واضح آرشیو وب فارسی:جام نیوز:
تربیت کودک؛
عزیزم، کارت درست نیست!
کودکان توضیحات طولانی را متوجه نمیشوند؛ بنابراین اگر کودکتان پیش از غذا پفک میخورد باید به او بگویید «نباید پیش از غذا پفک بخوری» به جای اینکه بگویید «خوردن پفک میتواند باعث شود که اشتهایت را از دست بدهی و به اندازه کافی شام نخوری».
رسول اكرم صلى الله عليه و آله : زن شايسته يكى از دو عامل پيشرفت خانواده است. به گزارش سرویس خانواده جام نیوز، کودکان فرشتههای کوچکی هستند که در کنار ما رشد میکنند اما رفتارهای همین کودکان دوست داشتنی و فرشتهسیرت، گاهی برایمان آزار دهنده و غیرقابل تحمل میشود. شما به عنوان یک مادر، بیشتر مواقع رفتارهای کودکتان را نمیپسندید و تلاش میکنید آنرا اصلاح کنید. زمانیکه کودک شما، خطایی انجام میدهد؛ مانند دروغ گفتن، لجبازی یا داد و فریاد؛ آنگاه است که تلاش میکنید او را آرام کرده و رفتارش را اصلاح کنید. نکاتی را باید هنگام تربیت کودک درنظر داشته باشید تا کمتر در مواجهه با چنین رفتارهایی از او مورد آزار و ناراحتی قرار گیرید. تنبیه یا محروم ساختن کودک از آنچه که دوست دارد میتواند روش تربیتی موثری باشد؛ اما باید بدانید که همیشه به کار بردن چنین روشهایی ساده نیست. عزیزم، میدونی این کار درست نیست؟ کودکان تجربههای محدودی دارند؛ به همین دلیل آن چیزی که شما به عنوان رفتار نامطلوب میشناسید لزوما از نظر کودک بد و نامطلوب نیست. قبل از اینکه با دیدن کار نادرست کودک ناراحت شوید و از کوره در بروید؛ مطمئن شوید که او میداند رفتاری که انجام داده، نادرست است. تذکر دادن به کودک یک روش تربیتی است؛ مثلا وقتی به او میگویید نباید با غذا بازی کنی، این تذکر را چند بار و در زمانهای مختلف برایش تکرار کنید تا مطمئن شوید که کودک کاملا متوجه شده است. اگر کودک نداند که چرا از اسباب بازی مورد علاقهاش محروم میشود، روش تربیتی شما مطمئنا بیتاثیر خواهد بود. کودک باید از عواقب کاری که انجام میدهد؛ آگاه باشد. برای مثال زمانیکه به کودک میگویید «اگر بار دیگر با غذا بازی کنی، نمیتوانی کارتون ببینی.» هشدار دادن اولیه باعث میشود که کودک مجبور شود از بین کار اشتباهی که انجام میدهد و عواقبش و کار درست و عدم تنبیه یکی را انتخاب کند. روشهای تربیتی متفاوت در کودکان حتما بارها امتحان کردهاید که به محض مطرح کردن مشکل رفتاری کودکتان در میان دوستان یا آشنایان؛ با سیلی از تجربیات و راهکارهای مختلف از طرف مادرانی که تجربهای مشابه داشتهاند روبرو میشوید. هر کودک منحصر به فرد است و روش تربیتی که در مورد کودک دیگرکارایی داشته، الزاما در مورد کودک شما، مفید نخواهد بود. کارایی یک روش تربیتی به مسائل زیادی از جمله سطح رشد و سن کودک بستگی دارد. وقتی قصد دارید برای کودکتان قوانینی وضع کنید حتما خصوصیات رشدی او را در نظر بگیرید. به عنوان مثال یکی از خصوصیات کودک 2 الی 3 ساله کسب تجربه و انجام دادن کارهای بسیار ساده است؛ بنابراین هرگز نمیتوانید با تنبیه مانع انجام کار او شوید. همینطور یک کودک 4 ساله در تلاش است تا استقلالش را حفظ کند؛ به همین دلیل قبل از یک تصمیم تربیتی، خصوصیات هر سن را کاملا بشناسید. بر روی قانون خود پافشاری کنید فهرستی از کارهایی که