واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: قبل از اجرای قطعه خاص "آهای خبر نداری"، یگانه به طرز ملتمسانه ای از حاضران در سالن خواهش میکند؛ "تو رو خدا، فقط رو صندلیهاتون بشینید". این لحن حرف زدن باعث خنده شدید محسن یگانه فقط چندماه بعد از انتشار اولین آلبومش "نفسهای بی هدف" اجرای زنده را هم در کرج تجربه کرد: یک کنسرت پرحاشیه و پر از اتفاقات بامزه.مطابق معمول این یکی دو سال اخیر که میدانیم نزدیکهای جشنواره موسیقی فجر، کنسرتی برگزار نمیشود. تقریباً خیالمان راحت بود که حالا حالاها هیچ خبری از اجرای زنده ای نیست و طبیعتاً گزارش کنسرت نوشتن هم تا اجراهای جشنواره تعطیل است. پیامک یکی از دوستان، خبر اجرای زنده محسن یگانه را در کرج (3،2 و 5 آذر) به ما رساند و از آنجایی که ما هم پای ثابت کنسرت تشریف داریم. بدو بدو خودمان را به محل مذکور رساندیم و حاصل همه این بدوبدوها و زور زدنها، گزارشی شد که روبه روی شماست. حالا شما میتوانید راحت لم بدهید و با خیالی آسوده، لحظه به لحظه اتفاقات این برنامه را مرور کنید و حالش را ببرید. بی خیال این که گزارشگر بینوا چه مکافاتی هنگام انجام وظیفه متحمل شده است! ساعت حدود 6:30 دقیقه است و از آنجا که روی بلیتها ساعت شروع برنامه، ساعت 6 نوشته شده، نگرانیم که نیم ساعت اول برنامه را از دست داده باشیم. ولی از قرار معلوم، بی نظمی در این گونه برنامهها مختص تهران نیست و آسمان همه جا همین رنگ است. صفهای طولانی و ازدحام شدید جلوی درهای ورودی حکایت از آن دارد که بدون شک، کنسرت با یک ساعت تأخیر شروع خواهد شد. مسئولان عبارت مشهور "مشکلات خاص" را پیش میکشند. در آن بلبشو علی چراغعلی-مدیر برنامههای یگانه- را گیر میآوریم و با او حرف میزنیم. تازه معنی مشکلات خاص را متوجه میشویم. مشکلات خاص، یعنی پرداخت نشدن پول اجاره سالن و... اما از قرار معلوم، آقایان با گرفتن گروگان(!)- همان چک- و جمله همیشگی "فقط به خاطر جمعیتی که بیرون منتظرن"، کوتاه آمده اند و تا دقایقی دیگر درهای ورودی به روی مشتاقان گشوده میشود. حرفهای آقای چراغلی تمام نشده بود که دستور رسید: "بذارید بیان تو" و همین عبارت امیدوار کننده کافی بود که شایعه لغو کنسرت را که دهان به دهان میچرخید، کاملاً باطل کند. بعد از عبور از چندین فیلتر و محل بازرسی بدنی، جیبی، کیفی و... متوجه بسته بودن درهای ورودی سالن اصلی میشویم و همه به این فکر میکنیم که دوباره چه "مشکل خاصی" پیش آمده؟! با توجه به صدای بلند موسیقی ای که از داخل سالن شنیده میشود، به نظر میرسد گروه درحال تست صدا هستند.با قطع شدن صدای موسیقی، درهای سالن باز میشوند و جمعیت خسته و عاصی بالاخره به صندلیهایشان میرسند؛ یک سالن شیک و تر و تمیز که به نظر تازه تأسیس میآید و ظرفیت هزار و 300 نفره اش کیپ تا کیپ پر شده است. سازها روی سن چیده شده اند و بالای سن یک پرده نمایش بزرگ قرار داده شده که با نمایش تصاویر مختلف، سعی در سرگرم کردن حضار دارد.پارسال ماه رمضان رو که یادتون نرفته؟بالاخره گروه یگانه با نورافشانی سالن روی صحنه میآیند و بعد از اینکه هر کدام در جای خود قرار میگیرند، شروع به نواختن قطعه ای میکنند. محسن یگانه هم با استقبال ویژه ای وارد سالن شده و بعد از عذرخواهی بابت تأخیرش آماده اجرای برنامه میشود."پارسال ماه رمضان رو که یادتون نرفته؟". با گفتن این جمله، ترانه تیتراژ مجموعه "ماه عسل" به عنوان اولین قطعه به اجرا درمیآید و با کمی دقت میشود به این نتیجه رسید که صدای محسن در اجرای زنده، کوچک ترین فرقی با اجرای استودیویی ندارد؛ "تو همه این سالها خیلی سختی کشیدم ولی الان خوشحالم که میتونم با خیال راحت آهنگی رو که خیلی دوستش دارم، براتون بخونم".یگانه با گفتن این جملهها، قطعه"بنویس از سر خط" را با همخوانی پرشور حضار اجرا میکند و گیتار الکتریک بالاخره خودی نشان میدهد. بلافاصله بعد از آن، محسن از خاطرات کنسرت کیش میگوید و به نوعی سعی در تحریک جمعیت دارد؛ "آهنگی رو که اصلاً توقع نداشتم، تو اجرای کیش از همه بیشتر باهاش همخونی شد، ببینم شما چی کار میکنید؟". این جمله به خوبی تأثیر میگذارد و ترانه "دوباره میخوام" با استقبال خوبی مواجه میشود؛ تا حدی که محسن یگانه از گروه میخواهد که دست نگه دارند تا ملت بدون موزیک، ترجیع بند ترانه را یک دور کامل با هم و یکصدا بخوانند و بعد دوباره با همراهی موسیقی قطعه به پایان میرسد.