چگونه سرطان پروستات را درمان می کنند؟

واضح آرشیو وب فارسی:آپام: سلامت نیوز: شنیدن کلمات مبتلا به سرطان هستید به هیچ وجه آسان نیست. به گفته دکتر هربرت لپور، استاد و رئیس بخش اورولوژی دانشکده پزشکی نیویورک، بسیاری از مردان، نه تنها به دلیل ابتلا به سرطان از جان خویش بیم دارند، بلکه از فرآیند درمان و به خصوص عوارض جانبی آن نیز می هراسند. با وجود آن که عوارض جانبی همچنان پابرجا هستند، کارشناسان می گویند خطر ابتلا به آنها بسیار کمتر از پیش شده است و مهم تر آن که پزشکان می گویند با تغییراتی که در برخی از شیوه های درمانی صورت گرفته، میزان موارد بهبود بیماری بیش از گذشته است. دکتر لپور می گوید: عوامل بسیاری در انتخاب نحوه درمان دخالت دارند؛ از جمله سن بیمار، نتایج بیوپسی و سایر آزمایشات، وضعیت عمومی سلامتی وی، وضعیت روحی و روانی بیمار و برای تصمیم گیری پیرامون هر بیمار باید متغیرهای بسیاری را مد نظر داشت. در پایین، نظر چهار کارشناس برجسته سرطان پروستات آورده شده است، که آگاهی از نظرات آنها کمک بسیاری به تصمیم گیری خواهد کرد. ●گزینه اول: انتظار کشیدن برخی به آن سیاست انتظار کشیدن هشیارانه یا بنشین و ببین چه پیش می آید نام نهاده اند. در این جا، حداقل کاری که می کنیم این است که کاری انجام نمی دهیم. بلکه تنها سیر پیشرفت بیماری را از نزدیک زیر نظر می گیریم.با وجود آن که ظاهراً بسیاری انجام کاری اساسی برای درمان سرطان را ترجیح می دهند، ولی کارشناسان بر این عقیده اند که این گزینه برای بسیاری از بیماران، به ویژه افراد مسن و مشکل دار، کاملا مناسب است. دکتر سیمون هال، رئیس دپارتمان اورولوژی در مرکز پزشکی مونت سینایی شهر نیویورک می گوید: از آن جا که سرطان پروستات از رشد آهسته ای برخوردار است و غالباً نیز بیماری مهاجمی نیست، مردانی که در سنین ۶۰، ۷۰ یا ۸۰ سالگی به بیماری خویش پی می برند، احتمالاً پیش از آن که سرطان پروستات برای شان به صورت معضلی درآید، از بیماری های دیگر از پای درمی آیند. در واقع، به عقیده دکتر هال، بسیاری از مردان عملاً نیاز به درمان سرطان پروستات ندارند؛ و برخی حتی بدون جهت تحت درمان بیماری قرار می گیرند که احتمالاً نقشی در مرگ این افراد در سنین مذکور ندارد. خوب، پس چطور بدانیم که این شیوه مناسب ماست؟ به عقیده انجمن سرطان آمریکا، علاوه بر موضوع سن و وضعیت عمومی سلامتی، مقیاس گلیسون نیز مهم است. این مقیاس مبتنی بر بیوپسی سلول های سرطانی است: هرچه نمره فرد بالاتر باشد، احتمال این که سرطان از سرعت رشد بالاتری برخوردار باشد و سریع تر پخش شود، بیشتر خواهد بود. یک نکته دیگر نیز مهم است: اندازه تومور و این که سرطان به خارج از غده پروستات انتشار پیدا کرده یا خیر. به گفته دکتر هال، وضعیت روحی و روانی فرد نیز مهم است: از اطلاعات محدودی که در دست داریم، می دانیم که حدود یک سوم مردانی که روش انتظار کشیدن را انتخاب می کنند، سرانجام از آن دست می کشند و این نه به خاطر پیشرفت بیماری، بلکه بدین دلیل است که از نظر روانی احساس می کنند نمی توانند بنشینند و دست روی دست بگذارند.اگر روش انتظار کشیدن را برگزیده اید، هر شش ماه یک بار تحت آزمایش PSA (آنتی ژن ویژه سرطان پروستات) و معاینه جسمی قرار می گیرید؛ و گاه نیز بسته به صلاحدید پزشک، لازم است بیوپسی هایی نیز تهیه شوند. اگر علائم آشکار شوند یا سرطان مهاجم تر شود، می توان از گزینه های دیگر نیز استفاده نمود. روش انتظار کشیدن برای چه کسانی مناسب نیست؟ دکتر هال می گوید، هر مردی در دهه پنجاه زندگی یا جوان تر از آن، مردان مسن تری که کاملاً سالم اند، هر بیماری که دارای علائم (از جمله درد پشت و پاها) است، یا کسانی که دچار سرطان بسیار مهاجم اند، جملگی در این روش درمانی جای می گیرند. ●گزینه دوم: پرتودرمانی در صورتی که درمان ضرورت پیدا کند، یک گزینه پرتودرمانی است، که اتفاقاً طرفداران بسیاری (از میان بیماران و پزشکان) نیز دارد. در این روش، برای از میان بردن سلول های سرطانی یا کوچک تر کردن اندازه تومور، از اشعه پرانرژی استفاده می شود. گفته می شود، پرتودرمانی بر روی سرطانی که به خارج از غده پروستات راه نیافته و یا تنها به بافت های مجاور راه پیدا کرده، به یک اندازه مؤثر است. کارشناسان عقیده دارند، که پرتودرمانی تقریباً برای تمام مردان مبتلا به سرطان پروستات مفید است. دکتر پل بارت، مدیر بخش پرتودرمانی انکولوژی در دانشگاه سین سیناتی، می گوید، اساساً، تمام مردانی که نامزد عمل جراحی پروستات می شوند، می توانند تحت پرتودرمانی نیز قرار گیرند. ●پرتودرمانی، خود به دو شیوه صورت می گیرد: ▪پرتو از منبع خارجی: این پرتو، مشابه اشعه ایکس، ولی مدت تابش اشعه طولانی تر است. بارت می گوید در این شیوه درمانی غیرتهاجمی از یک منبع خارجی، که به سمت غده پروستات جهت یافته، استفاده می شود. با این حال، مواردی از عوارض جانبی از جمله اسهال، بی اختیاری مدفوع، و ناتوانی جنسی نیز دیده شده اند. تحولی که اخیراً صورت گرفته، پرتودرمانی سه بعدی است، که در آن از کامپیوتر برای تهیه نقشه محل پروستات استفاده می شود و احتمالاً نتیجه کار دقیق تر است. جدیدتر از آن، پرتودرمانی با شدت تنظیم شده است. در این جا با استفاده از یک منبع متحرک از جهات بسیار اشعه به غده پروستات تابیده می شود. در عین حال این امکان نیز وجود دارد که شدت و قدرت اشعه را تنظیم کنیم. ▪پرتودرمانی با کاشت ماده رادیواکتیو در بدن بیمار: در این روش جراح مقادیر ناچیزی از ماده رادیواکتیو را در غده پروستات قرار می دهد؛ که اشعه را در مدتی معین، مستقیماً به نقطه مورد نظر در غده پروستات می تاباند. عمل جراحی در حدود یک ساعت به طول می انجامد و به گفته دکتر بارت، غالباً بیمار می تواند در همان روز از بیمارستان مرخص شود. در این روش با استفاده از سوزن هایی است که موقتاً در داخل پروستات قرار داده شده و مقادیر زیادی از اشعه را به غده می تابانند. این درمان چندین روز به طول می انجامد، و در این مدت سوزن ها در محل باقی می مانند. بارت می گوید: از آن جا که تابش اشعه از خارج و قرار دادن ماده رادیواکتیو در موضع، نتایج یکسانی دارند و اغلب نیز با یکدیگر انجام می شوند این دیگر بستگی به خود بیمار دارد، که تصمیم بگیرد کدام روش را ترجیح می دهد: درمانی تهاجمی که حدود یک ساعت به طول می انجامد، یا این که ترجیح می دهد هفت هفته تحت درمانی غیرتهاجمی باشد.به علاوه، پرتوی اشعه می تواند موجب تحریک مجرای ادرار و راست روده، و نیز اسهال و خستگی گردد (که، معمولاً از هفته چهارم شروع می شوند). ولی مشکلات به تدریج ظرف چند هفته پس از خاتمه درمان خود به خود فروکش می کنند . ●گزینه سوم: جراحی ریشه ای پروستات و اما برای آن گروه از بیماران که تنها با خارج شدن بافت معیوب از بدن احساس آسودگی می کنند، عمل جراحی ریشه ای پروستات می تواند کمک کننده باشد. در این جا کل غده پروستات و گاه غدد لنفاوی اطراف و بافت های همسایه آن (به امید آن که بیمار کاملاً از سرطان پاک شود) برداشته می شوند. زمانی که سرطان هنوز از حدود غده پروستات تجاوز نکرده جراحی ریشه ای پروستات می تواند گزینه خوبی باشد. برخی از پزشکان بر این باورند که این شیوه به ویژه در مورد مردان زیر ۵۰ سال بهترین گزینه است.