برایتان مهم است تهیه کنید و در مورد آنها با کودکتان به توافق برسید. سعی کنید تحت هیچ شرایطی در انجام آنها کوتاهی نکنید؛ به طور مثال اگر برای غذا خوردن کودک، قانونی در نظر دارید بگویید «اگر غذایت را نخوری، نمیتوانی تا شب کارتون ببینی» و اگر کودکتان غذا نخورد؛ لازم است حتما بر سر حرف خود بمانید و داد و فریاد او به هیچ عنوان نباید تاثیری بر تصمیم و اجرای قانون شما داشته باشد. توجه داشته باشید که هشدارتان را زیاد تکرار نکنید. زمانیکه کودک، بفهمد که نخوردن غذا چه عواقبی دارد، وقت آن است که وارد عمل شوید. اگر باز هم غذا نخورد او را از دیدن کارتون محروم کنید. باید بدانید که تکرار جمله هشدار بدون عملی کردن آن، این پیام را به کودک میدهد که تا وقتی مامان من را متوقف نکرده، میتوانم به کارم ادامه دهم. اگر تنبیهی را در نظر میگیرید آن را در شرایط خاص تعطیل نکنید، به طور مثال اگر قرار است کودک به این دلیل که غذایش را نخورده از تماشای کارتون محروم شود، نباید این قانون در زمان پختن شام و به این دلیل که کودک مانع کارتان میشود، نادیده بگیرید. اگر او بداند قوانین شما در شرایط خاصی قابل تغییر است، سعی میکند از روشهای مختلف، آن را به نفع خود تغییر دهد. نه دروغ بگویید، نه او را بترسانید بسیاری از والدین، وقتی با لجبازیهای کودکشان روبهرو میشوند؛ او را از یک چیز خیالی میترسانند. مثلا یا غذایت را میخوری یا آقا نمکی تو را با خود میبرد.» این نوع ترساندن، باعث میشود که کودکان در نهایت انسانهایی ترسو بار بیایند. بهترین روش گفتن واقعیت به کودک و همدردی با اوست. «میدانم که دوست نداری هویج بخوری، من هم گاهی دوست ندارم آن را بخورم؛ اما الان باید آن را بخوری.» در چنین شرایطی کارها بهتر پیش میرود. به کودکتان رشوه ندهید برای رسیدن به نتیجه دلخواه به کودک پیشنهاد رشوه نکنید. مثلا «اگر غذایت را تا آخر بخوری بستنی خواهی گرفت» این روش باعث میشود که کودک فقط با وجود رشوه، رفتار درست را انجام دهد. استفاده از رشوه در زمانهای خاص و به صورت محدود اشکال ندارد؛ اما وابسته کردن کودکان به آن درست نیست. به جای استفاده از رشوه از کلام برای تشویق کودکان استفاده کنید. «من واقعا از اینکه میبینم غذایت را میخوری خوشحال میشوم.» همچنین با بیان احساستان در مورد رفتارهای بد کودک به او در جهت اصلاح رفتارش کمک کنید. «از اینکه عروسکی که برایت خریدم را شکستی، ناراحت شدم». تنبیه را به بعد موکول نکنید وقتی کودکتان کار اشتباهی انجام داد باید نتیجه عملش را زودی ببیند. گفتن این جمله که «اگر غذایت را تا آخر نخوری فردا به پارک نمیرویم» باعث نخواهد شد که کودکتان غذایش را بخورد. برای کودکان زیر 5 سال نتیجه تنبیه باید تا حد امکان به زمان انجام آن کار نزدیک باشد. مثلا «اگر غذایت را نخوری امروز نمیتوانی کارتون ببینی». زیادهگویی نکنید کودکان توضیحات طولانی را متوجه نمیشوند؛ بنابراین اگر کودکتان پیش از غذا پفک میخورد باید به او بگویید «نباید پیش از غذا پفک بخوری» به جای اینکه بگویید «خوردن پفک میتواند باعث شود که اشتهایت را از دست بدهی و به اندازه کافی شام نخوری». مادرانه / 2009
۰۹/۱۲/۱۳۹۳ - ۱۰:۳۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]