واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: جامعه > دیدگاه ها - اسفندیار اختیاری حالا دیگر چند وقتی میشود که بحث نصب کردن یا نکردن دوربینهای مداربسته در مدارس به یکی از موضوعهای مهم و قابل بحث تبدیل شده است. اینکه اصلاً مدارس میتوانند چنین کاری بکنند یا خیر و یا اگر این کار انجام میگیرد، قانونی است یا خیر، با تمام بحثهایی که در این مورد صورت گرفته است، در روز گذشته رئیس آموزش و پرورش شهر تهران اعلام کرده است محدودیت ما در نصب دوربین فقط در درون کلاسهای درس است و در فضاهای غیرکلاسی نصب دوربین کاملاً آزاد است. با تمام اظهارات گوناگونی که در این مورد میشود بازهم باید گفت اگر هدف آموزشوپرورش آرامش باشد، پرورش با سیستمهای حفاظتی جواب نمیدهد و رشد پرورشی باامنیت روانی ایجاد میشود. البته شاید افرادی که طرفدار این طرح هستند دلیل بیاورند که این کار طبق قانون صورت میگیرد، ولی باز هم باید گفت به نظر نمیرسد که در قانون چنین مباحثی مطرح شده باشد، چرا که قانونگذار هنگام نوشتن قانون چنین مباحثریزی را مطرح نکرده است و به مباحث کلی رسیده است. قانون به این صورت جزئی نیست و بیشتر به مباحث کلان پرداخته است؛ بنابراین باید گفت که محیطهایی مانند مدارس که دارای سطح آموزشی و پرورشی هستند باید نگاه پرورشی هم وجود داشته باشد نه امنیتی، بلکه وزارت آموزش و پرورش دیدگاههایی را باید پرورش دهد که ایجاد امنیت دهد. این روش خوبی نیست چون همان گونه که باید معلم در کلاس درس فعال باشد، ناظم نیز باید در زنگهای تفریح مواظب دانشآموزان باشد، اینکه بخواهیم خود را راحت کنیم و از سیستم دیجیتال استفاده کنیم، درست نیست. نگاه نادرست به مقوله فرهنگ و انتخاب فرهنگ پلیسی شیوهای موفقیتآمیز نیست بلکه موجبات تشدید وضعیت و مقاومت فرهنگی را فراهم میکند. فرهنگ امری است مربوط به باورها و اعتقادها و اعتقاد و باور چیزی نیست که با شیوههای آمرانه قابل تغییر باشد، بلکه وقتی این شیوه آمرانه با فرهنگ زنده مردم ناسازگار باشد مقاومت فرهنگی را تولید میکند و این مقاومت سبب رشد فرهنگ غیررسمی میشود. نصب این دوربینها سبب پنهانی شدن برخی از رفتارهای دانشآموزان میشود و پنهانی شدن رفتارها سبب میشود زمانی ما به مشکلات دانشآموزان پیببریم که بسیار دیر شده است و این موضوع هم قابل انکار نیست که اگر دانش آموزان را به سمت مخفیکاری پیش ببریم، کمکم این کارهای پنهانی دارای جذابیت بیشتری برای آنان میشود و دوست دارند بیشتر این کارها را انجام بدهند. در این مورد باید گفت که برخلاف آنچه در این مورد به نظر میآید، وجهه قانونی این عمل چندان مهم نیست بلکه این وجهه فرهنگی و تأثیرات فرهنگی این کار است که باید بیشتر به آن توجه شود. اگر بخواهیم از این لحاظ به این موضوع نگاه کنیم باید بگوییم که این کار نه به نفع دانشآموزان است، نه اولیای آنها و نه معلمان مدارس، چرا که این اقدام نه تنها جلوی برخی اقدامات به اصطلاح مجرمانه را نمیگیرد بلکه با درصد بسیار بالایی نتیجه معکوس میدهد. بیشترین کاری که در زمینههای پرورشی میتوان برای دانشآموزان کرد این است که علاوه بر استخدام معلمان پرورشی که البته در این سالها کارآیی زیادی هم از خودنشان ندادهاند، انجامدادن اقدامات اعتمادسازی و مسئولیتپذیری برای دانش آموزان است. ما شاهدیم که برنامههای فوقبرنامه در مدارس بسیار کم اجرا میشود و به همین خاطر هم از وزیر خواستهایم که همه برنامههای بلندمدت و کوتاهمدت وزارت را در تمامی برنامهها به مجلس ارائه دهد تا بتوانیم شاهد برنامهریزی بهتری در حوزه پرورش دانشآموزان در برنامه توسعه پنجم باشیم. در این مورد باید گفت که نصب دوربین مداربسته موجب بیاعتمادی دانشآموزان نسبت به جامعه میشود. از طرف دیگر تا وقتی مدیر مدرسه و معاونان حضور دارند ضرورتی وجود ندارد که در فضای آموزشی دوربین نصب شود و دانشآموزان را کنترل کرد، علاوه بر آن با چنین اقدامی، دانشآموزان احساس میکنند که مورد بیمهری قرار گرفته و همواره در اجتماع کنترل میشوند. در محیط مدرسه باید معلمان، مدیر و معاونان با دانشآموزان ارتباط نزدیک و تنگاتنگی داشته باشند تا دانشآموزان بتوانند با آرامش خاطر آنچه را در درون دارند، با آنها مطرح کنند. از سوی دیگر نصب دوربین قدری آرامش و تمرکز روحی و روانی دانشآموزان را تهدید میکند. نظارت فقط از طریق دوربین نیست، بلکه باید ریشه برخی رفتارها بررسی و آسیبشناسی شود. عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 291]