محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830431674
-ضربه متقابلی که ملت ایران زد!
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح پنجشنبه ضربه متقابلی که ملت ایران زد! روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله «این هم رفراندوم»،«با انقلاب می مانیم؟»،«خیانت در خط مقدم؟»،«ضربه متقابلی که ملت ایران زد!»،«پیام روشن برای دشمن»،«راهپیمایی حمایت از تیم هسته‌ای»،«حضوری پرشور و پر از مفهوم»،«ایستادگی مردم در برابر تفرقه انگیزان»و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
کیهان:این هم رفراندوم «این هم رفراندوم»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم حسین شریعتمداری است که در آن می خوانید؛«برتولت برشت» می گفت «می توان برای یک بار به همه دروغ گفت و می شود برای همیشه به یک نفر دروغ گفت، اما نمی شود برای همیشه به همه دروغ گفت.». اشاره برتولت برشت به این واقعیت در شرایط خاص دوران حیات وی (1898 تا 1956) یعنی نزدیک به 60 سال قبل بوده است که هنوز «عصر انفجار اطلاعات» آغاز نشده بود و جاده اطلاع رسانی به قول نظریه پردازان موسوم به «اصحاب فرانکفورت» جاده یکطرفه و تحت مدیریت غرب بود. امروز اما هیچ رخدادی در هیچ نقطه از نگاه دیگران مخفی نمی ماند و یا دستکم این که نمی تواند مانند گذشته، برای مدتی طولانی پنهان بماند. روز یکشنبه هفته جاری - 19 بهمن ماه 93- رهبر معظم انقلاب در دیدار فرماندهان و پرسنل نیروی هوایی ارتش با اشاره به اظهارات چند روز قبل دیوید کوهن، یکی از مقامات آمریکایی که گفته بود؛ «تحریم های اقتصادی دست ایران را بسته است، آنها گیر افتاده اند و تیم مذاکره کننده ایران با دست های بسته در مذاکرات حاضر می شود»! خطاب به وی - بدون ذکر نام - فرمودند؛ «در روز 22 بهمن شما خواهید دید که ملت ایران چه حضوری خواهد داشت و آن موقع معلوم خواهد شد که آیا ملت ایران دست بسته است؟...» دیروز مردم با حضور حماسی و چند ده میلیونی خود در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی آرزوهای بارها اعلام شده آمریکا و متحدانش را به قول حضرت امام(ره)، زیرگام های استوار خود لگدمال کردند و با شعارهایی نظیر «ما انقلابی هستیم»، «آمریکا هیچ غلطی نمی تواند بکند»، «نه تحریم نه ذلت، مذاکره با عزت»، «نرمش کافی است، قهرمانی کنید» و خروش سراسری «مرگ بر آمریکا» بر ایستادگی خود در مقابل زورگویی ها و باج خواهی های نظام سلطه جهانی تاکید ورزیدند و در عمل نشان دادند حق با رهبر معظم انقلاب است که «دست های ملت بسته نیست و آن طرفی که گیر افتاده، آمریکاست» و... در این باره گفتنی هایی هست؛ 1- طی نزدیک به 300 سال گذشته که دنیا شاهد چند انقلاب بزرگ بوده است- از انقلاب کبیر فرانسه در سال 1799 میلادی تاکنون - هیچ انقلابی را نمی توان آدرس داد که در گذر زمان به تدریج کمرنگ نشده و نهایتا به یک «خاطره تاریخی» تبدیل نشده باشد و در این میان فقط - تاکید می شود فقط به فقط - انقلاب اسلامی در ایران است که نه تنها در گذر ایام رنگ نباخته بلکه علی رغم توطئه ها و کینه توزی های بی وقفه دشمنان بیرونی و دنباله های داخلی آنان، بر دامنه و ژرفای آن افزوده شده است و به قول حضرت آقا آنان که توهم کمرنگ شدن انقلاب اسلامی درگذر زمان را می پراکنند باید به این پرسش پاسخ بدهند که، اگر چنین است، چرا دشمنی های نظام سلطه با ایران اسلامی نه فقط کاسته نشده بلکه همه روزه شتاب و دامنه بیشتری یافته است؟ و به گفته امام راحل(ره) خطاب به آمریکا؛ «اگر می گوئید اتفاق مهمی نیفتاده است، پس چرا اینهمه هیاهو می کنید»؟! و این اظهارنظر از «ایمانوئلوالرشتاین» جامعه شناس بلند آوازه آمریکایی که از قضا، به جمهوری اسلامی ایران کمترین علاقه ای ندارد، نیز خواندنی است. والرشتاین می گوید؛ تحقیقات و بررسی های من- و نه تحلیل و تفسیر وی- نشان می دهد که تمامی دکترین ها - گفتمان ها و نسخه های حکومتی- بعد از پدید آمدن به مرور رنگ باخته و نهایتا از میدان بیرون رفته اند، غیر از دکترین «ولایت فقیه» ]امام[خمینی که نه فقط کمرنگ تر نشده بلکه در گذر زمان بر اهمیت آن افزوده شده و ملت های دیگر را به خود جذب کرده است. 2- در تمامی طول تاریخ چند صد سال اخیر، هیچ انقلاب و نظام برخاسته از آن را نمی توان یافت که بعد از پیروزی، حتی برای یک بار هم به مردم و ملت های تحت پوشش خود اجازه داده باشد با حضور میدانی درباره مقبولیت و یا مشروعیت آن اظهارنظر کنند و البته، برخی از کشورها، سالگرد انقلاب و یا سالگرد روی کار آمدن نظام حکومتی خود را به گونه ای تشریفاتی و با برپایی مراسم دولتی و نه مردمی، آنهم در مقیاس یک مراسم رسمی و کم دامنه، جشن گرفته اند. و اما، در همه جهان- تاکید می شود همه جهان- تنها انقلاب اسلامی ایران و نظام برخاسته از آن است که سالگرد پیروزی آن با حضور توده های چند ده میلیونی مردم گرامی داشته می شود و ملت با حضور همه ساله پرشورتر از سال قبل، وفاداری خود به انقلاب و نظام را اعلام می کنند و بر مقبولیت و مشروعیت آن تاکید می ورزند. حتی زیر بمباران ها و موشک پرانی های دشمن و یا شرایط خاص جوی نظیر برف، باران، سرمای سخت و... 3- سه سال قبل، «دبورا سالامون» نویسنده و تحلیل گر صاحب نام روزنامه آمریکایی واشنگتن پست نوشته بود «ما آمریکایی ها طی 3 دهه گذشته درباره ایران به خودمان دروغ گفته ایم. رسانه های آمریکایی براساس یک توافق نانوشته از پوشش خبری درباره واقعیت های ایران بعد از پیروزی انقلاب خودداری کرده اند و در تحلیل رخدادهای این کشور انقلابی و مسلمان به گفته ها و نوشته های طیفی از مخالفان ایران در داخل و خارج مراجعه کرده اند و این در حالی است که مخالفان جمهوری اسلامی به جای انعکاس واقعیت ها، رویاهای تحقق نیافته خود را درباره ایران بازگو می کنند و نتیجه آن که امروز با ایرانی روبرو هستیم کاملا متفاوت با تصویری که از آن ارائه کرده ایم و در چالش با ایران به چاهی افتاده ایم که خود حفر کرده ایم». «توماس فریدمن» سرمقاله نویس مشهور روزنامه نیویورک تایمز اظهارات همکار خود را تائید کرده و می نویسد؛ «ما در تحلیل ایران به جای درک آنچه توده ها می خواهند به سراغ گروههای مخالف جمهوری اسلامی رفته ایم، گروههایی که ساخته و پرداخته خودمان بودند، تصور ما این بود که انقلاب اسلامی ایران هم مانند سایر انقلاب ها بعد از مدتی به دو بخش موافق و مخالف تبدیل می شود و با یک جریان مردمی روبرو خواهیم شد که از انقلاب ترجمه ای همراه و همساز با آمریکا خواهد داشت و می توانیم با حمایت از این جریان باردیگر ایران خارج شده از بلوک غرب را به این اردوگاه برگردانیم و از این واقعیت غافل بودیم که مخالفان انقلاب ایران در مقایسه با توده های طرفدار انقلاب تا چه اندازه کوچک و غیرقابل محاسبه هستند». 