محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830966555
اصلاح‌طلبان باید از تفاهم لوزان به نفع خود استفاده کنند!
واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
احمد شیرزاد؛
اصلاح‌طلبان باید از تفاهم لوزان به نفع خود استفاده کنند!
احمد شیرزاد گفت، کاری که هم دولت و هم دوستان اصلاح طلب باید انجام دهند این است که از فضای جدید استفاده و سعی کنیم افکار عمومی جامعه را بیشتر به سمت خودمان ترغیب کنیم.
به گزارش سرویس سیاسی جام نیوز، چهره ها و گروههای سیاسی اصلاح طلب که در انتخابات ریاست جمهوری از حامیان اصلی حسن روحانی بودند تاکنون کمتر درباره تفاهم لوزان اظهارنظر کرده اند. در همین راستا، "احمد شیرزاد" نماینده مجلس ششم و عضو جبهه مشارکت و از حامیان دولت روحانی مصاحبه ای با وب سایت "روزآنلاین" انجام داده و نظرات خود را در رابطه با تفاهم لوزان بیان کرده است. احمد شیرزاد، نماینده سابق مجلس و عضو جبهه مشارکت می گوید: «دو سه ماه قبل از اینکه این تفاهم امضا شود گفته بودم که جزئیات آن چیزی که به عنوان دستاوردهای هسته ای برای ایران باقی می ماند در بخش سخت افزاری چندان اهمیت ندارد. به طور خاص گفته بودم اینکه ما ۳ هزار سانتریفیوژ داشته باشیم یا هزار یا ۱۰ هزار تا، برای ما واقعا تفاوت جدی ندارد. در واقع فن آورانی که در این بخش کار کرده اند یک چیزهایی را یادگرفته و روش هایی را به دست آورده بودند، این مهم ترین چیزی است که می شود به آن تکیه کرد، بقیه اش که چه تعداد دستگاه کار بکند یا چه حجم از غنی سازی باشد از نظر من اهمیتی ندارد. بنابراین به نظر من یک کشمکش سیاسی و یک چانه زنی وجود داشت و نهایتا در یک عددی به توافق رسیدند اما محدود کردن تعداد سانتریفیوژ یا حجم مواد غنی شده در ایران اصولا به فن آوری هسته ای که رویش کار شده لطمه اساسی نمی زند.» او می افزاید: «آن چیزی که حساسیت غربی ها در این مساله بود مساله بعد نظامی این پرونده است که ایران به عنوان موضع رسمی اش می گوید علاقه ای به بخش تسلیحاتی ندارد، علاقه ای به اینکه بخواهد از فن آوری هسته ای استفاده نظامی بکند، ندارد و برنامه ای در این زمینه ندارد و این را نامشروع می داند. بنابراین از این جهت ایران حس نمی کند که چیزی از دست داده و ما هم نباید حس کنیم که چیزی از دست داده ایم چون عمده حساسیت غربی ها روی همین بخش بود. مثلا وقتی می گویند شما طوری استفاده کنید که پلوتونیوم اضافه برای شما باقی نماند، خب ما اصلا برنامه ای برای استفاده از این پلوتونیوم نداشتیم. چون پلوتونیوم ماده ای است که فقط کاربرد تسلیحاتی دارد و به عنوان ضایعات خطرناک هسته ای اصولا همه دوست دارند از شرش رها شوند. بنابراین ما علی القاعده وقتی برنامه تسلیحاتی نداریم، نباید برای ما مهم باشد که بگویند حق استفاده از پلوتونیوم ندارید یا ضایعات هسته ای تان رابیرون ببرید یا درواقع از فن آوری جداسازی پلوتونیوم استفاده نکنید.اینها برای کشوری که موضع رسمی اش این است که در فن آوری هسته ای در بخش تسلیحاتی وارد نشود نباید جای نگرانی باشد و جای نگرانی هم نیست. آنچه که مهم بود حصول یک توافق نامه بود که بتواند فشار تحریم ها را از سر ملت ایران بردارد جزئیات آنچه که باقی مانده به نظر من و از دید کارشناسی چندان تفاوتی نمی کند.» این نماینده سابق مجلس می افزاید: «نکته دیگری که از نظر من به عنوان یک ایرانی مهم بود و خوشبختانه در این توافق حاصل شده پرستیژ ایران بود. من علیرغم اینکه خیلی اعتقادی به کارهایی