محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1844536876
-سخنرانی غرور آفرین نتانیاهو!
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح پنجشنبه سخنرانی غرور آفرین نتانیاهو! روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله «از کجا به کجا؟!»،«دادخواست معلمان»،«سخنرانی غرور آفرین نتانیاهو!»،«به نفع کاخ سفید»،«کری در عربستان»،«خاورمیانه به ایران رسید»،«منتقدان را دشمن نخوانید»،«راه اعتدال، بدون اقتدار میسر نیست»،«آن مرد برگشت؟»،«آخرین بازی تقلید در کنگره»،«حکایت یارانه ما و قانون آمریکا»و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
کیهان:از کجا به کجا؟! «از کجا به کجا؟!»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم حسین شریعتمداری است که در آن می خوانید؛
-۱ «برتولت برشت» نمایشنامه نویس و شاعر بلندآوازه آلمانی از قول بازیگر نقش اول یکی از نمایشنامه های خود می گوید: «شرم آور است!... چرا هنوز متوجه نشده ای که می توان به یک نفر برای همیشه دروغ گفت و می توان برای یک بار به همه دروغ گفت، اما هرگز نمی توان برای همیشه به همه دروغ گفت». در گرماگرم مذاکرات هسته ای ایران و ۵+۱ در ژنو و در حالی که نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی به منظور خام کردن تیم هسته ای کشورمان و آماده سازی آنان برای اعطای امتیازات بیشتر، به آمریکا رفته و قرار بود طی سخنانی در کنگره، نقش مخالف توافق پیش روی را بازی کند، آقای هاشمی رفسنجانی در اقدامی عجیب که با توجه به هوش سیاسی ایشان دور از انتظار بود، منتقدان داخلی را به باد اتهام گرفت و گفت؛ «در مهمترین پروژه دولت که تیم مذاکره کننده است و مورد حمایت مقام معظم رهبری قرار دارد، خودشان هم تکرار می کنند که با برنامه رهبری کار را پیش می برند اما این دلواپسان چه بر سرشان می آورند و با نتانیاهو همنوا شده اند. هاشمی رفسنجانی با اشاره به سفر نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی به آمریکا ادامه داد: او آنجا رفته و اوباما را تحریک می کند و اینجا هم دلواپسان می گویند که ما اسرار را می گوییم؛ نمی دانیم این چه سری است؛ آنها هم از شیطان هستند و از آن طرف دارند کار می کنند اما در حال حاضر نزدیک به نتیجه رسیده ایم. رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام افزود: زمانی که تیم مذاکره کننده باز می گردد به جای استقبال از آنها دلواپسان چیزهایی می گویند که نباید بگویند. وی با اشاره به انتقادات مجلس از تیم مذاکره کننده ادامه داد: تریبون مجلس باز است و هر چه می خواهند می گویند و برخی هم این دروغها را باور می کنند و اینها مزاحمت است»! -۲ با عرض پوزش از آقای هاشمی رفسنجانی باید گفت؛ اظهارنظر ایشان درباره موضوع یادشده به اندازه ای سخیف است که نمی توان باور کرد، این اظهارات بی پایه و عوامانه مورد قبول خود ایشان نیز باشد. یعنی آیت الله هاشمی با آن سوابق چند ده ساله و حضور در مسئولیت های بلندپایه نظام به این نتیجه رسیده اند که آمریکا اصرار دارد در توافق پیش روی به ایران امتیازات فراوانی بدهد! ولی نتانیاهو از اینکه آمریکا با ایران از در دوستی درآمده و دشمنی ها را کنار گذاشته، عصبانی و ناراحت است؟!... به یقین آقای هاشمی رفسنجانی در دورترین افق های ذهن خود نیز بر این باور نیست. پس ماجرا چیست؟! بخوانید! -۳ تأسف آور است، ولی قابل انکار نیست که آیت الله هاشمی رفسنجانی امروز با رفسنجانی دهه های اول انقلاب تفاوت فراوانی دارد. ایشان دیگر به عنوان یکی از استوانه های نظام شناخته نمی شود، بلکه جایگاه پیشین خود را - به هر علت! - از دست داده است و از سکوی بلند «شخصیت سیاست ساز و استوانه نظام» به «عضویت یک گروه سیاسی» تنزل یافته است. این «افول» البته که برای دوستداران انقلاب و نظام تأسف آور است و مشاهده ایشان در کنار پادوهای بی شخصیت سیاسی که هر روز به رنگی درمی آیند و بیشترین دشمنی ها را نسبت به وی روا داشته اند، سخت و ناگوار است ولی... اکنون باید توجه داشت که وقتی به اینگونه اظهارات آقای هاشمی از دریچه جایگاه قبلی ایشان نگاه می شود، تعجب آور به نظر می رسد و حال آن که اظهارات مورد اشاره از جایگاه بلند قبلی نیست بلکه - با عرض پوزش- اکنون دیگر اظهارات ایشان به عنوان اظهارنظر یک عضو از اعضای یک حزب سیاسی قابل ارزیابی است. ۴- آقای هاشمی رفسنجانی همسو با آقای روحانی، تمامی حیثیت سیاسی خود را به مذاکرات هسته ای و نتایج آن گره زده اند و حال آن که امروزه اگر از خسارت های فراوانی که تحمل کرده ایم، امتیازات نقدی که داده ایم و تحقیرهایی که تحویل گرفته ایم صرفنظر کنیم، تمامی شواهد موجود به وضوح حکایت از آن دارند که تنها دستاورد دور جدید مذاکرات هسته ای، اثبات غیرقابل اعتماد بودن آمریکا بوده است، یعنی دقیقا آنچه که آقایان در دولت جدید اصرار بر نفی آن داشتند. اظهارات اخیر جناب هاشمی، تلاش بی فایده ای برای تغییر صورت مسئله است. ایشان و در موارد بیشتری آقای روحانی، سعی می کنند برای ناکامی خود در مذاکرات و بر زمین ماندن وعده هایی که داده بودند، «علت» و «عواملی» بیرون از حوزه مسئولیتی خود بتراشند و در این راه تا آنجا پیش می روند که حتی منتقدان خود را با نتانیاهو، همزبان معرفی می کنند! ۵- آقای هاشمی و دوستانشان در دولت بیشتر از آن که در پی عمل به وعده های خود باشند، سخنرانی و مصاحبه و همایش به مردم تحویل داده اند و اکنون که یکسال و چند ماه از عمر دولت یازدهم می گذرد، با انبوهی از