واضح آرشیو وب فارسی:اطلاعات: با خستگي مبارزه كن!
يكي از مواردي كه امروزه متخصصان علوم ورزشي را وادار به تحقيق كرده، عارضه مهم خستگي است. همانطوري كه ميدانيم خستگي بر ادامه ورزش اثر نامطلوب ميگذ ارد و از كيفيت كار ورزشكاران ميكاهد . اين امر ورزشكــــاران بهخصوص مربيان را وادار ميسازد تا تحقيق كنند و بفهمند كه چگونه ميتوان با خستگي مبارزه كرد، شــدت آن را در حين ورزش كاهش داد و بعد از تمرين آن را سريعتر از بدن رفع كرد؟
بايد متذكر شد كه خستگي ميتواند ريشه رواني يا بيـــماري داشته باشد، ولي در اينجا درباره خستگي حاصل از فعاليتهاي ورزشي بحث ميشود.
براي آگاهي از راههاي مبارزه با اين حالت به علتهاي فيزيولوژيك خستگي و انواع آن اشاره ميكنيم:
*انواع خستگي
بهطور كلي دو نوع خستگي وجود دارد:
1) خستگي هوازي
2) خستگي غير هوازي
*خستگي هوازي، نوعي از خستگي است كه در اثر فعاليتهاي هوازي بهوجود ميآيد و علل آن بهشرح زير است: ـ كم شدن سطح گلوكز خون در اثر فعاليت كه در نتيجه كمبود گليكوژن كبد و عضله است. ـ كم شدن آب بدن بهعلت بالا رفتن سطح متابوليسم و عمل تعريق ـ كم شدن نمك بدن ـ افزايش حرارت بدن ـ و بالاخره كاهش بازده قلب به علت افزايش نياز اندامها، در هر ضربه قادر نيست خون كافي به اندامهاي بدن برساند، نمونه خستگي هوازي را ميتوان در دو ماراتن مشاهده كرد.
*خستگي غير هوازي ،نوعي ديگر از خستگي است كه در اثر فعاليتهاي غير هوازي بهوجود ميآيد . علل آن عبارتند از: - كمبود اكسيژن - زياد شدن حالت اسيدي خون كه در اثر بالا رفتن مقدار اسيد لاكتيك است. اين اسيدي شدن خون، سبب بوجود آمدن اختلالاتي در امر انقباض عضلاني ميشود؛ بدين ترتيب كه مادهاي را كه در انتهاي سيناپسهاي عصبي ترشح ميشود. (استيل كولين)، تحت تاثير قرار ميدهد و چون اين ماده در عمل انقباض نقش مهميدارد،كارش مختل ميشود و انقبـــاض بهخوبي انجام نميگيرد. - كمبود مواد قندي و كاهش آن در اثر فعاليت و ندادن استراحتهاي حساب شده به بدن. نمونه خستگي غير هوازي را ميتوان در كُشتي بهخوبي مشاهده كرد. در مورد علائم ظاهري خستگي بايد گفت كه كبود شدن پوست بدن، افزايش حرارت، احساس درد، كوفتگي و تشنگي از علائم مشخصه آن است.
*راههاي مبارزه با خستگي
بهطور كلي بايد متذكر شد كه افراد ورزشكار قادرند 20 تا 30 درصد بيشتر از غير ورزشكاران، اسيد لاكتيك را در بدن تحمل كنند. بهطور مثال در حالت عادي مقدار اسيد لاكتيك خون 10 ميلي گرم در 100 سي سي است؛ اين مقدار در هنــــــگام فعاليتهاي شديد به 20 برابر خود (200 ميلي گرم در100 CC) ميرسد، آزمايشها نشان داده است كه تنها ورزشــــكاران قادرند در چنين شرايطي فعاليت اسيد لاكتيك را تحمل كنند. در تمريناتي كه بيش از يك ساعت بهطول ميانجامد، داشتن گليكوژن كافي يكي از شرايط موفقيت ورزشكاران محسوب ميشود. كريستين و هنسن از تحقيقاتي كه روي افراد ورزشكار انجام دادند، چنين نتيجه گرفتند كه اگر ورزشكاران مواد قندي مصرف كنند، مقاومتشان در مقابله با خستگي بيشتر از هنگامياست كه مواد چــربي و يا پروتئيني مصرف كرده باشند . بهطوري كه در آزمايش نشان داده شده است دوچرخه سواراني كه مواد قندي مصرف كرده بودند، توانســــتند 240 دقيقه تمرين كنند، حال آنكه دوچرخه سواراني كه مواد چربي مصرف كرده بودند فقط 75 دقيقه تمرين كردند و سپس خستـــه شدند . در اينجا چندين راه مبارزه با خستگي پيشنهاد ميشود:
*روزه قندي
اين عمل براي افزايش گليكوژن عضله و كبد انجام ميگيرد، بدين ترتيب كه بعد از يك تمرين شديد، گليكوژن ذخـــيره شده در عضله را استفاده ميكنيم تا حدي كه هيچگونه اثري از گليكوژن در عضله باقي نماند، سپس به مدت 2 تا 3 روز به ورزشكار هيچ گونه مواد قندي نميدهيم و فقط چربي و پروتئين برايش در نظر ميگيريم. در طول اين مدت بهــتر است ورزشكار تمرينات بسيار سبكي را انجام دهد.
