محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1852512232
پاییز ،مرگ زود هنگام برای این مرد جنجالی رقم زد
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > اروپا - فارس: یک هفتهنامه لبنانی در مقالهای به بررسی بحران اقتصادی و تظاهرات همهگیر اعتراضآمیز در فرانسه پرداخته و آن را مرگ زودهنگام سیاسی برای سارکوزی توصیف کرد. هفتهنامه لبنانی المشاهد السیاسی در گزارشی تحت عنوان "آیا سارکوزی در بعد سیاسی مرده است؟ " ضمن بررسی تظاهرات اخیر مردم فرانسه در اعتراض به سیاست‌های "نیکلا سارکوزی " رئیس‌جمهور فرانسه پیش‌بینی می‌کند که رئیس‌جمهور فرانسه پیش از پایان یافتن دوره ریاستش به پایان خط رسیده است. به نوشته این مقاله در سپتامبر گذشته میزان مشارکت مردمی فرانسویان در تظاهرات دو میلیون و 700 هزار نفر بود، در ماه اکتبر این میزان به 3 میلیون و در اواخر ژوئیه به سه میلیون و 500 هزار نفر رسید. با وجود تصویب اصلاحات پیرامون سن بازنشستگی اما هنوز جنبش اعتراضآمیز متوقف نشده است. فرانسه به کدامین سو می‌رود؟ آیا پیش از پایان یافتن دور نخست ریاست جمهوری سارکوزی، وی با سکته سیاسی خواهد مرد و پایان خواهد پذیرفت؟ جناح راست فرانسه به خصوص جناح راست میانه‌رو با رهبری سارکوزی در شرایطی به قدرت رسید که جناح چپ میانه‌رو با رهبری "سگولن رویال " با شکست، از صحنه خارج شد. سارکوزی از زمان ورود خود به کاخ الیزه در سه جبهه دست به اقدام زد: تحکیم روابط فرانسه با نومحافظه‌کاران آمریکا و رژیم صهیونیستی، تمرکز به تأسیس اتحادیه مدیترانه‌ای جهت تقویت مواضع اروپا و نیز راه‌اندازی پرونده اصلاحات اقتصادی و اجتماعی. در همین راستا کاخ سفید گفتمان دوگانه‌ای با رئیس کاخ الیزه برقرار کرد: از یک طرف فرانسه را به‌عنوان متحدی همراه حفظ کرده و از طرف دیگر تا جای ممکن برای ممانعت از تحقق اهداف خاورمیانه‌ای و اروپایی وی تلاش می‌کند تا مبادا سارکوزی به "چارلز دوگول " [نخست‌وزیر اسبق فرانسه] جدیدی تبدیل شود که مواضع آمریکا در قاره کهن را تهدید کند. از سویی دیگر سارکوزی به شیوه اوباما در نیمه دوم دوران ریاست خود، برای دستیابی به یک برگ برنده جهت تمدید ریاست خود در زمان پایان یافتن قانونی آن برای دوره بعد، تصمیم گرفت شماری از اصلاحات اقتصادی و مالی را در فرانسه به اجرا درآورد؛ اما به ناگاه موجی از فشار، تظاهرات و اعتراضات به راه افتاد که همگی در یک جمله خلاصه می‌شد: فرانسویها تجدید نمی‌خواهند! به عبارت دیگر سارکوزی به عنوان یک رویکرد سیاسی و اجتماعی پیش از پایان دوران ریاست خود به پایان رسید و مرد. مرگ سیاسی سارکوزی چگونه روی داد؟ جواب این پرسش در عباراتی کوتاه خلاصه می‌شود که شاید مهمترین آن عبارت باشد از: رشد شکننده، رسوایی‌های مداوم، نظرسنجی‌های فاجعه‌بار، تغییر رأی و نظر خیل عظیم رأی دهندگان که "اما و اگرها " اعتمادشان را از بین برده و آنها این مطلب را فهمیده‌اند که سارکوزی شایسته این اعتماد نیست. این "مرتدان " همان کسانی هستند که امروز به صورت انبوه و عظیم و علیرغم اختلاف‌نظر با سوسیالیستها و اعضای اتحادیه‌های کارگری در کنار ایشان در خیابانها حاضر می‌شوند تا مانع اجرای پروژه اصلاحات سارکوزی شوند. تمرکز بر مسائل جهانی برای فرار از مشکلات داخلی در ادامه این گزارش آمده است: همه چیز حاکی از این مطلب است که مخالفت‌هایی که کاخ الیزه با آن روبرو است موج‌های اعتراضآمیز مستمر است و هر قدر که