محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829849401
اسیری که تکلیف خود را نمی دانست
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: اسیری که تکلیف خود را نمی دانست تهران- ایرنا- به دلیل اینکه عربی را خوب بلد نبودم، اسیر عراقی بیچاره را با بکار بردن اشتباه یک عبارت عربی گیج کرده بودم.
علی محسن پورکبریا یکی از راویان راهیان نور در نقل خاطره ای از دوران دفاع مقدس به خبرنگار ایرنا گفت: در عملیات بیت المقدس 7 وقتی یک قرارگاه عراقی ها را تصرف کردیم، با یکی از نیروها در حال گشتزنی در اطراف قرارگاه بودیم که ناگهان متوجه وجود یک سوله دیگر در آن شدیم.
وقتی به نزدیکی آن رسیدیم، متوجه شدیم، آنجا انبار مهمات است، وارد شدیم ، یک عراقی را دیدیم که در انتهای سوله نشسته ، او وقتی ما را دید، از جا بلند شد، لباس خود را صاف کرد.
من هم که زبان عربی را خوب بلد نبودم، فقط می دانستم تعال به عربی می شود بیا ، با قیافه ای حق به جانب به او گفتم: «تعال رو » اما دیدم عراقی از جای خود تکان نمی خورد.
با خود گفتم، این عراقی اسیر من است، چرا از جای خود تکان نمی خورد و از من فرمان نمی برد، دوباره تکرار کردم «تعال رو » باز دیدم عراقی عکس العملی نشان نمی دهد. تصور کردم ، او از ترس من جرات حرکت به خود را نمی دهد، عصبانی شدم و جلوتر رفتم، با دست او را به حرکت وا داشتم.
پس از چندی با بچه ها درباره ماجرای آن روز صحبت کردم تا بدانم ایراد کار کجا بوده است . دیدم بچه ها همگی به من با صدای بلند می خندند، گفتم چرا می خندید؟
انها پاسخ دادند: بابا! این عراقی بیچاره نمی دانسته با این عبارت تو چه واکنشی باید از خود نشان دهد.
«تعال رو » یعنی بیا ، برو .
تو هم با تکرار این عبارت به او دستور می دادی،« بیا و برو». «بیا و برو».
تو باید می گفتی: «تعال، تعال» یا «رو رو»
خلاصه عراقی بیچاره را آن روز حسابی گیج کرده بودم و در ادمه هم موجب خنده بچه ها از ته دل شدم.
اجتمام**1880**1436
10/01/1394
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]
-
اجتماع و خانواده
پربازدیدترینها