محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842157163
-تضمین توافق نهایی چیست؟
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح سه شنبه تضمین توافق نهایی چیست؟ روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله «واپسین رایزنی‌های هسته‌ای و موانع پیش‌رو»،«چند و چون عملیات آزادسازی تکریت»،«حکایت همچنان باقیست»،«تغییر از درون»،«مرحله‌ای جدید در معادلات منطقه»،«دست خالی جمهوری خواهان»،«تدبیر در بگم‌بگم!»،«بگو بگو!»،«تضمین توافق نهایی چیست؟»،«حرمت و حقوق آدمیان»،«از نطق مجلسیان تا جوهر افشانی اهل قلم»،«فرصت ارز تک‌نرخی»و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
جام جم: واپسین رایزنی های هسته ای و موانع پیش رو «واپسین رایزنی های هسته ای و موانع پیش رو»عنوان سرمقاله روزنامه جام جم به قلم دکتر غلامرضا کریمی است که در آن می خوانید؛همه چیز از حساسیت و سرنوشت ساز بودن مذاکرات ایران و 1+5 و همچنین نزدیکی مواضع دو طرف در مذاکرات حکایت دارد و تمام طرف ها معتقدند نباید فرصت دستیابی به توافق را از دست داد و حتی پیش بینی ها بر این است که توافق هسته ای تا پایان مارس به واقعیت می پیوندد.
تا قبل از سخنرانی نتانیاهو در کنگره، ناظران سیاسی انتظار داشتند این سخنرانی با افشاگری برخی از مفاد مذاکرات، روند دستیابی به توافق نهایی را دستخوش تغییر کند اما سخنرانی نتانیاهو نه فقط نتوانست امضای توافق نامه را با چالش مواجه کند، بلکه برعکس، کاخ سفید را بر امضای توافق مصمم تر کرد به طوری که جان کری در واکنش، گزینه وادار کردن ایران به تسلیم در رابطه با مساله هسته ای را یک انتظار غیرممکن دانست که آمریکا و دیگر اعضای گروه 1+5 از این رویکرد حمایت نخواهند کرد. با وجود تمامی خوش بینی ها، هنوز موانع جدی و اساسی بر سر راه طرفین وجود دارد که با قضاوتی واقعگرایانه، امکان دستیابی به توافق جامع و نهایی را سخت کرده است. برخی از موانع و چالش هایی که نیاز به تصمیمات مهم و اساسی از سوی طرفین دارند، عبارتند از: 1- راستی آزمایی درباره جلوگیری از انحراف ایران در فعالیت های هسته ای: غرب به منظور جلوگیری از انحراف و گریز هسته ای ایران، به دنبال اعمال بازرسی های گسترده و سرزده در هر نقطه مورد نظر است اما ایران اجرای پروتکل الحاقی و مقررات متمم آن را با دسترسی محدود برای بازرسی تحت شرایط و قواعد معین و مورد توافق به عنوان بخشی از مرحله نهایی مذاکرات مورد بررسی و پذیرش احتمالی قرار می دهد در این باره ایران آمادگی دارد تا به صورت گسترده بازرسی ها و همکاری ها با آژانس صورت گیرد تا اعتماد بین المللی درباره تلاش نکردن ایران برای دستیابی به سلاح هسته ای جلب شود؛ البته خبرها از آخرین دور مذاکرات در مونترو سوئیس بیانگر این است که ایران و آمریکا بر سر راهی برای به یک سال رساندن زمان گریز هسته ای به توافق رسیده اند. 2 ـ نوع و میزان سانتریفیوژها: آمریکایی ها تلاش می کنند تا تعداد و نوع سانتریفیوژها را محدود کنند، در حالی که ایران می خواهد ضمن حفظ سانتریفیوژهای فعال فعلی، به صورت پلکانی بتواند تا سال 2021 سوخت مورد نیاز نیروگاه بوشهر در حجم 30 تن و 190 هزار سو را در داخل تولید کند، علاوه بر این ایران تلاش دارد تا امکان استفاده از سانتریفیوژهای نسل دو و سه را برای خود حفظ کند ولی غرب فقط با سانتریفیوژ نسل یک آن هم در حجم محدود موافقت دارد، بنابراین اختلاف در این زمینه جدی است و دیدگاه ها هنوز به یکدیگر نزدیک نشده است. 3 ـ مدت زمان قرارداد: درباره مدت زمان اجرای توافق نهایی اختلاف نظر جدی از هفت تا 20 سال وجود دارد. آمریکایی ها که در ابتدا به دنبال زمان 20 تا 30 سال بودند اکنون به دوره زمانی ده ساله نیز رضایت داده اند، ولی ایران با اجرای مدت زمان محدود حداکثر به طول دو دوره چهار ساله موافقت دارد. 4 ـ ذخایر اورانیوم: با توجه به تبدیل شدن ذخایر اورانیوم 20 درصدی به میله سوخت و رقیق شدن باقیمانده آن، اختلاف نظر بین طرفین در مورد حفظ ذخایر اورانیوم 5 درصدی است که آمریکایی ها اصرار بر خروج این ذخایر از کشور دارند، ولی به نظر می رسد ایران خواهان حفظ بخش عمده این ذخایر در حد 4000 تا 6000 کیلوگرم و رقیق کردن دیگر ذخایر است. 5 ـ رآکتور آب سنگین اراک: با توجه به اصرار غربی ها مبنی بر تبدیل این رآکتور به آب سبک که به ضرر ایران است به نظر می رسد با ادامه کار رآکتور آب سنگین اما با تولید پلوتونیوم کمتر در حد یک هشتم وضع مورد انتظار، طرفین به توافق نهایی نزدیک شده اند. 6 ـ لغو تحریم ها: بزرگ ترین چالش و اختلاف درباره چگونگی لغو تحریم هاست؛ ایران که تحریم ها را از دید حقوقی و عملی، ظالمانه می داند به دنبال لغو قطعی و فوری تمامی تحریم های چهارگانه اعم از اتحادیه اروپا، شورای امنیت، دولت و کنگره آمریکا بلافاصله پس از توافق نهایی است اما غربی ها ضمن موافقت با لغو تحریم های اتحادیه اروپا و دولت آمریکا با امضای توافق نهایی، درباره تحریم های شورای امنیت معتقد به تعلیق هستند و در مورد تحریم های کنگره نیز درخواست دوره زمانی چند ساله برای لغو دارند ضمن این که آمریکایی ها به دنبال سازوکاری