محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827335103
- نقدی بر عملکرد دولت در خصوصی سازی نظام تعلیم و تربیت
واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: نقدی بر عملکرد دولت در خصوصی سازی نظام تعلیم و تربیت تهران- ایرنا- روزنامه «کیهان» امروز -سه شنبه- در یادداشتی نظام آموزشی کشور را مورد نقد و بررسی قرار داده و نوشته است: «امید من به شما دبستانی هاست». این جمله در این روزهای خاطره انگیز پیروزی انقلاب، ما را می برد و می نشاند پای صحبت های شورانگیز و آگاهی بخش امام راحلمان. دبستانی های دیروز و جوانان امروز پرچمدار انقلابی هستند که این روزها مرزهای جغرافیایی را از شرق تا غرب درنوردیده و مرزهای دانش را از زمین تا فضا به چنگ آورده است. اما آن پیر سفر کرده اهمیت امر آموزش را خوب می دانست، چرا که خود در مکتبی رشد کرده بود که در آن «معلمی شغل انبیاست» و تعلیم و تربیت ستودنی است و حرمت دارد.
«سید عباس علوی» نویسنده یادداشت می افزاید: او به درستی دریافته بود اگر در این مسیر کژی پیش آید، دیوار دانایی تا ثریا کج خواهد رفت؛ که فرمود: «ضربه مهلکی که بر کشور مظلوم ما در این پنجاه سال اخیر از دانشگاه ها و اساتید منحرفی که با تربیت غربی بر مراکز علم و تربیت حکم فرما بودند وارد آمد، از سرنیزه رضاخان و پسرش وارد نشد.» روزگاری در این مملکت و در مکتب استادان، روح کودکان با قرآن کریم پرورش می یافت و جانشان با احادیث معصومین جلا می گرفت و با گشت و گذار در بوستان و گلستان معطر می شد. آری! از دیرباز در این سرزمین تعلیم و تربیت گرامی داشته می شد و بیشترین حساسیت ها در بین مردم برای آن بود که چه کسی به کودکانشان درس می آموزد و چه می آموزد؟ این سنت نیکو و خوش عاقبت تا امروز پا بر جا بوده که گواه آن تربیت نسلی حسینی با غیرت عاشورایی است که دیروز جنگ تحمیلی را به سرانجام رساندند و نسلی از فرزندان خمینی که امروز بر قله علم و دانش ایستاده اند؛ اما فردا؟!
در این نوشتار سعی می شود در ادامه مطالب گذشته درمورد پرونده استحاله نظام آموزشی کشور در مقاطع مختلف، آنچه از سوی مسئولان نظام تعلیم و تربیت کشور «خصوصی سازی» آموزش و پرورش نامیده می شود، مورد بررسی قرار گیرد.
کودکی و نوجوانی از حیث اثرپذیری از مهمترین دورانهای زندگی انسانها محسوب می شود و «نظام آموزش و پرورش» به عنوان بستر این اثرگذاری، حیاتی ترین وظیفه را برای تربیت نسل آینده بر عهده دارد. به همین جهت سال هاست جنگی پنهان در جهان به منظور غلبه فرهنگی- سیاسی و اجتماعی بر این بخش سرنوشت ساز در جریان است. از تلاش شرکت های چندملیتی برای تصاحب مدارس در کشورهای جهان سوم گرفته تا تدوین قوانین و جزوات آموزش همگانی به منظور همسان سازی آموزشی در کشورهای کمتر توسعه یافته که به صورت مستقیم یا با واسطه توسط نهادهای بین المللی سیستم سرمایه داری اعم از یونسکو و غیره هدایت می شود، از مواردی است که پیش از این نیز در همین صفحه به آن پرداخته شده است. مروری کوچک بر طرح ها و ایده های جهانی در امر «آموزش» نشان از آن دارد که ایده «جهانی سازی» جوامع با هدف تربیت نسلی مطیع و فرمانبردار سیستم لیبرال سرمایه داری، نیازمند «خصوصی شدن» و خروج داوطلبانه دولت و حاکمیت های مردمی از این حوزه پرمشتری است.
زمین خواری در عرصه آموزش
خصوصی سازی آموزش و پرورش از آموزه های نظام های لیبرالی و نئولیبرالی است که در آن تلاش می شود دخالت دولت در تمامی حوزه ها به حداقل کاهش یابد. اما خلع ید دولت از حوزه آموزش و پرورش اولین بار به صورت مدون در اندیشه های «میلتون فریدمن» اقتصاددان آمریکایی جریان فکری مذکور مطرح شد.
