واضح آرشیو وب فارسی:تبیان: دنیایی همچون نیش زنبور!
در زندگی روزمره بسیار اتفاق افتاده که غم و شادی هایی از اطراف به ما هجوم آورده و ما را دچار خوش بینی و یا بدبینی های افراطی و بدون حساب و کتاب قرار می کند . در بحث غم و شادی باید به چند نكته دقت كنیم:باید بدانیم که دنیا جایی برای خوشی نیست ، خیلیها دست و پا میزنند که در این دنیا خوش باشند اما دریغ از ذره ای خوشی ! كل جهان همچون زنبوری است كه از یك سمت نیش میزند و از سمتی دیگر عسل تولید میكند.دنیا جایگاهی است که در آن ، انواع بلاهای رنگارنگ یافت می شود و هیچ چیز نمی تواند جلوی آنها را بگیرد .مهمترین چیزی که باید به آن توجه کرد این است که باید برای پیمودن این راه چراغی روشن انتخاب کرد و دانست که دنیا جایی برای ماندن ابدی نیست و دیر یا زود باید بار سفر رابست و از آن خارج شد .جهانی که در آن از غصه خبری نخواهد بود !خداوند در قرآن از جهانی وعده داده است كه در آن از غصه هیچ خبری نیست ، البته مشروط بر اینکه در دنیا از بلا ها و آزمایشات و غصه ها به خوبی گذر کرده باشیم ؛ «لا یَمَسُّهُمُ السُّوءُ »(زمر/61) مگس صفت نباشیم !خصلت بعضی از انسان ها این است که همچون مگسی می مانند که با وجود آنکه همه جای بدن سالم است و تنها یک جای زخمی دارد ، تنها روی آن جای زخمی مینشیند و هرچند بار هم بلندش میكنیم ، بازبر می گردد و بر روی زخم می نشیند .سختی ، آدمی را رشد می دهد !فاطمه(س) 9 سال در خانه شوهر بود ولی در این 9 سال جز غصه از مردم روزگار چیزی ندید.به زمینی كه به دریا نزدیكتر است، موج بیشتری میخورد و آن را بیشتر حرکت می دهد ، انسانی هم كه به خدا نزدیكتر است ، سختی بیشتری خواهد دید وبیشتر آزمایش می شود . ایجاد تعادل بین حزن و شادی اگر حزن آدمی بر شادی غلبه كند، انسان ممکن است عقدهای ، بدبین و گرفته شده و نشاط وشادابی اش را از دست بدهد. اگر شادی نیز به تنهایی پیروز شود ، انسان یك آدم عیاش ، هوس باز و اهل لهو و لعب و شادی خواهد شد . نکته ی مهم این است که باید بین حزن و شادی تعادل وجود داشته باشد . معیاری برای خوشی یا ناخوشی !« لَا خَیْرَ فِی لَذَّةٍ بَعْدَهَا النَّار؛ لذتی كه بعد آن آتش باشد، خیری ندارد »(منلایحضرهالفقیه، ج4، ص392) اگر بخواهیم بدانیم واقعاً چه کسی خوش است یا ناخوش ، باید تا روز رستاخیز صبر کنیم تا در آنجا ببینیم چه کسانی پیروز هستند .شادی و غم را باید آخرکار حساب كرد ، تا یك نفر پول زیادی دارد ، نگوییم: خوشا به حال او! اگر یك كسی محروم است ، نگوییم: او بدبخت است ، جوجه را آخر پاییز بشماریم !امام رضا(ع) میفرماید: « مَنْ فَرَّجَ عَنْ مُؤْمِنٍ فَرَّجَ اللَّهُ عَنْ قَلْبِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ؛ کسی که مؤمنی را خوشحال کند ، خداوند در روز قیامت قلب اورا شاد خواهد کرد »نرخ و ارزش وجودی ات را بالا ببر!نرخ و ارزش وجودی ما را شادی ها و غصه های ما تعیین می کنند ، اگر با صد تومان شاد شدیم ، نرخ ما صد تومان است، اگر با 10 هزار تومان شادی کنیم ، نرخ ما 10 هزار تومان است.اگر با ماشین فلان سیستم شاد شدیم ، ارزش ما همان می شود ، اگر با محرومیت از یک وام ناراحت شدیم و غصه بر ما غلبه کرد ، نرخ ما همان است . غصه برای چه چیزهایی ارزش دارد؟!