4- مردم دیروز در سالروز پیروزی انقلاب اسلامی با حضور حماسی و چندده میلیونی در سراسر کشور بر باورهای عمیق خود به آموزه های اصیل انقلاب اسلامی و پیوند خویش با امام راحل(ره) و خلف حاضر او تأکید ورزیدند و این بار، باز هم گسترده تر و پردامنه تر از هر سال... اکنون می توان به وضوح و بدون کمترین ابهامی نتیجه گرفت که؛
الف: حتی اگر رسانه های غربی و عبری و عربی هم واقعیت حماسه بزرگ دیروز و خواسته ها و مطالبات صریحا اعلام شده مردم را برای افکارعمومی ملت های خود سانسور کنند، مقامات سیاست ساز آمریکا و متحدانش به یقین پیام دیروز ملت را دریافت کرده و از این واقعیت غیرقابل انکار باخبر شده اند که مردم ایران یکپارچه و یکصدا در مقابل زورگویی ها و باج خواهی های آنان ایستاده و خواهند ایستاد، بنابراین به طور طبیعی کفه خود را در چالش های مختلف کم وزن تر از ایران اسلامی ارزیابی می کنند. این واقعیت بایستی از سوی مسئولان محترم کشورمان در هر سطح و جایگاهی که هستند مورد توجه قرار گرفته و عملیاتی شود و از موضع برتر در مقابل حریف ظاهر و حاضر شوند. ب: مردم با شعارهای برخاسته از شعور «مرگ بر آمریکا» نشان دادند که همصدا با امام راحل(ره) و خلف حاضر او، آمریکا را دشمن اصلی و غیرقابل اعتماد می دانند و بر این باورند که به قول حضرت امام(ره) باید هرچه فریاد دارند بر سر آمریکا بکشند و از کینه توزی های آن غافل نباشند. بنابراین هیچکس حق ندارد، خواستار حذف شعار مرگ بر آمریکا شود و یا آمریکا را «کدخدای جهان»! تلقی کرده و گشایش اقتصادی و سیاسی را در جلب نظر آمریکا! بداند! ج: برخلاف آنچه مقامات و رسانه های آمریکا و متحدانش در شیپورهای فریب خود می دمند و سران و اصحاب وطن فروش فتنه در پی القای آن هستند، مردم این مرز و بوم در باورهای خود به اسلام و انقلاب و نظام و آموزه های آن یکپارچه و همصدا می باشند و سلیقه های متفاوت سیاسی فقط در این بستر واحد تعریف می شوند، نتیجه آن که؛ دنباله های داخلی دشمنان بیرونی در حلقه توده های عظیم مردم قابل تعریف نیستند که برخی به غفلت و شماری به حیلت، نظر دشمن پسند این گروه کم شمار و اندک را از طریق رسانه هایی که در اختیار دارند به عنوان دیدگاه و نظر بخشی از ملت قلمداد کرده و برای این ورشکستگان به تقصیر در پست های مدیریتی نظام، سهمی قائل باشند. د: توده های چند ده میلیونی مردم در حماسه حضور دیروز، دیدگاه و نظر خود را درباره چالش هسته ای و مذاکرات پیش روی به وضوح و بدون کمترین ابهامی بیان داشتند و رفراندوم مورد نظر رئیس جمهور محترم با شفافیت و صراحتی مثال زدنی و ماندگار صورت پذیرفت. نتیجه این رفراندوم آن که؛ حاضر نیستند امتیاز نقد بدهند و وعده های «نسیه» تحویل بگیرند. راه کار گشایش اقتصادی را در مراجعه به ظرفیت های داخلی - اقتصاد مقاومتی - می دانند و نه در چالش هسته ای، اگرچه با شعار «نه تحریم، نه ذلت ، مذاکره با عزت» از مذاکره به شرط حفظ عزت نظام رویگردان نیستند ولی معتقدند در فرمول حکیمانه «نرمش قهرمانانه»، سهم «نرمش» به اندازه کافی- و شاید هم بیشتر - ادا شده است و اکنون نوبت به «قهرمانی» رسیده است. و اینکه، در مذاکرات هسته ای پیش روی از تیم مذاکره کننده که آنان را فرزندان انقلاب می دانند انتظار صلابت دارند و... 5- حمل تصاویر و پلاکاردهایی در حمایت از حزب الله، مقاومت فلسطین، انقلابیون یمن و... در حماسه حضور دیروز، تاکیدی بود بر تکثیر ایران اسلامی و تبدیل ملت های مسلمان به امت اسلامی که این خواست مردم باید در سیاست خارجی مسئولان محترم جایگاه ویژه خود را داشته باشد. خراسان:با انقلاب می مانیم؟ «با انقلاب می مانیم؟»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم امیرحسین یزدان پناه است که در آن می خوانید؛همیشه روزها و شرایط سخت، نقاط عطف تاریخ شده اند. آن جایی که به خاطر فشار سختی ها و شرایط کسی باور نمی کند، خستگی های روزمره را آرامش شبانگاهی در انتظار است و سیاهی شب قطعا به سپیدی آفتاب پیوند می خورد، بی شک تاریخ ساخته می شود. آن جایی که در «لیلة المبیت» حضرت علی(ع) به جای پیامبر(ص) در بستر او می آرمد تا رسول ا... به سلامت از مکه خارج شود، آن جایی که در «شعب ابی طالب» تازه مسلمان ها به همراه پیامبر اکرم (ص) 3 سال را در محاصره اقتصادی به سربردند؛ یا آن جایی که تعدادی اندک همراه با حسین بن علی(ع) مناسک حج را به دستور امام خود ناتمام می گذارند و راهی نینوا می شوند و... نمونه هایی است از روزها و شرایطی سخت که انسان مردد می ماند بین اطاعت از دستوری که به ظاهر اجرای آن انجام نشدنی است و با سنجش عقلِ معاش، باید تصمیم مخالف آن بگیری اما وقتی روزها و سال ها می گذرد، آشکار می شود که پیروزی در اجرای آن تصمیم سخت و ناشدنی پنهان بود و آن ها که پای سختی ها مانده اند، هم تاریخ را ساخته اند هم نقطه عطفی شده اند برای آن که جلوی کژروی ها را بگیرند. تاریخ پر است از این روزها و شرایط سخت. لازم هم نیست خیلی به عقب بازگردیم. همین تاریخ معاصر خود ما می تواند بهترین نمونه از پایبند بودن مردم به دستورات رهبرشان باشد. مثلا وقتی در 19 بهمن 1357 جمعی از همافران ارتش پهلوی نزد امام رفتند و آن صحنه تاریخی را خلق کردند، مگر می دانستند که قرار است 3 روز دیگر انقلاب پیروز شود؟ برای ما که 36 سال بعد داریم مطالعه می کنیم، شبیه یک داستان شیرین است که روند انقلاب را شدت بخشید اما برای آن ها که جزو نخبه ترین نظامیان ارتش پهلوی بودند، تصمیم آن روز سخت بود تاجایی که حتی هیچ کس عکس روی جلد روزنامه ها از بیعت با امام را باور نمی کرد تازمانی که شهید مفتح آن را تایید کرد. یا روز 21 بهمن 57، وقتی امام خمینی در رابطه با حکومت نظامی اعلام شده از طرف فرماندار نظامی تهران، آن را ملغی اعلام کردند، پذیرش این اعلامیه امام به همین راحتی نبود و برخی خواستند نظر امام را عوض کنند. حرف امام امت اما در مقابل این اعتراض ها قاطع بود و اصرار داشتند که مردم حکومت نظامی را بشکنند. آن هم در شرایطی که «رژیم در تدارک یک کودتای نظامی بود و سپهبد رحیمی، فرماندار نظامی تهران، طی دستورالعملی به یگان های تابعه خود، از آن ها خواسته بود تا بی درنگ کلیه رهبران نهضت را دستگیر و با هواپیما به یکی از جزایر منتقل کنند و ...»(1) اما از آنجایی که ایستادگی در سختی ها و گذشتن از عافیت ها تاریخ را می سازد، در روزی که به روایت آمار 126 تن به شهادت رسیدند مردم مقابل تانک های رژیم پهلوی، آن هم با دست های خالی، ایستادند چون امام شان گفته بود؛ چون دیده بودند تحقق وعده الهی را که اگر حق را در سخت ترین شرایط حمایت کنی، خدا هم قدم هایت را مستحکم می کند و به یاری ات می آید: «... إِن تَنصُرُوا اللَّهَ یَنصُرکُم وَیُثَبِّت أَقدامَکُم» (سوره محمد/آیه 7) انقلاب ما از این تصمیم ها و ایستادگی ها کم ندارد، آن جایی که امام فرمود: «تا فردا سوسنگرد باید آزاد شود» یا «حصر آبادان باید شکسته شود» آن هایی که در میدان نبرد بودند می دانند که اجرای این دستور چقدر سخت بود و حتی ناشدنی به نظر می رسید اما آزادی سوسنگرد و به خصوص شکستن حصر آبادان، تاریخ جنگ را عوض کرد و بعثی هایی که تا آن روز در جایگاه پیروزی بودند را به نقطه هزیمت کشاند. تا دل مان بخواهد از این مثال ها و ایستادگی ها می توان ذکر کرد اما مهم تر از ذکر این مثال ها، تجسم بخشیدن به آن هاست. آن هم در شرایط امروز که شاید سخت ترین فشارها و تهدیدها پس از انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی بر مردم و انقلاب اسلامی مردم، وارد می شود. یک راه این است که هرچه دشمن می گوید، کنار بیاییم مثل آن هایی که پیامبر(ص) را تنها گذاشتند، یا آن هایی که شب عاشورا در تاریکی شب، از نینوا خارج شدند یاآن هایی که در ساباط مدائن حسن بن علی(ع) را تنها گذاشتند یا... . یک راه دیگر اما این است که در سخت ترین شرایط ما هم تاریخ ساز شویم مانند همه آن هایی که در سخت ترین شرایط وسط میدان ماندند و با نثار جان خود انقلاب را ساختند و به سرانجام رساندند و حالا به ما سپرده اند. مردمی که دیروز به خیابان ها آمده بودند همه شان هم مشکلات اقتصادی را درک کرده ومی کنند و هم اگر سرصحبت با آن ها بازکنیم، از یک سری از فشارها و رفتارها ناراضی اند اما می دانند که شرایط امروز و ایستادگی مقابل زیاده خواهی های غرب، به خصوص در جریان مذاکرات هسته ای، به مثابه بیدار ماندن در شب قدر است و ماندن شان پای استقلال کشور، سرنوشت انقلاب را رقم می زند. به همین خاطر در سخت ترین شرایط اقتصادی و فشارهای سیاسی به کشور پس از انقلاب اسلامی، مردم نشان دادند که پای هزینه استقلال، امنیت و عزت خود ایستاده اند. چه این که همه می دانیم: «هرکس به وقت یاری رهبرش در خواب باشد؛ زیر لگد دشمن بیدار می شود.»(2) 1 - مرکز اسناد انقلاب اسلامی 2 - غررالحکم صفحه 42 جمهوری اسلامی:تحلیل سیاسی هفته «تحلیل سیاسی هفته»عنوان سرمقاله روزنامه جمهوری اسلامی است که در آن می خوانید؛برگی دیگر بر تاریخ زرین این انقلاب افزوده شد. هفته ای که 22 بهمن بر جبهه آن می درخشد از برجستگی ویژه ای در تقویم انقلاب برخوردار است. روز پیروزی پیروان جبهه حق بر جنود باطل از یکسو و آغاز طلوع خورشید انقلاب در کشوری که بیش از 2500 سال سلطه شاهان و طواغیت بر گرده آن سنگینی می کرد. همه ساله در این روز به یادماندنی، ملت انقلابی ایران به پاس این نعمت بزرگ و حادثه بزرگ تاریخ ساز، با آرمانهای انقلاب تجدید میثاق کرده و آنرا گرامی می دارند. از این رو دیروز مردم انقلابی ایران در آغاز سی و هفتمین سال انقلاب با حضور آگاهانه و گسترده خود در راهپیمایی 22 بهمن جلوه و طراوت خاصی به آن بخشیدند. دیروز مردمی ترین و بزرگ ترین جشن ملت ایران با حماسه ای بزرگ آفریده شد و نشان داد این انقلاب و نظام برخاسته از آن به واقع به هیچ فرد و جناح خاصی تعلق نداشته و قابل مصادره نیست بلکه متعلق به همه ملت ایران با هر تفکر و سلیقه و خط مشی است، کسانی که خود را متعلق به این انقلاب و فرزندان این آب و خاک می دانند. پیام دیگر این راهپیمایی پرشکوه این بود که فرازونشیب ها و مشکلات و عملکردهای نادرست مسئولین و مانع تراشی های دشمنان انقلاب هرگز در تعلق خاطر مردم به اصل انقلاب و نظام جمهوری اسلامی ایران کمترین خللی وارد نکرده و در مواردی اگرچه مردم به برخی عملکردها معترض بوده و از کاستی ها و ندانم کاریها گله مند هستند ولی انقلاب را متعلق به خود دانسته و از حضور خود برای اعلام حمایت از آن، کم نمی گذارند. بنابراین، اکنون با این حضور مثال زدنی و پایمردانه مردم در راهپیمایی 22 بهمن که یک پیروزی جدید و یک فتح تازه در مسیر قدرت نمایی انقلاب است حجت بر مسئولین نظام تمام شده که باید به وظایف خود در قبال این مردم وفادار، فداکار و هشیار عمل کرده و به جای آنکه حضور مردم را به معنای تایید خود تلقی کنند، باید با احساس مسئولیت بیشتر وظایف شان را انجام دهند تا بیش از این شرمنده مردم نباشند. حماسه پرشکوه 22 بهمن یک پیام دیگر نیز داشت و آن اینکه مردم ایران مشکلی با رفتارها و عملکردهای منطقی و مستدل ندارند ولی در برابر حرکتهای غیرمنطقی و باج خواهانه و احیانا تحقیر آمیز کوتاه نیامده و پاسخ هر تحقیر کننده ای را نیز با ضربه متقابل خواهد داد. مردم با وحدت و همدلی خود در روز گذشته حمایت شان را از این انقلاب به رخ دشمنان کشیدند و نشان دادند همچنان در صف واحد، پیگیر منافع و مصالح ملی و انقلابی بوده و در حمایت از اصل انقلاب لحظه ای تردید به خود راه نخواهند داد.
