محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1803556004
- تدبیر مجمع؛ ورود نظامیان به سیاست ممنوع
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: بررسی روزنامه های ایران/یکشنبه 26 بهمن 1393 تدبیر مجمع؛ ورود نظامیان به سیاست ممنوع تهران-ایرنا-ممنوعیت ورود نیروهای مسلح اعم از ارتش، سپاه، نیروی انتظامی، دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی و سازمان بسیج در دسته بندی های سیاسی و جناحی در انتخابات، طبق مصوبه ی روز گذشته ی مجمع تشخیص مصلحت نظام، بازتاب های متفاوتی در روزنامه های صبح امروز کشور داشت.
این گزارش نگاهی به سرخط اصلی خبرها و همچنین نوشته های سرمقاله نویسان و نویسندگان روزنامه های امروز یکشنبه 26 بهمن 1393 خورشیدی انداخته و مهم ترین موضوع های مورد توجه این روزنامه ها را بررسی کرده است.
***بازتاب متفاوت ممنوعیت ورود نیروهای مسلح در دسته بندی های انتخاباتی
اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام روز گذشته بیست و پنجم بهمن ماه، بخش هایی از سیاست های کلی انتخابات را بررسی و تدوین کردند که بر اساس آن «ممنوعیت ورود افراد نیروهای مسلح اعم از ارتش، سپاه، نیروی انتظامی و دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی و سازمان بسیج در دسته بندی های سیاسی و جناحی در انتخابات و جانبداری از داوطلبان خاص» تصویب شد. این خبر بازتاب های متفاوتی در روزنامه های صبح امروز کشور داشت.
برخی روزنامه ها از جمله «جوان»، «سیاست روز» و «کیهان» این موضوع را دست کم در صفحه ی نخست خود بازتاب ندادند.
در این میان روزنامه ی «ایران» در عنوان نخست خود در همین ارتباط نوشت: «منع جانبداری نظامیان از نامزدهای انتخابات»
ایران نوشت: افراد نیروهای مسلح اعم از ارتش، سپاه، نیروی انتظامی و دستگاه های اطلاعاتی و امنیتی و سازمان بسیج در دسته بندی های سیاسی و جناحی در انتخابات و جانبداری از داوطلبان خاص، منع شدند.
به نوشته ی این روزنامه، منع نظامیان از ورود به فعالیت های حزبی و سیاسی، از اصول فکری بنیانگذار انقلاب است که تأکید داشتند: «اصل وارد شدن در حزب برای ارتش، برای سپاه پاسداران، برای قوای نظامی و انتظامی وارد شدنش جایز نیست، به فساد می کشد اینها را و من عرض می کنم کسانی که در رأس ارتش هستند و کسانی که در رأس سپاه پاسداران هستند، موظف هستند که ارتش را و سپاه را و سایر قوای مسلح را از احزاب کنار بزنند.» قانون اساسی نیز ورود نظامیان به گروه های سیاسی را ممنوع اعلام کرده است.
در ادامه آمده است: به نظر می رسد مصوبه «مجمع تشخیص مصلحت» و مهر تأیید مجدد آن بر «ممنوعیت ورود افراد نیروهای مسلح... در دسته بندی های سیاسی و جناحی در انتخابات و جانبداری از داوطلبان خاص»؛ تلاشی است با هدف پایان دادن به تفسیرهای متفاوت از موضوع نسبت نظامیان با سیاست.
روزنامه ی «آرمان» هم در یادداشتی با عنوان «تصمیمات انتخاباتی مجمع» نوشت: یکی از بندهایی که روز گذشته در مجمع تشخیص مصلحت نظام تصویب شده است در مورد ممنوعیت ورود نظامیان به جناحهای انتخاباتی است. از ابتدای انقلاب مسئله ورود نظامیان به بحثهای انتخاباتی همواره مورد بحث بوده است؛ حتی بنیانگذار کبیر جمهوری اسلامی به صراحت در کلامشان ورود نظامیان به بحث انتخابات را ممنوع اعلام کردند و عملا هم براساس قانون این گروه اجازه ورود به مباحث انتخاباتی را ندارند.
