راننده تاکسی زن در کیش سوژه واقعی «تاکسی نارنجی» است

واضح آرشیو وب فارسی:سیمرغ: سال 82، زمانی که سرگرم تولید فیلمی بودم، یکی از بازیگران درباره ماجرای واقعی زنی که در کیش راننده تاکسی بود و به دلیل بروز مشکلاتی کار خود را رها کرد، با من صحبت کرد... ابراهیم وحیدزاده، کارگردان فیلم سینمایی «تاکسی نارنجی» با اشاره به واقعی بودن سوژه فیلم جدید خود از آن به عنوان یک اثر شخصی یاد کرد.وحیدزاده که از ابتدای کار فیلمسازی، همیشه فیلم‌های کمدی ساخته، این روزها هم کمدی دیگری با بازی آزیتا حاجیان، علی دهکردی، ماهایا پطروسیان و حسن پورشیرازی روی پرده دارد. «تاکسی نارنجی» ماجرای زنی است که در کیش برای گذران زندگی شغل رانندگی تاکسی را انتخاب کرده است.وحیدزاده در گفت‌و‌گو با خبرآنلاین در مورد این فیلم سخن می‌گوید.«تاکسی نارنجی» در روزهایی که شاید فرصت چندان مناسبی برای اکران فیلمهای کمدی نباشد، روی پرده رفته است. شرایط اکران فیلم را چطور ارزیابی می‌کنید؟یک قانون کلی در مورد وضعیت اکران فیلمهای سینمایی وجود دارد که نشان می‌دهد همواره نمایش عمومی فیلم‌ها در دو فصل بهار و تابستان با استقبال بیشتری مواجه می‌شود و در دو فصل دیگر بازار اکران چندان رونقی ندارد. این روزها علاوه بر این دلیل کلی، به دلیل شرایط اجتماعی موجود، مخاطبان کمتر به سالن سینما می‌روند و به همین دلیل است که شاید تعداد مخاطبان فیلمهای سینمایی روی پرده از جمله «تاکسی نارنجی» چندان بالا نباشد. فیلم موفق شده تا نظر بینندگان را به خود جلب کند؟اغلب مخاطبان بعد از خروج از سالن سینما از دیدن فیلم ابراز رضایت می‌کنند و تصور می‌کنم همین مساله موجب شود تا تماشاگران فیلم به مرور بیشتر شود. اگر آرامش روانی برای تماشاگران وجود داشته باشد، قطعاً آنان از دیدن فیلم راضی خواهند بود. «تاکسی نارنجی» یکی از فیلمهای کارنامه کاری شماست که اتفاقاً این فیلم هم مانند، غالب کارهایتان فضایی کمدی دارد. این فیلم در چه تناسبی از دیگر کمدی‌هایتان قرار می‌گیرد؟از آنجا که همه این فیلمها را یک نفر ساخته و با اعتقاد و ایمان هم تولید شده‌اند و برای جشنواره یا بازار تجاری جلوی دوربین نرفته‌اند، می‌تواند این خط مشترک تمامی فیلمهای سینمایی من باشد. هریک از فیلمهای من قصهای مستقل و متفاوت از دیگری دارند و هرکدام جایگاه ویژهای در ذهن من دارند که «تاکسی نارنجی» هم از این قاعده مستثنا نیست و این فیلم هم نوعی از کمدی است که به آن علاقه دارم و سالهاست که در این فضا فیلم می‌سازم. در چهار پنج سال اخیر تعداد فیلم‌های کمدی زیادی که کیفیت نازلی دارند، تولید شده اند، چطور فیلمتان را به عنوان کارگردانی که سالهاست کمدی می‌سازد از افتادن در این ورطه دور نگه داشتید؟نمیتوانم در مورد کیفیت فیلمهای کارگردانان دیگر و کمدی‌هایی که آنان می‌سازند، صحبت کنم اما در مورد فیلم خودم می‌توانم بگویم که همواره براساس سلیقه و نظر خودم فیلم می‌سازم و کاری با آنچه که مد است ندارم و شاید همین مساله است که موجب میشود کارهایم به کمدی‌هایی که از آنها یاد کردید شباهتی نداشته باشد. یعنی هیچ گاه نگران به وجود آمدن شباهتی میان کارتان و دیگر کمدیها نمی‌شوید؟من در فیلمسازی همواره از اصولی که برای خودم دارم پیروی می‌کنم و این گرایش موجب می‌شود کارهایم شبیه دیگر فیلم‌ها نشود. سوژه‌ها و موضوعات مورد نظرم را از جامعه برداشت می‌کنم تا تاثیر کلام صادقانه خود را روی جامعه ببینم و اگر فیلمم مورد حمایت قرار گیرد به هدف مورد نظر رسیدهام. سوژه اولیه «تاکسی نارنجی» چطور نظرتان را جلب کرد؟سال 82، زمانی که سرگرم تولید فیلمی بودم، یکی از بازیگران درباره ماجرای واقعی زنی که در کیش راننده تاکسی بود و به دلیل بروز مشکلاتی کار خود را رها کرد، با من صحبت کرد. موضوع نظرم را جلب کرد و با این خانم درباره شرایط کارش در کیش صحبت کردم، سوژه فیلم از آن زمان در ذهنم بود و تلاش کردم در این مدت سوژه را پرورش بدهم تا بالاخره به شکل یک فیلم‌نامه درآید. پس داستان فیلم براساس اتفاقی واقعی بوده است. بر این اساس جزیره کیش را به عنوان محل وقوع قصه انتخاب کردید؟علاوه براینکه قصه واقعی در کیش اتفاق افتاده بود، این منطقه از کشور ویژگی‌های جالب توجهی دارد. در این منطقه یک گروه مردمان بومی که اغلب گله دارند و یا ماهیگیر، زندگی می‌کنند. در بخش دیگر گروهی که کارشان تجارت است و در پاساژهای لوکس مستقر هستند، زندگی می‌کنند در این فضا راحت‌تر از محیط دیگری میتوان تضاد بین فقیر و غنی و تلاشهای یک زن را برای تامین زندگی‌اش نشان داد. انتخاب بازیگران بر چه اساسی بود؟در مورد هریک از نقشها به بازیگرانی که می‌توانستند آن را ایفا کنند، فکر کردم و در نهایت پس از گفت‌وگوهایی که صورت گرفت، بازیگرانی که در فیلم می‌بینیم، انتخاب شدند. آزیتا حاجیان را چطور برای نقش اصلی فیلم انتخاب کردید؟خانم حاجیان را از سالها قبل می‌شناختم و در فیلمهایی با یکدیگر همکاری داشتیم. به نظرم او گزینه خوبی برای بازی در این فیلم بود و خوشبختانه خود او هم برای بازی در این فیلم ابراز تمایل کرد و فقط برای هماهنگی ظاهر او با نقش گریمی روی چهره او اعمال شد. گریم، یکی از نکاتی است که در «تاکسی نارنجی» توجه بیننده را به خود جلب می‌کند. خودتان قصد داشتید، گریم‌ها به گونه ای انجام شود که نظر بیننده را به خود جلب کند؟این نظر می‌تواند دو دلیل داشته باشد، اول اینکه بینندگان سن بازیگران را می‌دانند و حالا متوجه می‌شوند که در نقش جوانتری ظاهر شدهاند، دلیل دیگر می‌تواند ضعف گریم تلقی شود که به نظر من چنین نیست و گریم بازیگران که توسط امیر ترابی انجام شده تا جایی که امکان دارد برچهره بازیگران نشسته است.

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: سیمرغ]

[مشاهده در: www.seemorgh.com]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 220]