محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845333592
یك قانون ، هزار ماجرا
واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: یك قانون ، هزار ماجرابرخی آثار نامطلوب اجتماعی قانون خدمت سربازیفراز مغزهادر میان تحقیقاتی كه درباره پدیده موسوم به " فرار مغزها" انجام گرفته ، عدم توجه به چنین عاملی حیرت آور است . خدمت سربازی اثر مستقیم و غیر قابل انكاری بر افزایش مهاجرت كلی نخبگان كشور دارد. این اثر در مراحل مختلف نمایان می شود. نخست هنگامی است كه یك فرد با تحصیلات موفق و توانایی های علمی قوی از یكی از دانشگاه های خوب ایران فارغ التحصیل می شود ، چنین فردی كه حاصل سال ها سرمایه گذاری سیستم آموزشی كشور و خانواده خود می باشد و می بایست توانایی های خود را كار گیرد تا سرمایه گذاری های چندین ساله را باز گرداند ، دو انتخاب جلوی راه خود می یابد ، نخست آنكه با رفتن به سربازی دو سال توقف كامل و زندگی با پایین ترین بهره وری را بپذیرد و با علم به اینكه پس از این مدت بخشی مهمی از آمادگی خود را از دست داده و در دنیای پر شتاب امروزی ، دانسته هایش ممكن است ارزش 2 سال قبل را نداشته باشند تن به ماندن دهد. راه دوم آنكه بار سفر بر بندد تا در دانشگاه ها و مراكز تحقیقاتی آمریكا و اروپا كه برای جذب استعدادهای انسانی تمامی جهان از هیچ چیز فرو گذار نمی كنند به ادامه تحصیل و تحقیق بپردازد. و این ، متاسفانه ، انتخابی نیست كه بتواند كسی را در تصمیم گیری چندان به تردید بیاندازد. اگر بخواهند با پشت كردن به بسیاری از جذابیت های علمی و اقتصادی آنجا به وطن خود بازگردند و توشه علم و دانش خود را برای مهین خود به ارمغان آورند ، طبق قوانین بی چون و چرای كشورشان مستقیما به سربازی اعزام میشوند تا بعد از این دو سال ، تازه اجازه خدمت به كشورشان را بیابند. در سطحی دیگر ، خدمت عمومی سربازی زمانی تاثیر خود را نمایان می كند كه دانش پژوهان ایرانی در خارج از كشور پس از فارغ التحصیل شدن از مقاطع بالای دانشگاهی ، دوباره دو انتخاب پیش روی خود دارند . اگر بخواهند با پشت كردن به بسیاری از جذابیت های علمی و اقتصادی آنجا به وطن خود بازگردند و توشه علم و دانش خود را برای مهین خود به ارمغان آورند ، طبق قوانین بی چون و چرای كشورشان مستقیما به سربازی اعزام میشوند تا بعد از این دو سال ، تازه اجازه خدمت به كشورشان را بیابند و انتخاب دیگر این كه همانجا بمانند و جذب كانون های تحقیقاتی و صنعتی همان كشور شوند ، بهترین و پر دستاورد ترین سالهای عمرشان را در تبعیدی ناخواسته سپری كنند. بعضا در برخی سمینارها و نشست های علمی كه با دعوت از صاحبنظران و دانشمندان خارجی در ایران برگزار می شود آنها از غیبت برخی دانشمندان شهیر ایرانی در آن زمینه ابراز تعجب می كنند. توضیح عجیبی كه به آنها داده می شود این است كه آن متخصصین ایرانی به علت" مشكل سربازی " از حضور در این نشست معذور بودند! حكایت خدمت سربازی به حكایت تلخی تبدیل شده است . وقتی اساتید دانشگاه های آمریكا با دانشجوی ایرانی تماس گرفته و از او قول می گیرند كه در مقابل بهترین محیط های تحقیقاتی و كمك هزینه های چند هزار دلاری قبول كند كه به دانشگاه دیگری نرود و تمام این تسهیلات را بدون هیچگونه تعهد خدمت پس از تحصیل در اختیار وی قرار می دهند ، گمان نمی رود دلیل آن دلسوزی و خیر خواهی محض باشد. آنان به درستی می دانند كه همان فعالیت های دانشگاهی و انرژی و جوانی كه این افراد مستعد در دانشگاه آن ها خواهند گذاشت بیشتراز آن چند هزار دلار كمك بلا عوض است كه به وی داده می شود. در مقابل ، اینجا این تصور وحشتناك وجود دارد كه اگر فارغ التحصیلی 2 سال هر روز تا بعد از ظهر سر نگهبان جایی یا منشی سرهنگی نباشد و در مقابل برود و در زمینه تخصصی خود كار كند ، وظیفه خود را به نسبت به كشورش انجام نداده است! این گونه است كه خود قوانین كشورمان به موثرترین نحوی باعث می شوند كه بسیاری از نیروهای مستعد ، سال های پربار جوانی و خلاقیت بعد از تحصیل را در دیگر كشورها سپری كنند و فقط در سنین بالا، آنگاه كه احتیاج به نگهداری و حمایت های اجتماعی و اقتصادی دولت دارند ، به كشورشان بازگردند یا اینكه به سربازی بروند و قسمت بزرگی از انرژی و آمادگی خود را از دست بدهند.
