واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: شنبه ۲۵ بهمن ۱۳۹۳ - ۰۹:۲۹
خبرآنلاین نوشت: مهدی مهدوی کیا می گوید باشگاه هامبورگ علاقمند است تا او به آلمان برگردد و آنجا دوره مربیگری اش را تکمیل کند. مهدوی کیا یکی از بازیکنان سرشناس تاریخ این باشگاه معتبرآلمانی است. یکی مثل فلیکس ماگات یا کوین کیگان و سرگئی باربارز. مهدی مهدوی کیا بعد از مدت ها سکوتش را می شکند و از جزئیات سفرش به آلمان می گوید. او همچنین درباره اعزام تیم زیر 11 سال آموزشگاهها به معتبرترین تورنمنت فوتبال پایه دنیا حرف می زند. به گزارش ایسنا، کیا در گفت و گوی اختصاصی با خبرآنلاین درباره ماندن یا جدایی کروش هم حرف های بسیار جالبی می زند. آقای مهدوی کیا شما جلساتی با مسئولان هامبورگ در آلمان داشتید. بله، جلساتی داشتیم که در یکی دو هفته آینده خبرهای نهایی را درباره نتیجه این جلسه می شنوید. احتمال حضورتان در هامبورگ وجود دارد؟ دور از انتظار نیست. ظاهرا خیلی دوست دارند از شما در تیم های پایه استفاده کنند. ببیند من اول از همه دوست دارم به کلاس های مربیگری بروم. باشگاه هامبورگ هم علاقمند است که کنارشان باشم چون کلا سیستم باشگاه عوض شده است. از سال گذشته نفراتی به باشگاه آورده اند که در گذشته باشگاه هوفنهایم را ساخته اند. همانطور که می دانید این باشگاه در روستایی کوچک است و توانسته در همه رده ها خودش را مطرح کنند. هامبورگ 10 میلیون یورو برای بودجه ساختن آکادمی اش تخصیص داده و قرار است برای فوتبال پایه صرف شود. من طرح و نقشه این کار را دیدم. هامبورگ دوست دارد اتفاقی که در هوفنهایم افتاد در آنجا هم رخ دهد. پس شما را در آکادمی هامبورگ خواهیم دید. اگر خدا بخواهد. احتمالا در این باشگاه مشغول به کار می شوم ولی بهتر است از الان درباره اش صحبت نکنیم. شما قرار است در فروردین ماه هم در بازی خداحافظی یارولیم حاضر شوید. بله، این بازی 7 یا 8 فروردین است. من 7،8 سال با یارولیم همبازی بودم. چند بازیکن معروف چک از جمله ندود برای این بازی می آیند. بازیکنان قدیمی هامبورگ هم هستند. البته من اسامی را کامل نمی دانم ولی قطعا بازیکنان بزرگی می آیند. دعوت از شما نشانه احترام است. چیزی که در ایران یافت نمی شود. اولا خوشحال هستم که بابت زحماتی که برای تیم کشیدم، قدردانی می کنند. ولی بگذارید درباره یارولیم برایتان حرف بزنم. او حرفه ای ترین بازیکنی بود که در تمام زندگی ام دیدم. از دستش خسته شده بودیم. تمام زندگی اش فوتبال بود. در هر بازی بالای 13 کیلومتر می دوید. چربی بدنش 4 درصد بود، یعنی استثنایی. خودش را وقف فوتبال کرد. یک خاطره از او تعریف کنم. بعد از یک بازی هامبورگ که همه دوش گرفته بودند و داشتند می رفتن، من در آشپزخانه باشگاه کار داشتم. وقتی رفتم دیدم یک نفر در اتاق وزنه دارد شکم کار می کند. گفتم جمع کن برو خانه تان دیگر، حالمان را بد کردی. آن روز یارولیم 90 دقیقه بازی کرده بود. همیشه یک ساعت قبل از تمرین می آمد. قدش کوتاه بود و وزنش کمتر از همه اما وقتی لخت می شد بدنش پر