در این هفته و در ایام دهه فجر انقلاب اسلامی و درست در روزهایی که کشور بیش از هر زمان دیگری نیازمند وحدت و همدلی است، گروهی در داخل تلاشهایی را برای خدشه دارکردن مفهوم انسجام ملی آغاز کرده و چشم را بر اخلاق و انصاف بسته و با ابزار شایعه پراکنی و دروغ سرایی گروه مذاکره کننده هسته ای کشورمان و اقدامات دولت را زیر شلاق اتهام گرفتند. در این روزها برخی محافل سیاسی و بنگاه های رسانه ای مخالف دولت در فرآیند تهاجم و تاختن به دولت تدبیر و امید، عقده شکست های انتخاباتی شان را گشوده و با توسل به روش ها و تاکتیک های ویژه خود، دژهای جنگی شان را برای آتش باری علیه دولت گشودند. قطعا بهترین راهکار برای مقابله با این روش های ناپسند و غیراخلاقی، پایبندی بیشتر مردم و دولتمردان به ارزشهای اسلامی و جلوگیری از ترویج و نهادینه شدن دروغ، سیاست بازی و غرض ورزی برای رسیدن به اهداف نامشروع است. در هفته جاری رهبر معظم انقلاب بار دیگر بر تلاش بی وقفه مسئولین و گروه مذاکره کننده ایرانی برای خارج کردن حربه تحریم از دست دشمن تاکید کرده و گفتند: با توافق خوب هسته ای موافقیم ولی باتوجه به تجربه ای که از رفتار طرف مقابل داریم، توافق صرف در کلیات، وسیله ای خواهد شد برای بهانه گیری پی درپی آنها در جزئیات، لذا توافق باید در یک مرحله و با مفاد واضح و غیرقابل تاویل باشد.» ایشان در دیدار فرماندهان و کارکنان نیروی هوایی ارتش که به مناسبت روز نیروی هوایی برگزار شده بود، پیام راهپیمایی بزرگ ملت ایران را به دشمنان انقلاب، مقتدرانه خوانده و فرمودند: ملت ایران روز 22 بهمن نشان خواهد داد که زیر بار حرف زور نمی رود و پاسخ هر تحقیرکننده ای را نیز با ضربه متقابل خواهد داد». الحق و الانصاف که مردم ایران دیروز با حضور دشمن شکن و توفنده خود در راهپیمایی سراسری 22 بهمن به ندای رهبر انقلاب پاسخ گفته و با هر گرایش سیاسی به صحنه آمده و پایمردی خود را در حمایت از انقلاب به نمایش گذاشتند. این هفته، در صحنه بین المللی، تحولات یمن در صدر رویدادهای خبری قرار داشت. جنبش «انصارالله» در حرکتی انقلابی، کاخ ریاست جمهوری را به تصرف خود در آورد و با صدور یک بیانیه، تشکیل شورای ریاست جمهوری و همچنین انحلال مجلس را اعلام نمود. گروه «انصارالله» وابسته به حوثی های یمن، زمانی به این اقدام دست زد که رئیس جمهور «عبدربه منصور هادی» به مفاد توافقنامه ای که مهرماه گذشته با جنبش انصارالله منعقد کرد پایبندی نشان نداد و شرایط را در بن بست سیاسی کامل قرار داد. رژیم حاکم، مقید شده بود تا دولتی جدید با مشارکت حوثی ها تشکیل شود ولی هرگز به وعده خود عمل نکرد. جنبش انصارالله در بیانیه خود اعلام کرد مدت 2 سال، شورای ریاست جمهوری قدرت را دردست خواهد داشت تا در این مدت مقدمات تشکیل مجلس و دولت جدید فراهم شود. «عبدالمالک الحوثی» رهبر جنبش انصارالله در نخستین اظهارات خود پس از تحولات اخیر اعلام کرد که برخلاف تبلیغات جریان های مغرض، در ساختار سیاسی جدید یمن تلاش خواهد شد که هیچ گروهی منزوی نشود و همه در آن مشارکت داشته باشند. اواخر تابستان گذشته، جنبش انصارالله، صنعا، مرکز حکومت یمن را به کنترل خود در آورد. این اقدام انصارالله در اعتراض به تلاش جریان حاکم و حامیان خارجی آن برای منحرف ساختن انقلاب مردم یمن و باز گرداندن شرایط به گذشته صورت گرفت. مردم یمن چهار سال قبل با قیام سراسری، حکومت «علی عبدالله صالح»، دیکتاتور این کشور را سرنگون ساختند ولی به جای اینکه حکومتی مردمی بر سر کار آید، معاون علی عبدالله صالح با حمایت برخی کشورهای خارجی قدرت را دردست گرفت و هدف نیز آن بود که مردم یمن را قانع سازند که دست از پیگیری اهداف خود بر دارند و پس از گذشت مدتی، بار دیگر رژیم گذشته را به قدرت باز گردانند. اکنون با رخدادهای جدید، یمن وارد مرحله تازه ای شده است و اتفاقات هفته جاری را باید نقطه عطفی در تحولات چند سال اخیر این کشور محسوب کرد. این هفته گروه تروریستی داعش، برای چندمین هفته متوالی، متحمل شکست های سنگینی در سوریه و عراق شد و علاوه بر تحمل تلفات سنگین، چند نقطه مهم از جمله یک پالایشگاه در شمال عراق را که از چندی قبل در اشغال گرفته بود از دست داد. شکست های پی در پی این گروه تروریستی موجب شده است تا سرکردگان آن برای حفظ روحیه اعضای خود، بر ابعاد وحشی گری بیفزایند و شقاوت را به حد اعلی برسانند که نمونه آن، زنده در آتش سوزاندن خلبان اردنی در سوریه و موارد مشابه دیگر در عراق بود. تروریست های داعش اکنون به اعمال شنیع و جنایات تکان دهند ه ای روی آورده اند که موجب شده است بسیاری از حامیان خارجی این گروه که در ایجاد و رشد آن دست داشته اند از این گروه رویگردان شوند و یا اینکه دست کم در ظاهر از آن تبرّی جویند. واقعیت این است که گروه های افراطی اکنون به مرز غیرقابل کنترل رسیده اند و آتش فتنه این گروه ها، دامن گیر پرورندگان آنها نیز شده است. در این میان، نفع اصلی را رژیم صهیونیستی می برد که طراح پشت پرده فتنه گروه های افراطی و تکفیری می باشد و برخی دولت های منطقه، با حماقت خود، در این دام صهیونیست ها افتاده اند. مسلم است که هر چند دامنه آتشی که گروه های تکفیری در منطقه