واضح آرشیو وب فارسی:فارس: همراه با مدال آوران بازیهای پاراآسیایی اینچئون
خدایاری: زندگی خانوادگیام از ورزش مهمتر است/ خانواده، همسر و فرزندانم برایم ایجاد انگیزه کردند
دارنده مدال نقره پرتاب دیسک بازیهای پاراآسیایی اینچئون گفت: همیشه طوری برنامهریزی کردهام که زندگی خانوادگیام در اولویت باشد و برای من ارزش این مساله از ورزش قهرمانی بیشتر است.
به گزارش خبرگزاری فارس، اعظم خدایاری از سال 74 وارد ورزش معلولین شد و به مدت 6 سال در ویلچررانی فعالیت می کرد و به دلیل علاقه مندی به حضور در رویدادهای برون مرزی و کسب فرصتهای بهتر در دوومیدانی، زمینه فعالیت خود را تغییر و مادههای پرتابی را انتخاب کرد. پس از آن در سال 82 وارد تیم ملی شد و در اولین رویداد برون مرزی که مسابقات جهانی نیوزلند بود موفق به کسب 2 نشان نقره و یک نشان برنز شد. نشان طلا از مسابقات جهانی هلند و رکوردشکنی، نشان برنز پارالمپیک 2004 آتن، مدال طلا در مسابقات جهانی آلمان، حضور در مسابقاتی نظیر رقابتهای جهانی مالزی، امارات و کسب بیش از 10 مدال بینالمللی، کارنامه خدایاری در عرصه ورزش حرفهای و قهرمانی است. وی مدتی به دلیل مشغلههای خانوادگی از ورزش حرفه ای دور بود و به گفته خودش هیچ کس تصور نمی کرد او بتواند دوباره به دوران اوج بازگردد. خدایاری با اشاره به این موضوع میگوید: هنگامی که در پارالمپیک آتن شرکت کردم متاهل بودم و خیلیها سوال می کردند که همسرت مانعی برای ورزش و فعالیت در عرصه قهرمانی نیست؟ و خب من در جواب آنها میگفتم که نه تنها همسرم مانعی برای من نیست، بلکه به عنوان یک مشوق همیشه در کنارم هست. دارنده نشان نقره بازیهای پاراآسیایی اینچئون افزود: همیشه طوری برنامهریزی کردهام که زندگی خانوادگیام در اولویت باشد و برای من ارزش این مساله از ورزش قهرمانی مهم تر است. با این حال مهمترین مشوقهای من فرزندان و خانوادهام هستند و از من خواستند در عرصه قهرمانی دوباره فعالیت کنم. وی گفت: قبل از ازدواج و حتی هم اکنون، پدر و مادرم برای من بسیار زحمت کشیدند و هنگامی که نبودم از فرزندانم مراقبت کردند، همسرم نیز همیشه فرصت فعالیتهای ورزشی و اجتماعی را برای من فراهم کرده و میگوید که به گونهای زندگی کن که در آینده حسرتی برای کارهای انجام نشده، نداشته باشی. این شد که من نه تنها در ورزش بلکه در رشته تئاتر هم فعالیت میکنم. خدایاری در خصوص مسابقات پاراآسیایی گفت: من در دوره اول مسابقات پاراآسیایی که در چین برگزار شد، از ورزش حرفهای فاصله گرفته بودم و نتوانستم در این رقابتها شرکت کنم. بعد از آن از سال 2010 به تدریج بر حجم تمریناتم افزودم و پس از گوانگجو بود که با وجود سختیهای زیاد تمریناتم را مجدد آغاز کردم و توانستم به اردوی تیم ملی برای پارالمپیک لندن هم راه پیدا کنم، اما متاسفانه باوجود آمادگی خوبی که داشتم، اعزام نشدم. دارنده نشان برنز پارالمپیک آتن ادامه داد: این مساله و عدم اعزام به لندن، تا مدتها اثر بدی روی من داشت و به تلخترین خاطرهام از زندگی ورزشی تبدیل شد. ولی تلاش کردم به تدریج روحیه ام را بهتر کنم و با کمک خانواده و فرزندانم مجدد به زندگی عادی بازگشتم و تمریناتم را از سر گرفتم. وی گفت: برای مسابقات پاراآسیایی اینچئون زیر نظر مربیام خانم مظهر و آقای سلیمی مربی بدنساز کار میکردم که هم اکنون نیز زیر نظر این دو مربی ارزنده مشغول آماده سازی برای مسابقات رکوردگیری اردیبهشت ماه هستم. به دلیل تغییراتی که در قوانین ایجاد شده بود، شرایط مسابقه کمی سخت شد و با اختلاف اندک دوم شدم، میتوانستم به نشان طلا هم دست پیدا کنم که متاسفانه این اتفاق رخ نداد. بانوی ملیپوش تیم دوومیدانی خاطرنشان کرد: میادین زیادی را تجربه کردهام و کم و بیش از آنها صاحب مدال شدهام، نمیتوانم بگویم در زندگی ورزشیام کمبود چیزی را حس میکنم، اما تا زمانیکه حمایت خانوادهام را دارم و اشتیاق آنها را برای موفقیتم میبینم، تلاش میکنم که حضوری موثر داشته باشم. از زحمات تمامی مربیان، انجمن دوومیدانی، فدراسیون، کمیته ملی پارالمپیک و به ویژه خانواده عزیزم سپاسگزارم و امیدوارم بتوانم در مسابقات پیش رو عناوین شایستهای به دست آورم. انتهای پیام/د
93/11/15 - 16:18
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 79]