برای اعمال دوباره تحریم ها در صورت تخلف ایران از مفاد توافق نهایی هستند، بنابراین تمایلی به لغو کامل تحریم ها ندارند و علاقه مند به تعلیق دوره ای هستند تا ابزار فشار و اجماع بین المللی علیه ایران را در اختیار داشته باشند. البته گرچه واقعیت این است که تحریم ها به صورت تدریجی علیه کشورمان اعمال شده و باید بخشی از آنها به صورت تدریحی برداشته شود اما زمان و چگونگی برداشته شدن آنها باید در متن مذاکرات نهایی گنجانده شود ضمن این که زمان لغو کامل تحریم ها نباید حداکثر از یک سال تجاوز کند. البته اختلافات دیگری میان طرفین درباره حجم و میزان فعالیت های تحقیق و توسعه، فعالیت یا تعطیلی سایت فردو و زمان پاسخگویی به پرسش های مربوط به احتمال نظامی شدن فعالیت هسته ای وجود دارد که فرآیند رسیدن به توافق نهایی را با پیچیدگی های بیشتری مواجه کرده است، افزون براین ارتقای جایگاه ایران در تحولات منطقه ای و چگونگی مهار نفوذ و تاثیرگذاری آن بر تحولات سیاسی و نظامی و نگرانی برخی کشورهای منطقه از قدرت یابی مجدد ایران در صورت امضای توافق نهایی، از دیگر چالش های فراروی مذاکرات است. بدون تردید در صورت انعقاد توافق نهایی و لغو تحریم های ظالمانه، ایران در میان مدت توانایی این را دارد تا ضمن پاسخگویی به نیازها و مطالبات فوری مردم در داخل کشور، اقتدار و نفوذ خود را به عنوان یک قدرت فعال منطقه ای گسترش داده و حوزه تاثیرگذاری خود را در سطح جهان اسلام به طور اعم و در خاورمیانه به صورت اخص بیش از پیش تثبیت کند. کیهان:چند و چون عملیات آزادسازی تکریت «چند و چون عملیات آزادسازی تکریت»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم سعدالله زارعی است که در آن می خوانید؛عملیات آزادسازی «تکریت» مرکز استان صلاح الدین که از چند روز پیش شروع شده است از جنبه های مختلفی «راهبردی» و تعیین کننده به حساب می آید از این رو نیروهای داعش از همه ظرفیت خود استفاده می کنند تا مانع سقوط تکریت به دست نیروهای عراقی شوند. در خصوص اهمیت و پیامدهای این عملیات نکاتی وجود دارد: -۱ عملیات آزادسازی تکریت، مهمترین عملیات نیروهای مقاومت عراق علیه تروریست های داعش محسوب می شود. این در حالی است که تعدادی از عملیات های گذشته شامل عملیات آمرلی، جرف الصخر و مقدادیه از اهمیت بالایی برخوردار بودند. عملیات تکریت از این جهت از حساسیت بالاتری برخوردار است چرا که قلب بعث و داعش به حساب می آید. اگر تکریت سقوط کند به این معناست که بعث و داعش در اصلی ترین نقطه عراق شکست خورده اند و این انرژی رو به تزایدی را به مخالفانشان در عراق می دهد و آزادسازی موصل را تسهیل می کند. از این رو گفته شده است که داعش با فراخواندن بخشی از زبده ترین نیروهای خود از سوریه روی حفظ تکریت متمرکز شده است. -۲ سقوط تکریت در واقع سقوط آخرین منطقه تحت سیطره بعث و داعش در استان صلاح الدین به حساب می آید. پیش از این نیروهای عراقی شهرستانهای الشرقاط و بیجی در شمال، توزخورماتو و الدور در غرب و بلد و الفریس در جنوب تکریت را آزاد کرده بودند. شهر بزرگ سامرا هم که از ابتدا از تعرض داعش دور ماند. بنابراین آزادی تکریت به معنای پایان عملیات ارتش و نیروهای مقاومت عراقی در استان صلاح الدین به حساب می آید. از آنجا که استان صلاح الدین در میان دو استان بزرگ سنی دیگر یعنی الانبار و نینوا واقع شده است، تأثیر زیادی روی وضعیت داعش در انبار و نینوا برجای می گذارد. بخش وسیعی از شمال و شرق انبار از طریق صلاح الدین به استانهای نینوا، کرکوک، بغداد و دیاله متصل می شود و از این رو عملیات آزادسازی تکریت نقش مهمی در تعمیق امنیت استانهای مرکزی و شرقی عراق خواهد داشت و تا حد زیادی موقعیت امنیتی پایتخت را تثبیت می نماید. -۳ عملیات تکریت به واسطه آنکه دارای وسعت زیاد عملیاتی است، نیاز به همکاری بخش های مختلف مردمی در عراق را گوشزد می کند. منطقه عملیاتی تکریت به اندازه کل مساحت کشور لبنان و بیش از یک سوم کشور فلسطین به حساب می آید یعنی وسعت این منطقه عملیاتی بیش از ۱۰/۰۰۰ کیلومتر مربع می باشد. این وسعت و تأکیدی که بر سرعت عملیات وجود دارد، تکریت را به میدانی برای تمرین آمادگی ها و نشان دادن میزان توانمندی ها تبدیل کرده است از این رو یکی از مقامات سازمان پیشمرگان مسلمان کرد که در این عملیات دارای نقش می باشد، می گوید کردها به فرماندهان این عملیات اعتماد دارند و معتقدند عملیات تکریت زمینه ساز همراهی نیروهای مختلف و سازماندهی سریع آنان برای آزادسازی موصل می باشد. او در این بین با صراحت به برگزار شدن چندین جلسه میان مقامات سازمان پیشمرگه با سردار سلیمانی اشاره می کند. پیش از این کردها از اینکه همراه سردار نام آشنای سپاه اسلام دیده شوند کتمان می کردند و از این رو تصریح مقامات پیشمرگه به خوبی نشان می دهد که یک اتفاق مهم میدانی افتاده است. در واقع نیاز به حضور همه نیروهایی که دارای سازمان و سازماندهی مقاومت هستند این امکان را فراهم کرده است که هر جریان مردمی در عراق در حال رقابت با جریانات مردمی دیگر قرار گیرد. وجود این موضوع دهها هزار نیروی پرتحرک آماده کار را وارد میدان نموده است.