بعد از اين مدت به او مقدار بسيار زيادي مواد قندي ميخورانيم كه اين عمل، سبب بالا رفتن ذخاير گليكوژن در عضله ميشود و مقدار آن به 2 تا 3 برابر افزايش مييابد.
البته اين عمل با محدوديتهايي نيز همراه است كه هر مربي بايد آن را در نظر بگيرد، از جمله بايد حساسيت افراد نسبت به مواد قندي را بشناسد و مطمــئن شود كه هيچ كدام از آنها مرض قند(ديابت) يا بيماريهاي قلبي نداشته باشند.
*تمرينات فوق شديد
تمرينات فوق شديد از قبيل طناب زدن تحمل افراد را در مقابل خستگي بالا ميبرد.
*تمرينات در حال خستگي
در آخر جلسه تمرين از ورزشكاران خواسته شود تا بهمدت نيم ساعت، تمرينات سنگين انجام دهند. اين امر سبب ميشود كه تحمل آنان در مقابل اسيد لاكتيك بيشتر شود.
*تمرينات هوازي در بين استراحتها
به منظور از بين بردن اسيد لاكتيك در ورزشهاي غير هوازي (مثل كشتي) كه ميزان توليد اسيد لاكتيك در آن زياد است، فعاليتهاي هوازي با شدت كم، حائز اهميت هستند تا بدين ترتيب اسيد لاكتيك را بهعنوان منبع انرژي سوزانده، از بين ببريم. - دادن آب و مواد قندي در بين نيمههاي بازي و در فواصل مسابقات و تمرينات.
- نگه داشتن حالت پايدار در تمرينات.
بعد از 2 تا 3 دقيقه فعاليت ورزشي، بدن از نظر فيزيولوژي به مرحلهاي ميرسد كه به آن حالت پايدار ميگويند.
در اين وضعيت، تعداد ضربان قلب و تنفس به حد ثابتي ميرسد، بدن از نظر مصرف اكسيژن هيچگونه كمبودي ندارد و مقـدار اسيد لاكتيك و فشار خون نيز به يك حد ثابت ميرسد.
حال اگر ورزشكاران سعي كنند كه در تمرينات، حالت پايدار را حفظ كنند، خستـــگي ديرتر حاصل ميشود.
*تغذيه مطلوب
يك تغذيه مطلوب براي تمرينات ورزشي را ميتوان چنين شرح داد: تغذيهاي كه مواد غذايي لازم را براي نگهداري نسوج، ترميم و رشد بدن تامين كند. فقط در همين چند سال گذشته است كه محاسبه قابل قبولي از نياز مواد غذايي مخصوص براي مردان و زنان در سنين و جثههاي مختلف، با در نظر گرفتن تفاوتهاي شخصي در هضم، گنجايش ذخيرهاي، متابوليسم مواد غذايي و سطــــح مصرف انرژي روزانه ممكن شده است.
تغذيه پيشنهادي براي ورزشكاران بهخاطر نياز انرژي براي انجــام يك ورزش بخصوص و چگونگي تغذيه انفرادي ورزشكاران، مشكلتر بنظر ميرسد. در حقيقت يك برنامه غذايي بخصـوص براي عملكرد مطلوب در تمرينات وجود ندارد.
هر چند كه در برنامه ريزي وارزشيابي غذاي مصرفي بايد راهنماييهاي تغذيهاي وجود داشته باشد.