سارکوزی زمان بیشتری را در کاخ الیزه بگذراند، محبوبیت وی کم و کمتر خواهد شد. مجله اکونومیست در این باره می‌نویسد: مسأله حاکم بر فضای جامعه فرانسه، بحث محبوبیت رئیس‌جمهور است. هر قدر سارکوزی زمان بیشتری را با هموطنان خود در کشورش بگذراند، محبوبیتش کمتر و کمتر خواهد شد. اما هر قدر در جهان بچرخد و بر روی گفتمان پیرامون مسائل جهانی متمرکز شود محبوبیتش افزایش پیدا خواهد کرد. لذا سارکوزی به شدت نیاز دارد محبوبیت کاهش یافته خود را نجات دهد. با برعهده گرفتن ریاست گروه 20 در ماه جاری و ریاست گروه 8 در ماه آینده، فرصتی برای فرانسه فراهم خواهد شد تا دور جدیدی از ماجراجویی‌های جهانی را آغاز کند که البته این مسأله به معنای کاهش اصلاحات داخلی خواهد بود. ارتباط اینگونه میان مسائل، نخستین بار زمانی بروز پیدا کرد که فرانسه به طور متناوب به مدت شش ماه در نیمه دوم سال 2008، ریاست دوره‌ای اتحادیه اروپا را بر عهده گرفت. پس از آن سارکوزی فعال، برای مذاکرات بر سر آتش‌بس میان روسیه و گرجستان به مسکو رفت، پس از آن نیز پاریس به نمایندگی از اتحادیه اروپا پاسخی قوی و قاطع در رابطه با مسأله بحران مالی جهان صادر کرد (البته با کمک و مساعدتی کوچک از سوی گوردون برون بنا بر اعتراف خود سارکوزی). جدای از معاملات صورت گرفته جهت جذب انظار عمومی، سارکوزی موفق شد حداقل نزد افکار عمومی فرانسه در هیأت یک ناجی و مصلح مالی ظهور پیدا کند. بنا بر اعلام شرکت نظرسنجی "اوپینیون وی "، طی آن شش ماه، محبوبیت سارکوزی از 38% به 46% افزایش یافت. به اعتقاد نویسنده سارکوزی بعد از کنار گذاشته شدن از ریاست رسمی اتحادیه اروپا در اثبات خود با مشکل مواجه شد. در این راستا دعوت وی جهت شرکت در کنفرانس فراگیر پاریس پیرامون روند صلح در خاورمیانه هیچ نتیجه‌ای به همراه نداشت؛ همچنین اتحادیه مدیترانه‌ای نیز از انظار عموم ناپدید شد. سال 2009، آمار سفرهای رسمی خارجی وی نسبت به سال 2008، 40 درصد کاهش پیدا کرد که در نتیجه، نسبت تأیید و حمایت از سارکوزی در پایان سال 2009 شش امتیاز کاهش داشت. لذا هر قدر تمرکز سارکوزی بر روی مسائل داخلی افزایش پیدا کرد، نارضایتی عمومی گروه‌های مختلف مانند اساتید، دانشجویان، رانندگان قطار، کارگران کارخانه‌ها و قضات گسترش یافت و همگی در اعتراض به وضعیت موجود در خیابانها دست به تظاهرات زدند. به نوشته المشاهد السیاسی شکی نیست که عوامل دیگری نیز در کاهش محبوبیت سارکوزی مؤثر واقع شده باشد: رکود به وجود آمده، افزایش مشکل بیکاری، گسترش احکام سیاسی و برخی از اشتباهات در زندگی شخصی وی همه از جمله این عوامل بودند. اما به نظر می‌رسد مردم فرانسه همچنان آماده‌اند در قبال تلاشهای دیپلماتیک خستگی‌ناپذیر سارکوزی که بی‌ارتباط با مسائل داخلی می‌باشد، قدردانی و تشکر کنند. در نظرسنجی انجام شده توسط مجله "پاریس مچ "، 45 درصد از شرکت کنندگان معتقد بودند که سارکوزی قادر به اصلاح فرانسه می‌باشد در حالیکه 70 درصد این شرکت کنندگان اعتراف کردند که وی در خارج به خوبی از کشور خود دفاع کرده است. حقیقت نیز آن است که سارکوزی در تبدیل تلاشهای دیپلماتیک به پیروزی‌های شخصی موفق عمل کرده است. وی در جریان نشست اخیر سران اتحادیه اروپا در بروکسل که پیرامون بحران بدهی‌ها در منطقه یورو برگزار شده بود، مهارتهای خود را که در خدمت منافع شخصی‌اش بود به خوبی نشان داد. سارکوزی در آن زمان مدعی شد که 95 درصد از سندی که گروه یورو برای نجات یونان تهیه کرده بودند، متعلق به فرانسه بوده و این مطلب یک اظهار نظر مهم بود که روزنامه‌های فرانسوی بدان نپرداختند. روزنامه "فیگارو " بدون بکارگیری لحنی تمسخرآمیز به نقل اظهارات سارکوزی در برابر یکی از مشاوران پرداخته که گفته بود: "در یونان مرا «منجی» می‌نامند. " از شانس سارکوزی امسال فرانسه ریاست گروه 20 را به مدت 12 ماه بر عهده خواهد گرفت و در سال 2011 نیز متولی ریاست گروه 8 خواهد شد. رسم بر این بوده که رؤسا از کنار این نشست‌های جهانی غیررسمی بی‌توجه بگذرند، اما به عنوان مثال چه کسی می‌دانست که فرانسه ریاست گروه 20 را از کره جنوبی خواهد گرفت؟ نکته قابل توجه این است که سارکوزی کسی نیست که هیچ فرصتی را برای نشان دادن خود در عرصه جهانی از دست بدهد. به نوشته این مقاله از هم‌اکنون محافل رسمی فرانسه برنامه‌ریزیهای خود را برای بیشترین استفاده از گروه 20، آغاز کرده‌اند. این محافل به دنبال آن هستند تا برای بازسازی شیوه مالی بین‌المللی قرارداد جدیدی مشابه قرارداد "بریتون وودز " تنظیم کنند، به علاوه تنظیم قوانین مربوط به "سرمایه‌داری پولی " را در دستور کار دارند. به این ترتیب سارکوزی از گروه 20 برای به انجام رساندن یک نقش پیشگامانه در مسائل دیپلماتیک مانند گفتمان بر سر برنامه‌های هسته‌ای ایران، بهره خواهد برد. در رابطه با مسائل مربوط به مدیریت بحران، حتی مخالفان سارکوزی، به توانایی وی در جلب نظرات و تصمیم‌گیری اعتراف دارند؛ اما سارکوزی در جریان تلاش برای بهره بردن از ریاست گروه 20، با هدف بهبود محبوبیت خود در انتخابات ریاست جمهوری 2012 فرانسه، هیچ فرصتی را که در صدر امور باشد و مردم را راضی سازد از دست نخواهد داد. مواضعی که سارکوزی بر آنها تأکید دارد، شناخته شده است از جمله: معامله‌کنندگان، تجار، آژانسهای ارزش‌گذاری وام، صندوقهای تأمین و مالیات. برخی دوستان خارجی سارکوزی نیز می‌دانند که باید تمایل وی در راضی ساختن مردم کشورش را که در جریان سخنرانی‌های آتشین وی بروز نموده، نادیده بگیرند، چرا که سارکوزی همیشه با عمل، از کلام خود حمایت و پشتیبانی نمی‌کند. به نوشته این مقاله امکان این خطر نیز وجود دارد که زیاده‌روی در فعالیتهای خارجی گاها تبدیل به عاملی در اهمال پیرامون اصلاحات اقتصادی گردد. زمانیکه سایر کشورهای اروپایی تلاشهای بسیاری را صرف کاهش کسری بودجه کرده‌اند، فرانسه به شکلی ظاهر می‌شود که گویی تنها کشور بزرگی است که نیاز به اتخاذ تدابیر اضطراری دارد، اما این کار را انجام نداده است. انتظار می‌رود میزان کسری بودجه فرانسه در سال 2010 به 8% برسد که این میزان نزدیک به رقم 9.3% یونان و 5% آلمان است. سارکوزی در حال مذاکره بر سر مسأله بحث برانگیز افزایش سن بازنشستگی به بالای 60 سال است و بنا بر گفته سارکوزی وی به دنبال تنظیم قراردادی پیرامون این مسأله می‌باشد. همچنین سارکوزی پیش‌نویس طرح قانون کسری بودجه و گنجاندن آن در قانون اساسی را نیز پیشنهاد داده، اما تاکنون هیچ اقدام جدی جهت اجرایی کردن سیاست ریاضت اقتصادی به مانند اسپانیا، انگلیس، ایتالیا و حتی آلمان صورت نپذیرفته و به نظر می‌رسد فرانسویان با خوشبینی تمام نسبت به رشد، انتظار تحقق بسیاری از اصلاحات را دارند. علاوه بر این، جالب آنجاست که مسئولان بر این باورند که به محض اجرایی کردن اصلاحات در سطح بازنشستگی، دیگر دلیلی برای اصلاحات مهم اقتصادی وجود ندارد. در نظر ایشان سارکوزی نقاط کلیدی جهت بهبود