-۴ یک جنبه مهم دیگر تکریت وضعیت اقتصادی و مدنی آن است. بخش عمده ای از میدان های نفتی عراق در مجاورت تکریت قرار دارد و تسلط داعش بر این منطقه، جدای از آنکه دولت را از امکان استخراج و صدور نفت محروم می کند یک پشتوانه مهم هم برای گسترش روابط داعش با کشورهای خارجی و افراد متنفذ در منطقه به حساب می آمد. پایگاه هوایی اسپایکر هم که در همان هفته های نخست پس از حمله خردادماه داعش به دست این سازمان تروریستی افتاد، در تکریت قرار دارد و آزادی آن می تواند تاثیر روحی فراوانی برجای بگذارد آزادسازی این پایگاه یکی از اهداف عملیاتی در تکریت به حساب می آید. در واقع داعش در زمانی که بر اسپایکر و حوزه نفتی صلاح الدین در بیجی و تکریت دست پیدا کرد، قدرت خود را به رخ دشمنانش کشید. در آن زمان بسیاری از روزنامه های غرب، سیطره داعش بر منطقه بیجی و پایگاه هوایی اسپایکر را نشانه هوشمندی داعش در عملیات خود ارزیابی و شکست آن را در مرز محال معرفی کردند. اما طی روزهای اخیر همین روزنامه ها خبرهای زیادی مبنی بر قریب الوقوع بودن آزادی مناطق در اشغال باقی مانده استان صلاح الدین درج کردند. روزنامه واشنگتن پست در این میان با شیطنت خاصی نوشت: «هم اینک پای سردار سلیمانی به تکریت رسیده و انتظار می رود طی روزهای آینده به آزاد شدن مرکز صلاح الدین بینجامد. عراقی ها معتقدند پیروزی سلیمانی در تکریت، رغبت زیادی را در عراق پدید می آورد تا آزادی موصل را از سلیمانی مطالبه نموده و با او برای عملیات موصل همراه شوند.» این در حالی است که غربی ها شدیدا از شکست داعش بدست نیروهایی با محوریت ایران نگرانی دارند و این نگرانی شان یادآور نگرانی از شکست صدام حسین در مقابل انقلاب اسلامی در فاصله سالهای ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۷ است. در آن زمان آمریکایی ها با صراحت می گفتند شکست صدام حسین در جنگ کار را بر کشورهای غربی برای تسلط بر منطقه حساس خلیج فارس و نیز کشورهایی که در دو سوی غربی و شرقی ایران قرار دارند، دشوار می نماید. همین چند هفته پیش هنری کیسینجر در مصاحبه با «وال استریت ژورنال» گفت: «خطر ایران برای آمریکا و متحدانش از خطر داعش شدیدتر است چرا که داعش یک پدیده است و از عمق راهبردی برخوردار نیست و از این رو به زودی محو می شود ولی انقلاب اسلامی ایران بر یک بستر تاریخی تکیه داشته و از سوی نیروهای انرژی یافته از یک مذهب حمایت می شود. ایران دارای پیچیدگی های زیادی است که هنوز هم برای نیروهای ما ناشناخته است و حال آنکه داعش همین است که می بینیم». البته ایران همکاری با نیروهای عراقی و با مطالبه دولت قانونی عراق را هیچگاه پنهان نکرده است کما اینکه عراقی ها هم رسما مشارکت ایران در ساختار امنیتی مبارزه با داعش را خواستار شده و درخواست خود و پاسخ موثر ایران را کتمان نکرده اند. اما غربی ها به گمان اینکه ایران نمی تواند به مرکزیت مشترک بعث و داعش در تکریت غلبه کند، یک سناریو را برای ناامید کردن عراقی ها از توانایی ایران در به سرانجام رساندن عملیات های پیچیده امنیتی به میدان آورده اند و البته این سناریو عمر چند روز ه ای بیشتر نمی یابد و به همین دلیل هم غربی ها در این خصوص از حد کنایه گویی و استعاره سرایی فراتر نرفته اند. ۵ - طی روزهای گذشته عملیات آزادسازی تکریت به انجام سلسله عملیات های موفقی گره خورده است و از آنجا که در این حرکت یک هدف بزرگ وجود دارد و آن آزادسازی قلب داعش و بعث- تکریت- است، موفقیت های پی درپی که هر کدام از اهمیت خاصی برخوردارند به چشم نیامده اند. طی ۲ تا ۳ روز گذشته، رزمندگان مقاومت در عراق العلم، الدور، البوعیسی، البوطلحه که هر کدام یک شهرستان کوچک محسوب می شوند را به همراه ده ها روستا آزاد کرده اند که برای هر کدام از آنان نیاز به طراحی یک عملیات جداگانه بوده است. همزمان با این مسئله ما شاهد عقب نشینی و در واقع فرار بعثی ها و داعش از دو منطقه مهم الفتح و الحویجه بودیم که از وحشت و نگرانی عمیق آنان حکایت می کند آنان عملا فتح و حویجه را به دالانی برای عبور از تکریت به موصل تبدیل کرده اند. این در حالی است که داعش پیش از این به نیروهایش اجازه ترک میدان را نمی داد و به آنان با صراحت می گفت یا پیروزی و یا مرگ. کما اینکه در جریان عملیات القصیر در شمال استان حمص سوریه که در خردادماه سال گذشته انجام شد، نیروهای داعش وارد دالانی که حزب الله برای فرار آنان باز گذاشته بود، نمی شدند و تا آخر مقاومت کردند اما پیروزی های پی در پی ماه های اخیر رزمندگان مقاومت، تبعیت پذیری نیروهای داعش از فرمول یا پیروزی یا مرگ را کاهش داده است. نیروهای «شبک» که بخشی از شیعیان استان دیاله به حساب می آیند و در عملیات آزادسازی تکریت نیز دارای نقش هستند و منطقه عملیاتی محول شده به آنان مشرف به مناطق فتح و حویجه است می گویند شاهد فرار ده ها نفر از نیروهای زبده داعش بوده اند. ۶ - شکست داعش فقط شکست یک گروه تروریستی نیست بلکه شکست یک برنامه چندجانبه و یک فکر استراتژیک که در پشت آن سرویس های اطلاعاتی و سیاسی غرب و برخی از کشورهای منطقه ای قرار دارند نیز می باشد. از حدود ۳ سال پیش گفته می شد که محور آمریکا، انگلیس، فرانسه، ترکیه و عربستان در حال طراحی یک مدل هستند که در عین آن که شباهت زیادی به مدل ایران در مواجهه با دشمنانش دارد، اما در عین حال رو در روی ایران قرار می گیرد! در واقع این کشورها با محوریت آمریکا به یک مدل دست یافتند که از روش جنگ های نامتقارن سود می برد اما اینک این کپی تقلبی در برابر نسخه اصلی، تا حد بسیار زیادی رنگ باخته است. خراسان:حکایت همچنان باقیست «حکایت همچنان باقیست»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم مهدی یاراحمدی است که در آن می خوانید؛اسفند که فرا می رسد ایرانی ها مطابق با رسم دیرین خود آماده استقبال از بهار و ورود به سال جدید می شوند. به زودی دفتر سال93 بسته می شود و اتفاقات آن جزئی از تاریخ و گذشته مردمان این مرز و بوم خواهد شد. اما نکته حائز اهمیت در این میان ضرورت مرور و بازنگری