محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842098246
تاثیرات ورزش در ارتفاعات بر بدن ورزشکاران
واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: سه‌شنبه ۱۲ اسفند ۱۳۹۳ - ۱۱:۴۵
بدن افراد مختلف به صورت متفاوتی به کاهش فشار هوا بر اثر بالا رفتن از کوه واکنش نشان می‌دهد. با این حال ورزشکاران می‌توانند با رعایت اصول، از این مسئله استفاده کنند. به گزارش ایسنا، در چین باستان مردم متوجه شده بودند که به هنگام بالا رفتن از کوه دچار بیماری عجیب و غریبی می‌شوند. بعدها آن‌ها نامهای این بیماری را سردرد کوچک و سردرد بزرگ گذاشتند. بعدها محققان تاثیرات رفتن به ارتفاعات را بررسی کردند و نام این بیماری را کوه‌زدگی حاد (AMS) گذاشتند. نشانه‌های این بیماری سردرد، حالت تهوع، تنگی نفس و بی‌خوابی است. افرادی که به ارتفاعات بالا می‌روند ممکن است با کم شدن کارایی شناختی و تعادل نیز روبه‌رو شوند. نشانه‌های این بیماری معمولا بعد از چند ساعت تا 3 روز رسیدن به ارتفاع ایجاد می‌شود. این مشکلات ممکن است بعد از چند روز برطرف شود اما احتمال دارد تا 2 هفته نیز ادامه داشته باشد. ممکن است بر اثر کوه‌زدگی ورم مغزی یا ریوی ایجاد شود. در ارتفاع 1500 تا 3000 متر حدود 25 درصد افرادی که به آن شرایط عادت ندارند دچار AMS می‌شوند. افرادی که مشکلات قلبی، خونی و ریوی دارند نیز استعداد بیشتری برای ابتلا به AMS دارند. افرادی که فعالیت سنگین انجام می‌دهند نیز در معرض AMS قرار دارند. افرادی که سابقه AMS داشته‌اند و اکثر اوقات در ارتفاع پایین زندگی می‌کنند نیز در معرض خطر ابتلای دوباره قرار دارند. افرادی که با سرعت بیشتری به ارتفاعات سفر می‌کنند نیز بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند. رفتن به ارتفاعات تاثیرات فیزیولوژیک بر بدن دارد. مطالعات مختلف هر کدام، تاثیر رفتن به ارتفاعات بر کارایی قلبی را به صورت متفاوتی نشان می‌دهند. یکی از تحقیقات در این زمینه نشان داده است که در ارتفاع 4 هزار تا 8 هزار متری کارایی قلبی کاهش می‌یابد اما مطالعات دیگری نشان داده است که قرار گرفتن در این ارتفاع تاثیر منفی بر کارایی قلبی ندارد. در این مطالعات مشخص شد که با وجود کاهش حجم خون و کاهش فشار در این ارتفاع، کارایی قلبی ثابت باقی می‌ماند. ضمنا در این مطالعات مشخص شد که نسبت به سطح دریا، در این سطح به هنگام استراحت و ورزش کارایی قلبی افزایش می‌یابد. این افزایش کارایی به دلیل افزایش فعالیت دستگاه عصبی و افزایش "نورپین فرین" در خون است. در ارتفاع بالا در ابتدا، ضربان قلب به هنگام ورزش افزایش می‌یابد اما کم کم ماکزیمم ضربان قلب کاهش می‌یابد. کاهش ماکزیمم ضربان قلب می‌تواند برای سازگاری با محیط مفید باشد. ورزش کردن در ارتفاع به کارایی شش‌ها نیز تاثیرگذار است. هنگامی که میزان اکسیژن در هوا کاهش می‌یابد میزان تنفس و ضربان قلب افزایش می‌یابد. همچنین واکنش به کاهش فشار هوا در افراد مختلف متفاوت است. بررسی‌ها نشان داده است افرادی که سابقه AMS دارند کمتر به کاهش فشار واکنش نشان می‌دهند. بدین شکل میزان دی‌اکسید کربن در خون افزایش می‌یابد. افرادی که سازگاری بهتری دارند، واکنش تنفسی مناسب‌تری به کاهش فشار هوا نشان می‌دهند. یک ریه نرمال باید در ارتفاع بالا اکسیژن رسانی بیشتری انجام دهد. ورزش در ارتفاع می‌تواند میزان سازگاری ریه را فزایش دهد. بدین شکل حدود 20 درصد از ماکزیمم اکسیژن مورد نیاز بدن کاسته می‌شود و هموگلوبین در خون تنظیم می‌شود. بدین شکل در خون تعداد گلبول‌های قرمز افزایش می‌یابد. ورزش در ارتفاع توانایی عضلات را نیز افزایش می‌دهد و توانایی هوازی در ارتفاع بالا افزایش می‌یابد. با این حال در ارتفاع بالاتر از 5 هزار متر اندازه فیبرهای عضلاتی به صورت تدریجی کاهش می‌یابد. توانایی غیر هوازی بدن تا ارتفاع 5 هزار و 500 متر همچنان ثابت باقی می‌ماند. ورزشکارانی که به تدریج به ارتفاعات بالاتر می‌روند و ورزش می‌کنند می‌توانند سازگاری اعضای بدن را افزایش دهند و کارایی بهتری پیدا کنند. انتهای پیام
کد خبرنگار:
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[مشاهده در: www.isna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 51]
-
ورزش
پربازدیدترینها