توان رقابتی فرانسه را ایجاد کرده است. یکی از مشاوران وی گفته است: سال آینده به جای شروع هر گونه اقدام جدید، اصلاحات حاضر را بهبود داده یا آنها را تقویت می‌نماییم. در هر صورت تا قبل از سال 2012 زمان برای تصویب قوانین جدید وجود ندارد. " بر اساس این منطق، نیازی به زیاده‌روی در فعالیتهای دیپلماتیک روزانه به عنوان بهانه‌ای جهت رکود داخلی وجود ندارد. سارکوزی دلیل دیگری نیز برای عبور دوباره از جهان دارد. وی با این مسأله روبرو است که احتمالا برجسته‌ترین حریف سوسیالیست وی در انتخابات سال 2012، "دومینیک استراوس کان " رئیس صندوق بین‌المللی پول که مقر آن در واشنگتن است، باشد. استراوس طی دوره کنونی، برای حل و فصل بحران یورو دست به سفرهای جهانی می‌زند. نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد استراوس در مقایسه با "مارتین اوبری " رهبر سوسیالیست، فرصت بهتری برای رقابت با سارکوزی دارد. سارکوزی در کنار اوبری تبدیل به یک شخصیت معتبر جهانی می‌شود ولی در مقایسه با رئیس صندوق بین‌المللی پول، تفاوت چندان واضحی میان دو طرف وجود ندارد. پاییز بحرانی فرانسه: المشاهد السیاسی گزارش خود از بحران اقتصادی و اجتماعی فرانسه را به این صورت ادامه می‌دهد: تمامی این بحثها در کنار آنچه در جامعه در حال رخ دادن است، به صورت یک نظریه و تئوری باقی خواهد ماند. در ماه ژوئیه گذشته، دستورکار سارکوزی با اتحادیه‌ها به یک توافقی مبنی بر اصلاح نظام بازنشستگی از 60 سال به 62 سال رسید؛ اما اکنون ماه نوامبر فرا رسیده و مشکل نیز حل نشده است. بایستی به این نکته نیز توجه داشت که ماه اکتبر ماه اعتراضات گسترده‌ای بود که در آن انبوه مخالفان این طرح به خیابان‌های فرانسه ریختند و جامعه بر اثر بحران سوخت و اشغال مراکز عمده صنعتی توسط تظاهرکنندگان، دچار چیزی شبیه به فلج شد. حال سؤال اینجاست که آیا سارکوزی پایداری خواهد کرد و تا قبل از سال 2012، چهره خود را بهبود خواهد داد؟ پاسخ به این سؤال دشوار است چرا که سارکوزی با مجموعه‌ای از چالش‌های طوفانی سیاسی، اجتماعی واقتصادی وارد یک سوم پایانی دوران ریاست خود شده است. وی تنها با مخالفان جناح چپ و در رأس آنها حزب سوسیالیست که با رهبری مارتین اوبری به وحدت رسید، مواجه نیست، بلکه با یک مخالف از جناح راست نیز روبروست؛ لذا سارکوزی بابت انتخاب دوباره خود به ریاست جمهوری نگران است. پر واضح است که تنها این سوسیالیستها نیستند که خواهان ریاست هستند، بلکه راستگراها نیز حتی پیشتر از سوسیالیستها به دنبال این مطلب بوده‌اند و بسیاری از ایشان در حال آماده کردن طرحها و برنامه‌هایی جهت اثبات صلاحیت خود برای اتخاذ پست ریاست هستند. طبق نظرسنجی‌ها، سارکوزی در رویارویی با مارتین اوبری یا "دومینیک استراوس کان " رئیس صندوق بین‌اللملی پول، شکست خواهد خورد. همچنین در این نظرسنجی‌ها مسأله جدی‌تر آن است که "دومینیک دوویلپن " در مقابله با نامزد حزب سوسیالیست شانس بیشتری داشته و در رویارویی با اوبری مناسبتر از سارکوزی می‌باشد، به علاوه اینکه دوویلپن از حمایت گسترده جناح راست نیز برخوردار است. به نظر می‌رسد "فرانسوا فیون " نخست‌وزیر حداقل طی دوره اخیر با دقت، جهت‌گیری و رویکرد رأی‌دهندگان فرانسوی و خشم ایشان از رئیس جمهورشان را دنبال کرده و آنها را کاملا جدی گرفته است؛ وی کم کم از سارکوزی فاصله گرفته و به این نکته نیز توجه دارد که به هیچ وجه رئیس جمهور فرانسه را محکوم نمی‌کند چرا که برای پیروزی سارکوزی در انتخابات ریاست جمهوری با وی متحد شده است. لذا این کناره گرفتن از سارکوزی ناشی از بلندپروازی‌های سیاسی خود فیون است؛ فیون این مطلب را در سخنان خود اظهار داشت زمانیکه وی اختیارات ریاست دولت را دنبال می‌کند در رابطه با اختیارات سیاسی به کمتر از آن راضی نمی‌شود و این یعنی اینکه فیون در نامزدی برای احراز ریاست جمهوری جدی است، در حالیکه سارکوزی با توجه به ادامه کاهش مستمر محبوبیت، قادر به نامزدی برای دور دوم ریاست جمهوری نیست، لذا سارکوزی همچنان تلاش می‌کند راه را برای دومینیک دوویلپن باز نگذارد؛ اگر نظرسنجی‌ها درست و سارکوزی برای نامزدی مصر باشد، در واقع وی در تلاش است تا از تأیید و حمایت نمایندگان جناح راست برخوردار و دست بر روی حزب اتحاد بگذارد و خود را رهبر مخالفان در انتخابات 2017 قرار دهد. لذا سارکوزی پیش از آنکه بخواهد در سال 2012 و در جریان انتخابات ریاست جمهوری با نظر فرانسویان مواجه شود، بایستی با واقعیت سیاسی، اقتصادی و اجتماعی روبرو گردد. دوویلپن شک و تردیدهایی را پیرامون استفاده سارکوزی از قدرت جهت دخالت در قوه قضائیه مطرح نموده است. وی خواستار آن شد که همزمان با آغاز سال آینده دادگاه تجدیدنظر، شکایت علیه وی را بررسی و آن را به تأخیر نیندازد. وی همچنین مخالفت خود با تشکیل دادگاهی متشکل از قضاتی که آراء و نظریاتشان از روی ترس تابع رئیس جمهور و علیه اهداف سیاسی دوویلپن باشد را رد کرد. سارکوزی بایستی در رابطه با پیش‌نویس اصلاح قانون نظام بازنشستگی با خشم اتحادیه‌های کارگری و اکثر مردم فرانسه روبرو شود. با وجود نفرت مردم فرانسه از سیاست‌های اقتصادی و اجتماعی سارکوزی وی بایستی برای پاک کردن یک سری تصاویر از اذهان مردم فرانسه و افکار عمومی این کشور تلاش کند؛ از جمله اینکه وی دوست ثروتمندان است، او مراسم پیروزی خود در انتخابات را در کشتی تفریحی یکی از دوستان میلیاردش با نام "لیلیان بتانکور " برگزار کرد. سال 2011 اشاره به افق و دورنمای فرانسه دارد، بی آنکه اثری از کاهش بحران اقتصادی در آن دیده شود. این بدان معناست که حاشیه مانورهای اقتصادی سارکوزی تنگ و محدود است و به طور کلی سیاست اقتصادی سارکوزی ضعف خود را نشان داده است؛ تدابیر اقتصادی سارکوزی نیز همچون بخشش مالیاتی اضافه‌‌کاری شرکتها باعث خشم فرانسویان شد، چرا که در برهه بحران اقتصادی و بیکاری منجر به از بین رفتن 85 هزار فرصت شغلی شد، افزایش شمار بیکاران نیز موجب کاهش مالیات موجود در خزانه شده و فشار وارد بر صندوق بیمه بیکاری را افزایش می‌دهد. به نوشته این مقاله همه چیز اشاره به این مطلب دارد که مبارزه برای اصلاحاتی که سارکوزی در یک سوم پایانی دوره خود آن را به راه انداخته، بیشتر شبیه تلاشی ناامیدانه در اصلاح اشتباهات متعدد وی است؛ از طرفی نیز سارکوزی همچنان با تکیه بر ویرانه تلاشهای خارجی خود به عنوان یک رهبر جهانی و امید به حافظه کوتاه مدت فرانسویان، می‌کوشد خسارتهای وارده از جناح چپ و راست را جبران نماید. نویسنده در پایان گزارش خود به این مطلب اشاره دارد که خشم فرانسویان ژنرال دوگل را در سال 1968، وادار به کناره‌گیری کرد، همین وضع در سال 1995 "آلن ژوپه " را وادار به عقب‌نشینی از طرح‌های اصلاحی خود نموده و همین موضوع شانس سارکوزی در بازگشت به صحنه را بسیار ضعیف قرار داده است.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 714]
-
گوناگون
پربازدیدترینها