فریدمن معتقد بود سرعت زیاد و حوزه گستره وسیع تحولات اقتصادی، واکنش هایی روانی را میان مردم بر می انگیزد که باعث تسهیل اصلاحات اقتصادی خواهد شد. او برای این روش دردناک خود اصطلاح «شوک درمانی اقتصادی» را ابداع کرد که سه رکن اساسی داشت: «حذف حوزه عمومی-دولتی؛ آزادی عمل کاملِ شرکت ها؛ و کاهش شدید هزینه خدمات رفاهی و اجتماعی دولت تا جایی که از دولت جز اسکلتی باقی نماند.»
حتی در غرب نیز متفکرین پرشماری پس از مشاهده عواقب این نوع تفکر در حوزه های عمومی همچون بهداشت و درمان و آموزش و پرورش، به موضع گیری علیه این دیدگاه ها پرداختند که از آن جمله خانم «نائومی کلاین»، روزنامه نگار و پژوهشگر آمریکایی است که در کتاب و مستند سینمایی به نام «دکترین شوک: ظهور سرمایه داری فاجعه» زوایای پنهان این جریان را تبیین می کند.
کلاین به ماجرای وقوع سیل در شهر نیو اورلئان آمریکا اشاره می کند و از مشورت های خبیثانه فریدمن به سیاستمداران آمریکایی برای بهره برداری از این «شوک» به منظور حذف مدارس دولتی و بازسازی مدارس و نظام آموزشی در قالب غیردولتی و به اصطلاح «کوپنی»، پرده بر می دارد. وی در این رابطه می نویسد: « فریدمن معتقد بود که به جای هزینه کردن بخشی از میلیاردها دلار پول بازسازی برای ساخت مجدد و بهبود نظام موجود مدارس دولتی نیواورلئان، دولت کوپن هایی در اختیار خانواده قرار دهد که بتوانند آنها را در نهادهای آموزشی بخش خصوصی، که بسیارشان انتفاعی اند و از دولت یارانه دریافت خواهند کرد، خرج کنند.»
«به دنبال این رهنمود، دولت جرج دبلیو بوش، با اختصاص ده ها میلیون دلار ازطرح تبدیل مدارس دولتی نیواورلئان به مدارس خصوصی تحت عنوان «مدارس چارتر» حمایت کرد. بر خلاف کندی سرعت مرمت سیل بندها و تعلل در فعالیت مجرد شبکه ی برق، حراج مدارس نیواورلئان با سرعت و دقت یک عملیات نظامی صورت گرفت. ظرف نوزده ماه، و در حالی که اکثر ساکنان فقیر شهر هنوز آواره بودند، مدارس خصوصی بطور کامل جایگزین مدارس دولتی نیواورلئان شدند.
«پیش از گرد باد کاترینا، هیئت مدارس شهر لوئیزیانا 123 مدرسه دولتی را اداره می کرد که اکنون تعدادشان به 4 مدرسه کاهش یافته است. پیش ازاین توفان، شهر دارای هفت مدرسه خصوصی چارتر بود که حالا تعدادشان به 31 رسیده است. آموزگاران نیواورلئان دارای اتحادیه ای قوی بودند؛ در حالی که مقامات اکنون قرارداد اتحادیه را پاره و تمام 4700 نفر اعضای آن را اخراج کرده اند ... آموزگاران مدارس دولتی که شاهد بودند چگونه وجوهِ تخصیص یافته به قربانیان سیل به بیراهه رفت و صرف امحای نظام دولتیِ مدارس و جایگزینی آن با نظامی خصوصی شد، طرح میلتون فریدمن را «نوعی زمین خواری در عرصه آموزش» نامیدند.»
در حقیقت کلاین تلاش می کند نشان دهد چگونه در فرایند خصوصی سازی بی ضابطه و منفعت طلبانه، عده ای خاص که از رانت های دولتی برخوردارند، حوزه آموزش را نیز همچون سایر حوزه های اقتصادی با نگاهی سودجویانه به تصرف در می آورند. هر چند شاید ردگیری روند کنونی خصوصی سازی مدارس در ایران با نگاهی که در آمریکا ذکر شد اندکی غیرمنصفانه به نظر برسد، اما حقیقت این است که در صورت بی توجهی به این فرایند، می تواند عاقبتی وخیم تر نیز در پی داشته باشد.
