واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: یکشنبه ۱۰ اسفند ۱۳۹۳ - ۱۳:۴۹
یک متخصص تاکسیدرمی با تأکید بر اینکه حفظ حیاتوحش فقط وظیفه محیط زیست نیست، افزود: حفظ حیاتوحش، آموزش از دوران کودکی را میطلبد. سید نادر صادقیراد در گفتوگو با خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، منطقه مرکزی، با تأکید بر اینکه افزایش جمعیت بشر و نداشتن اطلاعات لازم در خصوص زندگی جانوارن مهمترین عواملی است که حیاتوحش را در معرض خطر قرار داده است، گفت: امروز تنها چیزی که میتواند آینده حیاتوحش را نجات دهد، آموزش از دوران کودکی است. وی با اشاره به اینکه آموزش در دوران کودکی مانند نقشی است که بر سنگ کنده میشود، اظهار کرد: به محض اینکه صحبتی از حیاتوحش میشود، ذهن همه افراد به بحث شکارچی و شکار غیرمجاز میرود، در صورتی که امروز شکار تنها عامل برهمزننده آرامش و تهدیدکنندهی حیات حیوانات نیست. این رفتارشناس حیوانات تصریح کرد: تنها گونههایی مانند کل و بز و قوچ و میش که برای شکار در دسترس انسان هستند، در خطر قرار ندارند، بلکه شاهد نابودی انواع خزندگان نیز هستیم و این نشان از وجود عوامل مهم دیگر در به خطر افتادن حیاتوحش است. وی با تأکید بر اینکه حفظ حیاتوحش صرفاً وظیفه سازمان محیط زیست نیست و نیازمند حضور و همکاری دستگاهها و ارگانهای مرتبط است، افزود: تنها با ممنوعیت شکار نمیتوان حیاتوحش و محیط زیست را حفظ کرد، چراکه این ممنوعیت صرفاً تعقیب و گریز را بین شکارچیان غیرمجاز و سازمان ایجاد کرده است، در صورتی که باید این روند را واکاوی کنیم. صادقیراد با اشاره به روشهایی که در افریقا برای حفظ حیاتوحش اتخاذ کردهاند، گفت: در آفریقا سرمایهداران اروپایی بر سر شکار در منطقه با مذاکره و بررسی جوانب مختلف به توافق رسیدهاند، به نحوی که اجازه شکار برخی گونهها با در نظر گرفتن مسائل مختلف و به منظور کنترل جمعیت برخی گونهها داده شده است. در ایران نیز میتوان با مذاکره با شکارچیان و بررسی اهداف آنها شرایط را تحت کنترل درآورد. وی راهکار دیگر حفاظت از حیاتوحش را افزایش اطلاعات و بار علمی کارشناسان امر عنوان کرد و با تأکید بر اینکه حفظ حیاتوحش مستلزم حضور در منطقه و افزایش شناخت نسبت به حیوانات است، اظهار کرد: اینکه دورههای کوتاهمدت یکی دوماهه برای کارشناسان محیط زیست برگزار کنیم، قطعا موثر نخواهد بود. کارشناسان باید در طبیعت حاضر باشند، دورههای بلندمدت ببینند و شرایط را درک کنند تا بتوانند برای حفاظت وارد عمل شوند. این متخصص تاکسیدرمی تصریح کرد: برخی کارشناسان ما حتی تفاوت یوز آسیایی با شیر ایرانی را نمیدانند. در این شرایط با حسن نیت برای حمایت و حفاظت از حیاتوحش وارد میشوند، اما عملاً به دلیل نداشتن دانش کافی نمیتوانند کاری از پیش برند. وی اضافه کرد: در کنار برنامهریزی و اقدامات در سطح کلان باید برای حفاظت از حیاتوحش، جوامع محلی و روستاییان را نیز دخیل کنیم. برای مثال در شمال پاکستان یک گونه خاص با نام کل مارخور در مناطق صعبالعبور زندگی میکند که چند روستا در حوالی این منطقه مسئولیت حفاظت از آن را به عهده گرفتهاند و توریستهای بسیاری برای حضور در این منطقه هزاران دلار هزینه میکنند و این چنین صنعت توریسم منطقه نیز رونق یافته است. صادقیراد به نقش روحانیون برای حفاظت از حیاتوحش اشاره کرد و گفت: مراجع و روحانیون میتوانند حفظ حیوانات را تحت عنوان یک وظیفه شرعی معرفی کنند. دین اسلام از هزار و 400 سال پیش بر حفظ و حمایت از حیوانات تاکید داشته است و روحانیون میتواند در این راستا مردم را ملزم به حفظ حیاتوحش کنند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 102]