وعده های بر زمین مانده روبرو هستند، و متاسفانه به جای این که از تجربه ناکام گذشته پند بگیرند و مسیر حرکت خود را به سوی منافع ملی و رسیدگی به امور ضروری و حیاتی مردم تغییر دهند، به فرافکنی روی آورده و موانع فرضی می تراشند. ۶- و اما تهمت بزرگ همنوایی منتقدان با اسرائیل، اگرچه کودکانه و خنده دار است ولی به دلیل سوابق همسو با اقدامات وطن فروشانه و خیانت آمیز اصحاب و سران فتنه ۸۸ باید آن را در چارچوب «ترفند فرار به جلو» ارزیابی کرد. و شاید کسانی که در فتنه یاد شده، آشکارا از سوی مثلث آمریکا، اسرائیل و انگلیس به کار گرفته شده بودند، در پی تطهیر! خود برآمده باشند! آقایان فراموش نکرده اند که نتانیاهو با صراحت اعلام کرده بود «اصلاح طلبان بزرگترین سرمایه اسرائیل در ایران هستند» - که البته منظورش آن دسته از مدعیان اصلاحات بود که در فتنه حضور داشتند - و شیمون پرز، تاکید کرده بود که «جنبش سبز به نمایندگی از اسرائیل با جمهوری اسلامی ایران درگیر است»، به یقین از یاد نبرده اند که شعار «نه غزه، نه لبنان» از سایت وزارت خارجه رژیم صهیونیستی سر برآورده بود! و به یاد دارند که روز قدس به نفع اسرائیل شعار می دادند، روز ۱۳ آبان به حمایت از آمریکا شعار می دادند، روز عاشورا به ساحت امام حسین(ع) اهانت کرده بودند و شعار «انتخابات بهانه است، اصل نظام نشانه است» را هم که به خاطر دارند؟ و ... حالا باید پرسید؛ کدام اقدام اصحاب و سران و همراهان فتنه ۸۸، مستقیما و آشکارا در خدمت به اسرائیل نبوده است؟! و... خراسان:سخنرانی غرور آفرین نتانیاهو! «سخنرانی غرور آفرین نتانیاهو!»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم امیرحسین یزدان پناه است که در آن می خوانید؛سخنرانی اخیر نتانیاهو در کنگره آمریکا و قبل تر از آن در لابی آیپک را از چند بعد می توان تحلیل کرد. نخست از دید رابطه آمریکا و اسرائیل. حواشی قبل از این سخنرانی و نیز سخنان نتانیاهو و واکنش های برخی مقامات آمریکا به این سخنرانی نظیر اوباما و نانسی پلوسی، نشان دهنده اختلافی است که مدت هاست بین مقامات آن ها وجود دارد. با این حال هم سخنرانی نتانیاهو و هم گفت و گوی 2 روز پیش اوباما با رویترز، نشان داد که این اختلاف چندان مهم و راهبردی نیست. هردوی آن ها در صحبت های شان چند کلید واژه مهم داشتند: «اهداف ما یکی است؛ ارزش های مشترک داریم و به دنبال هدف واحد هستیم.» حتی نتانیاهو صریحا گفت که ما صرفا اختلاف نظر داریم؛ مثل دو خانواده اما در مقابل ایران هردو یک هدف را دنبال می کنیم. سوال این است که در شرایطی که به گفته اوباما آمریکا میلیاردها دلار برای گنبد آهنین هزینه می کند اختلاف میان اسرائیل و آمریکا چه اهمیتی دارد و اصولا چه ربطی به مادارد؟ وجه دیگر این سخنرانی، هدف گذاری نتانیاهو برای انتخابات چند روز آینده این رژیم است. جایی که به گفته تحلیلگران غربی او در مقابل حزب کارگر شرایط مناسبی ندارد و از هر چیزی برای ماندن در قدرت استفاده خواهد کرد. برای همین هم باید در آمریکا در جمع لابی صهیونیست ها و نیز در کنگره در جمع قانون گذاران آمریکایی حامی اسرائیل تندترین جملات را علیه یک دشمن شناخته شده به زبان بیاورد تا این حرف ها پای صندوق های رای به کمکش بیایند تا به جای تمرکز بر مشکلات اقتصادی که خواسته 40 درصد رای دهندگان سرزمین های اشغالی است، او با بزرگنمایی ایران، زمین بازی را عوض کند و امنیت را به جای اقتصاد اولویت دهد. هرچند پس از این 2 سخنرانی، تحلیلگران می گویند بعید است که این سخنان به پیروزی او کمک کند اما نمی شود این هدف انتخاباتی را نادیده گرفت. وجه سوم را باید در نوع رابطه آمریکایی ها با صهیونیست ها دید. برای من که ناظر این سخنرانی ها بودم، تعجب برانگیز بود که قانونگذاران آمریکایی که هرسال بخشی از بودجه این کشور را به بقای اسرائیل اختصاص می دهند و به قول اوباما، «میلیاردها دلار برای امنیت اسرائیل هزینه می کنند» چطور می شود حدود 30 بار مقابلش بایستند و برایش کف بزنند. کاری که در کنگره چند دهه قبل فقط برای وینستون چرچیل انجام شده بود. اگر آمریکایی ها از نتانیاهو بودجه می خواستند، این کف زدن ها تحلیل راحتی داشت اما ... اکنون این سوال جدی می شود که چطور می شود به چنین کنگره ای اعتماد کرد؟ وجه چهارم سخنرانی نتانیاهو اما از جنس دیگری است. اگر من را به طرفداری از نتانیاهو متهم نکنند می خواهم بگویم از جملاتی که او در کنگره و شب قبلش در لابی آیپک راجع به ایران گفته بود احساس غرور می کنم. حتی وقتی او یک نقشه بزرگ در آیپک به نمایش گذاشت و از نفوذ ایران در 5 قاره سخن گفت، یا وقتی گفت «موجودیت» اسرائیل را در خطر می بیند، این غرور بیشتر شد. کشوری که 30 و چند سال قبل در جنگ تحمیلی مجبور بود با چند واسطه و با قیمت گزاف چند متر سیم خاردار بخرد، حالا در جایگاهی از قدرت قرار گرفته که رژیمی که یکی از مجهزترین ارتش های جهان را دارد، در مقابلش منفعلانه سخن می گوید. در شرایطی که تقریبا همه رسانه های جهان تحلیل خود را به اختلافات آمریکا و اسرائیل متمرکز کرده اند، و فارغ از توهین ها و تهدیدهای چندباره نتانیاهو علیه ایران، به آن چه در کنگره و آیپک رخ داد می توان از منظری دیگر نگریست؛ نفوذ انقلاب اسلامی. این یعنی در بزنگاهی تاریخی که به گفته اندیشمندان غربی چون برژینسکی نظم جهانی در حال تحول است، یک قدرت جدید دارد به دنیا شناخته می شود. قدرتی که حتی دشمنان اصلی نیز نمی توانند به آن اقرار نکنند. درست در نقطه مقابل 36 سال قبل. درواپسین روزهای بهمن 1357 با وجود این که انقلاب اسلامی ایران به پیروزی رسیده بود، اما وابسته نظامی اسرائیل و چند تن از کارمندان نمایندگی این رژیم در ایران پیش از انقلاب، هنوز در تهران مانده بودند تا مثلا استوارنامه خود را به مقامات تازه تهران بدهند! تماس تلفنی که با آن ها برقرار شد اما واضح و شفاف بود: «تهران را ترک کنید!» 33 کارمند اسرائیلی وقتی با هواپیمای پان آمریکن به فرانکفورت و از آن جا به فلسطین اشغالی رفتند امید داشتند خیلی زود به تهران بازگردند و هرگز تصور نمی کردند ایرانی را که ترک می کنند روزی آن قدر قدرتمند ببینند که به قول نتانیاهو آن ها را نگران «موجودیت» اسرائیل کند. انقلاب اسلامی مسیر دیگری با آن چه آن ها پیش بینی می کردند را طی کرد.