علمی، دقیق، بی طرفانه و واقع بینانه بر اتفاقات سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کشور در این سال می باشد تا ضمن بهره گیری از تجارب حاصل از آن زمینه پیشرفت و توسعه مملکت را در سال های آتی فراهم آوریم. مسلماً در سالی که روزهای پایانی آن را سپری می نماییم مردم شاهد اتفاقات بسیاری در عرصه های مختلف در کشور بوده اند که پرداختن به همه آن ها در این مجال ممکن نیست. اما با توجه به عنوان سال 93 که «اقتصاد و فرهنگ با عزم ملی و مدیریت جهادی» می باشد بیان نکاتی به شرح زیر در همین راستا اهمیت بیشتری دارد؛ اول: «فرهنگ» همان عنصر مظلومی است که در کشور ما همواره(در عمل و نه در شعار) جزو اهداف دست چندم قرار دارد. این در حالی است که دستگاه های مختلفی به نام کار فرهنگی، بودجه و امکانات دریافت می نمایند تا جایی که فرهنگ درگیر و دار قریب به چهل دستگاه به این سو و آن سو کشیده می شود و هر لحظه بیم آن می رود که در خودش غرق شود. به بیان دیگر حقیقتِ فرهنگ همیشه در تلاطم واقعیت هایِ تلخ سیاسی، اجتماعی و ... جامعه قربانی می گردد. نشان به آن نشان که هیچ عرصه مدیریتی در کشور به اندازه فرهنگ مدیران غیرمتخصص و ناکارآمد به خود ندیده است و بیشترین آزمون و خطاها در زمینه فعالیت ها و مدیریت های فرهنگی صورت می پذیرد. لذا اگر سال 93 به پایان رسید، عزم ملی و مدیریت جهادی برای اصلاح و توسعه فرهنگ و رسیدن به ارزش های والای فرهنگِ مسلمانی انتهایی نداشته و باید دغدغه همه مردم و مسئولین باشد. خصوصاً زمانی که به این جمله رهبر انقلاب عنایت کنیم که می فرماید: «در عرصه فرهنگ، بنده به معنای واقعیِ کلمه، احساس نگرانی می کنم و حقیقتاً دغدغه دارم. این دغدغه از آن دغدغه هایی است که آدمی به خاطر آن، گاهی ممکن است نصفِ شب هم از خواب بیدار شود و به درگاه پروردگار تضرّع کند. من چنین دغدغه ای دارم.» دوم: «اقتصاد» و مسائل و مشکلات مرتبط به آن نه تنها در سال 93 بلکه در یک دهه اخیر کشور را با چالش های فراوانی روبرو کرده است. اینکه چند سالی هست که موضوعات اقتصادی یکی از پایه های اصلی عنوان سال می باشد بیانگر همین واقعیت است. وقتی اتفاقات عرصه اقتصادی کشور در سال های اخیر را مرور می کنیم و مسائلی همچون؛ خام فروشی و وابستگی بی چون و چرا به نفت، تحریم های ناجوانمردانه بین المللی، عدم حمایت از سرمایه گذاران، الگوی ناصحیح مصرف، توسعه واردات به جای مصرف کالای ایرانی، مشکلات زیست محیطی و خشکسالی، مسائل مربوط به نابسامانی نظام بانکی و از همه مهمتر فسادهای مالی گسترده که ناشی از بیماری نظام مالی و اقتصادی کشور می باشد را ملاحظه می نماییم به خوبی این موضوع را در می یابیم که نه تنها یک سال بلکه سال ها عزم گروهی مردم و مجاهدت مسئولان و مدیران هم به این سادگی وضعیت اقتصاد و معیشت کشور را سامان نمی بخشد. سوم: «مدیریت جهادی» داستانی پر فراز و فرود دارد. زمانی که این عنوان با کلماتی همچون فرهنگ و اقتصاد عجین می شود ثقل معنایی گسترده ای را بر آن وارد می نماید. اگر به اتفاقات سال 93 با دقت بیشتری نگاه کنیم درمی یابیم که علی رغم تلاش های صورت گرفته متأسفانه تعابیری که از مدیریت جهادی در ذهن داریم در عرصه فرهنگ و اقتصاد رخ نداده است. نظام مدیریت فرهنگی کشور کماکان در گیر و دار جشنواره های پرهزینه -که بعضاً با روح فرهنگ اسلامی مغایرت دارد- دست و پا می زند و خبری از طرح و برنامه استراتژیک و بومی مطابق با ارزش های اسلامی و نیازهای روز نمی باشد و مدیریت مالی و اقتصادی کشور هم در تلاطم تحریم، فساد مالی، ناکارآمدی بانک ها و مواردی از این دست در یافتن مسیر اقتصاد مقاومتی ناتوان می باشد. چهارم: «عزم ملی» آنچنان که باید و شاید در مسیر توسعه فرهنگی و اقتصادی کشور جزم نیست. هر چند در سال 93 در برخی از صحنه هایی که مردم می بایست حضور فعالانه داشته باشند نسبت به انقلاب و شهدای آن ادای دِین کردند اما واقعیت آن است با توجه به مسیر طولانی پیش روی کشور و کارشکنی ها و مخاطرات بیگانگان، این عرصه تلاش و اراده بسیار گسترده تری را می طلبد. به عنوان مثال هنوز عزم و اراده عمومی در عرصه اصلاح الگوی مصرف و یا حرکت آحاد جامعه در راستای تحقق اهداف اقتصاد مقاومتی به چشم نمی آید و فرهنگ عمومی ما در عرصه های کار، مصرف، زندگی، ازدواج، طلاق و... با کاستی های فراوانی مواجه است. سخن پایانی این که آن چه گفته شد نه به قصد سیاه نمایی و تنها دیدن نیمه خالی لیوان می باشد بلکه منظور ارائه مسیر طولانی پیش روی کشور برای دستیابی به آن چیزی است که ایران زمین و مردمان شریف آن لیاقتش را دارند. اگر می گوییم مدیریت جهادی رخ نداده و عزم ملی آنچنان که باید و شاید در مسیر توسعه کشور جزم نیست بدان معناست که هنوز مردم ایران به آن جایگاهی که به دلیل بهره مندی از اسلام، تمدن بی همتای ایرانی و استعدادهای درخشان و... شایستگی آن را دارند نائل نشده اند. مدیریت جهادی و عزم ملی برای توسعه فرهنگ و اقتصاد کشور یک باور و اعتقاد ارزشمند است که می بایست مؤلفه های آن نه برای یک سال بلکه به صورت مستمر و دائمی در تمامی عرصه های فعالیت در کشور خصوصاً فرهنگ و اقتصاد متجلی باشد. سال 93 تقریباً به پایان رسیده اما حکایت عزم ملی و مدیریت جهادی برای توسعه و بالندگی اقتصاد و فرهنگ همچنان باقیست. جمهوری اسلامی:مرحله ای جدید در معادلات منطقه «مرحله ای جدید در معادلات منطقه»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛پیروزی های ارتش و نیروهای مردمی عراق در پاکسازی استان صلاح الدین از لوث وجود تروریست های داعش از جهات زیادی بسیار مهم و نقطه عطفی در تحولات 9 ماه اخیر و از زمان پیشروی گروه تروریستی «داعش» در مناطق شمال غرب عراق محسوب می شود و برای آینده این کشور تعیین کننده خواهد بود. این عملیات که هفته گذشته با فرمان حیدرالعبادی نخست وزیر عراق آغاز شد، تاکنون دستاوردهای چشمگیری داشته است و در جریان آن، شهرهای مهم «البغدادی»، «الدور» و «مکیشفه» به همراه صدها روستا آزاد شده اند. این عملیات از چند جنبه اهمیت دارد.
