محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1853333548
عشق ، سن و جنس
واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: وبلاگ > معتمدی، غلامحسین - دکتر غلامحسین معتمدی روانپزشک سن متغیری است که می تواند بر عشق تاثیر داشته باشد. همیشه عشق و جوانی ملازم یک دیگر دانسته شده اند. از سوی دیگر نگاه منفی و محدودی که نسبت به پیری و سالمندی وجود دارد موجب شده است که عشق و پیری را در تضاد قرار دهند و وجود عشق در این دوران را رسوایی تلقی کنند و مثلاً بگویند عشق پیری گر بجنبد سر به رسوایی زند. با توضیحاتی که در بخش های قبلی داده شد طبیعی است که نوع عشق از لحاظ محتوا و عناصر تشکیل دهنده آن در نوجوانی با جوانی، میانسالی و سالهای بعد متفاوت است. این تفاوت در عمر عشق یا دوام آن هم دیده می شود. پیشتر گفتیم که دوام یک عشق پرشور و ادامه حیات آن پیش از آن که به شور و هیجان عاشقی مربوط باشد به حضور یا عدم حضور عواملی مانند صمیمیت، دوستی، تفاهم، توجه و تعهد متقابل مربوط است. بنابراین عشق میان دو زوج می تواند از دوران جوانی در هیئت عشقی پرشور و رمانتیک آغاز شود و پس از سال ها در جامه عشقی رفیقانه به حیات خود ادامه دهد. باید توجه داشت که با گذشت سن افراد هم روابطی با دوام بیشتر را تجربه می کنند و هم به طور کلی تعداد بیشتری از روابط را پشت سر می گذارند. بنابراین دشوار است که بتوانیم دریابیم که آیا سن است که بر عشق اثر می گذارد یا عواملی از قبیل طول روابط کنونی، دامنه و تعداد تجربیات رمانتیک قبلی یا ترکیبی از هر سه عامل. جالب آن که شواهدی در دست است که نشان میدهد افراد مسن نسبت به زوج های جوان تر تلقی و دیدگاه رمانتیک تری نسبت به عشق دارند. پژوهشی در این زمینه نشان داده است افرادی که 20 سال از عمر ازدواج آنها می گذرد نسبت به کسانی که 5 سال است ازدواج کرده اند حالت رمانتیک تری داشته اند. همین طور زوج هایی که بچه های آنها بزرگ شده و خانه را ترک کرده اند نسبت به زوج های جوان تر اعتقاد قوی تری نسبت به نیروی عشق داشته اند. برخی برای رابطه میان عشق و سن یک منحنی U شکل را پیشنهاد کرده اند. یعنی هنگام جوانی که افراد تصمیم به ازدواج می گیرند رمانتیک هستند و بعد جادوی عشق با درگیر شدن در امر معاش و تربیت فرزندان رنگ می بازد تا این که وقتی پا به سن می گذارند و فرزندان هم خانه را ترک می کنند دوباره رمانتیک می شوند. حداقل می توان گفت که این الگو در مورد کسانی که در حفظ کیفیت زندگی مشترک خود کوشیده اند و 20 سالی دوام آورده اند رایج است. در مورد دیگران ممکن است افزایش سن به هیچ وجه با بروز مجدد طرز تلقی رمانتیک همراه نباشد. یک چیز در مورد سن قطعی است، این که افراد براثر گذشت عمر پخته و جا افتاده می شوند. در مقایسه زوج های دهه 60 با دهه 40 سنی دیده شده است که روابط گروه اول از گرمی و خوشی بیشتر و برانگیختگی فیزیکی کمتری برخوردار است. احساسات آن ها شدت کمتری دارد ولی روی هم رفته مثبت تر است. برخی از احساسات سوزانی که جوان ها را به سوی ازدواج سوق می دهد و سپس با گذشت زمان کاهش می یابد با نگاه و طرز تلقی مطبوع یا دلپذیر و کامل تری از عشق جانشین می شود. و امّا در مورد عشق ورابطه ی آن با جنس باید گفت در امر عشق و عاشقی یکی از تفاوت های فردی مهمی که با گذشت زمان نیز تغییر نمی کند تفاوت جنسی است، البته پیش از هر چیز باید تاکید کرد که به طور کلی در ارتباط با عشق شباهت های زنان و مردان بیشتر از تفاوت های آنان است. از بابت تجربه انواع گوناگون عشق مردان و