برخورد متناقض با مراکز تربیت معلم
یکی از استدلال های دولتی ها درباره علت تمایل بی حدشان به این کار خطرناک، جبران کمبود معلم به ویژه در مدارس مناطق محروم کشور ذکر می شود. تا اینجا دغدغه مسئولان منطقی به نظر می رسد، لذا انتظار می رود با همین نگاه منطقی به ارائه راهکار قانونی برای حل این مشکل بپردازند. در قانون وظیفه تأمین معلم در کشور بر عهده مراکز تربیت معلم قرار دارد که بعدها بصورت دانشگاه فرهنگیان توسعه یافت. اما نکته جالب اینجاست که دولت به جای تکیه بر دانشگاه فرهنگیان که به طور قانونی وظیفه تأمین این کمبود نیرو را بر عهده دارد، گویا تمایل به حذف این مرکز از فرایند تربیت معلم و برون سپاری وظیفه تأمین آموزگار در قالب مدارس غیردولتی دارد. در همین رابطه بود که با پیگیری رسانه ها، بسیاری از مسئولین ذی ربط هشیار شدند و حتی بسیاری از نمایندگان مجلس نیز به این موضوع ورود کردند. از سوی دیگر معاون وزیر و رئیس سازمان مدارس غیردولتی و مشارکت های مردمی وزارت آموزش و پرورش در پاسخ به موضع گیری نمایندگان مجلس در مقابل طرح غیرقانونی واگذاری مدارس دولتی به بخش خصوصی و دغدغه مهم کاهش کیفیت خدمات آموزشی ارائه شده به دانش آموزان، گفت: معتقدیم شاید این طرح درست تبیین نشده است؛ بحث ما مشارکت و خرید خدمات از مؤسسان مدارس غیردولتی است تا در تأمین نیروی انسانی کمک کنند. وی با اشاره به کمبود نیروی انسانی و عدم آمادگی دانشگاه فرهنگیان که ممکن بود که در سال جاری به تعطیلی کلاسهای درس منجر شود، تأکید کرد که به مؤسسان مدارس غیردولتی که دارای مجوز بودند اجازه داده شده در این طرح مشارکت کنند و مدیریت مدارس را بر عهده بگیرند. اظهار نظر معاون وزیر آموزش و پرورش درخصوص «عدم آمادگی دانشگاه فرهنگیان» برای تامین نیروی انسانی مورد نیاز مدارس در حالی صورت می گیرد که محمدباقر نوبخت، در آذر ماه سال جاری از جهانگیری معاون اول رئیس جمهور به صورت رسمی درخواست کرد با ارسال لایحه ای از جانب دولت به مجلس شورای اسلامی، «قانون متعهدین به خدمت به وزارت آموزش و پرورش» لغو گردد!
در نامه نوبخت آمده است: « از اواسط دهه هفتاد با ورود کافی نیروهای انسانی تحصیلکرده به بازر کار، نه تنها تامین نیروی انسانی مورد نیاز دستگاه اجرایی از جمله وزارت آموزش و پرورش، تضمین گردید بلکه حتی امکان انتخاب نیروهای شایسته تر نیز برای آنها فراهم شد(!) بدین ترتیب از آن زمان تاکنون دیگر فلسفه وجودی و وجوبی جذب نیروی انسانی به صورت بورسیه تعهد خدمتی در وزارت مذکور از بین رفته است(!)»
هر چند با استمزاج از مجلس، دولت از بیهوده بودن ارائه لایحه مذکور به صحن علنی اطمینان حاصل کرد و به منظور جلوگیری از شکست قانونی، مسیر لغو قانونی استخدام نیروهای بورسیه دانشگاه فرهنگیان به عنوان مراکز تربیت معلم سراسر کشور را متوقف ساخت، اما طرح واگذاری مدارس دولتی به بخش خصوصی و خروج دانشگاه فرهنگیان به عنوان نهاد تربیت کننده معلمانی دارای تربیت اسلامی و تعهد انقلابی از مسیر «تضعیف دانشگاه فرهنگیان» ادامه یافته است.