تو رو خدا فقط رو صندلیهاتون بشینید!آهنگ بعدی، "هر وقت که بارون میزنه" است که با تک نوازی کی بورد و تصویرهایی از منظرههای باران زده و شیشههای خیس که روی صفحه بزرگ روی سن نمایش داده میشوند، جلوه ای خاص به خود میگیرد. در ادامه، قطعاتی مثل"گناهی ندارم"(که به اعتقاد خیلیها بهترین کار محسن یگانه در آلبوم "نفسهای بی هدف" است) و" هیشکی نمیتونه بفهمه" اجرا میشوند و موقعی که گیتار بیس قصد تک نوازی دارد، لحظه ای به نظر میرسد که ریتم را گم کرده و یگانه با گفتن جمله "آرش سعیدی از بهترین گیتاریستهای ایران است، خیلی گشتم تا او را پیدا کردم!"، سعی در حفظ روحیه نوزانده گروهش دارد! قبل از اجرای قطعه خاص "آهای خبر نداری"، یگانه به طرز ملتمسانه ای از حاضران در سالن خواهش میکند؛ "تو رو خدا، فقط رو صندلیهاتون بشینید". این لحن حرف زدن باعث خنده شدید جمع میشود.خوشبختانه اجرای این ترانه، بدون هیچ مشکلی به پایان میرسد و بعد از اتمام کار، فریادهای "محسن، محسن" از ته سالن بلند میشود و در کل سالن میپیچد.روبهرو آماده باش!از گوشه و کنار سالن کنسرت، هر کسی آهنگی درخواست میکند اما قطعه "بار و بندیل" به نظر بیش از همه طرفدار دارد؛ "آهنگی که میخوام تو این قسمت از برنامه براتون اجرا کنم، اولین آهنگی یه که از من شنیدید. کلاً برای من خاطره است و مطمئنم که تا ته اش رو همه تون حفظید و اگه با من نخونید، دلخور میشم" و به این ترتیب،"نشکن دلمو" در غوغای سالن اجرا میشود و یگانه با تقسیم کردن سالن به 2 قسمت با اشارههایش، بارها و بارها سعی در تحریک حضار قسمتهای مختلف سالن برای همخوانی بیشتر و روکم کنی(!) جماعت مقابل دارد و در این بین عده ای هم قضیه را جدی گرفته اند و با فریادهای "روبه رو آماده باش..." به سبک لیدرهای استادیوم آزادی-سعی در جلب توجه دور و بریهایشان برای همخوانی بیشتر دارند! در پاره ای از مواقع اجرا، ذوق زدگی بیش از اندازه یگانه به وضوح به کلیت کار ضربه میزند و شاید این تنها نقطه ضعف مشهود اجرای برنامه اش باشد که در اجرای قطعه "نشکن دلمو" بیش از همه به چشم میآید.آخ! بقیه اش یادم رفت!ظاهراً به خاطر تأخیری که در شروع برنامه به وجود آمده، هیچ زمان استراحتی میان برنامه در نظر گرفته نشده است و گروه ظاهراً یک نفس و بدون کوچک ترین استراحتی به اجرا ادامه خواهند داد. در اجرای قطعه بعدی که قطعه پرطرفدار "سرتو بالا بگیر" است، اتفاق عجیبی رخ میدهد؛ در اواسط اجرا، یکهو یگانه دست از خواندن میکشد و رو به حضار میگوید: "ببخشید، هرچند که ترانه این کار رو خودم گفتم ولی معذرت میخوام که ادامه شعر یادم رفت!" و با تشویق سالن از اول شروع به خواندن میکند؛ این بار اما با دقت و وسواس بیشتر. در ادامه، یگانه بیتی از ترانههای آلبوم بعدی اش را دکلمه و آن را به جمع تقدیم میکند؛ "تو نباشی، دنیا برام شکل تابوته، این دل مثل یه انبار باروته". نوبت به اجرای انفرادی یگانه میرسد و گروه از فرصت استفاده میکنند و دقایقی را در گوشه ای از سن منتظر مینشینند و به استراحت میپردازند. یگانه گیتارش را برمیدارد و به تنهایی شروع به نواختن میکند و 2 قطعه "اسکله ناز نگات" و "گیرم بازم بیایی" را اجرا میکند و در آخر قطعه دوم، با تکنوازی گیتار و بدون کلام، سالن را به وجد میآورد و تسلطش در نواختن گیتار را به نمایش میگذارد. گروه مجدداً در محلهای خودشان مستقر میشوند و یگانه مجدداً از حضار میخواهد که روی صندلیهایشان بنشینند و "فقط" دست بزنند و جوگیر نشوند. میشود حدس زد که قطعه بعدی یکی از پرطرفدارترین کارهای یگانه، یعنی بار و بندیل (یا همان "اینجا دیگه جای تو نیست") است. حدس ما درست است و بار و بندیل در استقبال پر شور و نورافشانی، سالن را به هوا میبرد. آخرین قطعه که به نوعی حسن ختام برنامه هم هست، قطعه قدیمی"خاکستر" است و ملودی کار هنوز تمام نشده، یگانه از حاضران در سالن خداحافظی میکند و با گفتن جمله "امیدوارم از سالن راضی بیرون بروید"، صحنه را ترک میکند. سالن کم کم خالی میشود و باز هم در مقابل در خروجی تالار ازدحام میشود. علاقه مندان به موسیقی پاپ که برای سالن بعدی بلیت گرفته اند، برای ورود به سالن بی قراری میکنند و ما از ته دل برایشان آرزو میکنیم که آنها دیگر گرفتار "مشکلات خاص" نشوند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سیمرغ]
[مشاهده در: www.seemorgh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 758]