واضح آرشیو وب فارسی:خبر آنلاین: اقتصاد > انرژی - سیروس سازدار وزیر نفت می گوید زمان بیشتری برای تصویب اساسنامه و قانون نفت و گاز به منظور تعامل بیشتر میان دوقوه لازم است اما بهتر است ابتدا به این سوالات مطرح شده در این یادداشت پاسخ دهد که در صورت منطقی بودن جوابهای وی قطعا مجلس نشینان با این فرصت سوزی مجدد موافقت خواهند کرد. از اوایل انقلاب اسلامی تا کنون اساسنامه نفت علی رغم پافشاری های صورت رفته توسط دولت ها به مجلس ارائه نشده است. به نظر می رسد دولت به دنبال وقت کشی برای عدم ارائه این اساسنامه به مجلس است اما با توجه به آنکه مجلس تا کنون فرصت های بسیاری را برای ارائه این اساسنامه در اختیار این دولت و حتی دولت های گذشته قرار داده است دیگر فرصتی برای دولتی ها باقی نباشد چرا که علی رغم فرصت هایی که نمایندگان مجلس در اختیار دولتمردان قرارداده است اما تا کنون دولت و وزارت نفت برای رفع موانع موجود در اساسنامه هیچ راهکاری ارائه نکرده اندجز آنکه دیده می شود دولت به دنبال وقت کشی است. بنابراین آنچه مشهود است تعلل وزارت نفت و دولت در ارائه این اساسنامه و تعیین و تکلیف وضعیت حاکمیتی نفت در قانون است. همین امر باعث شده آنچنان که باید و شاید شفاف سازی در هزینه کرد درآمدهای نفتی صورت نگیرد و باید هر چه زودتر به این ابهامات پایان داد. به عنوان مثال به نظر می رسد تا کنون شرکت ملی نفت به دلیل بالابردن سود شرکت خودتولید صیانتی از میادین نفتی را به تعویق انداخته است و میادین تاکنون به صورت غیرصیانتی اداره شده اند.این امردر شرایطی است که وقتی میادین نفتی به 50 درصد ظرفیت خود می رسد نیاز به تزریق گاز دارند اما شرکت ملی نفت به این برنامه عمل نکرده و در حال حاضر بسیاری از میادین نفتی کشوردر وضعیت مناسبی قرارندارندو در برخی از میادین چون امیدیه، آغاجاری حتی دیگر برای تزریق گاز هم دیر شده است. کارشناسان مرکز پژوهش های مجلس معتقدند در شرایط فعلی اگر بخواهیم تولید از حداکثر ذخیره میادین را در برنامه داشته باشیم باید 200 تا 400 میلیون مترمکعب گاز به میادین قدیمی تزریق شود. در حال حاضر 63 میلیارد بشکه ذخیره از مخزن های نفتی موجود داریم که روزانه با 200 میلیون تا 400 میلیون مترمکعب تزریق در مدت زمان 10 سال آینده ذخیره مخزن های موجود که 63 میلیارد بشکه می توانیم به بیش از 2 برابر یعنی 130 میلیارد بشکه برسانیم و اگر تزریق انجام نگیرد قطعا تولید به شدت کاهش خواهد یافت. در اول برنامه چهارم توسعه، ظرفیت تولید نفت کشور 4 میلیون 300 هزار بشکه بود.که براساس برنامه قراربود تا پایان برنامه چهارم یعنی پایان سال 1389 باید تولید به 5میلیون و 300 هزار بشکه افزایش می یافت که این امر به دلیل عدم تزریق گاز و افزایش ظرفیت تولید به ثمر نرسید.در صورتی که از توان تولید اول برنامه چهارم هم پایین آمدیم و امروز توان تولید نزدیک به 4 میلیون بشکه رسیده است که این امر نشانگر این مطلب است که به وزارت نفت نتوانسته در بخش تولید نفت اهداف برنامه توسعه چهارم را اجرا کند. براین اساس متاسفانه در حال حاضر، توان تولید به جای 5 میلیون و 300 هزار بشکه، 4 میلیون بشکه است. حتی امسال 72 هزار بشکه در روز کمتر از برنامه، صادرات نفت داشتیم. در عین حال باتوجه به آنکه قیمت نفت در بودجه سال گذشته 65 دلار بود و متوسط قیمت نفت در این سال 80 دلار اعلام شده است بنابراین امسال این افزایش قیمت کمک مثبتی به بودجه کرده است. بخشی از این عقب افتادگی ها از برنامه به نبود اساسنامه مشخص در نفت بر می گرددو بخشی به هبود قوانین شفاف در این حوزه.