که به عنوان فن آوری هسته ای در ایران شده ندارم و فکر می کنم خیلی از اینها برای ما چندان واجد سودی نیست ولی با این وجود به عنوان یک ایرانی دوست نداشتم که کشورم و ملت ام تحقیر شوند برای همین برایم خیلی مهم بود که توافق نامه به گونه ای باشد که پرستیژ ملت و دولت ایران حفظ شود. کمابیش این اتفاق افتاده و به نوعی توافق حاصل نشده که نتیجه آن مشابه اتفاقی نباشد که برای لیبی افتاد. لیبی طوری با غربی ها مصالحه کرد که پرستیژ خودش را ضایع کرد و ما این از دست رفتن پرستیژ لیبی را در رویدادهای بعدی به خوبی شاهد بودیم. یک دولت بی اعتبار، بی اقتدار و بی احترام از دولت قذافی باقی ماند. خیلی مهم بود که ایران بتواند پرستیژش را حفظ کند و من در مجموع عرض کنم ما آن چیزی که اگر بشود گفت از دست دادیم یا کنار گذاشتیم یا تعهد دادیم که وارد نمی شویم، بخش های تسلیحاتی است که اصولا برنامه ای برای آن نداشتیم. در بخش های مرتبط با نرم افزار فنی کار و آن چیزهایی که کمک می کند ایرانی ها بتوانند این فن آوری را حفظ کنند ما هیچ مشکلی نداریم و حتی می توانیم تحقیق و توسعه داشته باشیم. یک محدودیت هایی در بخش های سخت افزاری داریم که ضربه اساسی نخواهد زد و یک کمی اینور و آن ور بودن این عدد، تفاوت کیفی ایجاد نمی کند. در مجموع چیز قابل توجهی از دست ندادیم و در عوض چیزی که به دست آوردیم رفع تحریم ها و ایجاد یک فضای عادی برای مردم ایران است و امکان داد و ستد، کسب و کار بهتر، مبادله فرهنگی و اجتماعی با جهان خارج و زندگی بهتر برای ایرانیان. هرچند بهشت را به دنبال این نخواهیم داشت ولی حتی اگر چنددرصدی از مردم ایران خوشحال شوند قابل توجه است و این خوشحالی را امروز واقعا در سطح جامعه ایران می بینیم. در دانشگاه که گشت می زدم همه همکاران ما از صمیم قلب خوشحال بودند که گامی مثبت برداشته شد.» بحث پروتکل الحاقی و پذیرش داوطلبانه آن از سوی ایران، از نکات مناقشه برانگیز تفاهم لوزان در داخل کشور بوده است. احمد شیرزاد در این مورد هم می گوید: «پروتکل الحاقی بحث دامنه داری است ما در سال ۸۲ که این بحث های هسته ای را داشتیم و همزمان بحث تعلیق هم بود، پذیرفتیم که نه دقیقا پروتکل الحاقی، ولی چیزی در همان حد و حدود را به طور داوطلبانه اجرا بکنیم. در دوره آقای خاتمی هم بازرسان آژانس به کرات آمدند و رفتند و گزارش تهیه کردند و تلاش شد به ابهامات آژانس پاسخ داده شود ولی در خود پروتکل الحاقی که امکان بازرسی های گسترده را به بازرسان آژانس می دهد پیش بینی شده که این پروتکل باید به تصویب مجلس های کشورهای مختلف برسد. این برای محکم کاری است ولی بین کشورهایی که تا به حال به پروتکل الحاقی پیوسته اند، اگر اشتباه نکنم رقمی حدود ۱۰۰ کشور است، ممکن است یک سوم شان توانسته باشند به تصویب مجالس شان برسانند و این یک بحث دامنه داری در همه جای دنیا است، بنابراین وقتی دولت یک کشوری می آید این پروتکل را می پذیرد علی القاعده این پروتکل به عنوان یک تعهد آن کشور احترام دارد و باید اجرا شود.» او می افزاید: حالا دولت ایران به نمایندگی از حاکمیت کشور این را پذیرفته. این اصولا سیاستی بود که از همان ابتدا آقای روحانی اعلام کرد. ایشان گفت که ما بایستی بپذیریم کشورهای غربی نگرانی هایی دارند و اگر قرار است ما در این دنیا زندگی بکنیم بایستی این نگرانی ها را رفع کنیم و از آنجا که آن کس که حساب پاک است از محاسبه چه باک است ما بایستی به گزارش ها و بازرسی های آژانس تن بدهیم. بنابراین با این رویکرد وارد