دکتر لپور، جراح پروستات می گوید، به عقیده من جراحی راه مؤثرتری برای درمان بیماری است؛ و اگر سن تان خیلی پایین است، توصیه اکید ما این است که حتماً از همین روش استفاده کنید، به این دلیل ساده که هنوز اطلاعات کاملی از اثرات درازمدت پرتودرمانی بر مردان در سنین نه چندان بالا در دست نداریم. به علاوه مردان مسن نیز اگر از نقطه نظرات دیگر مشکلی نداشته و در وضعیت سلامتی مناسبی به سر می برند، نامزدهای مناسبی برای این شیوه درمانی اند و گرچه متخصصان پرتودرمانی سرطان عقیده دارند که خطر بروز عوارض در اعمال جراحی بیشتر است، ولی به عقیده او در صورت انجام عمل جراحی توسط جراحانی که از تجربه و مهارت کافی برخوردارند، موارد درمان کامل بیماری مساوی با و حتی بیشتر از روش های دیگر است. قوامیان که خود نیز جراح است، با این نقطه نظر موافق است و اضافه می کند، وقتی که پروستات را از بدن خارج ساختید، می توانید کاملاً آن را مورد معاینه قرار داده، نمره گلیسون را به طور دقیق محاسبه نموده و اطلاعات جامعی از موقعیت سرطان داشته باشید. این خود به پیش بینی میزان احتمال عود بیماری و قضاوت درباره لزوم درمان اضافی کمک خواهد کرد. به علاوه، بدن هم در معرض تابش اشعه قرار نمی گیرد. عمل جراحی پروستات به چندین روش صورت می گیرد.خارج ساختن پروستات از راه شکم: این روشی قدیمی است. در این روش، غده پروستات با دادن برشی در بخش تحتانی شکم خارج می شود.خارج ساختن پروستات از پایین: در این جا، پروستات با ایجاد برشی بین کیسه بیضه و مقعد خارج می شود. ▪خارج ساختن پروستات به کمک لاپاروسکوپ: که جدیدترین روش است. در این روش، دوربین بسیار کوچکی و ضمائم آن را (که ویژه این کار ساخته شده و از جمله دارای بازوهای کامپیوتری است که به صورت یک روبات جراحی عمل می کند)، از راه پنج برش کوچک وارد محوطه شکم می کنند. پزشک کنترل بازوهای روبوتی (را از طریق یک صفحه نمایش سه بعدی کامپیوتری) در اختیار دارد. قوامیان می گوید، این روش ممکن است کمک کند که کارکردهای عصبی خویشتنداری ادرار و مدفوع و کارکرد جنسی حفظ شوند. به گفته او، روش روباتی در مقایسه با عمل جراحی باز با خونریزی کمتری همراه است و بازیابی سلامتی بیمار نیز سریع تر خواهد بود. ●گزینه چهارم:درمان های هورمونی و شیمی درمانی یک راه دیگر برای بازداشتن سرطان پروستات از رشد و پیشرفت، استفاده از هورمون هایی است که سطح هورمون مردانه تستوسترون را در بدن کاهش داده، یا اثر آن را مهار می کنند. این کار، چگونه صورت می گیرد؟به گفته دکتر بارت، در شرایط طبیعی تستوسترون باعث تحریک رشد سرطان پروستات می شود. از این رو هدف از هورمون درمانی بازداری از تولید یک مهار اثر این هورمون است. هورمون درمانی به خودی خود موجب بهبودی نخواهد شد، ولی می تواند از سرعت رشد سرطان کاسته، عمل جراحی یا پرتودرمانی را به تعویق اندازد. همچنین، بسیار پیش آمده که با این روش از حجم و اندازه تومور کاسته شده و این، به نوبه خویش کمک می کند که روش های دیگر درمان مؤثرتر واقع شوند. گاه نیز از آن برای ادامه و پی گرفتن درمان یا درمان موارد عود بیماری استفاده می شود. تولید تستوسترون را می توان با عمل جراحی و برداشتن بیضه ها نیز متوقف نمود.عوارض جانبی احتمالی هورمون درمانی عبارتند از گرگرفتگی، احساس درد در ناحیه پستان، رشد بافت پستانی، پوکی استخوان، کم خونی، چاقی،خستگی، کاهش سطح کلسترول HDL و افسردگی.در موارد پیشرفته بیماری و نیز زمانی که هورمون درمانی (دیگر) مؤثر واقع نشد می توان از داروهای شیمی درمانی استفاده نمود.
دی ۱۵, ۱۳۹۰

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: آپام]

[مشاهده در: www.apam.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 1349]