شاید بهشی از این عدم برداشت صیانتی از میادین به درست عمل نکردن نقش حامیتی ون ظارتی وزارت نفت بر گردد چرا که هیچ زمانی مانند امروز در طول تولید نفت، غیر صیانتی از میادین برداشت نمی کردیم و از طرفی در بخش های دیگر نیز بسیار ضعیف عمل کردیم برای نمونه میدان پارس جنوبی که بزرگترین مخزن مشترک میان ایران و قطر است که امروزه قطر 2 برابر ایران تولید می کند به طوری که تولید این کشور از این میدان از 400 میلیون متر مکعب در روز هم گذشته است. از طرفی ایران جدا از مخازن مشترک گاز، مخازن مشترک نفتی هم دارد. برای نمونه میدان مجنون که میدان مشترک ایران و عراق است پیمانکار گرفته و به مناقصه گذاشته و در طول برنامه 5 ساله که 1 سال و نیم از گذشت برنامه اش در میدان مجنون، 1 میلیون و 800 هزار بشکه از این میدان تولید خواهد کرد و 900 هزار بشکه آن برای ایران است. اگر سرمایه گذاری نکنیم و با برنامه موجود، عراق به 1 میلیون و 800 هزار بشکه در روز از این میدان تولید خواهد کرد بدین معنی ایران نزدیک به 53 هزار بشکه تولید از میدان مجنون خواهد بود. ایران نه تنها در میادین قدیمی به خاطر عدم تزریق، غیر صیانتی عمل کرده است بلکه امروزه رقبای ایران بسیار جلوتر هستند. وضعیت مابقی میادین همانند میادین گازی نام برده چندان مناسب نیست. وقتی نفت کشور در چنین وضعیتی قرار دارد وزارت نفت چگونه فرصت بیشتر برای نوشتن قانون نفت را خواستار است؟ آیا 32 سال برای ننوشتن این قانون کافی نبوده است؟ اما سوال جدی از دولت احمدی نژاد؛ چرا که 6 سال از مدیریت این دولت می گذرد و هر سال نیز بهانه ای برای عدم ارائه اساسنامه نفت مطرح می شود. امروز چه کسی می خواهد پاسخگوی برداشت غیرصیانتی نفت و یا بردن سهم ما توسط شرکای ما از میداین مشترک باشد؟ یک سوالی از وزیر نفت باید به صورت جدی پرسیده شود که ایران چه تعداد میادین مشترک با کشورهای همسایه دارد و تا کنون چه مقدار از سهم خودمان را توانسته ایم از این میادین برداشت کنیم و چه برنامه ای برای این عقب افتادگی داریم؟ سوال نمایندگان مجلس از وزارت نفت این است که این وزارتخانه بتواند نام میدان نفت و یا گازی را اعلام کند که در حوزه خلیج فارس و مناطق خشکی مشترک ایران به اندازه سهم خود در حال برداشت باشد و از همسایگان عقب نیفتاده باشد؟ در حال حاضر وضعیت نفت ایران در مقایسه با کشورهای همسایه در چه شرایطی است؟ در آن شرایطی که دولت بایستی از همه امکانات استفاده کند و نیاز به قانون شفاف و روشن برای باز گذاشتن دستانش دارد خودشان جلوی طرحی که مجلس برای این امر تدبیر کرده است را می گیرند و با کارشکنی های مختلف سعی بر عدم شفاف سازی قوانین دارند در صورتیکه دود این عدم شفاف سازی مستقیم به چشمان خودشان می رود. میرکاظمی اخیرا در مواجهه با تلاش نمایندگان برای تصویب قانون نفت و گازو اساسنامه نفت بازهم از فرصتی برایت عامل بیتر می گوید فرصتی که هر چه بگذرد تنها باعث عق افتادگی ایران نسبت به سایر همسایگان در توسعه صنعت نفت می شود. برهمین اساس بهتر است وزیر نفت برای تحقق خواسته اش ابتدا به بهارستانی ها پاسخ دهد که مسکوت ماندن این طرح و فرصت بیشتر چه سودی می تواند برای ایران به ارمغان بیاورد که نمایندگان باید به پیشنهاد وی تن دهند؟ در اینصورت اگر پاسخ وی منطقی باشد این فرصت از سوی مجلس نشینان قطعا داده خواهد شد./221 عضو کمیسیون انرژی مجلس
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبر آنلاین]
[مشاهده در: www.khabaronline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 684]