متاسفانه مشكل بسياري از جوانان بويژه دانشگاهيان كه موفق به يافتن كار نمي شوند اين است كه داراي تجربه و سابقه كاري نيستند تا بتوانند خود را عرضه كنند. آنها تمام زندگي خود را به اميد ايده آل هاي بزرگي كه در انتظار هر محصل و تحصيلكرده اي است، صرف نموده اند اما اكنون كه بعد از سالها تحصيل و دغدغه هاي مختلف، با مدركي در دست به دنبال كار مي روند و مطالبه سابقه كار آنها را با چالش و بعضا خانه نشيني مواجه مي كند، امروز بسياري از فارغ التحصيلان در بخشهاي مختلف از مهندسان عمران و صنايع و كارشناسان حسابداري گرفته تا فارغ التحصيلان رشته هاي علوم انساني در چنين مخمصه اي افتاده اند. بسياري از اين جويندگان كار از رقابت نابرابر ميان افرادي كه سابقه كاري مرتبط دارند و فارغ التحصيلاني كه به تازگي تحصيلات خود را به اتمام رسانده اند گلايه دارند و معتقدند در اين رقابت، مسلما آنها بدون داشتن سابقه بازنده هستند. توسعه صنعتي و اقتصادي نياز به پشتوانه قوي علمي دارد، بنابراين كشورهايي كه در دانشگاهها در زمينه علوم و تحقيقات سرمايهگذاري كرده اند، فارغ التحصيلان آنها در صنعت هم، صنعتگران محقق و پژوهشگر خواهند بود كه تلاش خود را براي رشد اقتصاد كشور به سمت توليد صنايع جديد، مرغوب و مشتري پسند متمايل خواهند كرد. اين حركت خود باعث دستيابي به علوم و فنآوريهاي جديد ميگردد، اين كشورها همگام با رشد و توسعه صنعتي و اقتصادي به سمت توليد علم نيز پيش خواهند رفت. اگر تحقيقاتي كه در دانشگاه انجام ميگيرد در بستر صنعت عملي گردد حضور دانشگاه در صنعت پر رنگ خواهد شد و تا حدود زيادي مشكلات و معضلات صنعت نيز حل ميگردد. پاپ زن راه حل اساسي براي كاهش بيكاري فارغ التحصيلان دانشگاهي و حضور آنان در بخش صنعت را ارتباط منطقي و تنگاتنگ بين صنعت و دانشگاه مي داند ومي افزايد: تا وقتي كه دانشگاه كار خود را مي كند و صنعت كار خود، اوضاع همين است و ما فقط شاهد حضور مهندسان تئوريك در جامعه خواهيم بود. قطبهاي علمي كشور يعني اساتيد دانشگاهها، محققان و پژوهشگران ايراني داخل و يا مقيم خارج از كشور با پايههاي علمي و پژوهشي قوي ميتوانند صنعت را ياري دهند و فعاليتهاي آن را هدفمند كنند. انتظار همگان آن است كه نيروي با استعداد تحصيل كرده دانشگاه قابليت حل معضلات صنعت و در نتيجه رشد و تعالي اقتصاد كشور را داشته باشد، در حالي كه در عمل چنين نيست، يسياري از كارشناسان نظام آموزشي كهنه و قديمي موجود در دانشگاههاي كشور را مانع اصلي تربيت نيروي متخصص براي اشتغال در بخش صنعت امروز ميدانند و معتقدند كه اگر روي صنايع و فنآوري كار شود، براي تمام نيروي فارغ التحصيل دانشگاهها فرصت شغلي پيش ايجاد مي شود. 567
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 120]