واضح آرشیو وب فارسی:ایرنا: استانداردسازی محیط های آموزشی را جدی بگیریم تهران- ایرنا- «استانداردسازی محیط های آموزشی را جدی بگیریم» عنوان سرمقاله روزنامه «آفرینش» به قلم «زهرا کیان بخت» است که در آن می خوانیم: یکی از مشکلاتی که ما در کشورمان معمولا در زمینه های مختلف با آن روبرو بوده و هستیم، انتظار کسب نتیجه خوب است در شرایطی که مقدمات برای حصول چنین نتیجه ای از قبل، فراهم نشده است. طبیعی است هر قدر هم آرمان و ایده آل ما رسیدن به یک نتیجه ی عالی باشد، به دلیل عدم زمینه سازی مناسب، نتیجه موردنظر، حداقل با آن کیفیتی که ما انتظارش را داریم به دست نخواهد آمد.
درست مثل این است که ما از تیم ملی مان در یکی از زمینه های ورزشی انتظار بُرد را داشته باشیم و در بازی های بین المللی مختلف، مشتاقانه در انتظار پیروزی و نتایج متفاوت برای آن باشیم، اما چون زمینه ی لازم برای تحقق این آرزو، فراهم نشده، و تیم مقابل، بهتر تمرین کرده، و بیش تر تلاش کرده، نتیجه خوب هم برخلاف آرزوی ما، از آنِ تیم مقابل خواهد شد. این مساله ای است که می توان آن را به بسیاری از حوزه ها و عرصه های دیگر نیز تعمیم داد، یکی از این حیطه ها، حیطه ی آموزش است. در حوزه های آموزشی که در این جا به طور اخص، می خواهیم آن را به عرصه آموزش عالی محدود کنیم، ما همواره با یک سری انتظارات مواجهیم. این ها انتظارات بجایی هستند که هر جامعه ای از قشر دانشگاهی و عرصه ی آموزش عالی خود دارد.
بدیهی است که در جوامع مختلف، نوع نگاه نسبت به دانشگاه ها که معمولا علم گراترین افراد آن جامعه، در آن به تحصیل و تدریس می پردازند، با امید آن جامعه برای ساختن آینده، و البته حال، گره خورده و در پیوند است. از همین روست که در جامعه ما هم همواره نگاهها نسبت به قشر دانشگاهی، نگاههایی امیدوارانه به قشری است که از آن انتظار می رود با پیشرفتهای علمی، پژوهشی، رتبه کشور را در بسیاری از عرصه ها جابجا کند و تعالی بخشد.
اما یکی از مشکلات جامعه دانشگاهی، که البته مورد تازه ای نیست، مساله عدم زمینه سازی هاست که موجب می شود قشر دانشگاهی نتواند آنچه را از او انتظار می رود جامه ی عمل بپوشاند. و این عدم زمینه سازی، موضوع گسترده ای است که بسیاری از مسائل جزئی تر را دربرمی گیرد. به عنوان یک نمونه بسیار کوچک، می توان به مناسب نبودن محیط های آموزشی اشاره کرد که نه تنها قدمهای دانشجویان را برای پیمودن مسیر رشد، تندتر نمی کنند بلکه خود، مانعی بر سر تحقق این مهم نیز می شوند. استاندارد نبودن کلاسها، ساختمان های فرسوده و عدم نورگیری کافی که به جای منتقل کردن حس شادابی و امید در دانشجویان، اضطراب و افسردگی و عدم نشاط را انتقال می دهند، و از همه این ها بدتر، عدم استاندارد خوابگاههای دانشجویی و محیطهای تنگ، تاریک و مستهلکی که از دانشجویان انتظار می رود در آن، به رشد و تعالی علمی و شخصیتی دست پیدا کنند، چیزی است که می تواند از جمله موانع اصلی رشد کیفی در عرصه آموزشی باشد. در بحث مهاجرت نخبگان، می توان به این نکته مهم اشاره کرد که دانشجویان با نبود امکانات و ابزار موردنیاز آموزش در سطح عالی، دست به گریبان بوده و ابزار آموزشی فعلی و موجود مراکز آموزش عالی را کافی و پاسخگوی آموخته های خود و متناسب با پیشرفت و جهش علمی کنونی نمی دانند و توجه به این مشکل، یکی از مسائلی است که می تواند آمار افراد نخبه مهاجر را کاهش دهد.
مساله ی چگونگی فضاهای آموزشی و جذابیّت داشتن یا نداشتن آنها، چیزی است که به طور مستقیم، فضای روحی قشر دانشجو را تحت الشعاع قرار می دهد و پرداختن و مورد توجه جدی قرار دادن آن، می تواند یکی از اجزای پازل زمینه سازی برای رشد آموزشی در کشور، به شمار برود.
منبع: آفرینش
اول**1368**
13/11/1393
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایرنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]