واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: تعابير قرآني در وصيتنامه امام خميني
1. شجره خبيثهامام در خطبه آغازين وصيتنامه، پس از ذكر حديث ثقلين بر ظالمان در حق اهل بيت، به آنان لعنت ميفرستد و آنان را اصلشجره خبيثه ميخواند. تعبير «شجره خبيثه» در سوره ابراهيم چنين آمده است: «و مثل كلمة خبيثة كشجرة خبيثة» (ابراهيم/ 26). در اين سوره پس از ايات مذكور،به نحو استيناف، سخن از كساني ميرود كه نعمتخدا را از روي كفر دگرگون كردندو قوم خود را به هلاكت كشاندند: « المتر الي الذين بدلوا نعمة الله كفرا و احلوا قومهمدار البوار» (ابراهيم)نتيجه بارزدگرگون ساختن نعمتخدا و ورود به خانه هلاكت، همان مصائبي است كه شمهاي از آن در آغاز وصيتنامه آمده است. ايشان مينويسد: «از جمله مسائل اسفانگيزي كه بايد براي آن خون گريهكرد» كنار نهادن «مفسران حقيقي قرآن و آشنايان به حقايق است كه سراسر قرآنكريم را از پيامبر صلياللهعليهوآله دريافت كرده بودند». روايات متعدد معصومان عليهمالسلام نيز بر تطبيق ايههاي فوق يعني شجره خبيثه و نيزتبديل نعمت الهي بر دشمنان اهل بيتبه ويژه بني اميه تاكيد ميكند. 2. توبيخ برخي اصحاب پيامبر در قرآن امام، كه همواره توجه به مردم را سر لوحه انديشه و عمل مبارك خويش داشتند،در بخشي از وصيتنامه، امتخود را برتر از ملتحجاز در عهد رسولالله صلياللهعليهوآله بهدليل بهانهجوييهاي آنان در برابر امر حق ميشمارد و در اين باره به توبيخ الهي درمورد آنان در سوره توبه اشارهاي تلميحوار ميكند و ميگذرد. 3. تعابير امام از رسول خدا صلياللهعليهوآلهامام از پيامبر اكرم صلياللهعليهوآله با اين تعابير قرآني ياد ميكند: حضرت بقيت الله : بقية اللهخيرلكم ان كنتم مؤمنين (هود/86)، خاتمالنبيين : «ولكن رسول الله و خاتمالنبيين» (احزاب/ 30)، رسول الله صلياللهعليهوآله در موارد فراوان: «ولكن رسول الله و خاتمالنبيين»(احزاب/ 40). گفتني است تركيب «بقيت الله» در قرآن در شأن امام عصرعليهالسلام نازل نشده است، لكنتعبير و اصطلاحي است قرآني كه حضرت بدان ملقب گشتهاند و امام نيز از ميان القاب و صفات حضرت، اين تعبير قرآني را برگزيده است.«از جمله مسائل اسفانگيزي كه بايد براي آن خون گريهكرد» كنار نهادن «مفسران حقيقي قرآن و آشنايان به حقايق است كه سراسر قرآنكريم را از پيامبر صلي الله عليه و آله دريافت كرده بودند».4. رها كردن بشر از تمام اغلال و بردگيها : « و يضع عنهم اصرهم و الاغلالالتي كانت عليهم» (اعراف، 157). 5. و بيده ملكوت كل شي: « و بيده ملكوت كل شيء» ،(يس/ 83). 6. وسواس خناسان : «من شرالواسواس الخناس » (ناس/ 4). 7. صراط مستقيم : «و انك لتهدي الي صراط مستقيم» (شورا/ 52). 8. ان تنصروا الله ينصركم: « ان تنصروا الله ينصركم و يثبت اقدامكم » (محمد/ 7). 9 . لقاء الله : «من كان يرجو لقاء الله فان اجل الله لآت» (عنكبوت/ 4). 10. ارحم الراحمين: « و هو ارحم الراحمين» (يوسف/ 92). 11 . مفسد في الارض: «مفسدون في الارض» (كهف/94). 12. انا لله و انا اليه راجعون: « انا لله و انا اليه راجعون» (بقره/156). 13. يا ليتنا كنا معكم: « يا ليتنا كنا معكم فنفوز فوزا عظيما ؛ يا ليتني كنت معهم فافوز فوزاعظيما» (نساء/ 73). 14 . ان شاء الله در موارد فروان: « و لا تقولن لشيء اني فاعل ذلك غدا الا ان يشاءالله» (كهف/ 23 ـ 24). 15. اولياء الله: «الا ان اولياء الله لاخوف عليهم و لا هم يحزنون« (يونس/ 62). 16. علم الاسماء : «و علم آدم الاسماء كلها» (بقره/ 31). برخورداري انسان از توانايي نيل به درجاتي نظير علم الاسماء و قاب قوسين أو ادني (نجم/ 9)، موضوعي است كه نظر
