همسايگان و معيارهاي دموكراسي در ميانمار

واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: همسايگان و معيارهاي دموكراسي در ميانمار

اشاره:

«آنگ سان سوچي» برنده جايزه صلح نوبل در سال 1991 و شناخته شده‌ترين مخالف رژيم نظامي ميانمار، چندي پيش از حبس طولاني مدت خانگي آزاد شد و به سرعت به روند سياسي كشورش پيوست. در سال‌هاي مبارزه ، سوچي روابط گسترده‌اي با غرب ، به ويژه آمريكا برقرار كرد و طرف حمايت آنها در رويارويي سياسي با خونتاي ميانمار بود. در شرايط گذار سياسي ميانمار و گشايش فضاي اين كشور به روي احزاب مخالف نيز آمريكا روي او به عنوان يكي از بخت‌هاي جدي كسب قدرت در اين نقطه حساس آسياي جنوب شرقي حساب مي‌كند و از نوع پرسش‌هايي كه از سوچي در شوراي روابط خارجي آمريكا مي‌شود، مي‌توان دريافت كه واشنگتن از چه زاويه‌اي براي ورود به صحنه سياسي آينده ميانمار تلاش مي‌كند. همين انگيزه سبب درج گفت‌وگويي شد كه بخش دوم آن در پي از نظر خوانندگان گرامي روزنامه اطلاعات مي‌گذرد.

***

* موقعي كه اوباما به [منطقه شرق آسيا] سفر كرده بود تلفني با شما هم صحبت كرد. مي‌توانيد بدون دغدغه و مشكل به ما بگوييد كه در آن تماس تلفني به او چه گفتيد؟

بله، گفتم توسعه روابط دو جانبه از نظر من خيلي مهم است و من شخصاً از سفر كلينتون به ميانمار استقبال مي‌كنم. چيز ديگري هم كه گفتم و كسي نيست كه نداند، اين بود كه احوال سگش را هم پرسيدم.

(خنده حاضران).

* حالا پرسشي بكنم درباره منطقه و رياست ميانمار بر « آ . سه . آن» نقش «آسه‌آن» و روابطي كه ميانمار با آن دارد.

** من اميد دارم كه رياست ميانمار بر «آسه‌آن» زمينه‌ساز اجراي اصلاحاتي بشود كه «آسه‌آن» خواهان آن است، «آسه‌آن» بيش از پيش به حقوق بشر در ميانمار نظر دارد و اين خيلي مايه اميدواري است، روزگاري بود كه هيچ يك از كشورهاي عضو «آسه‌آن» ياراي سخن گفتن از حقوق بشر در ميانمار را نداشتند، اما امروزه كشورهايي كه در اين باره بحث ميكنند، مدام بيشتر مي‌شود. البته ناگفته هم نماند كه هيچ دو كشوري مثل هم فكر نمي‌كنند و اين امري است كه زمينه همكاري‌ها بر سر موضوع خاصي مثل حقوق بشر را با دشواري مواجه مي‌كند.

* همسايگان شما، هند و چين، در اين برهه چه قدم‌هايي مي‌توانند بردارند؟

** هر قدمي كه بردارند باز هم كافي نيست. هند كه خود داراي رژيم دموكراسي است بايد در نشر معيارهاي دموكراسي در ميانمار بكوشد.

درباره چين هم بارها گفته‌ام كه ما همواره همسايه بوده‌ايم و همسايه خواهيم بود. سابقه خوبي از دوستي و صميميت با چين داريم و من علاقه‌مندم كه آن سابقه برقرار بماند. اگر هم سنگي بر سرراه دوستي ما ديده شود، مي‌توانيم با كمك همديگر آن را برداريم و مسير دوستي را باز نگه داريم. صرفا به اين جهت كه ما و چين به دو نوع رژيم سياسي متفاوت باور داريم، نبايد روابط ما هم خصمانه باشد.

* بسيار خوب، حالا از نقش سازمان ملل متحد بپرسم. سازمان ملل متحد گزارشگر ويژه‌اي براي ميانمار برگزيده است، در برهه فعلي مبرم‌ترين وظيفه ملل متحد در قبال ميانمار را چه مي‌بينيد؟

** اعتراف مي‌كنم كه به نظر من سازمان ملل متحد بايد نقش فعال‌تري در ميانمار و در همه جاي دنيا بازي كند. البته اين خطاي سازمان ملل نيست و سخت هم هست كه هر آن چه را در نظر دارد در ممالك دنيا پياده كند. حالا كه گزارشگري براي ميانمار برگزيده‌اند، به نظرم اعضاي ملل متحد بايد به گزارش‌هاي او توجه كامل بكنند و از پيشنهادهايي كه مي‌دهد حمايت كنند.