روشن کرده اند گسترده تر باشد و کشورهای بیشتری که عمدتاً اسلامی نیز می باشند، در آن درگیر شوند، صهیونیست ها ابراز خوشحالی بیشتری خواهند کرد. با در نظر گرفتن این واقعیات، مشخص می شود که تحرکات ائتلاف به اصطلاح ضدداعش تا چه اندازه نمایشی و صوری است و ساده اندیشی است که انتظار اقدام جدی علیه گروه های تروریستی و تکفیری منطقه، از قدرت های بین المللی، وجودداشته باشد زیرا آنها تنها به تامین اهداف خود می اندیشند. مبارزه با گروه های تروریستی و افراطی، تنها با اقدام و همت کشورهای منطقه که مستقیماً درگیر این معضل می باشند میسر است و در این میان نقش محافل و شخصیت های مذهبی تاثیرگذار برای تنویر افکار عمومی منطقه و روشن ساختن ماهیت این گروه های افراطی و وابستگی آنها به قدرت های استعمارگر و صهیونیسم بین المللی انکارناپذیر است. این هفته، رژیم حاکم بر بحرین، تابعیت 15 نفر دیگر از مخالفین را لغو کرد و شمار لغو تابعیت شدگان از دو سال قبل به 121 نفر رسیده است. سلب تابعیت، حربه دیگری است که رژیم آل خلیفه، علیه مخالفان خود به کار می گیرد تا آنها را از مبارزه با رژیم منصرف سازد. این ترفند رژیم، در ادامه سیاست های سرکوبگرانه است که از چهار سال قبل و از آغاز قیام مردم بحرین علیه حکومت دیکتاتوری و فاسد آل خلیفه آغاز شد. رژیم بحرین، تاکنون صدها نفر را به دلیل مخالفت با خاندان مستبد آل خلیفه، شهید، معلول، شکنجه و بازداشت کرده است. این رژیم در جهت خاموش کردن صدای حق طلبانه و عدالت جویانه ملت بحرین، حتی از ارتش عربستان نیز کمک گرفته ولی هیچیک از این اقدامات ضدانسانی نتوانسته است انقلاب مردم بحرین را متوقف کند. حکومت بحرین تاکنون سی و هشت مسجد و حسینیه شیعیان را نیز تخریب کرده و ماهیت ضد بشری و فرقه گرایانه خود را به اثبات رسانده است. مردم بحرین با وجود ستم ها و مظالمی که رژیم، در سایه حمایت های آشکار و پنهان قدرت های خارجی و سکوت مجامع بین المللی در حق آنها روا داشته همچنان استوار در صحنه مبارزه هستند و عزم خود را جزم کرده اند تا اهداف قیام خود را محقق سازند و رژیم نیز در نهایت چاره ای جز تن دادن به اراده مردم نخواهد داشت. وطن امروز:خیانت در خط مقدم؟ «خیانت در خط مقدم؟»عنوان سرمقاله روزنامه وطن امروز به قلم سید عابدین نورالدینی است که در آن می خوانید؛ توافق 2 مرحله ای دیگر جایی روی میز مذاکره هسته ای ندارد. تهدید های اوباما و کری را کسی در ایران جدی نمی گیرد، چراکه اوباما پیش از این نشان داد بشدت نیازمند مذاکره است. برنامه او برای مذاکرات اگرچه اکنون و با حذف گزینه 2 مرحله ای شدن توافق، آسیب جدی دیده اما در اصل آسیبی به اصل مذاکره و توافق وارد نشده است. در میان همه رهبران 1+5 تنها این اوباما و جان کری هستند که از مخالفت رهبر ایران با 2 مرحله ای شدن توافق ناراحت شده اند! آنها به رغم تهدید به عدم تمدید مذاکره، اما بهانه ای برای این کار ندارند و در صورت اقدام، متهم به ترک میز مذاکره خواهند شد. ایران معتقد به توافق خوب است بنابراین مذاکره تا رسیدن به نقطه مشترک، یعنی «توافق خوب برای طرفین» و نه تنها برای آمریکا، باید ادامه یابد. به عبارتی اگر کمیته بانکداری سنای آمریکا در 29 ژانویه با تصویب طرحی، شرایط را برای فشار بیشتر آمریکا بر ایران در مذاکرات هسته ای فراهم کرده بود؛ اکنون با این موضع بموقع رهبری و حمایت میلیونی مردم ایران از آن، این فشار مرتفع شده است. اگرچه توافقنامه ژنو مبنای یک مذاکرات نابرابر است اما پس از توافق ژنو، شاید این بهترین شرایط ایران برای مذاکرات بوده باشد. مسؤولان دیپلماسی کشور، خاصه آقای جواد ظریف نیز صراحتا از این موضع مذاکراتی حمایت کردند. ظریف دیروز در راهپیمایی باشکوه 22 بهمن در تهران گفت توافق یک مرحله ای از ابتدا در دستور کار وی قرار داشته و او خوشحال است که نظر رهبری نیز همین توافق یک مرحله ای است. این موضع آقای ظریف کاملا قابل دفاع و ستایش است و در راستای ایجاد انسجام ملی در مذاکرات هسته ای باید ارزیابی شود اما وقتی آقای روحانی در سخنرانی جشن 22 بهمن از «خیانت پشت جبهه» می گوید؛ دیگر نمی توان به سادگی از کنار این موضوع گذشت. حالا که موضوع خیانت به میان آمد و خدای ناکرده ممکن است تحت این گزاره، برخی مسائل مذاکرات هسته ای برای مردم وارونه جلوه داده شود؛ نباید واقعیات را پنهان یا کتمان یا پای برخی مصالح ذبح کرد. قضاوت واقعی از تحولات و مقاطع مهم، زمانی صورت می گیرد که گزاره ها و رویدادهای واقعی در اختیار مردم قرار گیرد. در همین موضوع توافق 2مرحله ای، رفتار تیم مذاکره کننده هسته ای ایران کاملا مشخص بوده است. آقای ظریف درحالی صراحتا از برنامه خود در مذاکرات برای تحقق توافق هسته ای در یک مرحله سخن می گوید که این اظهارنظر او خلاف واقع است. حداقل با استناد به چند گزاره قطعی می توان نشان داد آقای ظریف برای توافق یک مرحله ای هسته ای مذاکره نمی کرده است. به این موارد دقت کنید: الف- 3 آذرماه امسال یعنی 24 نوامبر، همان زمانی که اعلام شد ایران و 1+5 برای تمدید توافق ژنو به مدت 7 ماه دیگر به تفاهم رسیدند؛ کاترین اشتون بیانیه مشترک ایران و 1+5 را قرائت کرد که در آن بیانیه اعلام شد این 7 ماه به 2 بازه زمانی تقسیم می شود که توافق بر سر کلیات باید تا ماه مارس (اسفند – فروردین) و توافق جامع تا اول جولای (10 تیر) صورت گیرد. آیا آقای ظریف در جریان این توافق نبود؟ ب- آقای ظریف 7 بهمن (27 ژانویه) پس از ملاقات با ادوارد نعلبندیان، وزیر خارجه ارمنستان، در یک کنفرانس خبری شرکت کرد و در آن کنفرانس درباره مذاکرات هسته ای و احتمال توافق طرفین گفت: طرفین درباره اصول اختلافی ندارند و به راحتی می شود این اصول را اعلام کرد ولی آنچه مشکل ایجاد می کند جزئیات است که برای رسیدن به توافق ضروری است. این اظهارنظر صریح آقای ظریف هم نشان می دهد او توافق کلی را ممکن اما توافق بر سر جزئیات را مشکل می داند و این یعنی مذاکرات ذیل توافق 2 مرحله ای. آقای ظریف البته اخیرا نیز درباره زمان این توافق کلی یا همان توافق سیاسی اظهارنظر کرد. ظریف جمعه هفته گذشته 17 بهمن ماه در حاشیه نشست امنیت مونیخ، درباره احتمال توافق کلی میان طرفین در این نشست گفت: «با توجه به حاضر نبودن وزرای خارجه همه اعضای 1+5 در مونیخ، رسیدن به توافق سیاسی در این اجلاس ناممکن است.» آقای ظریف اگر به دنبال توافق یک مرحله ای بود؛ پس برای چه از توافق سیاسی می گفت؟ ج- عباس عراقچی، معاون آقای ظریف هم موضع بسیار صریحی در این باره دارد. عراقچی درست در همان روزی که کمیته بانکداری سنای آمریکا طرح افزایش تحریم های ایران در صورت عدم توافق کلی تا 24 مارس را تصویب کرد، گفت «توافق کلی» تا پایان ماه مارس صورت می گیرد. عراقچی که همان روز در حاشیه رایزنی های استانبول سخن می گفت؛ در این باره اظهارداشت: تلاش می کنیم تا پایان مارس حتی الامکان روی کلیات، یک «توافق سیاسی اولیه» صورت گیرد. آیا آقای عراقچی بدون اطلاع ظریف به دنبال توافق روی کلیات تا پایان ماه مارس بود؟ البته موضوع بسیار واضح تر از آن است که نیاز به استنادات قطعی داشته باشد. در واقع اساسا به دلیل وجود موضوع توافق 2مرحله ای، رهبر انقلاب به این موضوع واکنش نشان دادند. در اصل اگر قرار نبود توافق هسته ای به صورت 2 مرحله ای دنبال شود؛ پس چرا رهبری نسبت به آن ابراز نگرانی کردند؟! بنابراین ماجرا بسیار واضح تر از آن است که بخواهند آن را کتمان کنند. آنها دنبال یک توافق کلی و سپس رایزنی برای جزئیات بودند و این یک دام بزرگ برای ایران بود که الحمدلله برچیده شد. اگر قرار باشد موضوع هسته ای که موضوعی ملی است به صورت دقیق واکاوی شود، نباید مصلحت را بر آگاهی مردم ترجیح داد. دانستن حق مردم است. بویژه اینکه مردم بدانند در میز مذاکره بر سر حقوق آنها چه می گذرد. پس اگر قرار است سخن از خیانت به میان آید، نباید عده ای از اینکه مردم بفهمند واقعیت چیست، ناراحت شوند. اگر قرار است مردم با خائنان آشنا شوند، نباید یادآوری رویدادها برای آقایان ناخوشایند باشد. آقای روحانی از خیانت پشت جبهه می گوید؛ درحالی که ایشان نباید از اعتراض ها نسبت به طرح دغدغه های حزبی توسط آقای ظریف در شورای روابط خارجی آمریکا عصبانی شود. در پایان باید گفت خیانت جایی است که توافقی بدون لغو همه تحریم ها صورت گیرد. جوان:ضربه متقابلی که ملت ایران زد! «ضربه متقابلی که ملت ایران زد!»عنوان یادداشت روز روزنامه جوان به قلم محمد جواد اخوان است که در آن می خوانید؛انقلاب اسلامی چه در مرحله حدوث و چه در عصر تداوم، پیوندی وثیق با حضور مردمی داشته و تبلور این حضور را می توان در برهه هایی همچون انتخابات و البته راهپیمایی های ملی دانست. در میان مراسم انقلاب اسلامی، اما راهپیمایی بیست و دوم بهمن جایگاه ویژه ای داشته و دارد و تقریباً بسان سنجه ای است که جهانیان، همه ساله میزان همراهی امت با انقلاب و نظام را با آن ارزیابی کنند. علاوه بر اینها نکته ای دیگر که در فهم دقیق این راهپیمایی بروز و ظهور می یابد، از همزمانی این رویداد با تحولات داخلی و خارجی مرتبط با کشورمان و تأثیر و تأثراتی است که تحولات از این رویداد عظیم ملی می پذیرند. امسال راهپیمایی از منظری دیگر اهمیت یافته بود و آن فشارهای بیش از پیش نظام سلطه بر ملت ایران در مسیر مذاکره برای وادارسازی به پذیرش زیاده خواهی های غرب بود؛ مذاکراتی که از یک سال و نیم پیش از سر گرفته شده و امید طرف غربی آن بود که فشار جنگ اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران، مسیر تحمیل خواسته هایش را هموار سازد. در مقابل رهبر معظم انقلاب اسلامی در جمع کارکنان و فرماندهان نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی تصریح کردند: «مسئول امریکایی همین چند روز قبل از این می گوید که ایرانی ها گیر افتاده اند؛ ایرانی ها در قضایای هسته ای، با دستِ بسته پشت میز مذاکره حاضر می شوند. خب، این خطای محاسباتی است، ایرانی ها گیر نیفتاده اند، حالا شما در بیست و دوم بهمن ان شاءالله خواهید دید ملت ایران چه خواهد کرد و چه حضوری خواهد داشت؛ آن وقت معلوم می شود که آیا دست ملت ایران بسته است؟ دست ملت ایران بسته نیست و این را در عمل نشان داده است و بعد از این هم نشان خواهد داد، مسئولان هم همین جور. مسئولان کشور هم ان شاءالله با ابتکارات خودشان، با شجاعت خودشان نشان خواهند داد که دست ملت ایران بسته نیست. او تصور می کند که ایران را در سه کنج گیر انداخته! می گوید پشت ایرانی ها به دیوار رسیده است! نه آقا، اشتباه می کنید! شما هستید که دچار مشکلید. همه واقعیت های منطقه ما نشان دهنده این است که امریکا در اهداف خود در این منطقه و در بیرون این منطقه شکست خورده است. امریکا در سوریه شکست خورد، امریکا در عراق شکست خورد، امریکا در لبنان شکست خورد، امریکا در قضیه فلسطین شکست خورده است، امریکا در غزه شکست خورده است، امریکا در تسلط بر مسائل افغانستان و پاکستان شکست خورده است، در بین آن ملت ها منفور است، در خارج از این منطقه هم همین طور است، امریکا در اوکراین شکست خورده است، شما هستید که دچار شکست شدید، سال های متمادی است شکست پشتِ سرِ شکست!» چند روز نگذشت تا آنکه ملت ایران با حضور حماسی خود ثابت کردند دست بسته نیستند و مسئولان خود را نیز دست بسته نمی پسندند. حضور حماسی ملت ایران در بیست و دوم بهمن امسال، علاوه بر آنکه بار همراهی امت با ولایت و انقلاب اسلامی را ثابت کرد، در تحولات کوتاه مدت سیاسی بین المللی نیز تأثیر واضحی داشت و آن پیام «عزت خواهی» و «پیشرفت طلبی» ملت ایران بود. در بیست و دوم بهمن امسال در شعارها، شعارنوشته های مردمی و گفتمان عمومی راهپیمایان، می شد این نکته را به وضوح دید که ملت ایران بار دیگر به صحنه آمده اند تا بر مطالبه قدیمی خود یعنی «عزت ملی» پافشاری کنند. گویی همه این احساس را داشتند که طرف غربی در اثنای مذاکرات به دنبال تحقیر ملت ایران است تا علاوه بر آن دستاوردهای علمی ملت ایران را از او سلب کند، خودباوری، اعتمادبه نفس و عزت ملی این ملت نیز به یغما رود. انقلاب اسلامی در بهمن 57، واکنشی روشن به تحقیر ملت ایران از سوی ایالات متحده امریکا و نیز رژیم پهلوی دست نشانده اش بود و بیست و دوم بهمن 1393 نیز واکنش گسترده ملت به سلطه گرانی بود که بار دیگر به دنبال تحقیر ملت بزرگ ایران بودند. از سوی دیگر این حرکت بزرگ پیامی برای دیگران نیز داشت؛ آنهایی که با انگیزه های مختلف، دانسته یا نادانسته به دنبال پذیرش توافق «بدِ» تحمیلی از غرب هستند. پیام صریح ملت در بیست و دوم بهمن 1393، به آنان این بود که توافقی که عزت ملی ایرانیان را خدشه دار کند، پذیرفتنی نیست. گویی بهتر از همه، این امت را امامشان شناخته اند که با صراحت این حماسه را در قالب «ضربه متقابل ملت ایران» با چنین مختصاتی پیش بینی کردند که فرمودند: «ان شاءالله در بیست ودوم بهمن، ملت ایران نشان خواهد داد که کسی که ملت ایران را بخواهد تحقیر کند، با ضربه متقابل ملت ایران مواجه خواهد شد. همه ملت ایران، همه دلسوزان، در این جهت متفق اند که عزت ملی برای یک کشور، بسیار بسیار مهم است. اگر عزت بود، امنیت هم خواهد آمد، اگر امنیت بود، پیشرفت هم عملی خواهد بود والا اگر یک ملت تحقیر شد، همه چیز او به بازی گرفته خواهد شد حتی امنیت او، حتی ثروت او و همه چیز او. عزت ملی بایستی محفوظ بماند و مسئولان این را می دانند و ملت ایران ان شاءالله در بیست ودوم بهمن با حضور خود، با نشان دادن اقتدار خود، با نشان دادن عزم راسخ خود، ان شاءالله دشمن را به زانو درخواهد آورد.» حمایت:پیام روشن برای دشمن «پیام روشن برای دشمن»عنوان یادداشت روز روزنامه حمایت به قلم حسین شیخ الاسلام است که در آن می خوانید؛ 22 بهمن که سرآغاز تحولی بزرگ در ایران و جهان بوده و هست، متعلق به صاحبان اصلی آن یعنی مردم است. همان عزت و غیرتی که در سال 57 توسط آنها به وجود آمد و هماره به آن می بالند، هر ساله در راهپیمایی سالگرد پیروزی انقلاب تکرار و تجدید می شود. نیت همه کسانی که با عشق و علاقه، علیرغم مشکلات و سختی ها در این عرصه شرکت می کنند، همان نیتی است که هنگام انجام عبادات دارند و آن، چیزی جز رضای خداوند و تقرّب به ذات او نیست. شعار مردم که با اندکی دقت در سراسر ایران بر زبان همه راهپیمایان جاری است، پیروی از ولی فقیه و دفاع از نظریه ای است که امام راحل(ره) بر اساس فقه مترقی شیعی پایه گذاری کرد و موجب انفجار نور گردید. امسال ما در حال هماوردی جدیدی با استکبار هستیم و زوایایی از آن در فرمایشات مقام معظم رهبری طی چند روز گذشته به رخ کشیده شد و آن عبارت است از «جنگ گزینه های روی میز». ملت ما تاکنون جنگ های مختلف و متنوعی با استکبار داشته است؛ در عرصه های نظامی، فضا، سایبری، هسته ای، رسانه ای، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی. «جنگ گزینه های روی میز»، اصطلاح و میدان جدیدی است که بر اساس روش های جدید استکبار و آمریکا شکل گرفته است. این میدان جدید که بر مؤلفه هایی چون عدم اقبال مردم به انقلاب، دلسردی آنان به نظام بر اثر فشارهای اقتصادی و ناکارآمد جلوه دادن آن تکیه دارد، راهکار و روش های جدید خود را می طلبد. مردم به تبعیت از رهنمودهای مقام معظم رهبری، پاتک «جنگ گزینه های روی میز» را در راهپیمایی امسال، رونمایی کردند. نوع شعارها، شکل و شمایل شعار دهندگان که با پلاکاردها و بعضاً با پوشش های متناسب این جنگ همراه بود و اصرار بر حضور خیره کننده و چشمگیر در راهپیمایی امسال، همه و همه گواه از آمادگی مردم برای مبارزه در این عرصه جدید نبرد را دارد. شاه بیت مردم