واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: فرهنگ > موسیقی - موسیقی ایران سال پرخبری را پشت سر گذاشت، از آمدن و رفتن رهبران ارکستر به ایران گرفته تا برپایی کنسرتهای متعدد موسیقی پاپ. سمیه قاضیزاده: هرچند موسیقی ایران طی سال 89 شاهد کنسرتهای بیشماری بود که بیشک 80 درصد آن کنسرتهای هرشبی موسیقی پاپ بودند، اما مسائل و مشکلات موسیقی ایران همچون سالهای گذشته پابرجا ماند و اتفاقاتی چون برگزاری ضعیف جشنوارهء موسیقی فجر، داستانها و حواشی ارکستر سمفونیک و البته لغو مجوز کنسرتها سالی فرموش نشدنی را برای موسیقی ایران ساخت. از آنطرف راهاندازی مجدد ارکستر موسیقی ملی ایران، نامزدی گرمی کیهان کلهر و حضور موسیقی در شهرستانها را هم نباید نادیده گرفت. این گزارش نگاهی گذرا دارد به موسیقی ایران در سال 89. جشنواره ضعیف موسیقی فجربیست و ششمین جشنواره موسیقی فجر را باید یکی از ضعیفترین دورههای جشنواره محسوب کرد. جشنوارهای که هنرمندان غایب در آن بسیار پرشمارتر از حاضران در آن بودند و جدول برنامههایش رغبتی برای تماشاگران به وجود نیاورد. نه خبری از حضور گروههای برجستهء موسیقی بینالملل بود و نه خبری از حضور چهرههای مطرح موسیقی داخلی. بخش پاپ هم که این سالها بازار جشنواره را داغ کرده بود چند اجرای محدود و دل خوشکنک داشت. اجرای محدود گروههای موسیقی بانوان در فرهنگسرای نیاوران که در خلوت کامل برگزار شد و گاه گروهها با 10 نفر تماشاچی روی سن میرفتند از جملهء ضعفهای این جشنواره بود. نشستهایی که با عنوان تخصصی در جریان برگزاری جشنواره برپا شد در بیمخاطبی محض برگزار شدند و تقریبا در تمامی موارد سخنرانان برنامهریزیشده در نشستها حضور نداشتند و مجریان به همراه یکی دو کارشناس نشستها را پیش بردند. بخش رقابتی جشنواره هم که مملو از اسامی ناآشنا بود، هیچ تمایل خاصی را در مخاطب برای پیگیری اخبار مربوط به آن، اعم از اجراها یا حتی نتایج اختتامیه برنیانگیخت. جشنوارهء بیست و ششم در حالی در اسفندماه برگزار شد که بیشتر مردم حتی طرفداران موسیقی در حال خرید شب عیدشان بودند. تنها نکتهء مثبت این جشنواره باید در برگزاری آن در 4 استان دیگر به جز تهران دانست که فرصتی شد تا شهرستانیها هم از جشنواره موسیقی داشته باشند. لغو مجوز کنسرتهانیمهء اول امسال خبرهای لغو مجوز کنسرتها، داغترین اخبار روزنامهها و سایتهای خبری بود. از مجوزهایی که داده نمیشد تا مجوزهایی که داده میشد و بیاعتبار بود. همایون شجریان، حسامالدین سراج، سیروان خسروی، احسان خواجهامیری، علی لهراسبی، گروه لیان و گروه رستاک از جملهء هنرمندان و گروههایی بودند که کنسرتهایشان علیرغم داشتن مجوز لغو شد. این در حالی است که تمامی این کنسرتها در حالی لغو شد که گروهها دارای مجوز کنسرت بودند و اکثرا بلیتفروشیهایشان تمام شده بود. نکتهء دیگر اینکه لغو مجوز کنسرت در آخرین دقایقی که گروهها راهی سن بودند و مردم منتظر تماشای اجرا، صورت میگرفت و هیچ توضیحی دربارهء دلیل لغو به موسیقیدانان داده نمیشد. راهاندازی مجدد ارکستر موسیقی ملی ایرانارکستر موسیقی ملی ایران بعد از گذشت دو سال از تعطیلیاش دوباره به کار افتاد. البته بدون فرهاد