* درباره اتحاد ملي براي دموكراسي با ما بيشتر حرف بزنيد. نسل بعدي مردم ميانمار نسبت به اين جريان چه فكر مي‌كنند؟

با چه روش‌هايي مي‌خواهيد نسل جوان را به سوي آن بكشيد و آنان را به فعاليت در هواداري از دموكراسي راغب كنيد.

** بله، سال قبل وقتي از حبس خانگي آزاد شدم، چيزي كه مرا خيلي دلگرم كرد، اشتغال خاطر زياد جوانان به سياست بود. اين از نتايج ارتباطات پيشرفته است. سال 2003 كه به حبس خانگي افتادم، جوانان بدين اندازه درگير سياست نبودند. جوان‌هاي آن زمان خيال مي‌كردند سياست، بازي خطرناكي است كه ربطي به آنها ندارد، اما پارسال كه آزاد شدم ديدم كه جوانان زيادي شوق سياست دارند. اين هم هست كه خيلي از جوان‌ها اينترنت دارند و با جوانان ديگر نقاط دنيا تماس دارند و از آن‌چه در داخل ميانمار يا در خارج مي‌گذرد آگاهي پيدا مي‌كنند. اين است كه فهميده‌اند سياست به خودشان مربوط مي‌شود و بدان علاقه‌مند شده‌اند. نكته ديگر اين كه جو و رسانه‌ها آزادتر شده‌اند، البته نه كاملا آزاد، اما نسبت به قبل آزادتر شده‌اند. جوان‌هاي فعلي مي‌توانند مقالات سياسي بخوانند. تاريخ بخوانند و اين مطالعات آنان را قوي مي‌كند.

* رسانه‌هاي اجتماعي چه‌طور؟ اين رسانه‌ها نقش و تاثيري در سياسي شدن جوان‌ها داشته‌اند؟

** : البته كه داشته‌اند. در ميانمار عده خيلي زيادي از جوان‌ها دنبال فيس‌بوك هستند، يا دنبال تويتر و امثال اين‌ها. همين جوان‌ها به من هم انگيزه مي‌دهند تا صفحه خودم را در فيس‌بوك باز كنم. اما هنوز اين كار را نكرده‌ام. علت اين بوده كه وقت نمي‌كنم. نه اين كه علاقه نداشته باشم، نه.

* سؤال ديگرم اين است ـ البته اين جا حاضران در جلسه را هم داريم كه مي‌خواهند سؤالات خودشان را از شما بكنند. عده كساني كه سؤال دارند هم زياد است. اما درخواست ديگرم اين است كه درباره نقش زنان در ميانمار بگوييد. مثلا در اتحاد ملي براي دموكراسي زناني هستند كه خواستار تصدي مشاغل سياسي باشند؟

** بله، ما دنبال آنيم كه شمار زنان هرچه بيشتري را وارد مناصب سياسي در اتحاد ملي براي دموكراسي بكنيم. دنبال آنيم كه در انتخابات آينده تا مي‌توانيم زنان را نامزد كنيم. دنبال آنيم كه تبعيض عليه زنان پايان گيرد كه البته در عالم واقعيت چنين چيزي محقق نخواهد شد. من خودم فكر مي‌كنم زن‌ها در جاهايي و در مواردي لايق‌تر از مردانند.

* در جمع حاضران اين نشست هم حتما هستند افرادي كه با شما هم‌عقيده‌اند؛ اما حالا مايلم از شما بخواهم از برنامه‌هاي آتي خودتان براي ما بگوييد. گفتيد كه خيلي سرتان شلوغ است. برنامه‌هاي آتي شما و اتحاد ملي براي دموكراسي چيست؟

** بايد بتوانيم حمايت مردم را براي مسيري كه پيش گرفته‌ايم كسب كنيم. مي‌دانم كه عده زيادي از مردم از شركت مجدد ما در انتخابات خشنودند. چون مي‌دانند در اين انتخابات، حزبي هست كه مطابق ميل خود به آن راي بدهند. ظرف دو دهه گذشته هم ما با آن كه حزب سياسي قانوني بوديم هيچ وقت اجازه فعاليت نداشتيم. محدوديت‌هاي زيادي داشتيم و خيلي از اعضاي ما زندان بودند و نمي‌توانستيم كاري از پيش ببريم. اما حالا كه محدوديت‌ها كمتر شده، بايد به مردم نزديك شويم. بايد دفاتر خودمان را در سرتاسر كشور باز كنيم و ديگر اين كه روزنامه حز‌ب‌مان را منتشر كنيم. با اين كارها به مردم نزديك‌تر مي‌شويم و اين‌ها اولويت برنامه ماست. بايد جدايي حزب از مردم در مدت 23 سال را حالا جبران كنيم.