از عضله بود. او در هر پستی که فکر کنید بازی می کرد و موفق بود. آقای مهدوی کیا درباره تیم ملی حرف بزنیم. نتایجی که در استرالیا گرفت و بعد هم بحث کروش... من که تصمیم گیرنده نیستم. مسئولان باید به جمع بندی برسند. ولی توقع این بود که ما با یک مربی بین المللی قهرمان شویم. ولی یکی از مشکلات مملکت ما این است که مربی شناخته شده می آوریم ولی به او امکانات نمی دهیم. مربی هم اینجا کیف می کند. اگر نتیجه گرفتیم می گوید شاهکار کردیم و اگر نگرفتیم می گوید مگر بازی تدارکاتی داشتم؟ متاسفانه کسی درباره این مسایل که واقعیت است حرف نمی زند. شما وقتی با این قیمت مربی می آوری و برایش بازی جور نمی کنی، علنا دستش بهانه داده ای. توقع این بود که تیم ما بین 4 تیم باشد. فکر می کنید ماندن کروش در این شرایط کمک می کند؟ بالاخر فدراسیون بعد از جام جهانی چند ماه معطل کرد و الان هم دوباره می بیند که معطل کرده اند. کروش قرارداد دارد یا نه ندارد؟ شما ببیند تیم های عربی بزرگترین مربیان را می آورند به او امکانات می دهند و اگر نتیجه نگرفت، بیرونش می کنند. ولی ما بین زمین و هوا مانده ایم. ژاپن برای مربی اش 20 بازی جور کرد و وقتی اوت شد، خود اگیره خجالت کشید ولی ما 2.5 میلیون دلار به مربی می دهیم آنوقت برایش بازی دوستانه جور نمی کنیم. آقای مهدوی کیا چرا شما بعد از ناکامی تیم جوانان سکوت کردید؟ پاسخ مسئولان فدراسیون را هم ندید، گویا خیلی دلخور بودید. بالاخره یکسری مشکلات بود و ما اردوهایی درخواست کرده بودیم که نشد. عملکرد ما هم خوب نبود. من که مشکلی نداشتیم و برای کمک آمده بودم. بالاخره کسب تجربه کردم ولی وقتی یکی مثل دوستی زحمت می کشد و دو بار تیم ملی را به جام جهانی می برد و در آنجا با وجود تیم های اروپایی تیم را بالا می برد، نباید با یک نتیجه نگرفتن حذف شود. بعدهم نفراتی می آورند که بهتر است درباره اش حرف نزنم. حتی یک قدردانی از آقای دوستی نمی کنند. در خارج از تلفن برای مربی جشن می گیرند یا حداقل یک تلفن می زنند اما با آقای دوستی چه رفتاری کردند؟ آدم این شرایط را می بیند دیگر راغب نیست که همکاری کند. سوال آخر ما هم درباره تیم 11 سال است. شما و آقای دوستی این تیم را به معتبرترین فستیوال دنیا می برید. خیلی وقت است که ما دنبال جریانات فوتبال پایه بودیم. من خودم کنار آقای دوستی در نوجوانان و جوانان کار کردم. خود من در جاهای مختلف بازی کرده ام و دیده ام تورنمنت های فوتبال پایه برگزار می شود. دوست داشتم ایران هم شانس حضور در این مسابقه را داشته باشد. با توجه به ارتباطاتی که در اروپا داشتیم، بهترین تورنمنت را در نظر گرفتیم. طی جلساتی که با آموزش و پرورش داشتیم قرار شد امسال تیم 11 سال را از آموزشگاهها انتخاب کنیم و ببریم. به مدت 10 روز استعدادها را شناسایی می کردیم. این یک کار شخصی بود که ما انجام دادیم. بیشتر هم در نظر داریم بچه هایی که بضاعت مالی ندارند در مدرسه فوتبال شرکت کنند، بیاوریم و اجازه دهیم رشد کنند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]