1 – عملیات آزادسازی ارتش عراق، نخستین عملیات منسجم و سازمان یافته برای قلع و قمع گروه های تروریستی تکفیری و اخراج آنها از شهرهای عراق به شمار می رود. در این عملیات به همراه نیروهای ارتش، نیروهای مردمی «الحشد الشعبی» متشکل از مبارزان مردمی و همچنین عشایر منطقه دوش به دوش می جنگند و صحنه ای از وحدت و جریان های سیاسی عراق را به نمایش گذاشته اند. در این عملیات 30 هزار نیرو مشارکت دارند و با برنامه ریزی و حرکت کاملاً سازمان یافته عمل می کنند، اقدامی که در اقدامات گذشته ارتش عراق مشهود نبود. همین تاکتیک دقیق، عامل از هم پاشیدگی تروریست ها شده و آنها را در موضع کاملاً انفعالی قرار داده است. 2 – ویژگی دوم عملیات آزادسازی استان صلاح الدین، استفاده از نیروهای بومی و ملی عراق در این عملیات است و موفقیت در آن می تواند پیامدهای بسیار مهمی در جهت تحکیم قدرت دولت و حفظ استقلال عراق در پی داشته باشد. دولتمردان عراقی از ابتدای عملیات نیز تاکید کردند که نیازی به نیروی خارجی ندارند و ملت عراق اراده کرده است که خود، برای آزادی سرزمین هایش از چنگ تروریست ها و شورشیانی که از جانب برخی دولت ها حمایت می شوند، اقدام کند. محافل رسانه ای غرب، این رویکرد دولت عراق را سیاستی جدید عنوان کرده اند که موجب نگرانی دولت های خارجی مداخله گر، و در راس آنها، آمریکا شده است. شماری از شخصیت های سیاسی و رسانه های آمریکا دولت باراک اوباما را به باد انتقاد گرفته اند که چرا با خالی کردن میدان، نفوذ واشنگتن در عراق را با خطر جدی مواجه ساخته است. ژنرال «مارتین دمپسی»، رئیس ستاد ارتش آمریکا در جمع اعضای کمیسیون نیروهای مسلح سنا، ضمن انتقاد از ضعف عملکرد دولت آمریکا در عراق و عدم مشارکت در جنگ با تروریست ها، اعتراف می کند که این سیاست، افزایش نفوذ جمهوری اسلامی ایران را در پی داشته است.
دمپسی با نگرانی تاکید می کند در بررسی عملیات آزادسازی تکریت مشخص است که دو سوم از نیروهای شرکت کننده در این عملیات، شیعیانی هستند که با جمهوری اسلامی ایران ارتباط نزدیک و همسویی دارند. «لیبراسیون» نوشت: بعضی مقامات آمریکایی در توضیح اینکه چرا آمریکا در عملیات تکریت کنار نشسته است به این نکته استناد کرده اند که دولت عراق از آمریکا برای این عملیات دعوت نکرده است. در این باره منابع عراقی گفته اند آمریکا در مبارزه با داعش جدیت ندارد و درحالی که عراق اعلام کرده بود عملیات آزادسازی موصل را در بهار آغاز می کند، آمریکایی ها به بهانه اینکه ارتش عراق آمادگی لازم را ندارد، خواستار موکول شدن این عملیات به پاییز سال آینده شده بودند. 3 – نکته سوم در عملیات آزادسازی تکریت، تاثیر آن برای اقدامات آینده دولت عراق به ویژه برای آزادسازی شهر موصل خواهد بود. پیروزی کامل در تکریت که به گفته منابع نظامی عراق، طی چند روز آینده محقق خواهد شد، توانمندی و قدرت ارتش و نیروهای مردمی عراق را مورد تاکید قرار می دهد.
این رویداد، در عین حال که آمادگی عراقی ها را برای رویارویی در برابر تروریسم ارتقا می دهد در تضعیف روحیه تکفیری ها و تروریست ها نیز قطعاً موثر خواهد بود و عملیات تکریت در واقع دروازه آزادی موصل است. بسیاری از ساکنان شهرهای آزاد شده در عملیات تکریت، نارضایتی خود را از حاکمیت تروریست ها بر مقدرات خود ابراز نموده اند و این، خلاف تبلیغات گروه تروریستی داعش را به اثبات می رساند.
این فضا در بقیه مناطق تحت اشغال تروریست ها نیز حاکم است و این موضوع، آسیب پذیر بودن تروریست ها و نبود پایگاه مردمی آنها را آشکار می سازد. 9 ماه سیطره تروریست ها بر مناطقی در عراق و اقدامات ضدانسانی و جنایات تکان دهنده آنها، ماهیت این گروهک ضد بشری را آشکار کرده است. بسیاری از ساکنان شهرهای تحت اشغال تروریست ها که تا پیش از آن، چنین تصور می کردند که گروه های تکفیری، به نفع آنها عمل خواهند کرد و برای آنها جامعه ای ایده آل خواهند ساخت، اکنون کاملاً به اشتباه خود پی برده و خواهان رهایی از چنگال این عناصر وحشی، جنایتکار و منفعت طلب هستند. چنین فضایی، زمینه را برای پیشبرد اقدامات دولت عراق و پیشروی ارتش و نیروهای مردمی هموارتر ساخته است. 4 – نکته آخر اینکه، عملیات آزادسازی تکریت، مرحله جدیدی را در معادلات منطقه ایجاد کرده است و این واقعیت که تروریسم، یک تهدید جدی برای ثبات و امنیت کل منطقه است، آشکارتر شده است. همه کشورهای منطقه باید در مبارزه با این پدیده شوم که مولود سازمان های اطلاعاتی و جاسوسی قدرت های مداخله گر و توسعه طلب است در کنار یکدیگر و متحد با هم اقدام کنند و این نکته مهم باید مدنظر باشد که مقابله با این پدیده تنها در صلاحیت کشورهای منطقه است و قدرت های خارجی نه تنها مصمم به مبارزه با تروریسم نیستند بلکه از این دستاویز به عنوان ابزارهای نفوذ خود در منطقه سود می جویند.
