واضح آرشیو وب فارسی:باشگاه خبرنگاران: هر روز یک داستان - یک سرنوشت
هوتن، جوانی که طناب زدن بیش از هرچیزی خوشحالش می کند
صدای طناب زدن را دوست دارد و از شنیدن این صدا آرامش می گیرد ...
به گزارش خبرنگار ورزشی باشگاه خبرنگاران؛ اگر گذرتان به پارک های پلیس، قیطریه و یا با تهران بیافتد شاید هوتن را ببینید و از دیدنش حتما شگفت زده خواهید شد.
خودتان را معرفی کنید.
هوتن شکاری، متولد بهمن 1363، با پدربزرگ و مادر بزرگم زندگی می کنم چون پدر و مادرم از هم جدا شدهاند و من تک فرزند هستم.
شغلتان چیست؟ ماساژ درمانی می کنم و طناب می زنم و آموزش هم می دهم.
چه زمانی شروع به طناب زدن کردید؟ورزش دیگری را هم تجربه کردهاید؟
ورزش را با کونکفو آغاز کردم اما با روحیاتم سازگار نبود و در مسابقات هم دلم نمیآمد به حریفان ضربه بزنم! من همیشه دنبال چیزهایی هستم که آرامش بدهد صدای طناب را خیلی دوست دارم آن زمان که طناب زدن را شروع کردن استادی نداشتم و تمام حرکات را خودم می زدم یعنی خودم ابداعشان میکردم و صاحب سبک هستم سال ها گذشت زمانی که فدراسیون برپا شد آقای خدادادی، آقای اینعلی و خانم دهکردی مدیریت را بر عهده داشتند و من در پارک ورزشم را شروع کردم و محیطی برای تمرین ما وجود نداشت.
اولین طنابتان را هنوز دارید؟
نه، اما ظاهرش را خوب به یاد دارم، طناب و سنگین و زرد رنگی بود، زمانی که دوستانم فوتبال بازی می کردند من گوشه ای برای خودم طناب می زدم و آنها مسخره ام می کردند، کمی که گذشت من حرکاتم را تغییر دادم و پیشرفت کردم.
امروز قبل از آمدن برای گفت و گو تمرین هم داشتید؟ اگر داشتهاید در چه مدت بود؟
بله صبح، وقتی طناب می زنم اصلا متوجه نمیشوم که چه مدتی گذشته، آنقدر می زنم تا خسته شوم!
از ورزشکاران دیگر هم الگو بر می دارید؟
من در رشته ام سعی کردم که ورزشکاران خارجی تقلید نکنم و خیلی از حرکات را خودم ابداع کرده ام.
هوتن در ادامه صحبتهایش گفت: عاشق شهرت هستم و به تازگی اسپانسری هم پیدا کرده ام تا خودم را بتوانم نشان بدهم، می خواهم به کسانی که مشکلات زیادی هم دارند بگویم که خودشان را نبازند و هر کسی خلاقیت خاص خودش را دارد که می توانند در آن خودی نشان دهد و من این جمله را بسیار دوست دارم" انسان بهتر است به دنیا نیاید تا اینکه به دنیا بیاید و اثری از خود به جای نگذارد"، تمام حرکاتی را که دیگران هم میتوانند بزنند من با تسلت بیشتر می توانم عکسشان را بزنم در مسابقات" دابل"، (دوبار رد کردن طناب از زیر پا) که حرکت معمولی است و خیلی ها می توانند بزنند را من با سرعت بیشتر و برعکس می توانم بزنم، اما هزینهی ثبت رکوردم در کشور را هنوز ندارم .
رکوردت چگونه است؟
در 30 ثانیه 80 ضرب داشتم( یعنی در 1 ثانیه 3 تا دابل که 6 ضرب رد کردن طناب را زیر پا) که در 15 ثانیه اول 45 تا و در 15 ثانیه دوم 35 بار طناب را رد می کنم.
پارکور هم کار می کنید؟
بله اما خیلی کم، من بدل کاری هم انجام داده ام در سریال دزد و پلیس همراه سینا مافی بودم.
در کارت محدودیت هم دارید؟
بله تا حدی، محدودیت در خصوص لباس است که باید در تمرین شلوارک بپوشم تا راحت تر بتوانم حرکات را اجرا کنم.
مهمترین اتفاق زندگیات چه بود؟
(با کمی مکث) اتفاق مهمی در زندگیام نداشته ام ... طناب زدن بیشتر از هر چیزی خوشحالم می کند.
و در پایان: از دوستان خوبم مهدی حب درویش رکورد دار روپایی جهان، آقای حسن خدادادی رئیس انجمن طناب زنی مدارس کل کشور، محسن محمودی عکاس و فیلم بردار کلیپهای طناب زنی ام، پدرم، مادربزرگ و پدربزرگم تشکر می کنم .
گفتگویی از فایزه رضایی
اخبار مرتبط
مردی که زمان را میدانست و پشت پردهها را میدید/ستاره والیبال یا راننده قلابی آمبولانس؟!
"یکروز یک سرنوشت" داستان زندگی خود را با دیگران به اشتراک بگذارید
پینگ پنگ جام فجر/قهرمانی کره ای ها در بخش انفرادی
صولت: فدراسیون تیراندازی به مربی خارجی اعتماد بیشتری دارد
تیم " منطقه آزاد "چابهار با اقتدار قهرمان شد
کودکی یکساله فلج شد تا از معلولیت به شهرت سفر کند/ از رو کم کنی با آدمهای سالم تاعنوان قویترین مرد دنیا
از بلند کردن بلوکهای بتونی تا رسیدن به سکوی دوم جهان
سرخوش: امکانات کم ولی انتظار بالا است
۰۷ فروردين ۱۳۹۴ - ۱۴:۱۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: باشگاه خبرنگاران]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 61]