اسرائیل باید نگران موجودیتش باشد چرا که گفتمان استکبار ستیزی و آزادی خواهی انقلاب اسلامی امروز مشتاقان زیادی در منطقه پیدا کرده است؛ یک نشانه آن تصاویر رهبر انقلاب و امام راحل است که در عملیات آزادسازی تکریت روی خودروهای نظامی عراقی نصب شده است و این کابوسی برای تل آویو است. جمهوری اسلامی:تحلیل سیاسی هفته «تحلیل سیاسی هفته»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛ایام، در سوز شهادت ریحانه رسول خاتم حضرت فاطمه زهرا(س) می گدازد؛ همان بهشت بی نشانی که در حجره ای کوچک و در خانه ای محقر، انسانهایی را تربیت کرد که نورشان از بسط خاک تا آن سوی افلاک و از عالم ملک تا آن سوی ملکوت اعلی می درخشند و آیات قرآن در مورد او و خانواده اش نازل شده و عظمت آنان از حوزه درک و فهم عقول فراتر است. همان بانویی که جامع جمیع صفات کمال الهی بود و در عین زهد و عدم دلبستگی به دنیا، برای دفاع از حقانیت امامت، خطبه فدکیه خواند و بهترین یاور برای مولا و همسرش در طاعت پروردگار بود. همان فاطمه ای که پاره تن پیامبر اعظم(ص)، سرور همه زنان عالم، الگوی همگان و اسوه شایسته ای برای امامان معصوم بود؛ همانگونه که امام عسکری علیه السلام می فرماید: «نحن حجج الله علی خلقه و جدتنا فاطمه حجه الله علینا» ما ائمه، حجت خدا بر مردم و مادرمان فاطمه، حجت خدا بر ماست.
ایکاش جامعه ما نیز این شایستگی و لیاقت را در خود ایجاد می کرد تا بتواند قطره ای از دریای فضائل حضرت فاطمه(س) در زمینه دین داری، ولایتمداری، همسرداری، فرزندپروری، مهربانی، حیا و پاکدامنی، راستگویی و خداترسی را در خود ایجاد کند. در هفته جاری، تیم مذاکره کننده ایران و آمریکا دور تازه ای از گفتگوها را در دهکده «مونترو» در حومه شهر ژنو سوئیس با دیدار محمد جواد ظریف و جان کری وزرای خارجه دو کشور آغاز کردند که امروز با گفتگوهای ایران و 1+5 ادامه می یابد. در این دیدار همانند دور قبل مذاکرات، وزیر انرژی آمریکا و رئیس سازمان انرژی اتمی ایران نیز شرکت داشتند. در این دور از مذاکرات که خوشبینی رسانه های غربی به توافق هسته ای را علیرغم تلاش منفی نخست وزیر رژیم صهیونیستی به همراه دارد، موضوع رفع تحریم ها مورد توجه جدی قرار دارد. واقعیت اینست که غرب تاکنون بیش از هر ابزاری، از اهرم تحریم ها برای اعمال فشار علیه ایران استفاده کرده ولی تجربه نشان داده که تکیه بر این ابزار فرسوده و ناکارآمد نه تنها باعث بازدارندگی ایران نشده بلکه منجر به پیشرفت برنامه های هسته ای ایران شده است. از این رو قدرت های جهانی چاره ای جز تجدید نظر در رویکردهای پیشین خود ندارد و آنچه که اکنون غرب در مورد آن اختلاف دارد، بازه زمانی برای رفع تحریم هاست، درحالی که تیم مذاکره کننده ایرانی خواستار برداشتن همه تحریم ها به صورت همزمان است. بنابر این می توان گفت مذاکرات در مرحله حساس و پایانی قرار دارد و شانس رسیدن به توافق نهایی بسیار زیاد است، البته درصورتی که غرب، و مشخصاً آمریکائیها، بتوانند در مقابل فشاری که از سوی صهیونیست ها بر آنها وارد می شود، مقاومت کرده و قدرت تصمیم گیری مستقل داشته باشند. در روزهای واپسین هفته جاری با رای نمایندگان مجلس و پس از 13روز مذاکره در صحن علنی سرانجام لایحه بودجه 844 هزار میلیارد تومانی به تصویب رسید و بدین ترتیب پرونده بودجه سال آینده برای دومین بار در سال های اخیر و با تدبیر دولت یازدهم و هماهنگی مجلس پیش از پایان سال بسته شد. در آخرین روز رسیدگی به بودجه، نمایندگان در ادامه بررسی تبصره 21 مربوطه به قانون هدفمندی یارانه ها، دولت را موظف به قطع یارانه پردرآمدها کردند. در موضوعات خبری خارجی این هفته، سفر جنجالی نتانیاهو به آمریکا، پیروزی های ارتش عراق در تکریت و تحولات تازه در یمن را به عنوان سه رویداد مهم مورد بررسی قرار می دهیم. سفر بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی به آمریکا و سخنرانی وی در کنگره آمریکا، به دلایل متعدد، سفری خبرساز و حاشیه ساز بود که به دو مورد آن اشاره می شود. نخست اینکه، نتانیاهو به دعوت رئیس مجلس نمایندگان و بدون توافق کاخ سفید، دعوت شده بود که این در نوع خود رویدادی کم سابقه در طول تاریخ مناسبات رژیم صهیونیستی و آمریکا محسوب می شود. باراک اوباما آشکارا اعلام کرده بود از این اقدام رئیس مجلس نمایندگان ناخشنود است. در جلسه سخنرانی نتانیاهو نیز هیچیک از مقامات ارشد کاخ سفید حضور نداشتند و نزدیک به 60 نماینده دمکرات نیز در حمایت از موضع کاخ سفید، سخنرانی نتانیاهو را تحریم کرده بودند. البته با این اتفاقات، تغییری در سیاست های آمریکا در حمایت بی چون و چرا از رژیم صهیونیستی به وجود نخواهد آمد، چرا که حتی در بحبوحه این اختلاف نظرها، جان کری