آرمان افزود: این که در مجمع تشخیص مصلحت نظام در این مورد ماده ای به تصویب رسیده است تاکید مجدد بر قانون کلی است و این مورد نمونه های زیادی در کشورهای مختلف دنیا دارد.
«ورود نظامیان؛ ممنوع فعالیت احزاب؛ آزاد» هم عنوان گزارش خبری روزنامه ی «اعتماد» درباره ی تصویب سیاست های کلی نظام در بخش انتخابات در مجمع بود.
در این گزارش خبری آمده است: تکلیف دارد روشن می شود و وظیفه ها برای انتخابات مشخص، آنهایی که باید بیایند و آنهایی که نباید بیایند. مجمع تشخیص مصلحت نظام بازهم سیاست های جدید برای انتخابات تصویب کرد. این بار بحث از نحوه ارتقای سطح احزاب است و ممنوع الورودها به انتخابات؛ سیاست هایی که دارند یک به یک تصویب می شوند تا شاید یک بار برای همیشه تکلیف سیاست های انتخابات تعیین شود.
این خبر در روزنامه های «شهروند»، «اطلاعات»، «جمهوری اسلامی»، «جام جم» و «خراسان» نیز بازتاب داشت.
*** ارایه ی پیشنهاد برای از میان برداشتن معضل های اقتصادی
روزنامه های امروز در یادداشت های خود به معضل های دامن گیر اقتصاد کشور توجه نشان دادند و در این باره به ارایه ی راهکارهایی پرداختند. کنار گذاشتن اقتصاد تک قطبی و وابسته به نفت، مبارزه با فساد اقتصادی و تقویت اقتصاد «رقابتی» در کنار اقتصاد «حمایتی» از جمله پیشنهادهای ارایه شده از سوی روزنامه ها برای حل مشکل های اقتصادی کشور بود.
«رقابت و حمایت» عنوان سرمقاله ی روزنامه ی «دنیای اقتصاد» بود که در آن با تاکید بر لزوم ایجاد اقتصاد «رقابتی» آمده است: جای بسی خوشوقتی است که در ایران خودمان بسیاری از مسوولان دولتی و فعالان اقتصادی، حداقل در حرف، بالاخره به این نتیجه رسیده اند که راه توسعه اقتصادی و رفاه عامه مردم از اقتصاد رقابتی ؛ بنابراین از آزادسازی قیمت ها می گذرد، اما درباره حمایت هنوز حرف و حدیث بسیار است.
دنیای اقتصاد در ادامه با اشاره به مخالفت برخی تولیدکنندگان داخلی با امضای موافقت نامه های تجاری میان ایران و دیگر کشورها از جمله موافقت نامه ی تجارت ترجیحی با ترکیه، افزود: این رویکرد البته تازگی ند ارد و از زمان پهلوی اول که نخستین کارخانه های مد رن منسوجات د ر ایران تاسیس شد ند سیاست های حمایتی مورد تاکید قرار گرفتند و د ولت ها را واد ار به اجرای این سیاست ها کرد ند . آن زمان توجیه این بود که صنایع نوپا نیاز به حمایت موقتی د ارند تا پای خود را محکم کنند و بعد به عرصه رقابت با محصولات خارجی وارد شوند . امروزه می بینیم که پس از گذشت بیش از 70 سال حمایت موقتی، این صنایع هنوز نیازمند حمایت هستند . آیا این وضعیت نشانه بیهود ه بود ن این سیاست ها و حتی بالاتر از آن مضر بود نشان نیست؟ آیا د ر نتیجه این سیاست ها نبود ه که تولید کنند گان ما به خواب خرگوشی فرو رفته و سود آسان حمایتی را به تلاش سخت رقابتی ترجیح د اد ه اند ؟
«نقطه عطف» نیز عنوان سرمقاله ی روزنامه ی «تعادل» است که در آن با انتقاد از اقتصاد «تک محصولی» آمده است: اقتصاد تک محصولی محکوم به زوال است، چه برسد به آنکه مبتنی بر منابع طبیعی به خصوص دولتی نیز باشد و ربطی به کشور، دولت، زمان، انضباط و مسایل دیگر هم ندارد، اگرچه بی انضباطی تبعات آن را دوچندان و سرعت سقوط آن را تسریع می کند. اتخاذ سیاست های غلط در هر دولتی مسبب زیان و از دست رفتن منافع کشور می شود، کما اینکه بسیاری از معضلات ایجاد شده در دولت های نهم و دهم ریشه در قبل از آن دارد. دولت های عافیت طلب درگیر روزمر گی، عوام فریبی و عوام زدگی بوده و به جای اقدامات عمل گرایانه و متهورانه، با شعارزدگی و عدم توجه به معضلات ساختاری، همان رویکردهای ماقبل را به اشکالی دیگر تداوم می دهند.
