محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842432138
سه چیز که هرگز نباید به همسر خود بگویید
واضح آرشیو وب فارسی:نامه نیوز: سه چیز که هرگز نباید به همسر خود بگویید
همۀ ما انسان‌ها معمولاً وقتی رابطه‌ای را آغاز می‌کنیم، علی‌رغم استرس‌ها وترس‌هایی که از ناشناخته‌بودن آینده تجربه می‌کنیم، احساسات خوشایندی نیز مانند شادی و احساس دوست‌داشتنی بودن را تجربه می‌کنیم و این احساس شیرینی است.
به گزارش نامه نیوز، دانشجوی دکترای مشاورۀ خانواده در مجله سپیده دانایی نوشت: یکی از دلایل تجربۀ این احساسات، ترشح هورمون‌هایی مانند اکسی توسین و اندورفین است. این هورمون‌ها در روابط دوستانه و عاشقانه ترشح می‌شوند. اما با گذر زمان، شما احساسات دیگری را نیز تجربه می‌کنید؛ احساساتی مانند ناامیدی، خستگی، دلخوری، ناراحتی و یا حتی روزمرگی. این احساسات، علی‌رغم طبیعی بودنشان، با گذر زمان آزاردهنده‌تر می‌شوند. چه اتفاقی می‌افتد که انسان‌ها پس از مدتی چنین احساساتی را تجربه می‌کنند. یکی از دلایل آن می‌تواند کاهش ترشح‌های هورمون‌های عشق باشد، ولی تنها دلیل آن نیست.
وقتی رابطه به پیش می‌رود و افراد با هم زندگی خود را شروع می‌کنند، واقعیت‌ها نیز خود را نشان می‌دهند. به تدریج همسران متوجه تفاوت ویژگی‌های شخصیتی، علاقه‌ها و یا تفاوت‌های مذهبی و معنوی در یکدیگر می‌شوند. وقتی همسران با این تفاوت‌ها روبه‌رو می‌شوند، معمولاً واکنش‌های متفاوتی نشان می‌دهند: بعضی تصمیم می‌گیرند همسر خود را تغییر دهند. عده‌ای بی‌خیال می‌شوند و کناره‌گیری می‌کنند و عده‌ای نیز تصمیم می‌گیرند درخود تغییراتی ایجاد کنند. روشن است که گروه سوم موفق‌ترند. اما توجه کنید که تغییر همسر و بی‌خیال شدن، خود احساسات ناخوشایندی را ایجاد می‌کنند. وقتی با این همسران صحبت می‌کنیم، مشکلات حادی را در روابط آنها مشاهده نمی‌کنیم. زمانی که از آنها می‌پرسیم که «مسئلۀ شما چیست؟» معمولاً از اینکه زندگی آنها فرآیندی یکنواخت را طی می‌کند یا زندگی‌شان شبیه رؤیاهایشان نیست، شکایت می‌کنند؛ اینکه در آغازین روزها و سالهای زندگی‌شان احساسات مثبتی را تجربه می‌کردند و الان با اشتیاقی دریغ‌مندانه آرزو دارند بازهم آن احساسات را تجربه کنند.
نخستین توصیۀ ما به این همسران این است که تجربۀ چنین چالش‌هایی کاملاً طبیعی است و بیشتر همسران پس از مدتی با تفاوت‌هایی بین خود و شریکشان روبه‌رو می‌شوند. بیشتر همسران پس از مدتی، یکنواختی را در رابطۀ خود تجربه می‌کنند و حتی در مورد برنامه‌ریزی مسائل مهم زندگی‌شان مانند امور مالی احساس ناتوانی می‌کنند. بنابراین نخستین آرامش‌بخش شما، پذیرش چنین احساسات و چالش‌هایی است.
- توصیۀ دیگر اینکه زندگی مشترک شما مانند یک پازل است؛ بخش‌های مختلفی دارد و شما اگر مهارت‌های لازم را داشته باشید، با گذاشتن آن بخش‌ها کنار یکدیگر، می‌توانید تصویر زیبایی بیافرینید و این تصویر برای هریک از همسران، رؤیایی و بی‌همتاست.