حضرت امام (ره) را بسيار به خود جلب كردهاست؛ همچنان كه مطلع يكي از اشعار ايشان نيز بيت زير است: «گر تو آدمزاده هستي علم الاسماء چه شد قابقوسينت كجا رفتهاست او ادني چه شد»تنها وجود چنين آرمانهايي است كه ميتواند از يك انسان، اين همه مجاهدت وكوشش بيافريند. حضرت امام (ره) اين آرمان را براي فرد و جامعه ميخواست; همچنان كه حكومت الهي را (تنها) يكي از آرمانهاي قرآن كريم ميدانست وبراي نيل به چنين آرماني او را از هرگونه انانيت و سستي و كاستي باز داشت و بهمرتبهاي رساند كه كلامي جاويد و گهربار را در پايان وصيتنامه بر قلم جاري سازد و ما همان را نيز مسك الختام اين مقال قرار ميدهيم: «با دلي آرام و قلبي مطمئن و روحي شاد و ضميري اميدوار به فضل و رحمت خدا از خدمت خواهران و برادران مرخص و به سوي جايگاه ابدي سفرميكنم» كه اشاره به چنين اياتي است: «يا ايتها النفس المطمئنة ارجعي الي ربك راضيةمرضية» (فجر / 27 ـ 28) و نيز «الا بذكر الله تطمئن القلوب»(رعد/ 27). اين سخني است كهتاكنون هيچ يك از رهبران سياسي غير از معصومان نتوانسته استختام عملكردخويش قرار دهند . منابع در دفتر نشريه سروش وحي موجود است.« والعصر»، سلام بر امام عصر، بر صاحب نصر، سلامي از پروانهها، پروانههايي كه در آرزوي شمع وجودت به اميد خاكستر عشقاند و حلاوت نام توست كه جانشان را زنده ميكند و مرغ روحشان را به سوي شجرة طيبة قرآن به پرواز در ميآورد و بر شاخه ولايت مينشاند و نغمهاي ميسرايند.و از ميان قوم موسي جماعتي هستند كه به حق راهنمايي ميكنند و به حق داوري مينمايند. چه خوش است صوت قرآن ز تو دلربا شنيدن به رخت نظاره كردن سخن خدا شنيدن مصحف عشق باز كردهايم تا قطرهاي ديگر از چشمه سار ايات ولايت را شفاي ديده سازيم.1.هَلْ ينْظُرُونَ إِلاّ تَأْويلَهُ يوْمَ يأْتي تَأْويلُهُ يقُولُ الَّذينَ نَسُوهُ مِنْ قَبْلُ قَدْ جاءَتْ رُسُلُ رَبِّنا بِالْحَقِّ فَهَلْ لَنا مِنْ شُفَعاءَ فَيشْفَعُوا لَنا أَوْ نُرَدُّ فَنَعْمَلَ غَيرَ الَّذي كُنّا نَعْمَلُ قَدْ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَ ضَلَّ عَنْهُمْ ما كانُوا يفْتَرُونَ اعراف/53؛يعني: ايا انتظاري جز تأويل آن دارند؟ روزي كه تأويلش رسد، آنان كه فراموشش نمودند از پيش گويند:« همانا بيامد فرستادگان پروردگار ما به حقّ. ايا ما راست شفيعاني كه ما را شفاعت كنند ، يا بازگردانيده شويم تا انجام بدهيم جز آنچه را ميكرديم». همانا به خويشتن زيان زدند و گم شد از ايشان آنچه دروغ ميبستند.روايت: روز تأويل كه ايات خواهد آمد، روز قيام قائم آل محمد عجل الله تعالي فرجه الشريف ميباشد.(1)
2. وَ مِنْ قَوْمِ مُوسى أُمَّةٌ يهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يعْدِلُونَ اعراف/159؛يعني: و از ميان قوم موسي جماعتي هستند كه به حق راهنمايي ميكنند و به حق داوري مينمايند. روايت: حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام درباره اين ايه فرمودند:بعضي از انبياء و امتهاي آنها در ركاب حضرت بقيت الله حاضر خواهند شد و از اصحاب او خواهند بود.(2)وَ قَطَّعْناهُمُ اثْنَتَي عَشْرَةَ أَسْباطًا أُمَمًا وَ أَوْحَينا إِلى مُوسى إِذِ اسْتَسْقاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ فَانْبَجَسَتْ مِنْهُ اثْنَتا عَشْرَةَ عَينًا قَدْ عَلِمَ كُلُّ أُناسٍ مَشْرَبَهُمْ وَ ظَلَّلْنا عَلَيهِمُ الْغَمامَ وَ أَنْزَلْنا عَلَيهِمُ الْمَنَّ وَ السَّلْوى كُلُوا مِنْ طَيباتِ ما رَزَقْناكُمْ وَ ما ظَلَمُونا وَ لكِنْ كانُوا أَنْفُسَهُمْ يظْلِمُونَ اعراف/160؛يعني: و آنان را به دوازده عشيره كه هر يك امتى بودند تقسيم كرديم، و به موسي -وقتي قومش از او آب خواستند- وحي كرديم كه با عصايت بر آن تخته سنگ بزن. پس، از آن، دوازده چشمه جوشيد. هر گروهي آبشخور خود را بشناخت؛ و ابر را بر فراز آنان سايبان كرديم، و گزانگبين و بلدرچين بر ايشان فرو فرستاديم. از چيزهاي پاكيزهاي كه روزيتان كردهايم، بخوريد. و بر ما ستم نكردند، ليكن بر خودشان ستم ميكردند. روايت: امام باقر عليه السلام در مورد اين اية شريف ميفرمايند:به درستي كه ظهور و قيام قائم عجل الله تعالي فرجه الشريف در مكه خواهد بود و بعد از آن به سوي كوفه حركت ميكند. منادي ندا ميدهد كسي از شما غذا و آبي با خود حمل نكند. حضرت مهدي عجل الله تعالي فرجه الشريف حَجَر موسيبنعمران علي نبينا و آله و عليه السلام را با خود دارد و در هر منزلي كه وارد ميشوند، از آن سنگ آبي روان خواهد شد. هر كس گرسنه و تشنه باشد، از آن ميخورد و همه سيراب خواهند شد و اين حالت در تمام منزلگهاي بين راه ادامه دارد تا از پشت كوفه وارد نجف شوند.(3) تنظيم براي تبيان: سلطاني1. تفسير برهان ج 2ص 232. تفسير اطيب البيان ج 63. تفسير اطيب البيان ج 6 ص
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 517]