وزیرخارجه دولت باراک اوباما تاکید کرد آمریکا در کنار رژیم صهیونیستی قرار دارد، ولی با این حال، این واقعیت را نیز نباید نادیده گرفت که آمریکایی ها از این متحد دردسرساز و شرور به ستوه آمده اند و قلباً تمایلی ندارند آن را مورد حمایت های گسترده و بی حد و حصر قرار دهند، هر چند مجبور هستند در ظاهر طور دیگری رفتار کنند و نفرت خود را از این رژیم منفور بروز ندهند. حضور نتانیاهو در کنگره آمریکا بدون هماهنگی کاخ سفید و بی اعتنا به نظرات دولت، یک اقدام تحقیرآمیز علیه دولت آمریکا محسوب می شود و این عمل، آشکارا در درون حاکمیت آمریکا شکاف ایجاد کرده است. خشم و عصبانیت باراک اوباما از حضور این میهمان ناخوانده و منفور نیز از واکنش اوباما به اظهارات نتانیاهو کاملاً آشکار بود که گفت: «در صحبت های نتانیاهو چیز جدیدی وجود نداشت.» این هفته، عراق شاهد عملیات گسترده ارتش و نیروهای مردمی برای آزادسازی شهر تکریت بود. این عملیات که ناظران نظامی و سیاسی آنرا مهم و سرنوشت ساز خوانده اند برای بیرون راندن تروریست ها از این شهر صورت می گیرد که از تابستان گذشته این شهر را به اشغال خود در آورده اند. تکریت، زادگاه صدام حسین، دیکتاتور معدوم این کشور می باشد و از پایگاه های مهم گروه های تروریست محسوب می شود. پیروزی در عملیات تکریت تاثیر به سزایی در سرنوشت جنگ نیروهای دولتی عراق با تروریست ها خواهد داشت. گزارش های رسیده حاکی است اگرچه پیشروی کند می باشد ولی به تائید منابع عراقی و محافل مستقل خبری تا همین مرحله نیز نیروهای دولتی پیروزی های مهمی به دست آورده اند. به گفته منابع نظامی عراق، علت کندی پیشروی نظامیان آن است که تروریست ها در مناطق مسکونی پناه گرفته اند و مردم غیرنظامی را سپر خود قرار داده اند. ارتش عراق از چند روز قبل به ساکنان تکریت اعلام کرده بود که شهر را تخلیه کنند ولی گزارش های رسیده حاکی است که تروریست ها مانع خروج مردم شده اند. از این رو حیدرالعبادی نخست وزیر عراق که اداره عملیات تکریت را برعهده دارد به نیروهای عراقی دستور داده است تا از جان غیرنظامیان محافظت کنند. پیروزی در تکریت، در ادامه پیشروی های مستمر نیروهای دولتی است که از چند ماه قبل ادامه دارد و پس از آزادی «آمرلی»، آزادی تکریت، بزرگترین دستاورد علیه تروریست ها می باشد که می تواند مسیر آزادی شهر استراتژیک و مهم موصل را و شکست قطعی داعش هموار کند. این هفته، در یمن نیز شاهد تحولات مهمی بودیم. جنبش انصارالله که با حمایت مردم، صنعا، مرکز حکومت یمن را در کنترل خود دارد در اقدامی مصالحه جویانه از «منصور هادی» رئیس جمهور برکنار شده دعوت کرد تا در چارچوب شورای ریاست جمهوری همکاری و مشارکت کند. با اینحال، منصور هادی که تحت تاثیر القائات حامیان منطقه ای و خارجی خود، در عدن دست به تحرکات سیاسی زده است به جای پذیرفتن دعوت انصارالله و مشارکت در روند بازگشت ثبات و صلح به این کشور، روز سه شنبه با سفیر آمریکا ملاقات کرد تا تدارک توطئه های تازه ای دیده شود. آمریکا به همراه کشورهای شورای همکاری خلیج فارس که در توطئه برهم زدن اوضاع یمن مشارکت دارند، در اقدامی خارج از عرف سفارت خانه های خود را به عدن، محل استقرار «منصور هادی» منتقل کرده اند تا به زعم خود، جنبش انصارالله را در انزوا و فشار قرار دهند. با اینحال جنبش انصارالله با تکیه بر حمایت های گسترده مردم و احزاب سیاسی، اعلام کرده است که طرح های تازه ای برای برون رفت از وضعیت کنونی دارد و تصمیمات مهمی را برای پر کردن خلاء سیاسی گرفته است که طی روزهای آینده آنرا اعلام خواهد کرد. انصارالله به گروه هایی که در روند سیاسی کارشکنی می کنند هشدار داده است که در صورت ادامه این رفتارها، بدون حضور آن ها، شورای ریاستی کار خود را آغاز خواهد کرد. توطئه مخالفان انصارالله به شیطنت های سیاسی محدود نمانده است و این جریان ها گروه تروریستی داعش را تحریک کرده اند که با انصارالله به ستیزد که این تحرکات، تنها موجب خونریزی بیشتر و رسوایی برای توطئه گران خواهد شد ولی در اراده مردم یمن برای به ثمر رساندن انقلابشان بی تاثیر خواهد بود. رسالت:دادخواست معلمان «دادخواست معلمان»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت است که در آن می خوانید؛واقعیت آن است که از دیر زمان جامعه شریف معلمان با مشکلات معیشتی جدی مواجه هستند و اگر چه دولت های با گرایش های سیاسی متفاوت نتوانسته اند گره گشایی اساسی از مسائل آنان داشته باشند اما تحلیل عملکرد دولت ها از دو رویکرد متفاوت در برابر این مشکلات حکایت دارد که تدبر در آن چه بسا به یافتن راه حل کمک کند؛ رویکرد اول، تلاش برخی دولت ها برای کاهش مشکلات معیشتی معلم بوده که موجب شده است معلمان با سماحت خویش عذر دولتمردان را بپذیرند و چشم انتظار وعده آنان و فرصتی بنشینند که مسئولان فاصله ها را از میان بردارند و طبعا در دوران تصدی این دولت ها، از شدت مشکلات معیشتی معلمان تا حدودی کاسته شده است. اما رویکرد دوم که در پوشش حرکتی به ظاهر انقلابی جلوه گر می شود، تشنج آفرینی است یعنی چنین به نظر می رسد که آتش تهیه و زمینه ایجاد تشنج توسط همان کسانی تدارک دیده می شود که در زمینه تامین معیشت معلم، مسئولیت سنگینی بر عهده دارند ولی عمداً و آگاهانه و یا به علت ضعف مدیریت، آنقدر عرصه را بر معلمان تنگ می کنند که تعدادی از آنان ناگزیر از توسل به برخی اعتراضات می شوند. البته همچنان که اشاره شد حل مشکلات معلمان و رفع تبعیض های موجود بین دریافتی معلمان و سایر کارمندان دولت، نیازمند چاره ای اساسی است و دولت و مجلس باید برای رفع آن برنامه ریزی و اقدام کنند، اما در عین حال ابهامات و سئوالاتی نیز جامعه فرهنگیان از مسئولان مستقیم خویش دارند که تامل برانگیز است: 1- وزارت آموزش و پرورش برای حل ریشه ای مشکلات معلمان چه طرح و پیشنهادی ارائه و چه اقدامی انجام داده است؟ چگونه است که وزیر محترم بهداشت گام های اساسی در افزایش اعتبارات آن وزارتخانه برداشته است اما از وزارت آموزش و پرورش خبری در این زمینه به گوش نمی رسد؟ چرا از هدفمندسازی یارانه ها، سهمی به آموزش و پرورش پرداخت نشد؟ چرا حتی در زمان تصویب بودجه، نمایندگان مجلس بسیار بیشتر از وزارتخانه برای آموزش و پرورش تلاش می کنند؟ چندان که برخی معلمان به این باور رسیده اند که دغدغه های سیاسی و انتخاباتی، فرصتی برای بعضی مدیران آموزش و پرورش باقی نگذاشته است تا به مسائل معیشتی معلم بپردازند و حتی مسائل تعلیم و تربیت نیز تحت الشعاع رویکرد فعالیت های سیاسی حزبی قرار گرفته است. 2- آیا تا رفع تبعیض های موجود بین معلمان و سایر کارمندان دولت، لااقل این امکان وجود ندارد که با تلاش و تدبیر و استفاده بهینه از اعتبارات و سرمایه های موجود وزارت آموزش و پرورش و فرهنگیان، فشار اقتصادی بر معلمان کاهش یابد؟ به عنوان مثال: * صندوق ذخیره فرهنگیان با سرمایه حداقل شش هزار میلیارد تومان چه باری از دوش معلمان برداشته و چرا زمام مدیریت آن به کسانی سپرده شده است که مورد اعتماد فرهنگیان نیستند؟ * تاسیس دفاتر صندوق ذخیره در استان های کشور و هزینه های مترتب بر آن، توجیه اقتصادی دارد یا اقدامی بر اساس ضرورت یارگیری و به کارگیری دوستان است؟ * چرا مدیریت شرکت های تابعه صندوق در دست افرادی است که نگاهشان واگذاری تسهیلات با کارمزد کم برای تور آنتالیا و تایلند و یا برای خرید اتومبیل سانتافه و اسپورتیج است؟ * در شرایطی که برخی معلمان به وام بسیار اندک نیازمند هستند و در صورت یافتن منبعی برای دریافت وام باید وثیقه های مطمئن ارائه نمایند، پرداخت بیش از دویست میلیارد تومان از سرمایه معلمان به متهم نفتی (ب ـ ز) آن هم بدون وثیقه بانکی و صرفا در قبال چک شخصی، چگونه قابل توجیه است و آیا مسئولان بانک توان مالی جبران ضرر و زیان وارده را دارند یا باید مانند بعضی موارد گذشته صندوق، معلم تاوان آن را بپردازد؟ * پشت پرده اعطای تسهیلات میلیاردی به برخی شرکت های بدهکار عمده بانکی، نظیر شرکت (س ـ م) یا (ر ـ گ) آن هم بدون پشتوانه مالی و صرفا در قبال دریافت سفته کیست؟ چرا بر عدم وصول مطالبات در زمان مقرر نظارتی نشده است؟ * در شرایطی که اضافه کار، حق التدریس، پاداش پایان خدمت و دیگر مطالبات معلمان پرداخت نشده است، به کارگیری عده زیادی از بازنشستگان هم حزبی در وزارتخانه، ادارات کل و صندوق ذخیره فرهنگیان و پرداخت حقوق های کلان به آنان چه ضرورتی دارد؟ * همچنان که نمایندگان مجلس تاکنون نتوانسته اند پاسخی برای این سئوال بیابند که چرا هر چه مجلس اعتبار وزارت آموزش و پرورش را افزایش می دهد، تاثیر معناداری بر وضعیت معیشتی معلمان نمی گذارد، برای معلمان نیز این سئوال به طور جدی مطرح است. افزایش بودجه وزارت آموزش و پرورش از شانزده هزار میلیارد تومان در سال 1392 به 22 هزار میلیارد تومان در سال 1393، اگر به طور صحیح مدیریت می شد و تمامی آن تخصیص می یافت آیا آثار محسوس تری بر زندگی فرهنگیان بر جای نمی گذاشت؟ و آیا با توجه به اینکه با تلاش نمایندگان، امید می رود بودجه سال 1394 وزارتخانه به قریب 30 هزار میلیارد تومان افزایش یابد، مسئولان وزارت آموزش و پرورش توان مدیریت این اعتبارات و جذب و هدایت آن در جهت بهبود معیشت معلمان را دارند؟ آنچه مسلم است امروز آموزش و پرورش بیش از هر زمان دیگر به تهیه طرح های کارشناسی شده برای افزایش منابع مالی خویش و نیز تدوین طرح هایی در زمینه افزایش رفاه معلمان از جمله در زمینه مسکن، پزشکی، تحصیل فرزندان و... نیاز دارد و تجربه های متعدد سال های پس از انقلاب ثابت کرده است که معلمان، صمیمی ترین یاران نظام اسلامی هستند و علی رغم تمامی مشکلات، فریب دست های پشت پرده ای را نخواهند خورد که با شکستن حرمت و دستاویز قرار دادن آنان، اهداف شوم خود را دنبال می کنند. قدس:به نفع کاخ سفید «به نفع کاخ سفید»عنوان یادداشت روز روزنامه قدس به قلم محمد اسماعیل کوثری است که در آن می خوانید؛بدون تردید باید «بنیامین نتانیاهو» را یکی از مضحک ترین نخست وزیران تاریخ رژیم صهیونیستی بدانیم. او عادت کرده است با اظهارات خنده دار یا نشان دادن نقاشی، خود را ملعبه رسانه ها و افکار عمومی کند و جالب آنکه حاضر نیست از این رفتار دست بردارد و می اندیشد که با این رفتار می تواند حیات رژیم اشغالگر قدس را طولانی کند، در حالی که فقط میخهای تابوت آن را بیشتر و محکم تر می کند. او اخیراً هم با اظهارات خود یک بار دیگر سبب جلب توجه رسانه ها به خود شد و نشان داد، اسراییل در شرایط وخیمی قرار دارد که نخست وزیر آن ناچار است با ادبیات خنده دار با مردم صحبت کند. نتانیاهو در سخنرانی اخیر خود در کنگره آمریکا - که البته با خروج عده ای از نمایندگان هم همراه بود- گفته است، حاضر است به ایران حمله کند. او که این روزها در برابر حملات نظامی حزب ا... ناتوان است و با وجود محاصره مطلق غزه نتوانست به اهداف خود برسد، ادعا می کند که می تواند به ایران حمله کند. مسلم است که این اظهارات خنده شنوندگان را در پی داشته باشد. آنها از خود می پرسند نتانیاهو با کدام پشتوانه نظامی و مردمی می خواهد به ایران حمله کند؟ واقعیت آن است که کارشناسان، این اظهارات را دست و پا زدنی بی ثمر ارزیابی می کنند که روز به روز شرایط را برای رژیم صهیونیستی سخت تر خواهد کرد. مردم دنیا امروز از خود می پرسند، چرا باید هزینه نگه داشت اسراییل را بپردازند، در حالی که مسؤولان آن، از اداره خود نیز بر نمی آیند و عملاً یک تهدید جدی برای دنیا محسوب می شوند. تهدیدی که سبب تولد و تقویت داعش در جهان شد وامروز بسیاری از مردم باید جور تربیت تروریستهایی را بکشند که ساخته پرداخت مالیات خود آنهاست که در اسراییل هزینه می شود. نکته دیگری که در سخنان نتانیاهو باید مورد توجه قرار گیرد این است که به هیچ وجه نباید فریب جنگ زرگری او و اوباما را بخوریم. در حقیقت این یک واقعیت است که آمریکا و اسراییل یک تفکر را دنبال می کنند و می خواهند با بازی رسانه ای و شوی سیاسی به سیاستمداران ما نشانی غلط بدهند. بازی واشنگتن و تل آویو یک موضوع طراحی شده است و در پس آن هیچ اختلافی وجود ندارد. آنها در واقع می کوشند، نقش پلیس خوب و پلیس بد را بازی کنند تا ما با فریب شرایط در مسیری حرکت کنیم که آنها طراحی کرده اند. سران کاخ سفید باید بدانند که حمایتهای بی دریغ آنها از اسراییل هرگز از نظر افکار عمومی جهان پاک نخواهد شد و مردم آمریکا نیز از خود می پرسند چرا باید با مالیات ما اسراییل ادامه حیات بدهد و چرا کنگره آمریکا در دست لابی صهیونیست اسیر است و نمی تواند مستقل عمل کند؟ این مباحث به زودی به یک چالش بزرگ برای آمریکایی ها بدل خواهد شد، ولی مقامهای وابسته کاخ سفید و صهیونیستهای کنترل کننده آنها، سر خود را زیر برف کرده اند و گمان می کنند تا ابد می توانند به این بازی مضحک ادامه دهند. امروز دنیا تغییر کرده و ایران هم شرایط استواری دارد که کسی نمی تواند آن را نادیده بگیرد. بنابراین بهتر است از این بازی دست برداشته و نگاه منطقی به موضوع ایران داشته باشند. این به نفع کاخ سفید است و نفعی که متأسفانه آنها تا کنون متوجه آن نشده اند. سیاست روز:کری در عربستان «کری در عربستان»عنوان یادداشت روز روزنامه سیاست روز به قلم قاسم غفوری است که در آن می خوانید؛جان کری وزیر امور خارجه آمریکا به عربستان سفر خواهد کرد. این سفر در حالی صورت می گیرد که گمانه زنی های متعددی در باب اهداف و دلایل آن مطرح می گردد. برخی محافل رسانه ای غربی ادعا کرده اند که سفر کری برای اعلام گزارش روند مذاکرات هسته ای ۱+۵ و ایران به ریاض می باشد. این ادعا در حالی مطرح می شود که سفر کری برای اعلام گزارش روند مذاکرات هسته ای صورت نگرفته و به گفته طرفین راه طولانی تا توافق باقی مانده است. با این شرایط می توان گفت که ادعای گزارش دادن کری از مذاکرات به عربستان بیشتر یک فضای رسانه ای است که برای برجسته سازی نام عربستان در مسائل منطقه صورت می گیرد که هدف نهایی آن القای هراس منطقه از توان هسته ای ایران می باشد؛ تا توجیه کننده فشارهای غرب بر ایران باشد. با این اوصاف می توان گفت که دلیل سفر کری به عربستان برگرفته از اهداف و دلایل دیگری می باشد. بخشی از این سفر معطوف به بحران های داخلی عربستان و جنگ قدرت میان شاهزادگان است. هر چند سلمان پادشاه جدید عربستان تغییرات گسترده ای اعمال کرده اما روند تحولات از استمرار بحران در خاندان آل سعود و چالش سلمان که شرایط جسمی مناسبی ندارد حکایت دارد در کنار مسائل داخلی عربستان، چالش های منطقه ای آمریکا و عربستان از محورهای مذاکرات است. بخشی از این مسئله مربوط به رفتاری طرفین در قبال سوریه و عراق می باشد. درحالی که آنها نتوانسته اند از تروریست ها برای سلطه بر عراق و سوریه بهره گیرند، برآنند تا تدابیر جدیدی برای استمرار بحران در این کشورها و مقابله با فروپاشی کامل رویاهای خود اتخاذ نمایند. نکته بسیار مهم دیگر در سفر کری، تحولات یمن و چالش های دو کشور در قبال آن است. قیام مردم یمن و رویکرد مردم به انصار الله و فرار منصور هادی رئیس جمهور مستعفی به عدن تمام طرح های آنها را در یمن به چالش کشیده است. شرایط آمریکا و عربستان چنان بحرانی شده که منابع خبری از گرایش آنان به اخوان المسلمین سخن گفته اند چنانکه از یک سو، سران سعودی از به کار بردن واژه تروریسم برای اخوان خودداری می کنند و از سوی دیگر منابع خبری از دیدار آمریکایی ها با هیئتی از اخوان خبر داده اند. شرایط آمریکا و عربستان در یمن چنان وخیم گردیده که بسیاری سفر اردوغان رئیس جمهور ترکیه به عربستان را نوعی دلجویی ریاض از آنکارا و چراغ سبز برای احیای اخوان دانسته اند. این معادلات چنان گردیده که حتی عربستان خواستار رویکرد مصر به اخوان و کاهش فشارهای السیسی رئیس جمهور مصر به اخوان شده است. در همین حال هفته اخیر ریاض کانون رایزنی های گسترده بوده است. از ملک عبد الله دوم پادشاه اردن گرفته تا السیسی و امیر قطر، امارات، کویت و اردوغان و ... با توجه به این مولفه ها می توان گفت که سفر کری به عربستان پیش از هر چیز برای تحولات یمن، چگونگی تعامل با اخوان المسلمین، مسئله سوریه، و بررسی طرح ادعایی تشکیل ارتش واحد عربی می باشد که این روزها به کرات مطرح گردیده است. سفر کری نه از روی قدرت آمریکا و عربستان بلکه برگرفته از چالش های آنها در منطقه است که زمینه ساز سفر اجباری کری به عربستان گردیده هر چند که برای پنهان سازی این بحران ها ادعای سفر کری برای گزارش هسته ای دادن را مطرح می سازند. وطن امروز:خاورمیانه به ایران رسید «خاورمیانه به ایران