توجه به این واقعیت ها، اهمیت عملیات تکریت را آشکار می سازد و تعیین کنندگی آن را مورد تاکید قرار می دهد. رسالت:تغییر از درون «تغییر از درون»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم سید مسعود علوی است که در آن می خوانید؛بیداری اسلامی، وزش یک نسیم الهی بر امت اسلام بود و می رفت با این نسیم، با توفان ستم تاریخی ای که از سوی غرب در جهان اسلام می وزید، مقابله شود. بیداری اسلامی، نوید سقوط دیکتاتورها در بلاد اسلامی و محو سلطه خارجی و پدیداری استقلال و آزادی را می داد. اروپا و آمریکا در برابر این پدیده تاریخی، کاری نمی توانستند بکنند. حکومت های دیکتاتوری و وابسته در کشورهای اسلامی قدرت بازتولید مشروعیت خود را نداشتند، عقیم بودند، آنها با کمترین تکانه سیاسی، آسیب پذیر شده بودند. غرب هیچ نسخه ای برای کنترل از بیرون جهت حفظ منافع خود در این کشورها نداشت، لذا به کنترل از درون یا تغییر از درون، روی آورد. آنچه امروز در عراق، سوریه، لیبی، نیجریه، سودان و... می بینیم واقعاً تأسف بار است. شهرهای سوخته، روستاهای ویران شده، سرهای بریده شده بر سر میله های آهنین در میادین شهرها، زنده سوزی اسیر، تجاوز به نوامیس، اعدام های دسته جمعی زیر بیرق ایسم ها و ایست های غربی صورت نمی گیرد، اینها با فریاد الله اکبر و لا اله الا الله انجام می شود!پدیده تکفیر، همان پدیده ای است که در دهه اول انقلاب، امام (ره) از آن به عنوان اسلام آمریکایی یاد می کرد. اسلام آمریکایی، زمان امام (ره) از حیطه «تئوری» به وادی «عمل» پا نهاده و این همه جنایت و خشونت، محصول این حرکت کور است. امت اسلام از این گردنه عبور می کند اما این عبور، مستلزم هزینه های مادی و معنوی بسیار است که پرداخت آن اجتناب ناپذیر است. دو دهه قبل در کشورهای عربی خبری نبود، نخبگان و جوانان سر در گریبان خود داشتند، تحرکی در میان آنان دیده نمی شد، هر چه گفته می شد به پا خیزید و از منافع خود دفاع کنید و نگذارید مصالح شما را آمریکایی ها و اروپایی ها تشخیص دهند، از سنگ صدا درمی آمد از اینها حرفی و کلامی صادر نمی شد! اما الآن آنها صاحب ایدئولوژی، لشکر و حشم و سلاح و مهمات و لشکرکشی های چند ملیتی شده اند. این سازماندهی و تحرک را از کجا آوردند؟ چه کسانی آنها را تجهیز کردند؟ این همه خشونت و نفرت از کجا آمد؟! آنها هر روز در عراق و سوریه و دیگر بلاد اسلامی سر می برند، آدم می سوزانند، قبل از آن بیانیه می خوانند و جالب است که بیانیه آنها هم به زبان لاتین، گاهی با لهجه آمریکایی و گاهی هم با لهجه انگلیسی قرائت می شود! غرب با این بیانیه ها می خواهد به جهان اسلام بگوید با دست خودتان، خودتان را نابود می کنیم. امت اسلام باید پیرامون این مسئله تدبر کند و با هوشمندی در برابر «تغییر از درون» به سبک آمریکایی ها و انگلیسی ها بایستد. ظلم و ستمی که امروز از ناحیه جریان سلفی و تکفیری بر ملت های اسلامی می رود، روزی به پایان می رسد، چرا که خداوند متعال وعده فرموده؛ «فقطع دابر القوم الذین ظلموا - به کیفر ستمگری، ریشه گروه ظالمان برکنده شد.» (سوره مبارکه انعام، آیه 45) باید فکری برای پس از آن بکنیم. جریان تکفیر در جهان اسلام یک جریان نفاق پیچیده است. انقلاب اسلامی ایران در ابتدا در درون خود با این پدیده رو به رو بود. جریان نفاق در ایران با روشنگری، منزوی شد. خشونت منافقین ده ها برابر خشونت تکفیری ها بود. آنها حتی به کادرهای وفادار خود هم رحم نمی کردند و بارها در درون تشکیلات خودشان، تصفیه های خونین داشتند. جریان اخوان المسلمین یک گفتمان مسلط در کشورهای اسلامی است. ما باید به رهبران اخوان بگوییم راه را از کجا اشتباه آمده اند و چرا ویروس زدایی از تفکر وهابیت و تکفیر در درون خود را آغاز نمی کنند؟ آنها باید بدانند غلبه اسلام در بلاد اسلامی، از راه خشونت، محقق نمی شود. پیامبر اکرم (ص) رحمت للعالمین بود. او بنای قدرت الهی خود را بر اساس عدل و علم و بسط رحمت خدایی در میان انسان ها استوار کرده بود. او ریختن خون انسان ها را آن گونه که در جریان تکفیری و سلفی باب شده است، هرگز برنمی تابید و ساحت مقدس او از این همه ظلم و تباهی و سیاهی، بری بود. امروز رسالت اخوان المسلمین و علمای جهان اسلام این است که نگذارند چهره نورانی پیامبر (ص) و سیمای درخشان اسلام با خون و تجاوز و خشونت، آلوده شود.جهان تشنه معارف اسلامی است و این تشنگی با خشونت و بی رحمی، مرتفع نمی شود، با اندیشه پاک و تفکر وحیانی و آواهای قرآنی سیراب می گردد.ما در ایران اسلامی باید چالش های فراروی دیپلماسی وحدت بین فرَق اسلامی را مورد بازبینی و بازخوانی قرار دهیم. اقتدار اسلام با وحدت و همگرایی مسلمانان در برابر کفار و مشرکین، نمود پیدا می کند. اقتدار و شوکت اسلام، رهین بازسازی تمدن اسلامی و برقراری تمدن نوین اسلامی است. بازسازی تمدن اسلامی در گرو شکل گیری امت واحده است. ما برای حرکت به این سو، نیاز به سرمایه گذاری و به ویژه تئوری پردازی داریم. امروز نگاه جهان اسلام به حوزه های علمیه ایران است. اینکه به همت مراجع عالی قدر، کنفرانس علمای بلاد اسلامی در قم، با استقبال عظیم نخبگان جهان اسلام رو به رو شد، نشانه این نگاه درست در رفع تشنگی های فکری ملت های مسلمان است. آنچه امروز ما را از مهلکه ها خارج می کند تکیه بر فرهنگ اهل بیت عصمت و طهارت (ع) و نگاه آنها به وحدت مسلمین است؛ نگاهی که در عراق امروز در دیدگاه های آیت الله العظمی سیستانی به خوبی مشاهده می شود. کافی است به مسلمانان تفهیم کنیم که اوباما و نتانیاهو، اولی الامر نیستند. تغییر از درون باید بر اساس نسخه اولی الامر مسلمین جهان باشد، نه نسخه ای که از واشنگتن، لندن و تل آویو دیکته می شود. «ان الله لا یغیر ما بقوم حتی یغیروا ما بانفسهم - در حقیقت، خداوند حال قومی را تغییر نمی دهد تا آنان حال خود را تغییر دهند.» (سوره مبارکه رعد، آیه 11) قدس:دست خالی جمهوری خواهان «دست خالی جمهوری خواهان»عنوان یادداشت روز روزنامه قدس به قلم آرش خلیل خانه است که در آن می خوانید؛خط و نشان کشیدن