- السون که یک متخصص خانواده‌درمانگر است، نواحی مهم زندگی زناشویی را که در واقع نواحی مهم برای رشد و نگهداری رابطۀ صمیمی بین همسران است را مشخص کرده. این نواحی شامل: ارتباط و مهارت‌های ارتباطی، تعارض و مهارت‌های حل تعارض، مسائل مالی، رابطۀ جنسی، نقش ها، باورها و ارزش‌های معنوی، صمیمیت و انعطاف‌پذیری، فرزندپروری، تعیین اهداف در ازدواج، فعالیت‌های لذت‌بخش و مورد علاقه است. السون معتقد است برای رشد در این نواحی و ایجاد پازلی که تصویر منحصربه‌فردی از زندگی مشترک شما بسازد، نیاز به یادگیری مهارت‌هایی دارید، این مهارت‌ها به شما کمک می‌کند تا بتوانید این نواحی را رشد دهید و نتیجۀ آن را در زندگی مشترک خود احساس کنید. بنابراین می‌توانیم نتیجه بگیریم بخش اعظمی از دلیل احساسات ناخوشایند و یا یکنواختی که شما در زندگی مشترک خود تجربه می‌کنید، نداشتن مهارت‌هایی است که شما نیاز دارید آن را در نواحی مختلف زندگی مشترک خود به کار برید. این مهارت‌ها در شماره‌های آینده مورد بحث قرار می‌گیرد.
زمانی که آموزش این مهارت‌ها را دیدید و توانستید در زندگی مشترک خود به کار برید و تصویر منحصر به فرد زندگی مشترک خود را ایجاد کردید، دیگر از تفاوت‌های شخصیتی رنجیده نمی‌شوید، از مشکلات و مسائل روزمره ناامید نمی‌شوید، زندگی خود را در سراشیبی یکنواختی نمی‌بینید، بلکه زندگی مشترک شما از احساسات خوشایندی که تجربه می‌کنید بوی خوشی می‌گیرد و رشد و پویایی و تازگی را با گذر زمان در زندگی مشترک خود لمس می‌کنید؛ کافی است ابتدا احساسات و نواحی چالش‌برانگیز زندگی خود را بشناسید و آنها را بپذیرید، سپس به یادگیری مهارت‌ها بپردازید. اینچنین می‌توانید خوشبختی را در کنار همسرتان تجربه کنید و به یکدیگر نیز این خوشبختی را هدیه دهید.
سه چیز که هرگز نباید به همسر خود بگویید
هر کسی حق دارد احساسات خود را داشته باشد، چه ما موافق باشیم و چه مخالف
سه عبارت هست که اگر با همسرتان در میان بگذارید؛ چه نیتتان خیر باشد و چه نباشد، به احتمال زیاد، او را دشمن خود خواهید کرد. واکنش احتمالی به چنین جمله‌های نسنجیدۀ نامناسبی در دامنه‌ای از رفتارهای همراه با سکوت تا انفجار سرخوردگی‌ها و ناکامی‌ها در برابر ناتوانی شما در همدردی و درک طرف مقابلتان قرار خواهد گرفت. چرا این عباراتی که به‌شدت هم رایج هستند و عموماً هم چندان بد دانسته نمی‌شوند، امکان دارد این‌قدر توهین‌آمیز تلقی شوند؟ تجربه می‌گوید، مردان بیشتر احتمال دارد به دلیل بیان چنین عباراتی متهم دانسته شوند تا زنان. فکر می‌کنم وقتی بیشتر توضیح بدهم، متوجه خواهید شد که چرا دریافت‌کنندۀ این جمله‌ها (که شاید خود شما باشید) احتمال دارد هر یک از آنها را به‌عنوان بیاناتی انتقادآمیز، غیرهمدلانه و بی‌اعتبار و چه‌بسا کاملاً تحقــیرآمیز احساس کند. توضیــح خواهم داد که چرا این‌گونه می‌شود؛ و پاسخ‌های جایگزیـنی را به شما پیشنهاد خواهم کرد که به حل‌وفصل آن وضعیت پرتنش کمک کند، نه اینکه آن را شعله‌ور سازد.
1 «نباید این‌طور احساس کنی»
همۀ «بایدها» توأم با قضاوت است. اغلب در استفاده از چنین عباراتی همسر خود را در حالت تدافعی قرار می‌دهید و غیرمستقیم به خاطر شیوه‌ای که واکنش نشان داده است به او حمله می‌کنید و به‌صراحت می‌گویید که احساسات او اشتباه است یا دست‌کم توجیهی ندارد. بر اساس تاریخچۀ زندگی مشترک شما و اینکه همسر شما چگونه صحبت‌هایتان را تفسیر می‌کند، ممکن است پریشانی خود را کاملاً واقعی، منطقی و معقول بداند؛ بنابراین گفتن اینکه از حرف من چنین برداشتی نکن، می‌تواند شبیه به تکان دادن پارچۀ قرمز در برابر گاو خشمگین در میدان بازی باشد و باعث آزار و اذیت او شود و به او این احساس را بدهد که مورد تمسخر قرار گرفته است.
البته ممکن است قصد شما این نبوده باشـــد. بااین‌حال نکتۀ مهم در اینجا این است که پاسخ عاطفی همسرتان صحت دارد. این حالت احساسی شایسته و نیازمند همدلی است، پیش از اینکه بخواهد مورد سؤال قرار بگیرد؛ بنابراین اگر از واکنش همسرتان به خاطر اینکه (دست‌کم آگاهانه) با آنچه منظور شما بوده است همخوانی ندارد به خود آمدید، آنچه لازم است انجام دهید این است که از او بپرسید حرفی را که گفته‌اید چگونه شنیده است. سعی کنید بدون حالتی قضاوت گونه و با دلسوزی و مهربانی رفتار کنید تا بتوانید بهتر بفهمید و درک کنید که چه چیزی باعث ناراحتی همسرتان شده است. در چنین شرایط حساسی، هر انتقادی، از هر سو که باشد، می‌تواند برای رابطه خطرناک باشد؛ بنابراین با دقت تلاش کنید که از پیش‌آمدن چنین گفت‌وگوی ارزیابانه‌‌ای بپرهیزید. بیان احساسات همسرتان، چه خشم باشد یا ناراحتی یا اضطراب یا شرمندگی و یا ترس، ممکن است موجب احساس ناخوشایندی شود. شاید هم باعث شود تصور کنید که موجودی ناتوان، کودن، یا طرد شده هستید. در نتیجه با حالتی تدافعی ممکن است احساس کنید باید با او دربارۀ احساساتش صحبت کنید و توضیح بخواهید؛ که معمولاً کار خوبی نیست، دست‌کم بلافاصله این حرف را پیش نکشید.
2 «خیلی حساس هستی»
این پاسخ دور از احساس و عاطفه نیز درخواستی را می‌رساند: «این‌قدر حساس نباش.» اگر دقیق‌تر نگاه کنیم، این عبارت نیز یک «باید» انتقادی دیگر را در خود جای داده است؛ اما به‌عنوان یک واقعیت، همۀ ما همان‌قدر حساس هستیم که هستیم. با توجه به برنامۀ بیولوژیک ویژۀ ما و تجربه‌های گذشته‌مان، حساسیت امروزمان باید همینی باشد که هست. بنابراین واقعاً اگر همسرتان را به خاطر اینکه شدیداً به حرف شما واکنش نشان داده سرزنش کنید، کار به‌جایی نکرده‌اید. وقتی کسی به‌شدت به خاطر ناراحتی‌اش مورد قضاوت قرار می‌گیرد، ممکن است آن را حمله‌ای به هویتش احساس کند. افزون بر این، اگر همسرتان را «بسیار حساس» خطاب کنید، به این معناست که به او بگویید احساساتش اشتباه است. و با توجه به زمینۀ ماجرا و تن صدایی که به کار می‌برید، ممکن است همسرتان از شنیدن آن کلمات، احساس ضعف یا نقصان کند.