در این همایش ملی، زیر بار زور و تسلیم نشدن و آمادگی برای مقابله با هجمه ها بود که به شهادت تمام رسانه های داخلی و خارجی، میزان مشارکت مردم از تمام سال های پیش از آن، پر رنگ تر و با نشاط تر بود. همانطور که در ابتدای انقلاب، تمام اقشار مردم در راهپیمایی ها شرکت داشتند و قیام را متعلق به خود می دانستند، امسال نیز حضور تمام اقشار از هر نوع سلیقه و طرز فکری را شاهد بودیم. به خصوص حضور نسل سوم و جوانان که با جدیت توأم با نشاط و انرژی همراه بود، جلوه با شکوهی به این هماورد ملی داده بود. نکته ای که درباره راهپیمایی امسال به چشم آمد، شرکت رسانه ها و اصحاب رسانه دنیا برای پوشش خبری این مراسم با عظمت بود. در مراسم های سالگرد انقلاب های دیگر دنیا، معمولاً چند سال اول آن مورد توجه رسانه ای قرار می گیرد اما با مرور زمان، انعکاس خبری آن کمتر و کم اهمیت تر می شود، چون حرف جدیدی برای ارائه وجود ندارد. اما در سالروز پیروزی انقلاب ایران، هر ساله جمع کثیری از خبرنگاران کشورهای خارجی با اشتیاق در آن حضور پیدا می کنند زیرا آگاهند که این مراسم با سالگردهای مشابه، بسیار متفاوت است. گرچه میزان مشارکت مردم، هر ساله نسبت به سال ماقبل آن بیشتر است اما امسال حضوری بسیار بسیار باشکوه تر را شاهد بودیم. این حضور که پیام های گوناگونی دارد، دو گزاره را در قالب پاسخ به «جنگ گزینه های روی میز» به دنیا مخابره کرد.اول، ملت ایران به هیچ وجه و تحت هیچ شرایطی زیر بار توافق بد نخواهد رفت و تسلیم زور، تهدید، فشار و تحریم نخواهد شد. دوم، تبعیت محض و کامل از منویات رهبر معظم انقلاب است و تاکید بر اینکه آنچه را حضرتشان در حوزه سیاست داخلی و خارجی به عنوان خطوط قرمز تعیین می کنند، تا پای جان مراعات کرده و به آن عمل خواهند کرد. در دوران پس از دفاع مقدّس نیز این رویه ادامه پیدا کرد و بارها و بارها این مشی مکرّر ایرانیان به منصه ظهور رسید. حضور مردم در عرصه های مختلف روزهای پس از فتنه 88، یکی از روشن ترین این نمونه هاست. علیرغم تمام برنامه ریزی و طراحی های مثلث غربی-عربی-عبری برای براندازی نظام مقدس جمهوری اسلامی و حمایت همه جانبه آنان از فتنه گران، اما این سیل خروشان مردم در یوم الله 9 دی بود که تیرخلاص را بر پیکر منحوس فتنه وارد کرد و آن را از پای در آورد. قطعاً این دو پیام در دیدگاه غرب نسبت به مردم ایران، تاثیر شگرفی خواهد داشت و خواهند دانست که باید در مواضع و رفتار خود نسبت به جمهوری اسلامی ایران ایجاد تغییر نمایند. غرب اینگونه تصور می کند که ملت غیور ایران چنانچه تحت فشارهای اقتصادی و تحریم ها قرار بگیرند و عرصه بر آنها تنگ تر شود، تسلیم می شوند و دست از حمایت خود از نظام و رهبری بر می دارند. اما مردم شریف کشورمان در مقاطع و مراحل حساس تاریخ ثابت کرده اند اگر دشمن، تصمیم توطئه داشته و یا بخواهد آنان را به تسلیم و تحقیر وادارد، با صلابت بیشتر و اراده قوی تر در مقابل آنان خواهند ایستاد. در دوران دفاع مقدس شاهد بودیم که هر قدر دشمن ما از سوی غرب بیشتر تقویت می شد و به هر میزان که هجمه ها و عداوت آنان در قالب بمباران و ترورهای داخلی شدّت بیشتری به خود می گرفت، عزم و اراده آنان در تمام عرصه ها – از جبهه های جنگ گرفته تا تدارکات و کمک ها – سرعت و قدرت بیشتری می یافت. طرفه آنکه جشن سالگرد انقلاب اسلامی را غرب و استکبار هر سال با شکوه تر از قبل به نظاره می نشیند و خروش ایران اسلامی را می نگرد، اما کم کم نوبت ما است که فروپاشی نظام سلطه غرب را تماشا کنیم. آفرینش:حضوری پرشور و پر از مفهوم «حضوری پرشور و پر از مفهوم»عنوان سرمقاله روزنامه آفرینش به قلم حمیدرضا عسگری است که در آن می خوانید؛ترنم باران بهمن ماه، طراوات خاصی به اقیانوس حضور بی کران مردم بخشید، و در جشن پیروزی انقلاب، مردم مسرور از نزول نعمات آسمانی به راهپیمایی 22 بهمن آمدند. تکرار مکررات است اگر به توصیف حضور میلیونی مردم در سراسر کشور بپردازیم، اما نمی توان به راحتی از کنار این حرکت مردمی گذشت و بازتاب اثرات آن را به گروه های سیاسی در داخل و خارج کشور گوشزد نکرد. جدای از تجدید میثاق مردم با انقلابشان که امری حماسی و ملی تلقی می گردد، نقطه عطف این حضور عظیم مردمی آنجاست که در حین راهپیمایی می شد تمام آنچه که دغدغه امروز جامعه بوده را دید و تامل کرد که نسل امروز انقلاب در چه سطح بالایی از آگاهی و شعور قرار دارند. درحین راهپیمایی شعارها و دست نوشته هایی به گوش می رسید و به چشم می خورد که هرکدام برگرفته از نوعی توقعات بجا از کارگزاران نظام بود. خواسته هایی که در عمق وجود سیاست های کلی نظام ریشه داشت. مفهوم" تا آخر ایستاده ایم"، مضمون اکثر شعارهای دیروز بود. اما تفسیر آن بسیار گسترده و بزرگ تر از یک دست نوشته به شمار می آمد!. مفهوم این ایستادگی در تمامی عرصه های کشور تعبیر می شود و شرکت کنندگان با این شعار یک بار دیگر حضور خود را به رخ سیاسیون در داخل و دیگر قدرت های خارجی کشاندند. ایستادگی امروز مردم به معنای نظاره گر بودن بر اعمال و کردار قوای سه گانه، احزاب و گروه های س�
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 116]
-
گوناگون
پربازدیدترینها