زنان مشابه اند و هنگامی که به سبک تعلق یا دلبستگی توجه کنیم، در هر سبک تفاوتی از لحاظ نسبت عددی درمیان زنان و مردان وجود ندارد. روی هم رفته و به طور متوسط زنان احساسات شدیدتر و در عین حال بی ثبات تر یا فرار تری را نشان میدهند. اما مطالعات تفاوتی میان دو جنس را از جهت معیارهای مربوط به احساسات رمانتیک نشان نمی دهد. لذا در این جا هم تاکید می کنیم که اصولاً در عرصه، روان شناسی تصور این که تفاوت میان زنان و مردان بیشتر از مشابهت های آنان باشد خطا و باطل است و هر آنچه در این باب نوشته اند که مثلاً آنان را متعلق به دو سیاره متفاوت می دانند یاوه و غیر علمی است. اما پژوهش ها نشان می دهند که دیدگاه یا طرز تلقی رمانتیک در مردان بیشتر از زن ها ست. مردها بیشتر از زن ها این گونه فکر می کنند که وقتی به اندازه کافی عاشق کسی بودی هیچ چیز دیگری اهمیت ندارد. همچنین آن ها بیشتر به این تصور اعتقاد دارند که با نگاه اول می توان عاشق شد و شاید به همین علت است که زودتر از زن ها عاشق می شوند. اگر این یافته ها را با مشخصات مربوط به تفاوت جنسی که در سبک های عاشقی گفتیم تلفیق کنیم نتیجه می گیریم که در رابطه با عشق زن ها کلاً محتاط تر و دوراندیش ترند. به یاد داشته باشید که زن ها بیشتر از مردها سبک عاشقی عملی و مصلحت گرا یا واقع گرا را برمی گزیدند. حال آن که مردها با عشق بیشتر به مثابه یک بازی برخورد می کردند و باسبک اروس بیشتر مانوس بودند. زنان و مردان هنگامی که عاشق اند خیلی شبیه هم هستند ولی پیش از آن که به دام عشق بیفتند متفاوتند. زن ها معمولاً در باره کسی که باید به او عشق بورزند انتخابی تر عمل می کنند و به اصطلاح گلچین می کنند. همچنین احساسات خود را به آهستگی و به آرامی افزایش می دهند. از سوی دیگر زنان عشق و علاقه خود را منحصر به افرادی می کنند که هوش یا منزلت اجتماعی بالاتری داشته باشند و از سایر خصوصیات مطلوب هم بهره مند باشند. اما مردها تفکیک چندانی قائل نمی شوند و فرق زیادی نمی گذارند و شاید به همین دلیل است که به راحتی می توانند به طور اتفاقی یا تصادفی و بدون وجود یک رابطه احساسی قبلی قابل ملاحظه با هر زنی رابطه جنسی برقرار کنند. پژوهش های اجتماعی فرهنگی گرایش دقیق یا حسن انتخاب بیشتر زنان را مربوط به وضعیت و منزلت اجتماعی پائین آن ها در جوامع می دانند. بر این اساس انتخاب یک مرد دارای منزلت اجتماعی بالا یکی از راه های محدودی است که یک زن می تواند با استفاده از آن موقعیت اجتماعی بالاتری را به دست آورد. زیرا جوامع معمولاً برای مردان راه های دیگری را هم برای کسب منزلت بالاتر فراهم می کنند که زنان از آن ها بی بهره اند. در حقیقت باید گفت تفاوت بیشتر مربوط به نقش جنسی است که بر تجربه عشق اثر می گذارد تا خود تفاوت جنسی. به عبارت دیگر این تفاوت مربوط به نقش ها، انتظارات، محدودیت ها و معیارهایی است که جوامع برای زن یا مرد تعیین می کنند. در مقایسه با مرد خیلی مرد و زن بسیار زن جوامع سنتی، مردان و زنان امروزی بخشی از ویژگی های منسوب به جنس دیگر را هم در ساختار شخصیت و الگوهای رفتاری خود دارا هستند. این حالت آندروژنی (androgeny) خوانده می شود. این قبیل زنان و مردان در یک رابطه عاشقانه، صمیمیت و نزدیکی بیشتر و وابستگی کمتری را تجربه می کنند. هرچند از لحاظ شور و هیجان عاشقانه و انگیزشی و برانگیختگی جنسی تفاوتی ندارند، دستیابی به عشق رفیقانه در این گروه آسان تر به دست می آید
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 615]
-
گوناگون
پربازدیدترینها