خروج ممنوع!وضعیت فوق تنها به نخبگان علمی كشور محدود نمی شود . تمامی جوانان ذكور ایرانی از ابتدای جوانی تا پایان تحصیلات و بعد از دوران سربازی ، اجازه خروج از كشور را ندارند كه البته این قانون خود قانون اصلاح شده جدیدی است. تا چندی قبل از سن نوجوانی ، ممنوعیت خروج از كشور شروع می شد تا مبادا كسی به قیمت مهاجرت به كشور بیگانه ، بتواند از زیر این بار 2 سال سربازی طفره برود. این قانون كه سال هاست در كشور به اجرا در آمده ، متاسفانه به جوانان و نوجوانان احساس محبوس بودن درون مرزهای ایران را القاء می كند و برای این افراد كه در اوج سالهای كنجكاوی و جستجوگری به سر می برند و شوق دیدن جاها و چیزهای جدید را دارند ، خروج از مرزهای كشور را به یك رویای دست نیافتنی تبدیل می كند، آرزویی كه در بسیاری افراد تا سنین بزرگسالی هم باقی می ماند و باعث می شود كه در اولین فرصت به هر نحوی آن را تحقق بخشند. آگاهان فرهنگی كشور به خوبی از عمق این احساس مطلعند و باید گفت كه ایران متاسفانه از این جهت در جهان كم نظیر است... انتظار متقابلمساله فرهنگی دیگری كه خدمت سربازی بوجود می آورد ، مساله انتظار متقابل مردم و حكومت است . وقتی سیستمی افراد را ، بدون هیچ درنگی ، به مقاطع بعدی تحصیلی می راند ، و در این میان اجازه هیچ نوع تجربه كاری را به اشخاص نمی دهد، و در انتها نیز آنان را در این شرایط دشوار زندگی مجبور به سپری كردن دو سال سربازی اجباری می كند طبیعی است كه این فراد پس از پایان خدمت از همین نظام انتظار دارند كه اكنون شغل و مسكن در اختیارشان قرار دهد تا بتوانند به زندگی خود ادامه دهند. سیستمی كه تا این مقطع از زندگی افراد به شیوه شبه سوسیالیستی اداره كرده است نمی تواند به راحتی آنان را بدون پشتیبان در این شرایط سخت اقتصادی به تنهایی رها كند و حل مشكلات مسكن ، اشتغال و ازدواج را بر عهده خود آنان بگذارد لذاست كه خیل عظیم بیكاران كشور دولت را مسوول بیكاری و ناتوانی خود می دانند و دولت نیز آنان را به مثابه كابوسی برای خود همه به سوی كنكوریكی دیگراز آثار اجتماعی سربازی ، سایه سنگینی است كه در تمامی دوران جوانی به روند تحصیلی و زمان بندی زندگی افراد به سختی فشار می آورد. بسیاری از افراد با وجود عدم علاقه و توانایی و استعداد در ادامه تحصیل ، و تنها به دلیل فرار یا عقب انداختن سرنوشت محتوم هر جوان ایرانی ، 2 سال خدمت اجباری ، به ادامه تحصیل های بی مورد روی می آورند و نتیجه آن این تراكم شگفت آور متقاضیان ورود به دانشگاه در تمامی مقاطع تحصیلی است كه منجر به سر در آوردن غول بی شاخ و دمی به نام " كنكور" شده است. معضلی كه مسوولین آموزشی كشور سال هاست كه با آن دست به گریبان هستند و به آثار نامطلوب روانی و اجتماعی آن به خوبی واقفند . علاوه بر اینكه رقابت سنگین كنكوری ها و ظرفیت محدود دانشگاه ها كه پاسخگوی جمعیت جوان كشور ما نیست و به بخش بزرگی از جوانان مملكت عدم استعداد و عدم اعتماد به نفس را تلقین می كند ، عامل سربازی هم در نهایت به عدم تعادل تعداد دختران و پسران ورودی به دانشگاه می انجامد كه خود تبعات اجتماعی دیگری را در پی خواهد داشت. ازدواج!در شرایطی كه یك مرد آزاد كه تمام وقت كار می كند، هنوز نمی تواند از عهده مخارج زندگیش بر آید ، از یك سرباز چگونه میتوان انتظار داشت كه بتواند خانواده تشكیل دهد؟ در دوران سربازی حتی آن حداقل تسهیلاتی كه دانشگاه ها برای افراد متاهل فراهم می كنند نیز خبری نیست ، نه خوابگاه، نه وام، نه مرخصی قابل توجه و نه هیچ كمكی برای چرخاندن چرخ سنگین زندگی. هر روز غیبت با جریمه سه برابر و گاهی بازداشت پاسخ گفته میشود و برای آنان كه محل خدمتشان دور از محل اقامتشان است، این وضعیت دشوار كم كم به مرزهای " فاجعه " نزدیك میشود. آغاز یك زندگی جدید یا اداره یك زندگی نوپا با حقوقی حدود 18 هزار تومان در ماه ( برای تحصیلكرده ها ) تحت این شرایط دشوار، بیشتر به ازدواجی تراژیك و افسانه ای طی جنگ جهانی اول میماند تا در زمان صلح و سازندگی ! مسئولین دلسوز فرهنگی كشورمان همواره از سن بالای ازدواج و آمار طلاق و مسائلی كه برای خانواده های جوان رخ میدهد ابزار نگرانی كرده اند. علت این ناهنجاری ها را شاید باید در جای دیگری جستجو كنند...! حاشیه پر رنگ تر از متنآنچه آمار بر آن تصریح دارند ، وجود خیل عظیمی از افراد فراری یا غایب از خدمت سربازی در كشور است كه به هر دلیلی از معرفی خود به اداره نظام وظیفه سرباز می زنند. این جمعیت كثیر با تحمل تمام عواقب آن ( عدم اجازه ادامه تحصیل ، استخدام رسمی ، خرید و فروش رسمی ، ممانعت از دریافت گواهینامه رانندگی ، گذرنامه خروج از كشور ، نداشتن بیمه و دیگر خدمات اجتماعی و شهروندی ) از رفتن به سربازی خودداری می كنند و ترجیح می دهند به صورت زیر زمینی به كار و امرار معاش خود بپردازند. زندگی در چنین شرایطی ، با احساس غیر قانونی بودن تبعاتی را در پی خواهد داشت . وقتی كه قوانین كشور ، كسی را به حاشیه می راند ، او را به این سمت سوق می دهد كه راحت تر بتواند دیگر قوانین را نیز زیر پای بگذارد و رفته رفته به بسیاری حریم های قانونی و عرفی و اخلاقی بی اعتنا می شود و از آن جا كه تعداد این افراد اصلا قابل صرفه نظر كردن نیست ، این معضل را نمی توان یك ناهنجاری اجتماعی محدود و یك استثنا قلمداد نمود و قطعا باید در اسرع وقت برایش چاره ای اندیشید. با گریز از خدمت سربازی ، وقتی قوانین كشور كسی را غیر قانونی میداند ، او را به این سمت سوق میدهد كه راحتتر بتواند دیگر قوانین را نیز زیر پا بگذارد و او رفته رفته به بسیاری از حریم های قانونی و عرفی و اخلاقی بی اعتنا میشود:آغاز كجروی اجتماعی!
این سرمایه هنگفت...نكته ای كه در زمینه سربازی عموما به آن بی توجهی می شود این موضوع است كه این مساله به هیچ روی موضوعی صرفا نظامی محسوب نمی گردد. مدت طولانی آن باعث شده كه سربازی اثر بسیار بزرگی بر زندگی جوانان ایرانی بگذارد. معاف شدن یا نشدن شخص می تواند زندگی او را به كلی تغییر دهد. حساسیت مردم به كوچكترین خبری درباره این مساله گویای تاثیر شگرف این قانون بر زندگی تمام خانواده های ایرانی است تا آنجا كه برخی از مطبوعات با درج هر شایعه ای درباره تغییر قانون سربازی در پی افزایش فروش خود بر می آیند . تصمیم گیری درباره چنین مساله حجیم و پر اثری بدون توجه به تبعات فرهنگی و اجتماعی و اقتصادی آن ره به خطا بردن است . كدام متفكر بزرگ و اندیشمند و فیلسوف و جامعه شناسی به این راحتی و شجاعت به خود اجازه می دهد درباره چنان رقم نجومی از منافع ملی تصمیم گیری كند كه یك نظامی به تنهایی بتواند تصمیم گیرد؟ " سربازی " اثر بسیار بزرگی بر زندگی جوانان ایرانی دارد. معاف شدن و یا نشدن شخص می تواند زندگی او را بكلی تغییر دهد . حساسیت مردم به كوچكترین خبری درباره این مسئله گویای تاثیر شگرف آن بر تمام خانواده های ایرانی است. البته كه مسوولین و تصمیم گیران نظامی كشور همیشه سعی می كنند كه از دیدگاه نظامی و امنیتی، حداكثر نیرو و اعتبار را برای ارگانهای نظامی جلب نمایند، و این دقیقا همان كاریست كه باید بكنند ( مانند تمام وزرای كابینه كه تلاش می كنند بیشترین بودجه و توجه را به سمت وزارتخانه مطبوع خود معطوف نمایند )، اما در نهایت آن تصمیم گیران مملكت هستند كه می باید با خردورزی و سنجش تمامی ابعاد ، امكانات و محدودیت های هر یك از دستگاه های كشور را تعیین نمایند. در مورد خدمت سربازی هم تا وقتی كه تعداد مشمولین این مقدار زیاد است و هر سرباز دو سال را بی چون و چرا به خدمت بدون حقوق و مزایا می گذراند دیگر اصلا چه احتیاجی به این است كه كسی به بهره وری و استفاده درست فكر كند؟ سرمایه انسانی كه هر سال در اختیار نیروهای مسلح قرار می گیرد بسیار بسیار هنگفت است و لذا واقعا دلیلی برای صرفه جویی در این سرمایه وجود ندارد . تا وقتی می توان به تعداد دلخواه نگهبان در جایی گذاشت چرا باید كسی خود را برای استفاده از سیستم های امنیتی پیشرفته خود را به زحمت بیاندازد؟ تا وقتی می توان از 10 نفر برای انجام كاری استفاده كرد چرا باید یك نفر را آموزش داد تا آن كار را به تنهایی انجام دهد؟ تا وقتی می توان از یك تحصیل كرده دانشگاهی به عنوان راننده استفاده كرد چرا باید به یك نفر راننده دیپلمه بسنده نمود؟ سرمایه انسانی كه هر سال در اختیار نیروهای مسلح قرار می گیرد بسیار بسیار هنگفت است و لذا واقعا دلیلی برای صرفه جویی در این سرمایه وجود ندارد . تا وقتی می توان به تعداد دلخواه نگهبان در جایی گذاشت چرا باید كسی خود را برای استفاده از سیستم های امنیتی پیشرفته خود را به زحمت انداخت.... زمانی لازم است كه بایستیم به پشت سرمان نگاهی كنیم و بسنجیم آنچه را در مقابل این سرمایه گذاری چندین ساله بدست آورده ایم و آنچه را از دست داده ایم. نباید فراموش كرد كه این سرمایه، سرمایه باد آورده ای نیست، اینان جوانان بیگانه ای نیستند، جوانان كشور خودمان هستند كه با وجود تمامی محدودیت ها و كمبودها و تحریم ها و با انگیزه های بالا به تحصیل و فعالیت ادامه داده اند تا به جایی برسند كه اكنون سرمایه ای برای كشور محسوب شوند ، همانهایی كه سالهای دبستان را زیر بمبارانهای رژیم سابق عراق سپری می كردند و قلكهای عیدی خود را به جبهه ها می فرستادند و همیشه رویای دیدن شكوفایی كشورشان را در سر می پروراندند... این كشور احتیاج به فوج فوج سرباز خموده ندارد تا عصرها سینماها را پر كنند و صبح ها تمامی استعدادشان را در راه ساختن جك صرف كنند. این مملكت بیشتر از هر چیز احتیاج به " امید" دارد . احتیاج به نیروی كار فعال و واقعی دارد احتیاج به تصمیم گیرنده های شجاع و تصمیم های درست دارد. تمام كشورهایی كه به جایی رسیده اند با نیرو و انگیزه جوانان خودشان رسیده اند. هیچ كس برای دیگری كشور نمی سازد. هیچ كس برای آبادانی و سعادت كشور دیگری دل نمی سوزاند . اما جوانان میهن ما ، اكنون در مقابل خود قانون كوری را میبینند كه به راحتی نمی توانند توجیهی برایش بیابند. قانونی كه زمانی برای حفظ امنیت ملی وضع شده بود، اكنون به خاطر عدم بازبینی جدی آن طی هفتاد و هفت سال، متاسفانه اكنون منافع ملی كشورمان را به بازی گرفته است. قانونی كه زمانی برای حفظ امنیت ملی وضع شده بود، اكنون به خاطر عدم بازبینی جدی آن از زمان رضاخان تا به امروز، متاسفانه منافع ملی كشورمان را به بازی گرفته است.گروه مطالعات سربازی دانشگاه صنعتی شریف
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[مشاهده در: www.tebyan.net]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 746]
-
گوناگون
پربازدیدترینها