رسید»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم مجتبی اصغری است که در آن می خوانید؛ بازی بدون توپ نتانیاهو در کنگره آمریکا و اجلاس سالانه آیپک با تبلیغات بسیار قرار بود به گلزنی دوست و همپیمان قدیمی اش در میز مذاکرات ژنو منجر شود و از اوبامای گرفتار در تغییرات هولناک خاورمیانه، «لوک خوش شانس»بسازد. خبرنگاران یهودی بی بی سی فارسی در راستای اجرای همین سیاست، پس از نطق «خاضعانه و اندکی مزورانه» نتانیاهو در اجلاس آیپک نیز وی را موجودی غیرقابل کنترل و غیرمنطقی خطاب کردند که اوباما را تهدید به نافرمانی و جنگ افروزی کرده است! حتی روز گذشته خبرنگاران رسانه مذکور کوشیدند با مرور توئیت ها و پیام های فیسبوکی ایرانیان در شبکه های مجازی عملا چنین به مخاطب القا کنند که ایرانی ها «پیام نتانیاهوی بی منطق و خارج از کنترل» را دریافت کرده و به مشکلات اوبامای دوست داشتنی پی برده اند! در همین حال، مجموعه امنیتی کنگره ـ نایاک ـ که تحت الحمایه گروه قابل توجهی از نمایندگان دموکرات و جمهوریخواه مجلسین آمریکا قرار دارد با هزینه کرد 200 هزار دلاری از جانب به اصطلاح ایرانیان مقیم آمریکا در روزنامه مطرح نیویورک تایمز آگهی یک صفحه ای در مذمت سخنرانی نتانیاهو در کنگره منتشر کرد که مورد اعتراض بسیاری واقع شد، چرا که «شور شدن آش» نایاکی ها که از هول حلیم بازی مشترک کنگره و اوباما و اسرائیل در دیگ افتاده بودند، به مذاق هیچ کس خوش نیامد. هدف اصلی از نمایش نه چندان بزرگ «دوگانه سازی قدرت» این بود که نخست وزیر رژیم در محاصره اسرائیل، با حمایت تمام عیار رسانه هایی همچون بی بی سی فارسی و سی ان ان «مرد جنگ های آینده خاورمیانه» معرفی شود که حتی بدون جلب نظر آمریکا نیز قادر به آغاز آتش بازی بزرگ با انگیزه نجات «دنیای صهیون» است! اما با کدام عِده و عُده؟! اسرائیل با ارتش ترسویی که به بهترین سلاح های پیشرفته جهانی مجهز است حتی از پس مردم بی دفاع و سال ها محاصره شده غزه برنیامد! حتی تصور جنگ رژیم درهم شکسته صهیونیست ها با لشکر داعش کش سردار قاسم سلیمانی نیز خنده دار است! اما چرا چنین تئاتر فاش و مضحکی در آمریکا روی پرده رفت؟ مشکل کجاست که آمریکا و اسرائیل اینطور برای مهار برنامه هسته ای ایران از آبرو مایه می گذارند؟ آیا بحث اصلی همان طور که نتانیاهو می گوید بر سر مخاطرات بمب هسته ای ایران است؟ 1- قریب به 2 سال پیش از این «وطن امروز» اولین رسانه ای بود که پرده از طرح «دوقطبی سازی قدرت» میان آمریکا و اسرائیل با هدف شکست ایران در «فتح خاورمیانه» برداشت. آن زمان نوشتیم: «دستگاه سیاست خارجی آمریکا با تغییر ژست از «کابوی خشمگین بی مغز» در دوره بوش به ورژن جهان فریب کلانتر عاقل جهانی یا «لوک خوش شانس» روی آورده است. کابویی که از ایجاد درگیری ساختگی با سایه خود - اسرائیل- در منطقه خاورمیانه سود برده و ماهی های چند تنی مانند «صلح جهانی»، «اتحاد فرامذهبی» و «نظم جدید جهانی» را به عنوان مقدمه تشکیل حکومت جهانی صید می کند!» بنا بود ترس از داعش به ایجاد اتحادی فرامنطقه ای و ضد اسلام سیاسی منجر شود و نقشه پذیرش اسرائیل در کشورهای اسلامی از ترس توفق داعش بر منطقه با نام «صلح خاورمیانه» اجرایی شود اما ماجرا طور دیگری رقم خورد! اصل ماجرا همان است که نتانیاهو در آیپک با بدزبانی به آن اعتراف کرد: «ایران همچون عنکبوتی بزرگ یک به یک کشورهای خاورمیانه را می بلعد و بقای اسرائیل را در خطر قرار داده است». 2- خاورمیانه از دوره جنگ های صلیبی تاکنون به لنگرگاه امنیت جهانی تبدیل شده است. اهمیت استراتژیک این منطقه بسیار فراتر از «قدرت نفت» است، چرا که دست کم در حال حاضر شاهد قربانی شدن نفت برای تضعیف قدرت «ناظم جدید منطقه» هستیم. صهیونیسم همان طور که نتانیاهو گفت «ناظم دموکراسی ظالمانه غرب» در منطقه ما بود که اکنون به واسطه قدرت گرفتن بیش از اندازه ایران در محاصره ای بدپایان و خوارکننده دست و پا می زند. دشمن خارجی منطقه اسرائیل است و حامی داخلی وی در جامعه اعراب، آل سعود. اکنون موجودیت هر دو شکل خارجی و داخلی حامی نظم جهانی در خاورمیانه با مخاطرات جدی روبه رو است و زوری برای آزمودن در تقابل با ایران قدرقدرت برای شان باقی نمانده است. از طرفی حامی بزرگ آنها آمریکا به عنوان ابرقدرتی مطلق در موقعیت افول قرار گرفته و حتی در بلوک همپیمانان اروپایی خود نیز بشدت تضعیف شده است. آمریکا نه به اندازه ای قدرت دارد که اتحادیه اروپایی را از فروپاشی ناشی از بحران های اقتصادی بی پایان نظام سرمایه داری نجات دهد و نه از توان جمع کردن یک لشکر جهانی برای جنگ با ایران برخوردار است. شاید اگر آمریکا در جنگ با فرزندان خودساخته اش در عراق و سوریه جدی بود و رأی به نابودی داعش به دست خود می داد، اندکی سرعت افولش کاهش می یافت! اما در آن صورت ناچار به قربانی کردن اسرائیل و ایده جهانی صهیونیسم می شد. پس دستگاه سیاست خارجی آمریکا در تصمیمی غلط رأی به «حفظ اسرائیل» در برابر خطر افزایش نفوذ و برتری ژئوپلیتیک ایران به واسطه «جنگ با داعش» در کل منطقه خاورمیانه داد. 3- می توان اینطور گفت که غربی ها داعش را به وجود آوردند تا قدرت همه کشورهای منطقه خاورمیانه را توامان تضعیف کند و تنها اسرائیل و سعودی را به عنوان حامیان مالی و فکری خود در امان گذارد. پس تبلیغات پیرامون شدت خطرناکی این وحشیان آخرالزمانی خونخوار را حداکثری کردند. غافل از اینکه پس از قدرتنمایی حداکثری غرب درباره توانایی های داعش، لشکری متحد از مسلمانان شیعه و سنی و کرد در «اتحادی