و رجز خوانی تعدادی از سناتورهای جمهوری خواه آمریکایی در برابر توافق هسته ای با ایران، در نگاه نخست، شرایط مبهمی را پیش روی مذاکرات و چشم انداز توافق احتمالی قرار می دهد. 47 نفر از سناتورهای جمهوری خواه آمریکایی در نامه ای سرگشاده به مقامهای ایران، هشدار دادند که هرگونه توافق هسته ای میان آمریکا و ایران تنها تا پایان دوره ریاست جمهوری باراک اوباما دوام خواهد داشت. این سناتورها، مقامهای ایران را ناآشنا به قانون اساسی آمریکا خوانده و گفته اند، هرگونه توافقی در صورت تأیید نکردن کنگره عملی نخواهد شد و تنها در کاخ سفید باقی خواهد ماند و رئیس جمهور بعدی آمریکا به راحتی می تواند با حرکت خودکار، این توافق را به طور کلی لغو کند و کنگره نیز می تواند مفاد این توافق را در زمان دلخواه تغییر دهد. این نامه لحنی تند، قاطع و تهدید آمیز دارد، اما نگاه دقیق تر به اصل این رخداد و محتوای این نامه خود پرسشهایی را مطرح می کند که به روشن شدن فضای واقعی پشت این نامه کمک می کند. اساسا اگر کنگره در اختیار جمهوری خواهان درباره نقش و تأثیر گذاری خود در توافق هسته ای با ایران مطمئن است، چرا تا این حد از وقوع آن و امضای یک توافق هسته ای جامع با ایران نگران و خشمگین است. آن گونه که سناتورهای تندرو جمهوری خواه ترسیم کرده اند، به راحتی می توانند مانع از اجرای این توافق شود. به گفته آنها، چنین توافقی باید به تصویب کنگره برسد تا قابلیت اجرا داشته باشد.علاوه بر این، آنها تأکید کرده اند که مفاد این توافق را تغییر خواهند داد. در همین بخش دو موضوع قابل توجه است. نخست آنکه یک سفسطه بزرگ در این نامه وجود دارد. سناتورهای آمریکایی توافق هسته ای را توافق میان ایران و آمریکا دانسته اند، حال آنکه اساسا توافق جامع هسته ای که از دل مذاکرات جاری به دست آید، توافقی بین ایران و گروه 1+5 به نمایندگی از شورای امنیت سازمان ملل متحد خواهد بود، نه توافقی بین ایران و آمریکا. طرفهای مذاکره با ایران پنج قدرت جهانی دارای حق وتو در شورای امنیت هستند که سناتور های آمریکایی نقش جایگاه وظرفیت آنها را نادیده گرفته و منکر شده اند. این موضوع بی تردید واکنش دیگر اعضای گروه 1+5 و کشورهای ذینفع در حصول توافق هسته ای با ایران را هم در پی خواهد داشت. علاوه بر این، مدیریت این مذاکرات را مسؤول سیاست خارجی اتحادیه اروپا برعهده دارد. پس این مذاکرات و توافق حاصل از آن از پشتوانه اجرایی محکمتری از خواست و رفتار یک دولت و کشور برخوردار است. از سوی دیگر چنین توافقی حتماً شامل راهکارهای سیاسی و حقوقی معطوف به پرونده ایران در شورای امنیت و قطعنامه های این شورا و همچنین نظام حقوقی و فنی آژانس بین المللی انرژی اتمی و شورای حکام آن خواهد بود. هر توافقی با هر مدت زمانی در وهله نخست می باید شامل برطرف شدن تحریمهای یک جانبه آمریکا و اروپا و سپس تحریمهای ناشی از قطعنامه های شورای امنیت باشد و این ساختار به راحتی نمی تواند از سوی کنگره آمریکا دگرگون شود. نباید فراموش کرد که هر توافق و معاهده ای دو یا چند طرف مختلف دارد که ذیحق هستند و نقض تعهدات یا تغییر آنها منوط به رأی و اراده یک طرف نیست. اما از سوی دیگر درباره نقش کنگره در تغییر یا تأیید توافق هسته ای با ایران و برداشتی که سناتورهای آمریکایی دارند و تطبیق آن با واقعیت میدانی یک تضاد آشکار وجود دارد. جمهوری خواهان ادعا کرده اند که توافق هسته ای بدون تأیید کنگره اجرایی نخواهد شد و در کاخ سفید خواهد ماند. در همین حال آنها طرحی را ارایه داده اند که هفته آینده قرار است در سنا به بحث گذاشته شود. این طرح دولت آمریکا را ملزم می کند تا در صورت توافق هسته ای با ایران آن را برای اعلام نظر و تصویب به کنگره ارایه کند. این طرح خود نشان می دهد که در شرایط موجود دولت آمریکا ملزم به گرفتن مصوبه کنگره نیست، ضمن اینکه اوباما هم اعلام کرده، در صورت تصویب این طرح آن را وتو خواهد کرد. تنها برگی که در اختیار جمهوری خواهان قرار دارد، تحریمهایی است که کنگره علیه ایران اعمال کرده که این مسأله همان طور که مقامها و دیپلماتهای ایرانی تصریح کرده اند، مسأله داخلی آمریکایی هاست و در صورت توافق، ساز و کار حل این مشکل را دولت آمریکا باید طراحی و اجرا کند. در چنین شرایطی انتشار این نامه را باید یک خطای ناشیانه سیاسی از سوی جمهوری خواهان دانست که برآیند تأثیرات معکوس و منفی دعوت آنها از نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای انجام شوی تبلیغاتی مضحک علیه ایران بود، با این امید که شاید این بار بتواند در طرف دیگر این معادله، یعنی تهران برای رسیدن به توافق هسته ای تردید ایجاد کند. این یک رفتار کاملاً خارج از عرف سیاسی و دیپلماتیک است که در عالم واقع و میدان عمل به نفع جمهوری اسلامی ایران تمام خواهد شد. ایجاد تردید در ضمانت اجرایی توافق هسته ای تنها موجب می شود که مذاکره کنندگان ایران با هوشیاری و دقت بیشتری ضمانتهای محکمتری را مطالبه و اخذ کنند و این مطالبه نیز اکنون کاملاً مستند شده است. از سوی دیگر اکنون جامعه جهانی دیدی روشنتر به نیات و رفتار جنگ طلبان و مخالفان حل مناقشه هسته ای با ایران دارند و در صورت شکست این مذاکرات یا نقض توافق احتمالی، نه ایران مقصر شناخته می شود و نه دیگر اجماع یا حتی همراهی با گروه های فشار در آمریکا و اسراییل وجود خواهد داشت. جمهوری خواهان با قلم خودشان مشت خودشان را گشوده اند، بی آنکه در این بازی تبلیغاتی چیزی نصیب آنها شده باشد. سیاست روز:تدبیر در بگم بگم! «تدبیر در بگم بگم!»عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز به قلم مهدی رجبی است که در آن می خوانید؛حکایت عجیبی است. برخی ها پایشان را درست جای پای قبلی ها می گذارند. تا پیش از این برای تصاحب صندلی ها و ساختمان ها رفتارهای یک بنده خدایی را مذموم می دانستند و مدام می گفتند فلانی چنان کرده و اخلاق را زیر پا گذاشته و... اما حالا کپی برابر اصل شده اند. عجیب تر آنکه گویی یادشان رفته خودشان قبل ترها چه کرده اند و منتقد چه بوده اند.