یکی دیگر از نشانه های برخورد غلط دولت با دانشگاه فرهنگیان، طولانی شدن غیرقانونی دوره سرپرستی این دانشگاه و کوتاهی دولت در سامان دادن به این مسئله است.
بر همین اساس پس از سرپرستی غیرقانونی «مهرمحمدی» بر دانشگاه فرهنگیان در طول مدت یک سال و نیم اخیر، بالا گرفتن بحث ها پیرامون معرفی وی به عنوان نامزد اصلی مورد وثوق دولت برای تصدی پست ریاست دانشگاه فرهنگیان در شرایطی که وی بنا به اذعان صریح خود، هیچ اعتقادی به دخالت «ایدئولوژی» در آموزش و پرورش ندارد موجب شد در هفته گذشته رای گیری درباره وضعیت مهرمحمدی در جلسه شورای عالی انقلاب فرهنگی، به زمانی نامعلوم موکول شود!
به این ترتیب با دور زدن رسمی مراکز تربیت معلم کشور، اجرایی شدن طرح غیرقانونی واگذاری 900 مدرسه دولتی در «مناطق محروم» و حاشیه شهر تهران به بخش خصوصی، همزمان با برون سپاری وظیفه استخدام معلم در قالب طرح گسترش مدارس غیرانتفاعی، که به کوتاه شدن دست حاکمیت از تربیت نسل آینده، ادامه یافته است.
واگذاری از صدر تا ذیل
عملکرد هدفمند دولت در واگذاری سیستم آموزشی به مدارس آموزش و پرورش محدود نمی شود و همانطور که پیش از این بطور مفصل به مسئله جریانات خزنده در نظام آموزشی مهدکودک ها پرداخته ایم، تربیت مربیان مهدها نیز با بی تدبیری محض دولت مواجه است به طوری که وزیر آموزش و پرورش به تازگی به دلیل عدم برگزاری آزمون استخدامی مربیان پیش دبستانی از مجلس کارت زرد دوم را گرفت، در حالی که در قانون آمده است آموزش و پرورش هر زمان که تصمیم گرفت نیرو استخدام کند نیروهای پیش دبستانی در اولویت باشند.
جالب آنجاست که معاون توسعه مدیریت و پشتیبانی وزارت آموزش و پرورش در این مورد با اشاره به اینکه این وزارتخانه هیچ ردیف استخدامی برای استخدام مربیان مهدهای کودک ندارد، اعلام کرده است مجلس مصوبه ای را ارائه دهد مبنی بر اینکه آموزش وپرورش برای استخدام پیش دبستانی ها نیاز به ردیف استخدامی ندارد(!)
اما نایب رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس در پاسخ به این بازی سیاسی آموزش و پرورش در بحث استخدام، تأکید کرد دولت موظف است به آموزش و پرورش ردیف استخدام بدهد و این وزارتخانه هم اکنون ردیف استخدامی دارد. آموزش و پرورش اعلام می کند که با کمبود نیرو در مقطع ابتدایی مواجه است اما حاضر نیست با برگزاری آزمون و جذب نیروهای پیش دبستانی از آنها در مقطع ابتدایی به عنوان معلم استفاده کند. وی افزود: آموزش و پرورش برای کاهش هزینه های خود در حال اجرای طرح خصوصی سازی مدارس دولتی است درحالی که این موضوع در قانون ذکر نشده است بلکه در قانون بحث خرید خدمات آموزشی از مدارس غیردولتی ذکر شده است اما آموزش و پرورش هم اکنون مدرسه دولتی را با دانش آموز به موسس بخش خصوصی واگذار کرده است. به نظر می رسد با ادامه مسیر غیرقانونی مذکور، به دنبال کودتای خاموش در مسیر تغییر سیاست های کلی نظام در حوزه آموزش و پرورش، حتی پس از سپری شدن مدت قانونی دولت یازدهم نیز، امکان تصحیح برخی از مسیرهای انحرافی ایجاد شده در حوزه حساس «تربیت نسل آینده» فراهم نگردد. این در حالی است که در همه کشورهای پیشرفته جهان، ایجاد تغییرات اساسی در حوزه های آینده سازی همچون آموزش و پرورش و آموزش عالی، از حوزه اختیار دولت ها و سلایق حزبی و گروهی خارج است.
منبع: کیهان
اول**1368**
14/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[مشاهده در: www.irna.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها