واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > خاورمیانه - مجید صفاتاج میگوید: بافت سیاسی حاکم بر جامعه اسراییل اجازه نمیدهد که یهودیان از سرزمینهای اشغالی چشمپوشی و با برای صلح از مواضع خود عقبنشینی کنند. دور دوم مذاکرات صلح در حالی در شرمالشیخ برگزار میشود که بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اسرائیل باز هم از احتمال برقراری صلح در منطقه ظرف یک سال آینده خبر می دهد. بحث شهرک سازی ها و نزدیک شدن به ضرب الاجل زمانی ده ماهه برای توقف موقت آنها همچنان ادامه دارد. بنیامین نتانیاهو همچنان تاکید می کند که به رسمیت شناختن اسرائیل به عنوان کشور یهودی با پایتختی بیت المقدس از پیش شرط های غیرقابل تغییر اسرائیل است، پیشنهادی که اساسا از سوی فلسطینی ها پذیرفتنی نیست. خبر در گفتگویی با مجید صفاتاج به بررسی آینده و چشمانداز دور دوم مذاکرات در شرمالشیخ مصر پرداخته است. مذاکرات شرم الشیخ درحالی برگزار می شود که طرف اسراییلی همچنان بر مواضع خود پافشاری میکند. چه دورنمایی برای آن متصورید؟ مذاکرات شرمالشیخ و در مجموع همه مذاکراتی که تاکنون شاهد آن بودهایم از یک منظر قابل بررسی است و آن اینکه بافت سیاسی حاکم بر جامعه اسراییل اجازه نمیدهد که یهودیان از سرزمینهای اشغالی چشمپوشی کنند.حتی چپگراترین احزاب سیاسی اسراییلی که گرایشات افراطی دارند تا راستگراترین و مذهبیترین آنها همه بر یک باور اشتراک نظر دارند و آن حفظ موجودیت رژیم صهیونیستی است. هر چند برخی از احزاب اسراییلی شعارهای روشنفکرانه سر داده و خواهان همزیستی مسالمتآمیز یهودیان با فلسطینیها هستند اما همین گروهها هنگامی که بحث موجودیت اسراییل مطرح میشود،از آن به عنوان خطر قرمز نام میبرند.بنابراین شکست مذاکرات تنها معطوف به دولت راست افراطی نتانیاهو نیست بلکه باید ریشههای آن را در بافت سیاسی و مذهبی جامعه رژیم صهیونیستی جستجو کرد. بنابراین این نمایش چه کارکردی دارد؟ به نظر میرسد هدف آمریکاییها با میانجیگری در مذاکرات بدون نتیجه، ارتقای جایگاه سیاسی حزب دمکرات در آمریکاست. آن هم در روزهایی که اوباما بیش از هرزمان دیگری در معرض انتقادات قرار دارد.از سوی دیگر محمود عباس نیز تحت فشارهای کشورهایی همچون مصر و اردن مجبور به حضور در پای میز مذاکره شده و شخص وی کارکردی برای این نمایش قائل نیست. چرا نتانیاهو اصرار می کند که فلسطینی ها دولت یهودی را به رسمیت بشناسند؟ با قبول این درخواست از سوی فلسطینی ها، اقلیتهای مذهبی در اسراییل دیگر جایگاهی نداشته و دست اسراییل برای تصفیه نژادی،اقدامات نژادپرستانه و سرکوبگرایانه باز خواهد شد. اگر این پذیرش از سوی طرف فلسطینی به رسمیت شناخته شود،فلسطینیان دیگر نمی توانند مدعی هیچ حق و حقوقی برای خود در این سرزمین باشند و با این کار پیشینه و تاریخ سرزمینی خود را نیز باید به بوته فراموشی بسپارند و بدین ترتیب حتی تاریخ را نیز باید به طور کل فراموش میکنند.پذیرش این مسئله، توهین آشکاری است از سوی تشکیلات خودگردان فلسطین نه تنها به شهروندان بلکه به کل فلسطینیانی که در طول تاریخ در این سرزمین زندگی کردهاند. پذیرش این درخواست همچنین اجازه آشکار به سیاست قلع و قمع فلسطینیان توسط رژیم صهیونیستی است. مگر تا الان تشکیلات خودگردان اسرائیل را به رسمیت نشناخته است؟ طرف فلسطینی در حقیقت موجودیت رسمی رژیم صهیونیستی را پذیرفته است آنچه اکنون نتانیاهو آن را مطرح کرده پذیرش اسراییل به عنوان یک کشور کاملا یهودی است که اگر چنین خواستهای مورد پذیرش قرار بگیرد به معنای خط بطلان بر پیشینه تاریخی و کهن فلسطین است. آیا تشکیلات خودگردان به تبعات منفی پذیرش این شرط آگاه است؟ محمود عباس به تبعات بسیار منفی پذیرش کشور یهودی آگاهی دارد چرا که عملا وی را در مقابل موج طوفنده و انتفاضه جدید قرار میدهد. به نظر میرسد که وی این خواسته نتانیاهو را نپذیرد و به همین میزان مشارکت در مذاکرات صلح بسنده کند. از دور اول مذاکرات در واشنگتن موضوع شهرک سازی ها و توقف آن از سوی اسرائیل مطرح بوده. چرا شهرک سازی اینقدر برای اسرائیل اهمیت دارد؟ شهرکسازی در اسراییل به معنای تزریق خون در رگهای حیاتی اسراییل است.برخی از مقامات اسراییل اعتراف کردهاند که اگر شهرکسازی متوقف شود، دیگر نمیتوانند مهاجران اروپایی و آمریکایی را بپذیرند و عملا موجودیت این رژیم به خطر میافتد.لذا به هیچوجه نباید امیداور بود که اسراییل از ساخت و ساز دست بردارد.مگر آنکه آنقدر عرصه بر آنها تنگ شود که خود مجبور به عقبنشینی شوند.همانند آنچه که در سال 2005 در غزه اتفاق افتاد وگرنه موضوع احداث شهرکها برای اسراییل حیاتی است و از آن کوتاه نمیآید.به خصوص در کرانه باختری و به ویژه قدس که اسراییل درصدد یهودیسازی این منطقه است.در صورتی که تشکیلات خودگردان بر سر این موضوع کوتاه بیاید، به معنای صحه گذاردن بر یهودیسازی سرزمین فلسطین است و اگر هم بر برچیده شدن این شهرکها تأکید کنند؛عملا مذاکرات به نتیجه نخواهد رسید. لذا این گفتگوی صلحی است که تنها اسراییلی ها و آمریکاییها منتفع آن هستند. آینده را چگونه پیشبینی میکنید؟ اگر به وقایع سه دهه گذشته نگاهی اجمالی بیندازیم، آینده مذاکرات نیز مشخص خواهد شد. تا سه دهه قبل در فلسطین شاهد یک نوع خمودگرایی و جمودگرایی بودهایم یعنی ملت فلسطین به عنوان یک ملت فراموش شده در دنیای اسلام و جهان مطرح شده بودند. جامعه جهانی چشمان خود را بر روی مطالبات و خواستههای فلسطینیها بست و این انتفاضه و مقاومت بود که با مبارزات خود در مقابل تجاوزات رژیم صهیونیستی ایستادگی کرد.در واقع همین ایستادگی و مقاومت گروههای جهادی بود که سبب عقبنشینی اسراییل از نوار غزه شد. قبل از آن نیز شاهد عقبنشینی رژیم صهیونیستی از جنوب لبنان بودهایم که این وقایع در نوع خود بیسابقه است. همه این وقایع یعنی عقبنشینی اسراییل از مواضعش. این در حالی است که بنگورین اولین نخستوزیر اسراییل در یکی از اظهاراتش اعلام کرده بود که اولین شکست اسراییل به معنای فروپاشی این رژیم است.در مجموع باید گفت حصول نتیجه نه از میز مذاکره بلکه تنها با مقاومت میسر خواهد بود. تنها ایستادگی در برابر مطالبات بلندپروازانه این رژیم میتواند آنها را وادار به عقبنشینی کند. در حال حاضر شرایط سیاسی، روانی و اقتصادی حاکم بر اسراییل نیز به گونهای که اسراییلیها هیچگونه اعتمادی به آینده خود نداشته و دولت این رژیم بیش از هر زمان دیگری با چالشهای متعددی دست و پنجه نرم میکند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 268]