مذاکرات و بحث و گفتگوب با غربی ها شد که ما هیچ تسلیحات هسته ای نداریم و از اینکه مورد بازرسی قرار بگیریم هیچ ابایی نداریم. بنابراین من فکر می کنم در مذاکراتی که بین ایران و قدرت های 1+5 صورت گرفت به نظر می رسید چالش زیادی بر سر بازرسی ها وجود نداشت؛ از ابتدا ایران با بازرسی ها مشکل خاصی نداشته. غیر از این اگر باشد ما بایستی سال های سال سایه ابهام و تهدید را روی سر خودمان در جامعه جهانی حس کنیم و چاره ای نداریم که تن به بازرسی ها بدهیم. البته آقای روحانی اعلام کرده که این بازرسی ها چارچوب امنیتی کشور و حیثیت و پرستیژ کشور را هم خدشه دار نکند. اگر خطوط قرمز را رعایت بکنند هیچ منعی برای بازرسی ها وجود نخواهد داشت. احمد شیرزاد درباره تاثیر تفاهم لوزان در داخل کشور از بعد سیاست داخلی و اینکه تاکنون اصلاح طلبان و حامیان آقای روحانی عنوان می کردند که الویت دولت بحث هسته ای است و ابتدا باید این قضیه به جایی برسد بعد دولت بتواند به سیاست داخلی برسد، توضیح می دهد: «البته این موضع اصلاح طلبان نبوده، من هم نمی توانم از جانب همه صحبت کنم اما به طور عمومی اینطور نبوده که اصلاح طلبان بر این باور باشند که آقای روحانی تا وقتی که پرونده هسته ای را سرو سامان نداده در مساله دیگری وارد نشود. این دیدگاه دولتی ها بوده یعنی خود اقای روحانی و دوستان اش در دولت گفته اند که ابتدا سعی می کنیم مساله هسته ای را به جایی برسانیم بعد به قول های دیگری که داده ایم می رسیم. من شخصا به این دیدگاه انتقاد داشتم. نمی شود که تمام تخم مرغ ها را در یک سبد گذاشت و حتی برای پیشبرد برنامه هسته ای هم آقای روحانی نیاز دارد که بدنه اجتماعی و سیاسی خودش را راضی نگاه دارد و امروز ما می بینیم این چقدر مهم است. آقای روحانی باید امروز صبر کند این بچه های اصلاح طلب که تو خیابان ها راه افتادند و برای ایشان رای جمع کردند، ۲ سال دیگر هم باید همین ها رای بدهند. اینها می گویند اگر آقای روحانی می توانست به طور موازی و همزمان با بحث هسته ای در داخل هم قدمی بردارد حتما بهتر از این بود. ولی در عین حال فکر می کنم که نباید به اقای روحانی فشاری بیاوریم که از آن طرف تحت فشار اصولگرایان تندرو قرار بگیرد و از این طرف هم ما فشار بیاوریم و باعث تضعیف او بشویم. بنابراین علیرغم اینکه به این رویکرد انتقاد داشتیم اما به تصمیم آقای روحانی احترام گذاشتیم. حالا خوشبختانه پرونده هسته ای دارد به سمت و سویی می رود با این وجود باید سعی کنیم این دو سه ماه آتی هم برود و ببینیم دولت و مجموعه دوستان اصلاح طلب چقدر می توانند از فضای جدید استفاده بکنند. کاری که هم دولت و هم دوستان اصلاح طلب باید انجام دهند این است که از فضای جدید استفاده و سعی کنیم افکار عمومی جامعه را بیشتر به سمت خودمان ترغیب کنیم. بهترین کاری که باید کرد بهره برداری از فضای جدید در انتخابات مجلس است. باید سعی کنیم ترکیب مجلس آینده متفاوت با این مجلس باشد و تا هر جایی که شرایط اجازه می دهد بهتر باشد. در این فاصله هم می توان تا نیمه امسال انتظار داشت که در سطح سیاست داخلی کشور هم آرام آرام تحولاتی ایجاد شود. انتظار ما این است که بعد از اینکه این موافقت نامه به خوبی جلو رفت در تابستان امسال فضای سیاسی داخلی و فضای اجتماعی کشور هم مساعدتر شود.»
۱۹/۰۱/۱۳۹۴ - ۲۳:۱۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[مشاهده در: www.jamnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 85]
-
سیاسی
پربازدیدترینها