در ادامه آمده است: انتظار می رود به دور از همه بحث های عوامانه و سطحی و سلبی، سیاست های مخربی که اقتصاد کشور را امروز به اینجا رسانده، تبیین شده و با شجاعت، صراحت و صداقت مطالبات اقتصادی کلیدی پیگیری شوند. فردا خیلی دیر است.
روزنامه ی جوان نیز در یادداشتی با عنوان «فساد اقتصادی نماد درجا زدن در دولت سازی اسلامی» از «فساد» به عنوان عامل عقب ماندگی اقتصادی یاد کرد و با تاکید بر لزوم مبارزه ی ریشه یی با آن نوشت: مبارزه با فساد، مبارزه با تبعیض، مبارزه با بی عدالتی و تلاش برای تحقق و پیاده سازی عدالت در همه امور، مهم ترین ها و اولویت دارترین ها هستند. ای کاش مسئولان قوای سه گانه و تمامی دست اندرکاران در نظام اسلامی، پیام هشت ماده ای مقام معظم رهبری در امر مبارزه با فساد را جدی می گرفتند و بر اساس آن عمل می کردند. جوان برخورد سیاسی در مبارزه با فساد را مهمترین مانع در راه این مبارزه دانست و افزود: مبارزه با فساد در کشور باید آسیب شناسی شود، باید برای عبور از مرحله سوم انقلاب، فساد را ریشه کن کرد. سیاسی برخورد کردن با مقوله فساد و افراد فاسد، مهم ترین مانع بر سر راه مبارزه واقعی با فساد است. تا زمانی که برای جریان های سیاسی، نخبگان و احزاب، مسئولان و دست اندرکاران، فساد و مفسد بر اساس نگاه های طایفه ای و قبیله ای، باندی و حزبی، به خوب و بد تقسیم شود، فساد ریشه کن نخواهد شد. باید همگان فساد را بد بدانند و با آن مبارزه کنند، حتی اگر فرد مفسد از گروه آنان باشد.
«ضرورت های اقتصاد در بعد داخلی و خارجی» هم عنوان سرمقاله ی روزنامه ی «آفرینش» است که در آن با تاکید بر لزوم بهبود سیاست خارجی و داخلی به عنوان عوامل تاثیر گذار در اقتصاد آمده است: در مناسبات امروزی به سبب گره خوردن ماهیت سیاست و اقتصاد نمی توان از تاثیرات عینی و متقابل این دو مولفه بر یکدیگر چشم پوشی کرد.
در ادامه آمده است: اما در مورد نقش اقتصاد در سیاست خارجی و داخلی باید توجه داشت که در اکثر مواقع این سیاست خارجی است که مسبب رشد و افزایش سرمایه گذاری ها در صنعت و اقتصاد می گردد. حال درمورد کشورما که محور فعالیت های اقتصادی را بر «تولید ملی» قرار داده ایم باید عرض کرد که مهمترین نیاز اقتصاد برای رشد و محقق شدن «تولید ملی» بحث «سرمایه گذاری» است.
به نوشته ی آفرینش، این سرمایه گذاری جز با تمایل و رغبت سرمایه گذاران داخلی و خارجی محقق نخواهد شد. شاید حفظ و ترغیب سرمایه گذاران داخلی، بسیار سخت تر از خارجی ها باشد. چرا که اکثر تولیدکنندگان و سرمایه گذاران داخلی درطی چند سال گذشته به سبب نوع رفتارها و سیاست های نامناسب اقتصادی، خود را از بازار سرمایه کنارکشیده و اکثراً راه مهاجرت را پیش گرفته اند.