* قدمي يا كاري هست كه جامعه بين‌المللي بردارد يا صورت دهد تا دست يافتن شما به اهداف‌تان آسان‌تر شود؟

** قبل از هر چيز بايد درست بدانيد كه در ميانمار چه خبر است. اگر آگاهي شما درست باشد، بهترين كمك به شما شده است و نيز به ما.

* مناقشات قومي هم يكي از مسائلي است كه جاي نگراني دارد. به عقيده شما بهترين راه براي رفع اين مناقشات چيست؟

** : راه حل اين مسأله، سياسي است. يك نكته مهم هم اين است كه قدم‌هايي برداشته شود در جهت اين كه اقوام به درك اين مهم برسند كه دولت حافظ منافع قوميت‌هاست. بايد بدانند كه ما بايد با عمل خود به اقوام ثابت كنيم كه دوست مي‌داريم تمامي اقوام در ميانمار از فرصت‌ها به يك اندازه برخوردار شوند. اين را هم نبايد فراموش كنيم كه تمامي اقوام، ميانماري هستند. يعني ميانماري‌ها همگي يكي هستند و ضمناً هر كس، يكي از همه است.

* در مدتي كه در بازداشت خانگي بوديد گاه‌گاه براي نيازهاي انساني به مجامع بين‌المللي متوسل مي‌شديد. نيازهاي انساني در زمينه‌هاي بهداشتي و درماني. حالا بگوييد كه ميانماري‌ها در اين زمينه‌ها چه نيازهايي دارند و جامعه بين‌المللي چه كمك‌هايي را مي‌تواند به آنان برساند؟

** چيزي كه نياز داريم كمك هماهنگ كشورها و مجامع دنياست. به طوري كه تمامي اقوام بدانند و مطمئن باشند كه هر كمكي مي‌رسد، به طور مساوي به همه داده مي‌شود و از طرف ديگر، چيزي هم ضايع و تلف نمي‌شود. ما به هر دينار كمكي كه به ما بشود نيازمنديم و نبايد بگذاريم كه ذره‌اي از كمك‌ها تلف شود.

* بسيار خوب، حالا به سراغ حاضران در نشست مي‌رويم تا ببينيم چه پرسش‌هايي از شما دارند. لطفا كساني كه پرسشي دارند در صورت تمايل، خود را معرفي هم بكنند. از نخستين مورد مي‌پرسيم. بله، بفرماييد:

* «اليز لابوت» هستم از شبكه «سي.ان.ان». دولت ايالات متحده اخيرا در اين جهت حركت مي‌كند كه شما را به دولت ميانمار نزديك كند. اين امر تاثير منفي بر وجهه شما در كشور نمي‌گذارد و آيا اين معني را نمي‌دهد كه شما نقش رابط و ميانجي بين آمريكا و رژيم ميانمار را پيدا كرده‌ايد؟ با تشكر.

** نه، اين طور نيست. ما با دولت ميانمار تماس‌هاي مكرر گرفته‌ايم. اما گروه‌هاي ديگري از مخالفان دولت ميانمار هم با دولت تماس دارند. در ثاني دولت ميانمار خيالش از بابت من راحت است و مي‌داند كه به هيچ روي از رابطه‌ام با ايالات متحده در جهت آسيب‌زدن به اوضاع ميانمار استفاده نمي‌كنم.

*من «كلي كوري» عضو موسسه طرح 2049 هستم. من حدود 9 سال قبل كه از طرف بنياد بين‌المللي جمهوريت به ميانمار آمده بودم با شما ديداري كردم و حالا خوشوقتم كه باز با شما تماس مي‌گيرم. سئوال من اين است كه دولت‌ها و مجامعي كه قصد كمك به ميانمار را دارند از چه طريقي بايد نيات خود را عملي كنند؟

**ببينيد، ما در پي تأسيس جامعه دموكراتيك در ميانماريم حالا هرنوع كمكي كه به ما بشود در خدمت تقويت جامعه مدني قرار خواهد گرفت و تقويت بنيه مردم. ما مي‌خواهيم كه مردم تا جايي كه مقدور است استقلال داشته باشند؛ استقلال فكر و ذهن داشته باشند. اين مهم نيز با امر و نهي حاصل نمي‌شود. بنابراين هر كمكي به ميانمار بشود، بايد كمكي باشد در خدمت اين كه مردم خود را قوي‌تر و منسجم‌تر در مسير برآوردن نيات و اهداف خود ببينند.