*مواد غذايي لازم
بسياري از مربيان به جاي تكيه روي شواهد موجود با اتكاء به احساس و تجربيات گذشته خود، برنامه غذايي خود را پيشنهاد مينمايند. اين مشكل با دانستن اين حقيقت كه اطلاعات اكثر ورزشكاران در مورد تغذيه و نقش مــــواد غذايي مختلف در برنامه غذاييشان محدود و يا ناصحيح است براين مشكل ميافزايد .
اعتقاد كلي محققان بر اين اساس است كه ورزشكاران علاوه بر مواد غذايي كه از طريق يك برنامه غذايي متعادل بهدست ميآورند به مواد غذايي اضافي نياز ندارند؛ در حقيقت تغذيه كافي براي ورزشكاران، همان تغذيه كافي براي ديگران است. كالري اضافي مورد نياز براي تمرينات را ميتوان از ميان انواع غذاهاي خوراكي مورد علاقه ورزشكار انتخاب كرد.
*مواد غذايي پيشنهادي براي مصرف
همانطور كه ميدانيد مقدار پروتئين پيشنهاد شده استاندارد، بطور كلي 9 دهم گرم به ازاي هر كيلو گرم وزن بدن است.
بنابراين شخصي كه در حدود 77 كيلو گرم وزن دارد روزانه به 69 گرم پروتئين نياز دارد. با در نظـر گرفتن اينكه حتي در تمرينات سخت كه نسبتاً مقدار كميپروتئين براي كسب انرژي مصرف ميشود، مقدار پيشنــهاد شده فوق ميتواند براي افراد فعال و غير فعال يكسان باشد.
در ضمن در بيشتر مواقع ورزشــكاران چندين برابر بيشتر از نياز روزانه خود پروتئين مصرف ميكنند.
براي مصرف چربي و كربوهيدرات عدد استانداردي بهوجود نيامده است، زيرا اطلاعات بشر درباره آن هنوز آنقدر كافي بنظر نميرسد. مقدار چربي برنامه غذايي افراد به نسبت علاقه آنان، مقدار پول خرج شده براي غذا و مهيا بودن منابع قوي چربي در غذاها متفاوت است . براي مثال فقط در حدود 10 درصد انرژي روزانه مردان آسيا از چربي تامين ميشود؛ در حاليكه در آمريكا، كانادا و اسكانديناوي، 40 تا 45 درصد كالري روزانه از چربي تامين ميشود. بسياري از متخصصان تغذيه بر اين اعتقادند كه چربي مصرفي نبايد بيشتر از 30 درصد انرژي كل موجود در غذاي روزانه ما را تشكيل دهد . از اين مقدار نيز فقط 50 درصد آن بايد از چربيهاي اشباع شده باشد .
اين پيشنهادات بر مبناي تحقيقاتي است كه نشان ميدهد افرادي كه غذايشان چربي اشباع شده زياد دارد، بيشتر در معرض ناراحتيهاي قلبي و بيماريهاي ديگر از قبيل سرطان (چربي اشباع شده و اشباع نشده) و ديابت هستند
. به هر حال حذف كردن چربي به طور كامل از برنامه غذايي غير عاقلانه بوده و نتايج سوء در رابطه با بازدهي ورزشي نيز دارد.
مشكل به نظر ميرسد كه با يك برنامه غـــذايي كم چربي و اضافه كردن مصرف كربوهيدرات و پروتئين بتوان انرژي لازم براي ورزشهاي سخت را تاميــــن كرد تا اينكه بدن در وزن ثابتي باقي بماند؛ در ضمن چون كه اسيدهاي چرب ضروري مثل اسيد لينولئيك و بسيــاري از ويتامينها از طريق چربيهاي غذايي وارد بدن ميشوند، مصرف چربيها ضروري است.
يك برنامه غذايي كم چرب ممكن است موجب حالتي از سوء تغذيه شود. مصرف كربوهيدرات نيز در نقاط مختلف دنيا كاملا» با هم تفاوت دارد و اين به دلايلي از قبيل فراواني و قيمت ارزانــــتر نسبت به غذاهاي پر چربي و پروتئين بستگي دارد.