روزنامه ی «جهان صنعت» نیز سرمقاله ی امروز خود را به اهمیت رفع معضل بیکاری و لزوم برنامه ریزی های اقتصادی در این زمینه اختصاص داد و نوشت: مشکل بیکاری مسلما یکشبه پدیدار نشده و نتیجه کم کاری و غفلت درازمدت است. با فرض اینکه هریک از دولت های گذشته با تمسک به شرایط خاص، جنگ و بحران های سیاسی بتوانند خود را از کم کاری در برنامه اشتغال تبرئه کنند ولی آنچه از دولت کنونی که بر خود نام تدبیر و امید گذارده، انتظار می رود، نگاه رو به جلو و برنامه ریزی برای آینده است که آن را مهم ترین و اساسی تر ین رسالت خود بداند و تمامی هم و غم خود را مصروف این مهم کند.
جهان صنعت افزود: پرداخت وام به اشتغالات زودبازده به طور ضمنی اقرار بر وجود موانع اشتغال و امیدوار نبودن به راه اندازی فعالیت های اساسی اقتصادی است که ماهیتا دیربازده خواهند بود؛ پس به جای هدر دادن سرمایه باید موانع کارآفرینی را از پیش رو برداشت. اگر منابع و فرصت های فراوان کشور برای توسعه اقتصادی و رهایی از وابستگی به نفت در چند دهه گذشته به کار گرفته می شد، درآمد نفت در برابر درآمد های تولیدی رفته رفته رنگ می باخت.
به نوشته ی این روزنامه، درآمدهای نفتی در درازمدت قابل اتکا نیست. امروز به دلیل کاهش ذخایر و افزایش جمعیت و مصرف داخلی، حتی اگر تحریم ها لغو شوند، حجم صادرات روزانه حدود سه میلیون بشکه در ازای جمعیت کشور 75 میلیونی می تواند باشد که سرانه آن یک بشکه برای هر 25 نفر است.
*** ریزگردها را سیاسی نکنیم
بحران ریزگردها که نفس مردم در خوزستان را به شماره انداخته در تهران به سوژه ی بحث های سیاسی و جناحی تبدیل شده است.
به تازگی «صید عیسی دارایی» رییس مجمع نمایندگان خوزستان در مجلس، در سخنانی با تاکید بر اینکه «معصومه ابتکار» رییس سازمان محیط زیست کشور، توانایی مهار ریزگردها را ندارد، از پیشنهاد نمایندگان خوزستان برای استعفای ابتکار به نشانه ی اعتراض به دولت خبر داد و گفت: متاسفانه دولت نسبت به بحران خوزستان بی تفاوت است.
به دنبال این اظهارات بحث ها میان موافقان و مخالفان ابتکار بالا گرفته است. این موضوع بن مایه ی برخی یادداشت های روزنامه های امروز بود.
«بازی سیاسی با تنفس مردم خوزستان» عنوان سرمقاله ی روزنامه ی «ابتکار» بود که در آن آمده است: بـــه نظــر می رسد که شکارچیان عرصه سیاست ایــران، هیــــچ لحظه ای را بــرای صیــادی از دست نمــی دهنــد. آنان گــروه هایی را مامور کرده اند که از هر چیز «صید»ی بسازند و وقتی هدف مشخص شد، تورهای خود را بیرون بیاورند و شکار را به دام اندازند. که البته در این جا شکار قربانی افتاده در دام های آنان نیست.در این میان، فرقی نمی کند، موضوع مورد نظر، مذاکرات نفس گیر دیپلمات های ایرانی با کشورهای بزرگ جهان باشد، یا ریزگردهای نفس گیر در چشم و حلق کودکان و سالخوردگان استان خوزستان.
به نوشته ی ابتکار، آنان که در یک سال و چند ماه گذشته فقط کلید واژه «برکناری» را در ارتباط با کارگزاران دولت به کار برده اند و اکثر وزرای دولت را به این سرنوشت تهدید کرده اند، این فرصت را از کف نداده و تنها راه مقابله با ریزگردها را برکناری خانم معصومه ابتکار از ریاست سازمان حفاظت محیط زیست اعلام کردند و توسط برخی همفکران خود نیز تکرار کردند تا بر اهمیت این راهکار(!)برای مردم خوزستان تاکید کرده باشند.
در ادامه آمده است:«درخواست برای برکناری» متولی یک بحران، در اوج حوادث مربوط به آن بحران، تنها از یک ذهن سیاست زده مفلوک، برمی آید.
روزنامه ی آرمان نیز در یادداشتی با عنوان «وقتی ریزگردها سیاسی می شود» به قلم «محمدرضا تابش» نماینده ی مجلس نوشت: بنا به اذعان کارشناسان مسئله ریزگردها موضوعی نیست که دفعتا عارض کشور شده باشد. دهها سال کم کاری و بی توجهی به محیط زیست و عدم رعایت ضوابط زیست محیطی در اجرای پروژه ها و همچنین عدم تعهد کشورهای مجاور به انجام اموری که باید در تثبیت شنهای روان انجام دهند امروز موجب ایجاد بحرانی به نام «ریزگرد» شده است؛ به عبارت دیگر برای بررسی این موضوع لازم است هم به بعد داخلی و هم بعد خارجی این مسئله توجه شود.
آرمان افزود: نباید فراموش کرد سازمان محیط زیست دستگاهی حاکمیتی است و نمی توان تمام انتقادات را متوجه این دستگاه دانست چه بسا در بسیاری مواقع این نمایندگان هستند که فشار وارد می کنند تا محیط زیست دستخوش تغییرات شود، نمونه بارز آن را می توان در مسئله جنگل اَبر دید. بنابراین نمایندگان نیز در این میان مسئولند و نمی توانند با شانه خالی کردن از زیر بار مسئولیت همه چیز را به گردن دولت و سازمان حفاظت محیط زیست بیندازند.
به نوشته ی تابش، آنچه بسیار جای تاسف دارد اینکه برخی اصرار دارند این مشکل را سیاسی کنند به عبارت دیگر خانم ابتکار که الحق والانصاف از نیروهای برجسته، متخصص و وزنه ای در دولت یازدهم محسوب می شود به دلیل داشتن تفکری خاص یک روز به بهانه بنزین، روز دیگر با حربه آلودگی و امروز به بهانه ریزگردها می خواهند ایشان را از سمت خود بردارند.
در این میان روزنامه ی کیهان در گزارش خبری خود در همین زمینه با عنوان «ادامه طوفان ریزگردها در غرب و جنوب کشور» نوشت: در شرایطی که بحران ریزگردها با فاصله دو روزه از استان خوزستان به سایر استان های غرب و جنوب کشور نیز سرایت کرد، هنوز خبرگزاری دولت از عنوان «ریزگردها در خوزستان» در توصیف بحران اخیر استفاده می کند و کماکان سیاست بازی بر سر موضوع بدیهی ضرورت های حضور یا عدم حضور مسئولان در مناطق بحران زده، حرف اول را می زند.
کیهان افزود: مدیریت غیراصولی رئیس سازمان محیط زیست از راه دور در بحران های زیست محیطی اخیر به اندازه ای فاجعه آفرین شده که دولتی ها هنوز فرصت نکرده اند با مکانیزم توئیتری پیام همدردی و همنفسی خود را به گوش مردم آبدانان در استان ایلام که سه روز در محاصره طوفان از کلیه امکانات اولیه زندگی محروم بودند، برسانند.
روزنامه ی سیاست روز هم در مطلبی با عنوان «کاش ریزگرد خارجی یورو4 هم داشتیم!» با کنایه به دولت نوشت: کاش می شد برای حل مشکل ریزگردها هم به واردات دل خوش کنیم. کاش مثلا در کشورهای اروپایی، ریزگردهایی با استاندارد یورو4 بود و می شد آنها را با قیمت دلاری خرید و به استان های غربی فرستاد. آن وقت قطعا بعضی ها دست به کار می شدند. حالا درست است که بنزین وارداتی هم برای رفع آلودگی یار نشد و بلکه بار هم شد، اما حداقل باعث شد برخی در روزهای بارانی و یا وقتی باد می وزید، سالم بودن هوا را به حساب کارنامه درخشان خود ثبت کنند!