*«آميتا آچاريا» استاد دانشگاه «آمريكن» و داراي كرسي در «آ.سه.آن» هستم. بگوييد چه وقت خواهد شد كه ايالات متحده بتواند تحريم‌هاي ميانمار را بردارد و مناسبات با ميانمار را به صورت معمولي برقرار كند؟ ديگر اين كه به نظر شما نظام فدرالي براي ميانمار مناسب است؟ گفتيد كه راه حل مناقشات قومي ميانمار، سياسي است، اما براي اين مقصود هم نياز به نهادها و ترتيباتي هست. شما با ميانمار فدرال، ميانماري مثل اندونزي يا هند موافقيد؟

**ايالات متحده شرط و شروطش را براي رفع تحريم‌هاي ميانمار، صريح اعلام كرده است و ما هم با آن موافقيم. مثل آزاد كردن زندانيان سياسي، مذاكره با مخالفان دموكرات، ممكن شدن وصول كمك‌هاي انسان دوستانه به مناطق دچار آشوب‌هاي قومي و امثال اينها. حال، هر وقت اين شرط‌ها محقق شود، قطعا زمان مناسب براي رفع تحريم‌ها فرا رسيده است و كنگره امريكا هم تشخيص زمان مناسب را حتماً مي‌دهد.

اما درباره باور من به نظام فدرالي، در آغاز بگويم كه واژه فدرال در ميانمار بدجوري مورد كژفهمي واقع شده است. واژه‌اي مناقشه برانگيز،‌ چون عده‌اي مفهومش را در نيافته‌اند. عده‌اي از سياستمداران هم مفهومش را نسبي دريافته‌اند و عده‌اي هم كه خوب دريافته‌اند آن را به خاطر تشريح نظامي كه مورد نظر خودشان بوده، به صورتي تشريح كرده‌اند كه باز هم قلب شده است.

عده زيادي حتي در ارتش هم مانند سياستمداران هستندكه گمان دارند فدراليسم مساوي با تجزيه‌خواهي است. بنابراين ما وظيفه داريم كه اول فدراليسم را براي عموم معني كنيم تا بدانند كه فدراليسم يعني تقسيم قدرت ميان دولت مركزي و دولت‌هاي ايالتي و اين مسأله در قانون اساسي مي‌آيد و اصلا جدايي‌خواهي نيست.

آن وقت گمان مي‌كنم مردم ميانمار خود تصميم خواهند گرفت كه چه نوع نظام سياسي داشته باشند.

*«كومار» هستم از سازمان عضو بين‌الملل. ضمن صحبت خود گفتيد كه در مبارزات انتخاباتي قصد داريد اصلاح قانون اساسي را طرح كنيد. دراين‌باره با رئيس جمهوري صحبت كرده‌ايد و آنها اين بحث را مي‌پذيرند؟

نه. بحث اصلاحات قانون اساسي را با رئيس جمهوري در ميان نگذاشته‌ام. اما اگر مسائل و بحث‌هاي مجلس ملي ميانمار را پي‌مي‌گيريد بايد بدانيد كه در مجلس حركت‌هايي براي اصلاح قانون اساسي آغاز شده، چون بعضي مواد در قانون اساسي هست كه نمي‌شود آنها را به اجرا درآورد. اين است كه خيال نمي‌كنم اگر اين بحث در دولت به ميان آيد، كسي يا كساني را تكان بدهد.

