واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: ساخت ایران تهران- ایرنا- روزنامه «اطلاعات» امروز -شنبه- در یادداشت سردبیر خود به قلم «علیرضا خانی» با عنوان «ساخت ایران» نوشته است: هفته گذشته در تحلیل 9 محوری که توسط رهبر انقلاب به عنوان توصیه های اقتصادی ارائه شد، درباره نقص و نقض آشکار نظام مالیاتی و فرار مالیاتی بسیاری از صاحبان ثروت های کلان و رصد ناشده، مطالبی ارائه شد که البته نمی دانیم چه میزان تأثیر بگذارد. اما سرفصل دیگری که ایشان در توصیه های خود ارائه کردند توجه به مصرف محصولات داخلی توسط «مردم» و «مسئولان» است.
یکی از باورهایی که متاسفانه میان بسیاری از تحصیلکردگان به غلط رواج یافته، استنباط نادرست از اصطلاح «تولید جهانی ـ مصرف جهانی» است. اقتصاد خوانده هایی که از مکتب سیاست اقتصاد باز (open Market Policy) دفاع می کنند با توسل به این الگو معتقدند چنانچه اجناس چینی ارزان تر از کالای ایرانی تولید می شود، عرضه آن در بازار از مطلوبیت (utility) برخوردار است بنابراین لاجرم باید آن کالاها به بازار کشور ما وارد شود و تولیدکنندگان ایرانی، به کار دیگری یا تولید محصولات دیگری که از مزیت نسبی برخوردار است، رو آورند.
این ایده به ظاهر علمی، باور خطرناکی است که می تواند کل تولید ملی یک کشور را نابود کند. آنان توجه ندارند که مزیت نسبی به معنای برخورداری نسبی هر کشور، منطقه یا اقلیم جغرافیایی از مزیت های طبیعی یا حاصل تلاش انسانها برای تولید محصولاتی خاص است. بخشی از این مزیت های نسبی بیشتر در مورد کالاهایی است که با اقلیم و شرایط جغرافیایی مربوط است. مثلاً مالزی، اندونزی و فیلیپین در تولید روغن پالم و آناناس مزیت نسبی دارند و تقریباً هیچ کشور دیگری نمی تواند با آنها در تولید این محصولات رقابت جدی کند. دلیل اصلی این اتفاق موقعیت اقلیمی آن کشورهاست هر چند موقعیت اقلیمی شرط لازم است اما شرط کافی نیست و چنانچه تولید این محصولات از مدیریت کارآمد برخوردار نباشد، البته نابود می شود.
اما نکته مهم دیگر اینکه، در توزیع مزیت نسبی، معمولاً همه نقاط عالم باید سهمی از این مزیت ها ببرند. مزیت نسبی به شرایط اقلیمی، مدیریت، نیروی کار، دانش و فناوری و بهره وری تولید و هنر بازاریابی ارتباط مستقیم دارد.
شرایط اقلیمی، برای تولیدات کشاورزی از مهمترین مزیت های نسبی است اما تولید محصولات صنعتی از سایر عوامل ایجاد مزیت نسبی بهره می برد که کاملاً تابع «انسان» است بدان معنی که از درایت و مدیریت انسان ها تبعیت می کند.
با این منطق، وقتی کشورهایی در تولید محصولات صنعتی مثلاً لوازم خانگی، الکترونیک، ساختمانی و ... از مزیت نسبی برخوردار می شوند، آن مزیت نسبی از آسمان برسرشان نباریده بلکه خود آن را خلق کرده اند.
متأسفانه رویکرد اشتباه و کج فهم شده ی «تولید جهانی» در ایران باعث شده، بسیاری از کسان به جای حرکت به سمت خلق مزیت نسبی در تولید، به سمت واردات حرکت کنند که این امر به معنای خلق مزیت نسبی در کشورهای دیگر است.
اما توجه به واردات و بی توجهی به تولید ملی، آنچنانکه بارها گفته شده، نیازمند فرهنگ مرتبط است و این فرهنگ خلق نمی شود مگر اینکه متولیان امر به این موضوع «اعتقاد» محکم داشته باشند. همه مسئولان به زبان می گویند که در کشوری که جمعیت جوان انبوه و نرخ بیکاری 2 رقمی دارد، آمار واردات تکان دهنده است و این واردات یعنی انتقال فرصت های شغلی داخل به خارج. اما در عمل کار چندانی نشده است و آمار واردات مرتباً سیر صعودی دارد.
مطمئناً برای اینکه این ایمان را در مردم بوجود آوریم که باید محصول داخلی بخرند، حتی اگر کیفیت پایین تری داشته باشد، ابتدا باید این ایمان را در مسئولان بوجود آوریم که علاوه بر سخنرانی و ادعا، چه قدر در عمل به شعار تولید ملی و توجه به مصرف کالای داخلی وفا دارند.
برای این کار لازم است آمار صادقانه ای اعلام شود که چه میزان از تجهیزات، خودروها، کالاها و ملزومات دفاتر و منازل وزیران، معاونان، نمایندگان مجلس و مدیران اقتصادی و در یک کلام صاحب منصبان سه قوه ساخت ایران است؟!
منبع: اطلاعات
اول**1368**
09/12/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 90]