سیاست روز افزود: حالا اما حکایت چیز دیگری است. متاسفانه وقتی در صفحه های جست و جوگر می چرخیم، اثری از شرکت های واسطه ای برای فروش ریزگرد خارجی با کیفیت نیست. همین می شود که دست و دل برخی به کار نمی رود و با هزار آسمان و ریسمان بافتن، سفر پرخیر و برکت خود به استان خاکی خوزستان را به تعویق می اندازند. همین می شود که برخی یادشان می رود که مشکل خوزستان مربوط به بیش از یک دهه پیش است. زمانی که اتفاقا مدیران گذشته همین مدیران کنونی بودند!
*** ارغوانم آنجاست ارغوانم تنهاست..
روزنامه های امروز اخبار غم انگیزی را در مورد حال و روز مفاخر و بزرگان فرهنگ و هنر کشورمان منتشر کردند. از بستری شدن «هوشنگ ابتهاج» غزلسرای معاصر در بیمارستانی در شهر کلن آلمان به دلیل بیماری ذات الریه تا به سر بردن «نجف دریابندری» مترجم و نویسنده ی معاصر ایرانی در بخش مراقبت های ویژه ی بیمارستانی در تهران.
«روی تخت بیمارستان یکی در تهران دیگری در کلن» عنوان مطلبی در روزنامه ی ایران در همین زمینه است.
به نوشته ی این روزنامه، بر اساس خبری که یلدا ابتهاج در شبکه های اجتماعی منتشر کرده است، «سایه» در حال حاضر در بیمارستانی درشهر کلن بستری و تحت نظر پزشکان متخصص است. البته او افزوده است که در حال حاضر جای نگرانی وجود ندارد و در روزهای هفته آینده وی به خانه بر می گردند. از سوی دیگر نجف دریابندری هم همچنان در بخش مراقبت های ویژه (آی سی یو) بستری است. این مترجم پیشکسوت که از هشتم بهمن ماه به علت کاهش سطح هشیاری به بخش آی سی یو بیمارستان ایرانمهر منتقل شده همچنان در این بخش بستری است و هنوز تغییری در سطح هشیاری و وضعیت عمومی اش مشاهده نشده است.
«ارغوانم آنجاست ارغوانم تنهاست.. .» هم عنوان یادداشتی در روزنامه اعتماد است که در آن آمده است: امیر هوشنگ خان ابتهاج را که از سال های ابتدای شاعری اش، «سایه» تخلص می کرد و از دیرباز به غزل می شناسند و این امر تا جایی پیش رفته که او را برخی حافظ زمانه خوانده اند؛ مدتی است دور از وطن در بیمارستانی در کلن آلمان بستری شده است. سایه از نخستین پیروان نیما یوشیج بود، از نخستین شاعرانی که به شعر نو روی آوردند و شعر را از بند اوزان عروضی آزاد کردند. اما سایه همان طور که پیشتر نقلش رفت، هنوز و همچنان با غزل می زید. غزل می گوید و نبض زمانه را در غزل هایش منتشر می کند. حافظ زمانه ما، سال های پیش از انقلاب، در واقع از دهه ٧٠ به این سو، یک پا در ایران دارد و یک در آلمان. سایه حالا باید در آستانه ٨٦ سالگی ایستاده باشد، ٨٦ سالی که برخی از مهم ترین وقایع اجتماعی- سیاسی ایران را از سر گذراند و آن چیزها که باید می دید، دید. از کودتا و انقلاب.
در ادامه آمده است: سایه حالا پیرمردی شده است و آن ریش انبوه سال های پس از انقلابش به سفیدی می زند. با سیگاری که انگار هیچ وقت از دستش نمی اُفتد. چندی پیش، به همت علی دهباشی، شبی در بزرگداشت آقای ابتهاج برگزار شده بود، در آن شب سایه در کلماتی چند خودش را اینگونه معرفی کرد: «...شناختن من کار مشکلی نیست. ما آدم های صاف و ساده ای هستیم که به معنای واقعی از پشت کوه آمدهایم. این کوه بلند البرز ولایت مرا از ولایت خیلی ها جدا میکند. آدم های ساده شناختن شان هم ساده است. بعضی ها بی خود زحمت میکشند که نکته هایی پیدا بکنند و بگویند. نگفته هم معلوم است. چیز مهمی نیست.»
*گروه پژوهش و تحلیل خبری
پژوهشم**9282**2054
26/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]
-
سیاسی
پربازدیدترینها