فرامنطقه ای» به جنگ با آنها پرداخته و اتفاقا تا اینجای کار موفق نیز بوده اند. به این ترتیب همه پایه های نظم جهانی سابق یکجا به لرزه درآمد! چرا که ناجی امنیت و آرامش مردم خاورمیانه، از قدرت ایجاد نظمی نوین برخوردار است. اکنون آمریکا و اسرائیل در حال تلاش جدی و نافرجام برای متوقف کردن ایران در خاورمیانه و جلوگیری از فراگیری نظم جدید جهانی هستند که ناظم آن کسی است که از پس شکست جدی ترین تهدید فرامنطقه ای مردم غرب و جنوب غرب آسیا و حتی شمال آفریقا برآید. همزمانی عملیات آزادسازی تکریت و پیروزی انصارالله در یمن و هراس سعودی ها از شیفت داعشی ها پس از فرار از منطقه به سمت مرزهای آنها نشان از آن دارد که موقعیت اسرائیل و حامیان منطقه ای آمریکا بسیار بحرانی است. آمریکا هر چند مذاکره کنندگان ایرانی را تهدید به ترک توافق می کند اما حقیقت این است که حاضر به از دست دادن آخرین موقعیت برای جلب نظر ایران در جبهه سرمایه داری با وعده های سرخرمن اقتصادی نیست. علت اصلی بازی مشترک اوباما- نتانیاهو نیز جلب نظر ایران برای توافق با کمترین هزینه است. اما حقیقت این است که آمریکایی ها اگر عاقل بودند بسیار پیش از پیروزی های اخیر هم پیمانان ایران در عراق و سوریه و یمن باید امتیازدهی به دولت دکتر روحانی را بی چون و چرا آغاز می کردند و به ابرقدرت نوظهور فرامنطقه ای پیام «تبریک و پذیرش» در باشگاه قدرت های جهانی می فرستادند. چنین نکردند و اکنون ناچارند نابودی یک به یک متحدان منطقه ای شان از اسرائیل تا عربستان را به واسطه سیاست گذاری های غلط به تماشا بنشینند و دوره افول را با تلخ کامی به پایان برسانند. به این ترتیب مورخان خواهند نوشت «زیاده طلبی» و تاکید بر سیاست ورزی غلط داعشی- صهیونیستی- سعودی، عملا موجب شد خاورمیانه به عنوان غنیمت جنگ با داعش به ایران تقدیم شود. این سیاست بازی غلط اوباما- نتانیاهو به سبب کمک رسانی به پذیرش و تثبیت هر چه سریع تر قدرت فرامنطقه ای ایران در هر حال شایسته تقدیر است! حمایت:تقسیم کار ناشیانه! «تقسیم کار ناشیانه!»عنوان یادداشت روز روزنامه حمایت به قلم حسن هانی زاده است که در آن می خوانید؛
سخنرانی اخیر بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم صهیونیستی در کنگره آمریکا و واکنش باراک اوباما نسبت به این سخنرانی نشان می دهد که آمریکا و اسرائیل نوعی جنگ زرگری را علیه فعالیت هسته ای ایران آغاز کرده اند.رژیم صهیونیستی در حال حاضر حدود 300 کلاهک هسته ای در اختیار دارد، لذا رهبران این رژیم نمی تواند در باره فعالیت هسته ای صلح آمیز ایران اظهارنظر کنند. ورود رژیم صهیونیستی به روند مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 و نیز جریان سازی های لابی صهیونیستی علیه جمهوری اسلامی در چارچوب هماهنگی های موجود میان تل آویو و واشنگتن قابل تجزیه وتحلیل است. اگرچه حضور نخست وزیر رژیم صهیونیستی در کنگره آمریکا جنبه مصرف داخلی و تبلیغات انتخاباتی دارد اما قطعاً نتانیاهو بدون هماهنگی با کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا امکان حضور در کنگره را نداشت.نتانیاهو در آستانه بر گزاری انتخابات کنست "پارلمان" اسرائیل که در 27 اسفند ماه جاری در اراضی اشغالی بر گزار خواهد شد، نیازمند یک پروسه تبلیغاتی است.گفته می شود آمریکا تلاش می کند تا از پیروزی مجدد چهره های افراطی مانند بنیامین نتانیاهو نخست وزیر و اویگدر لیبرمن وزیر خارجه در انتخابات آینده کنست اسرائیل جلو گیری کند. این امر به ظاهر نوعی تقابل سیاسی شخصی میان نتانیاهو و باراک اوباما بوجود آورد، اما عملکرد رئیس جمهوری آمریکا نشان داد که وی همچنان تابع اراده لابی صهیونیستی است. با این حال به نظر می رسد نوعی هماهنگی آشکار و پنهان در سیاست های آمریکا و رژیم اسرائیل برای تاثیر گذاری بر روند مذاکرات هسته ای ایران و 1+5 وجود دارد.سخنرانی نتانیاهو در کنگره آمریکا با واکنش های متفاوتی از سوی اعضاء کنگره آمریکا بویژه دموکراتها مواجه شد و بیش از 50 تن از نمانیدگان کنگره سخنرانی نخست وزیر رژیم صهیونیستی را تحریم کردند.اوباما نیز بلافاصله اعلام کرد که سخنرانی نتانیاهو مطلب مهمی به همراه نداشت اما برخی تحلیلگران اعتقاد دارند که آمریکا در رابطه با موضوع هسته ای ایران سیاست چماق وهویج را دنبال می کند.از مدتها پیش که روند مذاکرات هسته ای ایران وکشورهای 1+5 مسیر مناسبی را طی کرد، لابی صهیونیستی وارد فاز گفتگوها شد و تلاش کرد تا فشارهای خود را بر کاخ سفید ووزارت خارجه آمریکا تشدید کند. جریان سازی های رسانه های وابسته به لابی صهیونیستی و نیز کشورهای عرب منطقه علیه مذاکرات هسته ای نشان می دهد که یک مثلث تخریبی با شرکت اسرائیل، عربستان و لابی صهیونیستی برای فضا سازی علیه مذاکرات هسته ای تشکیل شده است. آمریکا نیز با هدف استفاده از سیاست "چکش و سندان" علیه ایران از وجود این مثلث تخریبی برای فشار بر تیم مذاکره کننده ایرانی استفاده کرد.با این حال تیم مذاکره کننده ایرانی که به خوبی از تحرکات دو گانه و جنگ زرگری میان باراک اوباما و بنیامین نتانیاهوآگاهی دارد تلاش کرد تا روند مذاکرات را بر اساس الگوهای جمهوری اسلامی به پیش ببرد.اما سوالی که اکنون مطرح می شود این است که آیا آمریکا حقیقتا مایل به دست یابی به یک توافق هسته ای جامع با ایران هست یا هدف این کشور توقف فعالیت هسته ای صلح آمیز ایران است؟قطعا اگر آمریکا و ر�
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 76]
-
گوناگون
پربازدیدترینها