غذاهاي غني از نظر كربوهيدرات مانند غلات، ريشههاي نشاستهاي و نخود و لوبياهاي خشك نسبت به ارزش انرژي كه توليد ميكنند، ارزانترين غذاها هستند . در ناحيه آسياي شــــرقي، كربوهيدراتها (برنج) در حدود 80درصد كالري روزانه مردم را تامين ميكنند در حالي كه در كشورهاي اروپايي و آمريكــايي تنها در حدود 40 تا 50 درصد انرژي روزانه از كربوهيدراتها تامين ميشود.
شواهد نشان ميدهد كه در اثر استفاده از كربوهيدرات زياد، سلامت انسان به خطر نميافتد، به علاوه اينكه در چنين تغذيهاي برخي از اسيدهاي آمينه ضــروري، مواد معدني و ويتامينها نيز به همراه مواد كربوهيدراته وارد بدن ميشوند.
تغذيه افراد يك قبيــــــــله ابتدايي بهنام توراليونورال (Toralionoral) - كه سرخپوست مكزيكي هستند - از نظر كربوهيدراتها خيــــلي بالا است (75 درصدكل كالري).
فيبر (19 ميلي گرم در روز)، كلسترول نسبتاً كم(71 ميلي گرم در روز)، چربي(12درصد كل كالري) و چربيهاي اشباع شده (12درصد كل كالري)ديگر عناصر تشكيل دهنده غذاي آنها است . اين مردم بهخاطر استقامت جسماني عاليشان مورد توجه هستند، بهطوري كه گزارش شده است آنها قادرند در مسابقات ورزشي كه شباهت زياد به فوتبال دارد و براي چند روز ادامه پيدا ميكند تا 360 كيلو متر مسافت را بدوند ! چنين تغذيهاي ممكن است براي مردم مفيد باشد. مسئله قابـــل توجه ديگر در بين افراد اين قبيله، عدم وجود ناراحتيهاي عصبي، چاقي و مرگ بهخاطر بيماريهاي قلبي و ناراحتيهاي عروقي است. از طرف ديگر در رابطه با تامين انرژي، در صورتي كه فعاليت جسماني روزانه كم باشد، بدن نيز نيـــاز كمتري به مواد كربو هيدراته دارد؛ هر چند كه اگر شخص از نظر جسماني فعال باشد، براي تامين كالري روزانه بايد 50 تا 60 درصد نياز كالريك را از منابع كربوهيدرات بهخصوص نشاسته تامين كند. در آماده سازي براي ورزشهاي خــاص و در قبل از مسابقه، مصرف كربو هيدرات، را ميتوان حتي بالاتر از ميزان پيشنهادي برد تا از وجود مقدار كافي گليكـــوژن در مخازن آن مطمئن شد.
*نياز به كربوهيدرات در تمرينات سخت و طولاني ورزشكاراني كه براي فعاليتهاي استقامتي از قبيل دوهاي طولاني، شنا، اسكي، يا دوچرخه سواري تمرين ميكنند، اكثراً دچار يك حالت خستگي شديد ميشوند كه تمريناتشان را براي چندين روز متوالي بسيار مشكـــــلتر ميكند . اين رخوت ممكن است مربوط به از بين رفتن تدريجي كربوهيدرات پيشنهادي باشد.
*مقدار مصرف پيشنهادي پايه كربوهيدرات، چربي و پروتئين و منابع غذايي آنان هر چقدر كه برنامه غذايي حاوي كربوهيدرات زياد باشد، گليكوژن عضله، سريعاً به مقدار ذخيره قبل از تمرين خواهد رسيد . گليكوژن كبد بلافاصله دوباره ذخيره ميشود، وليكن عضله بعد از يك فعاليت شديد و طولاني، حداقل به 48 ساعت براي دوباره ذخيره سازي گليكوژن نياز دارد .
در بعضي از اشخاص اين دوباره ذخيره سازي گليكوژن با مصرف كربوهيدرات نسبتاً كم، ممكن است كه در حدود 5 روز طول بكشد.
شخصي كه روزهاي پشت سر هم به تمـــــرين ميپردازد، بايد برنامه غذايي خود را طوري تنظيم كند كه گليكوژن مورد نياز بهطور مداوم دوباره سازي شود؛ بهعلاوه اينكه حداقل 2 روز استراحت و برنامه غذايي پر كربوهيدرات براي برگرداندن گليكوژن عضله به وضع قبل از شــروع تمرينات ضروري است.
شنبه 9 شهريور 1387
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اطلاعات]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 163]