می گویند یک بنده خدایی آمده و گفته دولت فلانی «آلوده ترین دولت تاریخ بعد از انقلاب» بوده و تازه مدعی شده «حالا نوبت ماست که بگم ، بگم ها را شروع کنیم» این بنده خدا که معلوم نیست برای چه به این راحتی اتهام وارد می کند و البته دچار ذوق زدگی کاذب هم شده است، البته معذوریت هایی هم دارد. مثلا اینکه نگران این است که اگر فسادها را الان اعلام کنند، از دهان بیفتد! برخی ها نگران بیات شدن اتهامات هستند و می خواهند فعلا انبار کنند و تا به وقتش به بازار بفرستند. طرف می گوید: «سال آینده، سال مهمی خواهد بود، در اسفندماه سال آینده انتخابات خبرگان رهبری و مجلس شورای اسلامی برگزار خواهد شد بنابراین اگر آقایان بخواهند این طرف سال افشاگری کنند ممکن است مطالب کهنه شود» بله. به همین راحتی و خوشمزگی! احتمالا خروجی برخی همایش ها و نمایش های مبارزه با فساد این بوده که هرگاه فسادی رویت شد، نباید خیلی سریع اعلام شود. البته نه برای اینکه برای اثبات اتهام صبر پیشه کنیم. نه. باید بگذاریم تا از آن استفاده ابزاری کنیم و به وقتش سرِ زبان مردم بیندازیم. همین بنده خدا یک اعتراف دیگر هم دارد: «دولت می خواهد دیرتر معرفی کند تا مردم حضور ذهن داشته باشند و بدانند چه کسانی این کارها را انجام داده اند.» دست شان درد نکند با این همه دغدغه برای مردم. اسم این هم که ورود مستقیم به انتخابات نیست. شورای نگهبان هم که... آقایان واقعا خسته نباشید. این تدبیر در زمان اعلام مفاسد واقعا جای تشکر دارد. اینکه هر از گاهی یکی از پاستوری ها می آید و برای سرپوش گذاشتن بر ضعف خود و مجموعه اش قبلی ها را متهم می کند، اتفاق تازه ای نیست. اتفاقا قبلی ها هم همین کار را می کردند. اسامی مفسدان در جیبشان بود، قرار بود با آقازاده های درشت برخورد کنند، قرار بود دست مفسدان را از بیت المال کوتاه کنند، اما دست خودشان و اطرافیانشان هم مشکل پیدا کرد. این اتفاق قبلا هم افتاده است. در خارج از دولت هم بوده آن آقایانی که محض رضای خدا از آقا شهرام پول گرفتند و خوردند و هیچ کس هم پی شان را نگرفت. آقایان خیلی مواظب باشید. محمود خان هم فکرش را نمی کرد، بعدی ها بیایند و این طور سکه یک پولش کنند و در بگم بگم، گوی سبقت را از او بربایند. او فکرش را نمی کرد که معاونش این روزها روی یکی از تخت های یکی از بندهای اوین دراز بکشد و به سقف خیره شود و به کارهای کرده و نکرده اش فکر کند. حالا اگر خدای ناکرده ۲سال یا ۶ سال دیگر یکی دیگر آمد و او هم خواست رکورد بگم بگم ها را بشکند باید چه کرد؟ به قول معروف «وای اگر از پس امروز بُود فردایی» متاسفانه این روند غلط هم در دولت گذشته رخ داد و هم در دولت فعلی با همیتی کم نظیر در حال اجراست. رهبر انقلاب هم به دولت گذشته تذکر دادند و هم در دیدار تابستان گذشته خود با دولت یازدهم فرمودند: «همواره دولت ها نسبت به دوره های گذشته ی خود منتقد بوده اند که ایرادی هم ندارد، اما این انتقاد نباید حالت اغراق آمیز و تخریب پیدا کند، زیرا در روحیه ی مردم تأثیر بد می گذارد و آنان را نسبت به آینده نیز نامطمئن می کند. اگر در این اظهار نظرها بی انصافی شود، قطعاً در آینده نیز نسبت به عملکرد ما هم بی انصافی خواهد شد.» حال سوال این است آیا آنچه این روزها رخ می دهد با توصیه رهبر انقلاب هم خوانی دارد؟ آیا این رفتارها نشانی از تقوا دارد؟ آقایان مراقب تدبیرتان باشید. وطن امروز:بگو بگو! «بگو بگو!»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم محسن مؤید است که در آن می خوانید؛ اکبر ترکان، مشاور ارشد، ویژه و بلامنازع رئیس جمهور در جدیدترین اظهارات خود اعلام کرده «برخی با این پول های کثیف می خواهند در آوردگاه های سیاسی سال ۹۴ شرکت کنند و اینکه سال ۹۴ ما سکوت کنیم و چیزی نگوییم و نقاب از چهره کسی برنداریم، درست نیست». مشاور ارشد آقای روحانی در مدتی که حکم های سریالی در دولت یازدهم گرفته بارها معرکه «بگم بگم» راه انداخته اما در لابه لای این بگم بگم ها چیز به درد بخوری نمی گوید! اکبر ترکان فقط تهدید می کند و معلوم است از این بگم بگم ها قرار است چه بهره برداری سیاسی ای صورت بگیرد و مضحک خواهد بود اگر کسی فکر کند اظهارات وی در راستای تامین منافع ملی است؛ اظهارات کسی که هیچ ابایی ندارد در توهینی آشکار به نیمی از ملت بگوید آنهایی که به حسن روحانی رای ندادند بی قانون هستند. مشاور ویژه رئیس جمهور آنقدر جملات سخیف و بی ادبانه دارد که در این مقال نمی گنجد اما واقعا این اظهارات سخیف از کسی با سن ایشان موجب شرمساری است. اکبر ترکان در اظهارات اخیر خود باز هم تهمت ها و افتراهای مبهم به افراد مبهم زده و گفته: «اگ
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 27]
-
گوناگون
پربازدیدترینها