واضح آرشیو وب فارسی:جوان آنلاین: دلجويي كه نشد هيچ، توهين هم شد!
سه سال قبل، پس از اهداي جوايز وزارت ورزش به مربيان المپيكي، شاهد نارضايتي مربيان تيمهاي ملي كشتي و وزنهبرداري از...
نویسنده : دنيا حيدري
سه سال قبل، پس از اهداي جوايز وزارت ورزش به مربيان المپيكي، شاهد نارضايتي مربيان تيمهاي ملي كشتي و وزنهبرداري از پاداشهاي بهزعم آنها سؤالبرانگيز و توهينآميز مسئولان بوديم؛ نارضايتي كه در آن مقطع گفته شد پرونده پيشنهادات كشورهاي رقيب براي جذب اين مربيان ناراضي را بار ديگر باز خواهد كرد؛ نارضايتي كه بار ديگر در چهره تكتك مربيان رشتههاي ورزشي بعد از پرداخت پاداشها در مراسم تجليل از قهرمانان و مدالآوران ديده ميشود؛ نارضايتي كه از سوي برخي با پس دادن پاداشها مطرح شد اما اين اعتراضها باعث نشد مسئولان از مربيان دلجويي كنند و در مقابل عكسالعملهايي نشان دادند كه بسيار تند و در برخي موارد حتي تأسفبرانگيز بود! مناف هاشمي، معاون مالي و پشتيباني وزارت ورزش و جوانان در پاسخ نارضايتي مربيان ملي در خصوص پاداشهاي پرداخت شده و پاداشهايي كه بازگردانده شده با خونسردي تمام گفت: «اين پاداشها هديه بوده حالا ميخواهند قبول كنند يا نكنند. مربيان دستمزد و حقوق ميگيرند، دوست داريم از مربيانمان حمايت شود اما وظيفه ما پول دادن نيست و نبايد پاداش مربيان و ورزشكاران با هم مقايسه شود.» نصرالله سجادي، معاونت ورزش حرفهاي و قهرماني نيز مدعي شد كه مربيان بايد بدون چشمداشت كار كنند: «برخي مربيان زماني كه ورزشكاري موفق ميشود، موفقيت آنها را براساس عملكرد خود ميدانند، از يكسو ميگويند با عشق و براي پرچم كشورشان تلاش ميكنند و از سوي ديگر ميگويند چرا سكههاي ما به جاي 20 تا، 10 تا شده. اگر شغل اين مربيان واقعاً شغل انبياست و براي مردم كشور و ميهن خود سعي ميكنند، اينگونه انتقادها چه معنايي دارد؟ مربيان بايد بدون چشمداشت كار كنند و بابت جوايزي كه به آنها داده شده از وزارت ورزش و جوانان تشكر كنند چون آنها در قبال كاري كه انجام ميدهند، حقوق دريافت ميكنند و در قرارداد مربيان هيچ اسمي از پاداش برده نشده و اين پاداش متعلق به ورزشكار است نه مربي.»صحبتهاي معاون گودرزي اما باعث نارضايتي بيشتر مربيان ميشود، به طوريكه حسن بابك، مدير فني تيمهاي ملي كشتي فرنگي ميگويد كه حاضر است قرارداد مربيان را منتشر كند: «متأسفانه معاون وزير چون يك مدير ورزشي نيست و سابقه چنداني در ورزش ندارد اينگونه اظهارنظر ميكند و اگر در جايگاه يك مربي بود، چنين حرفهايي نميزد. كار آقايان به جايي رسيده كه به جاي تشويق توهين ميكنند. با اين وضعيت عواقب اتفاقات و دلسردي و شكستهاي احتمالي بعدي برعهده خودشان است. ما آمادهايم ليست حقوق مربيان تيمهاي ملي كشتي آزاد و فرنگي را منتشر كنيم تا هم مسئولان و هم مردم بدانند كه اين مربيان با چه وضعيتي كار ميكنند. سرمربيهاي تيمهاي ملي كشتي، ماهي 3 ميليون تومان حقوق ميگيرند در حاليكه 2 ميليون تومان اجاره منزل و مخارج و هزينه رفت و آمدهاي آنها ميشود. ضمن اينكه اين حقوق فقط دو ماه مانده به مسابقههاي آسيايي و جهاني پرداخت ميشود و باقي ماهها هيچ حقوقي پرداخت نميشود؛ چراكه فدراسيون توان پرداخت حقوق براي همه سال را ندارد! مربي حرفهاي نميتواند با اين بيتوجهيها و توهينها ديگر انگيزه زيادي داشته باشد. شما مگر كدام پول را به فدراسيون دادهايد كه فدراسيون نخواسته باشد خرج مربيانش كند.» حسين روحاني، مربي تيمملي كاراته در بازيهاي آسيايي هم معتقد است وقتي تيمملي نتيجه نميگيرد سراغ مربي را ميگيرند، اما به وقت تقدير، مربيان تيمهاي ملي حتي به اندازه مدال برنز هم ديده نميشوند و در واقع مربي در ايران ساخته شده براي انتقاد و كسي از اين قشر حمايت نميكند.» مسعود عباسي، مربي تيمملي شناي نابينايان نيز معتقد است با بيرحمي زحمات آنها ناديده گرفته شده است: «متأسفانه جايگاه مربيان در ايران به قدري پايين است كه حتي در عنوان آيين تجليل از مدالآوران و قهرمانان نامي از آنها ديده نميشود. پس جايگاه مربيان زحمتكش چه ميشود؟ حتي پيش از بازيها جوايز مدالآوران مشخص و اعلام ميشود، اما هيچ وقت شنيده نميشود مربياي كه شاگردش را تربيت ميكند چه پاداشي دريافت خواهد كرد. درست است كه ورزشكار زحمت ميكشد و شكي در آن نيست، اما اگر مربي نداشته باشد آيا ميتواند به اين جايگاه برسد؟ اگر مسئولان عنوان ميكنند كه ميشود، از دورههاي بعد مربيان را حذف كنند، اما اگر اعتقاد دارند جايگاه مربي مهم است پس اينطور رفتار نكنند.» فريد صائبي، سرمربي تيمملي واليبال نشسته در بازيهاي پاراآسيايي ميگويد بيش از بحث مالي، بحث حرمتشكني در اين خصوص است كه ناراحتكننده است: «در چند سال اخير هرقدر هم در اين خصوص فرياد زديم راه به جايي نبرديم. منظور ما مسائل مادي نيست بلكه حرمتي است كه زير پا گذاشته ميشود. بازيكني كه نفر دهم يا دوازدهم تيمملي است و حتي يك دقيقه هم بازي نكرده است چند برابر سرمربي تيمش كه حداقل دو سال براي موفقيت تيمش زحمت كشيده است، پاداش ميگيرد. اين باعث تخريب شخصيت مربيان و جايگاه آنها ميشود. شايد اگر تقدير بدون مسائل مالي صورت ميگرفت، شايستهتر بود.» اميناله ماني، سرمربي تيمملي فوتبال هفت نفره در بازيهاي پاراآسيايي اينچئون نيز معتقد است وقتي ورزشكار شش برابر مربياش پاداش ميگيرد نقش مربي زير سؤال ميرود. اكبر احدي، سرمربي تيمملي بوكس هم معتقد است وزارت ورزش نبايد مربيان را مقابل خانوادهشان كوچك كند. اما هيچ يك از اين اعتراضها از سوي مسئولان وزارت ورزش وارد نيست، چراكه آنها مثل هميشه توجهي به نارضايتي مربيان در اين خصوص ندارند. در واقع وزارت ورزش آب پاكي را روي دست آنها ريخت، وقتي مسئولانش به صراحت گفتند كه مربيان ميخواهند پاداشها را قبول كنند، نميخواهند قبول نكنند و وزارت وظيفهاي براي پرداخت پاداش به آنها ندارد. حال آنكه همين مسئولان، زمان موفقيت، اولين نفراتي بودند كه براي گرفتن عكسها آماده ميشدند و موفقيتها را در پرونده كاري خود درج ميكنند؛ موفقيتي كه در واقع حاصل تلاش همين مربياني است كه امروز نارضايتي آنها اصلاً مهم نيست!
منبع : روزنامه جوان
تاریخ انتشار: ۱۴ بهمن ۱۳۹۳ - ۱۱:۲۶
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جوان آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 71]