این را هم در نظر داشته باشید که دلیل واکنش منفی نسبت به احساسات همسرتان، اگرچه ناآگاهانه، این است که اظهارات او دربارۀ حساس بودن باعث شده است احساس گناه بکنید. اگر واکنش او را به‌عنوان امری انتقادآمیز و (اگرچه به‌گونه‌ای غیرمستقیم) اظهار نگرانی او را به‌عنوان حمله تجربه کرده باشید، ممکن است احساس کنید که مشغول توجیه خود هستید.
آنچه در چنین شرایطی ضرورت دارد این است که تجربۀ عاطفی همسرتان را از نقطه‌‌نظر و نگاه او بفهمید (نه خودتان). من اغلب به افرادی که با آنها کار می‌کنم می‌گویم که در رویارویی با چنین شرایط دشوار و طاقت‌فرسایی، اولین کاری که باید انجام بدهید این است که با مهربانی و دلسوزی سعی کنید واقعیت ذهنی همسرتان را بفهمید و اگر خود به‌تنهایی نتوانستید، از همسرتان بپرسید که چه چیزی او را تا این حد ناراحت کرده است، این پرسش باید با تن صدایی پرسیده شود که به‌روشنی منتقل‌کنندۀ توجه و نگرانی شما به همسرتان باشد، نه اینکه حالت انتقادی داشته باشد.
3 «گریه نکن»
-بسیاری از ما وقتی همسر خود را در حال گریه کردن می‌بینیم، واکنش نامطلوبی نشان می‌دهیم. درست در زمانی که او آن‌قدر غرق اندوه است که اشکش سرازیر شده، ما ممکن است ابراز ناراحتی، شرمندگی، دلخوری، یا حتی خشم کنیم.
در نظر بگیرید که در فرهنگ رایج، اولاً مردها یاد می‌گیرند لطیف بودن و ابراز احساسات، آسیب‌پذیر بودن و احساساتی که بیشتر زنانه تلقی می‌شوند باید سرکوب شوند و دوم اینکه از نظر ژنتیکی، از آنجا که مردان سطح تستسترون بالاتری نسبت به زنان دارند، احساساتشان را به شدتِ زنان احساس نمی‌کنند؛ بنابراین نه‌تنها احتمال دارد مرد احساس کند که نتوانسته همسرش را درک کند و با کلمات و نیازهایش به او این‌طور منتقل کرده است که کاری جز گریه کردن ندارد، بلکه معمولاً احساس می‌کند که کار وحشتناکی هم انجام داده که همسرش به این حال افتاده است.
درست مانند دیگر پاسخ‌های نامناسب (چه‌بسا ناخواسته یا ناآگاهانه)، با گفتن «گریه نکن» به همسرتان، برای متوقف کردن گریۀ او، اساساً چه با تُن صدای انتقادآمیز و یا با تُن صدای مهربانانه، دارید این پیام را به او منتقل می‌کنید که او (چه زن یا حتی شوهر) نباید چنین احساسی را با چنین شدتی داشته باشد. با چنین اقدامی شما هم شخصیت همسرتان و هم احساس او را بی‌اعتبار می‌کنید و نادیده می‌گیرید؛ حتی اگر این برخورد ناآگاهانه باشد. روشن است که تجربۀ چنین مخالفتی، برای رسیدن به توافق و هماهنگی، هیچ کمکی به شما دو نفر نخواهد کرد.
-اگر در ابتدا همسرتان به دلیل تحقیر شدن، بدفهمی، یا عدم دریافت توجه کافی گریه می‌کرد، بعد از واکنش شما به احساسات او، یعنی تأیید نکردن و نادیده گرفتن آنها، اصطکاک و اختلاف بین شما بیش‌ازپیش خواهد شد.
منبع: سلامت نیوز
۱۵ فروردين ۱۳۹۴ - ۱۵:۴۵
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نامه نیوز]
[مشاهده در: www.namehnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 29]
-
گوناگون
پربازدیدترینها