فخرالدینی و بدون خواننده. این بار محسن رجبپور، مرد شماره یک موسیقی پاپ ایران که پیش از این مدیریت ارکستر ایرانیان را به عهده داشت و با فردین خلعتبری و بردیا کیارس همکاری میکرد و مدیریت برنامههای علیرضا قربانی را به عهده داشت، در مقام مدیر اجرایی به ارکستر ملی آمد تا همراه با تیمش به همراه حسین علیزاده ارکستر را راهاندازی کنند. برنامهریزیها برای ارکستر موسیقی ملی ایران قرار است به صورت شورایی باشد و این ارکستر اولین برنامهشان را در جشنواره موسیقی فجر به صحنه بردند. هرچند به نظر میرسد که رویهء ارکستر ملی فخرالدینی قرار است زیر و رو شود و طبق گفتهء علیزاده تصمیم بر خوانندهمحوری ارکستر نیست اما به نظر مدیر اجرایی این ارکستر این اتفاق شندنی نیست و دیر یا زود ارکستر ناچار از روی آوردن به خواننده خواهد بود. به هر حال در حال حاضر بردیان کیارس، رهبر بسیار جوان- رهبری این ارکستر را به عهده دارد. تازهترین اخبار رسیده از ارکستر ملی هم حاکی از نوازندگی حسین علیزاده به همراه ارکستر است. ارکستر سمفونیک تهرانهرچند داستان ارکستر سمفونیک تهران تکراریتر از این حرفها و گزارشهاست و ماجراهایش احتمالا هر سال در گزارشهای پایان سال منتشر میشود، اما باز هم نمیشود به تنها ارکستر سمفونیک کشورمان نپرداخت. ارکستر سمفونیک تهرارن امسال را در بلاتکلیفی مثالزدنی سپری کرد. در ابتدا صحبت از آمدن رهبر ثابت بود اما مسئولین موسیقی که برای خرید ساز به یکی از کشورهای اروپایی سفر کرده بودند، با رهبری بسیار جوان، روبرو شدند و آوردندش ایران برای رهبری ارکستر، بعد از آن زمزمههای اجرای یک رهبر ارکستر خانم ایرانی شنیده شد که قرار بود مثلا اولین رهبر ارکستر خانمی باشد که بعد از انقلاب در ایران به رهبری ارکستر میپردازد، که البته این اتفاق علیرغم تمرینهای نازنین آقاخانی با ارکستر نیفتاد. بعد از آن بار دیگر مسئولان موسیقی دست به دامن شهداد روحانی شدند که پیش از اجرای جشنواره در تابستان ارکستر را با اجرای موسیقی فیلم همراهی کرده بود. اتفاقی که پیش از این هم صحبتش پیش آمده بود اما روحانی به دلایل مختلفی از پذیرش پست رهبری ثابت ارکستر سرباز زده بود. نادر مرتضیپور و مجید انتظامی هم از جملهء رهبرانی بودند که طی سال گذشته ارکستر را رهبری کردند اما از آنطرف نمیشود از حواشی موسیقایی سال 89 بدون اشاره به انتقادات منوچهر صهبایی رهبر ثابت پیشین ارکستر سمفونیک تهران گذشت. او طی چندین گفتگو دربارهء دخالتهای انجمن موسیقی و نداشتن تخصص و توانایی کافی مسئولانش، دعوت از رهبران میهمان بدون مشورت با او، تور اروپای ارکستر سمفونیک و بلیتهای رایگان داده شده به تماشاگران، اخراج نوازندگان با استعداد از ارکستر و ....