«آنيتا مك برايد» هستم. [اداي احترام مي‌كنم از راه دور به شما]. پرسشي دارم از مبادلات فرهنگي. من مديريت گروه بورسيه «فولبرايت» را برعهده دارم كه خيلي از رهبران دنيا را تربيت كرده است. اما شمار ميانماري‌هاي، خيلي اندك است شما چه نقشي را مي‌توانيد ايفا كنيد تا دولت ميانمار فرصت‌هاي آموزشي بيشتري در اختيار مرد ميانمار قرار دهد؟

درباره پرسش شما، ما هم باور داريم كه آموزش براي مردم ميانمار اهميت والايي دارد. دولت ميانمار پيش از آن كه مردم ما به كشورهاي ديگر براي آموزش متوسل شوند، بايد امكانات لازم را در داخل براي آموزش فراهم آورد. به عقيده من اگر دولت در امر آموزش جديت بورزد، گام نخست را برداشته است و آنگاه نوبت جامعه بين‌الملل مي‌رسد. تا به رفع نيازهاي آموزشي ما برآيد.

*«كريستوفر وال» هستم از موسسه حقوقي «پيلزبري» پرسش من مربوط مي‌شود به تحريم‌ها. تحريم‌هاي ميانمار علاوه بر مجلس نمايندگان امريكا، از جانب دولت ايالات متحده و نيز اتحاديه اروپا اعمال شده است. حال به نظر شما افزايش همكاري آمريكا و اتحايه اروپا در تسريع روند سياسي ميانمار موثر نخواهد بود تا در نتيجه منجر به رفع تحريم‌ها شود؟ اگر چنين است كدام تحريم‌ها بايد برداشته شود و در چه برنامه‌ زماني باشد تا روند تحول سياسي را در ميانمار دوام بخشد؟

**گمان نكنم برداشته شدن تحريم خاصي موجب تحول اقتصادي شود. مگر تمامي تحريم‌ها يكباره برداشته شود.

ابتدا بايد ببينيم تحريم‌ها از چه نقطه‌اي بايد برداشته شود. سپس بايد اولويت‌ها معلوم شود كه تحريم چه چيزي جلوتر مرتفع شود تا تحولات ناشي از آن هم درست و طبق نقشه و هدف، عملي شود.

* نام من «آموچو زوكي» است و با روزنامه ژاپني «آساهي» كار مي‌كنم. مي‌خواهم بدانم آيا شما شخصاً در انتخابات آينده شركت مي‌كنيد؟ اگر مي‌كنيد آيا آمادگي داريد اين موضوع را اعلام كنيد؟ و نيز در روابط گسترده اقتصادي ميانمار و ژاپن، چه توقعي از ژاپن براي كمك به تحولات ميانمار داريد؟ چه توقعي از ژاپن براي اثرگذاري در امور آموزشي ميانمار داريد؟

**بله، حتماً در انتخابات شركت مي‌كنم. فقط زمان آن را نمي‌دانيم. اما درباره ژاپن. يكي اين كه اميدوارم سرمايه‌گذاران ژاپني اوضاع ما را خوب بررسي كنند و سرمايه‌گذاري‌ها را در اموري بكنند كه هم منافع مردم ميانمار را هم تأمين كند و هم منافع خودشان را. اين سرمايه‌گذاري از روي انصاف و اخلاق باشد. در امر آموزش هم به طوري كه گفتم ما از جامعه بين‌المللي توقع داريم كه به امر آموزش جوانان ما كمك برساند.

* پرسشگر مي‌خواست نظر شما را درباره نقش ژاپن در آموزش ميانمار بداند. به هر حال تشكر از پاسخ شما. ببينيم نفر بعدي چه مي‌پرسد.

* «مايكل آلن» از موسسه ملي تقويت دموكراسي هستم. در‌ آغاز سخن گفتيد كه در دولت ميانمار خيلي‌ها همراه با اصلاحات نيستند. مي‌خواهم بپرسم كه به نظر شما موازنه همراهي با اصلاحات، در ارتش به چه صورت است. به بيان ديگر ارتشي‌ها محكم و سخت همراهي مي‌كنند يا ترد و نازك؟

** وقتي گفتم در دولت ميانمار خيلي همراهي با اصلاحات نيست، بايد مي‌افزودم كه در ميان دموكراسي‌خواهان هم چندان رغبتي به همكاري با دولت نيست. اين ناسازگاري و مخالفت چيزي است كه در هر زمان هست. سياست همين است. اما من از اين اختلاف و ناسازگاري مأيوس نيستم. بلكه حتي آن را خوب مي‌بينم. چون موجب مي‌شود كه محكم‌تر در راه خود حركت كنيم. موجب مي‌شود كه براي كامياب شدن روند اصلاحات، با سرسختي بيشتري حركت كنيم.

ادامه دارد

چهارشنبه|ا|28|ا|دي|ا|1390

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: اطلاعات]

[مشاهده در: www.ettelaat.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 172]