یك وقت آدمی غصه میخورد كه چرا گناه كرده است ؟ چرا استعداد هایش تباه شده است ؟ غصه خوب است به شرطی كه این غصه و حزن به جایی نرسد که زندگی اش را فلج کند ، به عبارتی غصه نباید به جایی برسد كه مضر باشد .بعضی از حزن ها و غصه ها برای عمر آدمی بسیار خوب است ؛ باید برای اینكه چرا دیگران ندارند ، غصه بخورم ، برای اینكه من در ماشین هستم اما دیگران زیر باران هستند ، غصه بخوریم . غصه بخوریم كه چرا جامعه آلوده شده است . این غصهها ، غصههای ارزش داری هستند . غصه برای دنیا ارزشی ندارد !« لِكَیْلا تَأْسَوْا عَلى ما فاتَكُمْ »(حدید/23) اگر یك تكه از دنیا از دستتان رفت ، غصه نخورید . رئیس بودی، معاون شدی غصه نخور !مثل مأمور بانك باشیم ، به مأمور بانك میگویند: امروز در این باجه باش و10 میلیون بده ، غصه نمیخورد . فردا میگویند: در آن باجه باش و10 میلیون بگیر، شاد نمیشود. اگر معتقد باشیم كه « مَتاعُ الدُّنْیا قَلیلٌ »(نساء/77) ، به این نتیجه خواهیم رسید که ، پول دادن ها و پول گرفتن ها همه وظیفه است و هیچ کدام برای ما نیست . دیگران را خوشحال کنید!امام رضا(ع) میفرماید: « مَنْ فَرَّجَ عَنْ مُؤْمِنٍ فَرَّجَ اللَّهُ عَنْ قَلْبِهِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ ؛ کسی که مؤمنی را خوشحال کند ، خداوند در روز قیامت قلب اورا شاد خواهد کرد»(كافى، ج2، ص200) حدیث داریم که ؛ « در روز قیامت وجود شادی نزد شما میآید . به او میگویید: تو کیستی ؟ میگوید: من آن شادی هستم كه شما در دنیا ، فلانی را شاد كردید . آن عمل ، در اینجا فرشته نجات تو می شود. » (بحارالأنوار ، ج 71) پیغمبر(ص) میفرماید : « مَنْ رَدَّ عَلَى قَوْمٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ عَادِیَةَ مَاءٍ أَوْ نَارٍ أُوجِبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ ؛ کسی که مسلمانی را از آب و آتشی نجات دهد ، خدا بهشت را بر ا و واجب می کند »(بحارالأنوار، ج71، ص339) امام كاظم(ع) میفرماید: «مَنْ سَرَّ مُؤْمِناً فَبِاللَّهِ بَدَأَ وَ بِالنَّبِیِّ(ص) ثَنَّى وَ بِنَا ثَلَّثَ ؛ کسی که مؤمنی را شاد کند ، خدا و رسول و امامان را شاد کرده است»(بحارالأنوار، ج71، ص793) شاد کردن دیگران بدون هیچ هزینه ای!«أَیُّمَا مُؤْمِنٍ نَفَّسَ عَنْ مُؤْمِنٍ كُرْبَةً وَ هُوَ مُعْسِرٌ یَسَّرَ اللَّهُ لَهُ حَوَائِجَهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ »(كافى، ج2، ص200) درد همه دلها با پول دوا نمیشود . اگر كسی با اینكه بی پول است تلاش كرد و لبخندی را بر لبی آورد ، « یَسَّرَ اللَّهُ لَهُ حَوَائِجَهُ فِی الدُّنْیَا وَ الْآخِرَةِ » خدا احتیاجاتش را در دنیا و آخرت تأمین میكند. پیغمبر(ص) میفرماید : « مَنْ رَدَّ عَلَى قَوْمٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ عَادِیَةَ مَاءٍ أَوْ نَارٍ أُوجِبَتْ لَهُ الْجَنَّةُ ؛ کسی که مسلمانی را از آب و آتشی نجات دهد ، خدا بهشت را بر ا و واجب می کند»سخاوت به پول كاری ندارد! قرآن میفرماید: گاهی برای عذاب کردن عده ای ، به آنان پول و مال فراوان می دهیم . گاهی وقتها به همان مقداری كه پول و نعمت مادی می آید ، به دنبال آن عذاب هم میآید. پیامبر اکرم (ص) فرمود: « اتدرون من یعلم علی النار» میدانید خداوند چه كسی را در قیامت نمیسوزاند ؟ گفتند: نه ! فرمود: « كل حینل لین سهل قریب آدمهایی كه نرم (لین) و خوش برخورد هستند ، با مردم مأنوس میشوند ، خداوند بدن آنان را بر جهنم حرام كرده است .»
به دنبال خوشی و خنده بی حد و اندازه نباشید!« إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْفَرِحینَ »(قصص/76) كسانی هستند که میگویند: باز تلویزیون یك فیلمی را نشان داد، كه حالمان بهم خورد !بله شادی و خنده خوب است اما گاهی لازم است بعضی از مسائل از باب تذکر نیز گفته شود ، لازم است که محرومیت های دیگران به نمایش گذاشته شود تا قدر آزادی خود دانسته شود ، گاهی لازم است بیماری دیگران را ببینیم تا ارزش سلامتی را بیشتر بدانیم . شادی ها وتفریحاتمان را هدفمند کنیم « كَثْرَةُ الضَّحِكِ تُمِیتُ الْقَلْبَ »(كافى، ج2، ص664) زیاد خندیدن قلب را میمیراند ، « یمح الایمان » ایمان را از بین میبرد و «یفسد الوقار یشین الرئیس» . حسن خلق تنها به خندیدن بلند نیست !از امام كاظم(ع) پرسیدند : حسن خلق چیست ؟ فرمود : حسن خلق این نیست كه کسی بلند بخندد ، همین كه برخوردت با مردم نرم باشد ، كافی است. به چه چیزهایی باید خوش بود ؟« السُّرُورُ فِی ثَلَاثِ خِلَالٍ فِی الْوَفَاءِ وَ رِعَایَةِ الْحُقُوقِ وَ النُّهُوضِ فِی النَّوَائِبِ»(تحفالعقول، ص322) شادی به این است که ؛ « فِی الْوَفَاءِ ؛ به پیمانهایی كه دادی وفا کنی .» وَ « رِعَایَةِ الْحُقُوقِ ؛ حقوق دیگران را مراعات كنید .»، «وَ النُّهُوضِ فِی النَّوَائِبِ؛ در نیمه شب بیدار شوید . » حضرت امیر(ع) میفرماید: «سرور المؤمن بطاعة ربه و حزنه على ذنبه ؛ شادی مؤمن به این است که از پروردگارش اطاعت کرده و اندوهش به انجام گناه است . »(غررالحكم، ص181) انگیزه ی اندوه ما چه باشد ؟« یَفْرَحُونَ لِفَرَحِنَا وَ یَحْزَنُونَ لِحُزْنِنَا ؛ در روایت داریم که معصومین فرمودند : به شادی ما شاد و به حزن ما اندوهناک باشید .»(غررالحكم، ص117)ایام سوگواری و حزن ائمه را اهمیت بدهیم ، نگوییم : چند صد هزار سال پیش بوده و تمام شده است ! فرآوری : زهرا اجلال گروه دین و اندیشه تبیان
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تبیان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 476]