صحبت کرد که تا ماهها سوژهء داغ محافل خبری بود. سالن برج میلادامسال سالن برج میلاد به عنوان عضوی لاینفک از موسیقی ایران قد علم کرد. به جز روزهای تعطیل موسیقی ایران- که البته نزدیک به 90 روزند- تقریبا در تمام سال سالن همایشهای برج میلاد به روی موسیقی ایران باز بود. هرچند کنسرتهای موسیقی سنتی هم در این سالن برگزار شدند، اما سالن برج میلاد بیشتر به برگزاری کنسرتهای بیشمار پاپی که هر هفته در آن برگزار میشود شهره است. کنسرتهایی که در آن هم خوانندگان مطرح پاپ حضور داشتند و هم خوانندگانی که اولین کنسرتشان را روی سن میبردند. با این حال قیمت بلیتها تفاوتی ندارد و از 30 آغاز و تا 50 تمام میشوند. بعید است که حالا حالاها بشود جایگزینی برای سالن همایشهای برج میلاد که خودش به نوعی جایگزین سالن وزارت کشور شده بود، پیدا کرد. نامزدی گرمی کیهان کلهر در سال 89 برای چهاریمن بار نامزد دریافت جایزهء مهم گرمی شد. جایزهای که هرچند باز هم نصیب او نشد اما نامزدیاش افتخاری بود برای موسیقی ایران. به غیر از کلهر استاد محمدرضا شجریان و حسین علیزاده هم از جملهء نامزدهای دریافت این جایزه در سالهای قبل بودند که البته آنها هم هرگز موفق به دریافت آن نشدند. کلهر امسال در بخش موسیقی کلاسیک تلفیقی برای آلبوم "خارج از نقشه" که از جملهء همکاریهای او با گروه موسیقی جاده ابریشم و یویوما بود نامزد دریافت این جایزه شد. موزه موسیقیپس از سالها که موزهء موسیقی تبدیل به چیزی تنها در حد و اندازهء حرف و گزارشهای خبری گاه و بیگاه بود، امسال بالاخره این موسیقی به صورت رسمی افتتاح و البته فعال شد. موزهء موسیقی در سال 89 نه تنها پایگاهی شد برای موسیقیدانان بلکه در کنار هویت موزهایاش، محل برگزاری نشستها و جلسات مختلف اهالی موسیقی و مطبوعات بود. سالها بود که موزهء موسیقی به چنین فضایی محتاج بود. حضور موسیقی در شهرستانهااز مهمترین و البته بهترین اتفاقاتی که در سال 89 برای موسیقی ایران افتاد برگزاری کنسرتها در شهرستانها بود. اتفاقی که در مقایسه با سالهای گذشته بسیار پر و پیمانتر برگزار شد و گروهها و موسیقیدانانهای برجستهای چون کیهان کلهر، حسین علیزاده، گروه شمس، شهرام ناظری و... کنسرتهایشان را به صورت دور ایران برگزار کردند. با اینکه در مواردی کسب مجوز کنسرت در این شهرستانها با مشکل مواجه شد، اما در مجموع تمامی این کنسرتها برگزار شدند. هنرمندان موسیقی بار دیگر بالاتفاق تاکید کردند که درهر شهرستانی که به آنها مجوز برگزاری کنسرت داده شود، به اجرای برنامه خواهند پرداخت. موسیقیهای بقالیدر کنار اتفاقات موسیقی امسال بیشک باید سهم ویژهای را برای آلبومهای موسیقی که در سوپر مارکتها عرضه شد در نظر گرفت. آلبومهایی که به سی دیهای بغل شانه تخم مرغ معروف شدهاند و از نازلترین و البته فراوانترین انواع موسیقی محسوب میشوند. امسال در مقایسه با سالهای گذشته تعداد این آلبومها سربه فلک کشید و هر فردی که احساس کرده بود توانایی اجرای قطعهای را دارد آلبومش را راهی بازار کرده بود. با وجود اینکه موسیقیهای ژانر بقالی را باید بیشتر در حوزهء موسیقی پاپ دستهبندی کرد اما واقعیت این است که اغلب این موسیقیها همان ویژگیهای پاپ دم دستی را هم که در ایران مد شده است نداشتند. متاسفانه از آنجایی که این آلبومها به سرعت در دسترس مخاطب قرار میگیرند، بخش عمدهای از سبد خرید کالای فرهنگی مردم را شامل میشوند. اتفاقی که برخی از ناشران موسیقی به مخالفت با آن پرداختند و از پخش سوپر مارکتی کارهایشان جلوگیری کردند تا شان موسیقی و البته مخاطب حفظ شود. 52
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 666]