تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835831232
چرا ادبیات سیاسی برخی خطیبان و رسانه‌ها بی‌ادبانه است؟
واضح آرشیو وب فارسی:پایگاه خبری آفتاب: چرا ادبیات سیاسی برخی خطیبان و رسانه‌ها بی‌ادبانه است؟
هدایت الله بهبودی در مطلب تازه خود در وبلاگ نخبگان خبرآنلاین به انتقاد از ادبیات سیاسی برخی از صاحب منصبان، خطیبان، صاحبان برخی رسانه ها و ... پرداخته است.
آفتاب: این پژوهشگر تاریخ معاصر در بخش ابتدایی یادداشت می نویسد: «چرا ادبیات سیاسی خطیبان، صاحبان برخی رسانه‌ها، دارندگان بلندگو و نیز برخی صاحب‌منصبان سیاسی نازل، پیش پا افتاده و گاه بی ادبانه است؟ ریشه این گونه سخن گفتن و نوشتن از کجا ناشی می‌شود؟ تا چه میزان این بی ادبی مربوط به آن شخص و جریده، و چه حد مربوط به اجتماعی است که او در آن بسر می‌برد؟ چه فوایدی برای این شیوه بیان و نگارش مترتب است؟ چه مزایایی در پی دارد؟ یا نه، چه مضراتی از آن نصیب او، ما و شما می‌شود؟ این شیوه چه زیانی برای ترسیم شخصیت حکمرانی در جمهوری اسلامی دارد؟ اندوخته فرهنگی کشور از این گفته‌ها و نوشته‌ها چیست؟ آیا ادامه به کارگیری این ادبیات موجب افزایش پرهیزکاری اجتماعی است؟ یا نه، باعث افت تقوای عمومی است؟»
وی در ادامه نوشته است: « آیا بنیاد مخالفت و رویارویی، نه در میان عامه، بلکه در بین صاحب‌منصبان، استفاده از واژگان نامناسب و گاه دور از مبادی آداب است؟ آیا در جهان سیاست برای معرفی یا سخن گفتن از جبهه مقابل، باید از کلمه‌ها و ترکیب‌های زشت بهره گرفت؟ آیا به کارگیری این الفاظ نشان توانمندی و قدرت است؟ یا نه، حاکی از عصبیت و بی مراقبتی آن گوینده و نگارنده است؟ مبانی چنین روشی نزد آن دسته از خطیبانی که مدعی تطبیق رفتار و گفتار خود با شریعت هستند، کجاست؟ مبانی چنین منشی پیش آن گروه از روزنامه‌نگارانی که مدعی کار حرفه‌ای هستند کجاست؟ صاحب‌منصبانی که در گفتار خویش از این روش بهره می‌برند بر چه بنیانی از حکومت‌داری تکیه زده‌اند؟ پیشینه این گونه خطبه‌خوانی و روزنامه‌نگاری و موضع‌گیری کجاست؟ تا چه اندازه ریشه در اصول فکری و تا چه حد ریشه در پیشینه سیاسی مملکت دارد؟ آیا در گفتار و کردار بزرگان دین، پیامبر اکرم و امامان معصوم، به کاربرد این نوع گفته‌ها و نوشته‌ها تأکید شده است؟ آموزه‌های کتاب جاوید اسلام، قرآن، مؤید این موضوع است؟ یا آن را رد می‌کند؟ یا نه، در قبال آن سکوت کرده است؟ آیا الگویی برای بدگویی‌ها و بدزبانی‌های جاری در نهج‌الفصاحه، نهج‌البلاغه و صحیفه سجادیه وجود دارد؟ این نوع ادبیات تا چه حد به ادبیات سیاسی اوایل دهه بیست شباهت دارد؟ ... »
تاریخ انتشار: ۲۷ بهمن ۱۳۹۳ - ۰۸:۵۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایگاه خبری آفتاب]
[مشاهده در: www.aftabnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 66]
-
گوناگون
پربازدیدترینها