واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: بین الملل > خاورمیانه - فتح و حماس از کاخ سفید ناامید شده و دل به هم داده اند رامی خوریتوافقنامه آشتی ملی میان فتح و حماس که هفته گذشته در قاهره امضا شد بیش از آنکه توجه دیگران را به ذات این آشتی جلب کند این سوال را در ذهن همگان ایجاد کرد که این آشتی ملی چه تاثیری بر صلح با اسرائیل خواهد گذاشت؟ جای اندک تعجبی ندارد که باز هم واکنش اسرائیل و آمریکا به این مقوله اصلی ترین نکته موجود را در بر نگرفت. اما نکته انحرافی که بسیاری از تحلیل گران بی دلیل نگران آن شدند، روند صلح نام داشت. مشکل در اینجا ریشه دارد که فلسطینی ها مدت هاست صلح با اسرائیل را به فراموشی سپرده اند. رهبران فلسطینی با این حرکت خود نشان دادند که دیگر حاضر نیستند در زمین خاورمیانه ای بازی کنند که آمریکایی ها و اسرائیل در آن سوت می زنند. اکنون اولویت فلسطینی ها مشخص شده و آن هم اتحاد و ائتلاف ملی است . این که آشتی ملی چه تاثیری بر برخورد فلسطینی ها با اسرائیل می گذارد هجده ماه دیگر مشخص می شود. پس از آنکه دولت موقت تکنوکرات ها در فلسطین مسیر را برای برگزاری انتخابات هموار کند و البته رهبران جدید فلسطینی هم با در اختیار داشتن رای اکثریت بر مسند قدرت تکیه بزنند. علاوه بر این در سال جاری ما شاهد بازاحیای سازمان آزادی بخش فلسطین خواهیم بود . سازمانی که می تواند صداهای مختلف در فلسطین را یکجا جمع کرده و جامعه جهانی را با یک جریان در فلسطین روبه رو کند. حتی در شرایطی که فلسطینی ها هم دست دوستی بدهند باز تغییری در موضعی نخواهد بود که اسرائیل باید با آن مواجه شود. امتیازهایی که فلسطینی ها خواهان اعطای آن به اسرائیل هستند و آنچه که حاضرند برای برقراری صلح هزینه کنند مدت هاست بر روی میز قرار گرفته و سابقه آن به سال 2002 میلادی بازمی گردد. بر اساس آنچه که در این توافقنامه ها بارها و بارها تکرار شده بحث بازگرداندن سرزمین هایی است که رژِم صهیونیستی در سال 1967 تصاحب کرد. کشور مستقل فلسطین باید هرچه سریع تر کلید بخورد. بحث آوارگان فلسطینی باید سرانجام مثبتی بیابد. تمام این مطالبه ها نیازمند دخالت شورای امنیت و سازمان ملل است. این مطالبه ها همان مواردی هستند که فلسطینی ها باز بر آن اصرار خواهند کرد اما توافقنامه ای نیست که قرار بود در قاهره کلید بخورد . آن دسته از تحلیل گران با ذهن های مشوش در ایالات متحده و اسرائیل که مانند طوطی سخنان نتانیاهو را تکرار کردند باید در برداشت های خود در جریان های جاری در خاورمیانه تغییراتی ایجاد کنند. آنها نیز همان اشتباهی را مرتکب می شوند که آمریکا و اسرائیل در چند دهه گذشته مرتبا تکرار کرده اند: مواجهه با فلسطینی ها از لنز دغدغه های امنیتی اسرائیل و واهمه های امنیت داخلی آمریکا. دولتمردان آمریکایی از این می ترسند که مبادا با انتقاد از اسرائیل لابی یهودیان را در انتخابات و رقابت ها از دست بدهند. در واشنگتن حمایت بی چون و چرا از اسرائیل سنتی دیرینه است و در این فضا همگان گمان می کنند که با عدم ادامه دادن این سنت بی شک جایگاه خود را از دست خواهند داد. نتانیاهو تنها چند ساعت پش از اعلام خبر آشتی ملی در فلسطین اعلام کرد که فتح باید میان دوستی با حماس و یا صلح با اسرائیل یکی را انتخاب کند. این جملات به معنای همان بازسازی رابطه بود که آقایان اسرائیلی از آن سخن می گفتند. فلسطینی ها تصمیم گرفتند با هم آشتی کنند چرا که گزینه دیگری پیش روی خود با اسرائیل نداشتند. دلیل آن هم در دو مساله ریشه دارد: اسرائیلی ها هیچ گاه به شکل کاملا جدی هسته نیازها و مطالبه های فلسطین را درک و محقق نکردند. این هسته بحث آوارگان فلسطینی بود که قلب این پرونده را شکل می دهد. دومین دلیل هم این است که آمریکایی ها همچنان به گونه ای رفتار می کنند که اسرائیل را بر فلسطین ترجیح می دهند. فلسطینی ها خسته شده اند و دیگر به آمریکا به عنوان میانجی منصف ایمان ندارند. برای اثبات این ادعا می توانید به چهار اصلی نگاه کنید که فلسطینی ها در سال های اخیر برای خود تعریف کرده اند و همگی با میانجی گری های واشنگتن در این پرونده بسیار تا بسیار فاصله دارد . فلسطینی ها به دنبال راهکاری هستند که بتوانند با توسل به آن از مسیری به غیر از آمریکا هویت ملی خود را احیا کنند. یکی از این اصول طرحی بود که نخست وزیر دولت موقت سلام فیاض برای اعلام استقلال فلسطین در بازه زمانی دو ساله ارائه کرد. پاییز امسال که از راه برسد این بازه زمانی هم به اتمام رسیده است . دومین نشانه عزم حماس است برای بهبود اوضاع غزه بدون آنکه به درگیری با اسرائیل حتی فکر کرده و یا آن را ادامه دهد. سومین نشانه هم رفتن به شورای امنیت است برای کسب مجوز هرچند نمایشی برای اعلام استقلال کشور فلسطین. آشتی اخیر حماس و فتح هم که گواهی تر و تازه بر این ادعا است . فلسطینی ها تنها در شرایطی دوباره به اسرائیل امیدوار خواهند شد که امریکایی ها به معنای تمام کلمه میانجی باشند ، اسرائیل طرف حساب منطقی برای مذاکره باشد و به شکل کلی شرایط برای یک بده و بستان کامل سیاسی و دیپلماتیک مهیا باشد . در این فضا بسیار ساده لوحانه است که وقت خود را با این پرسش که تاثیر آشتی ملی بر صلح با اسرائیل چیست، گرم کنیم! حتی درخواست به رسمیت شناخته شدن اسرائیل از سوی حماس هم بی معنا است . دیلی استار نهم ماه می / ترجمه: سارا معصومی 5151
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 437]