محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842896249
لزوم بازنگری در سنت تاریخ‌نگاری در غرب/۴ جنگ ویتنام؛ غرب و سرافکندگی بزرگ تاریخی/ سؤال مردم آمریکا: چرا وارد این جهنم شدیم؟
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: لزوم بازنگری در سنت تاریخ‌نگاری در غرب/۴
جنگ ویتنام؛ غرب و سرافکندگی بزرگ تاریخی/ سؤال مردم آمریکا: چرا وارد این جهنم شدیم؟
«تد رال» روزنامه‌نگار و کاریکاتوریست سیاسی آمریکایی در پاسخ به این پرسش که دلیل اقدام واشنگتن در بازسازی ویتنام چه بود؟ گفت: پاسخ این است که منافع آمریکا فعلا چنین ایجاب می‌کند، اگرنه مسائل اخلاقی نقشی در این میان ندارد.
به گزارش گروه بین الملل و سیاست خارجی خبرگزاری فارس، پیام مقام معظم رهبری به جوانان اروپا و آمریکای شمالی، حاوی نکات قابل توجهی است که در هرکدام باید ریشه بحران‌های پنهان امروز و آشکار فردا را دید. موضوع لزوم رجوع به تاریخ‌نگاری جدید و دید انتقادی به روایت رسمی ارائه شده توسط غرب در مورد واقعیات، امر مهمی است که رهبری معظم انقلاب نیاز دیده‌اند به جوانان غربی گوشزد کنند. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، در ادامه این خواسته را از جوانان غربی مطرح می‌کنند که : «از شما میخواهم از روشنفکران خود بپرسید چرا وجدان عمومی در غرب باید همیشه با تأخیری چند ده ساله و گاهی چند صد ساله بیدار و آگاه شود؟ چرا بازنگری در وجدان جمعی، باید معطوف به گذشته‌های دور باشد نه مسائل روز؟ ...» و به این طریق آنها را به تلاش برای بیدار کردن هرچه سریع‌تر وجدان عمومی غرب سفارش کرده است. این درخواست بازتاب های گسترده ای در بین نخبگان و جوانان اروپایی و آمریکایی داشته است و بسیاری دعوت رهبری جمهوری اسلامی ایران را کاملا درست و آگاهانه توصیف کرده اند. در کنار مصداق‌های فراوان از اشتباهات تاریخی غرب و سپس ابراز شرمساری از آن، رهبر معظم انقلاب، چندین مصداق را از جمله برده‌داری، استعمار، جنگ‌های اول و دوم جهانی را بیان فرموده اند. از این دست مصادیق می توان در طول قرن های اخیر بسیار نام‌برد که جنگ آمریکا علیه ویتنام و خسارت انسانی این جنگ بالغ بر یک میلیون کشته بی گناه از جمله آن است که ذکر آن شاید بتواند وجدان عمومی در غرب را بیدار تا از تکرار چنین اشتباهاتی در اینده از سوی سیاستمداران غربی جلوگیری کند. جنگ ویتنام نمونه شرمساری غرب(آمریکا و فرانسه) جنگ ویتنام که اساسا میان جنوبی ها و شمالی های این کشور رخ داد و با حمایت دو بلوک غرب و شرق از هریک از طرفین نزاع ادامه یافت یکی از خونبارترین وقایع تاریخ بشریت است که در قرن بیستم میلادی اتفاق افتاد.
این جنگ که از سال 1959 تا 1975 م به طول انجامید در فضای جنگ سردی بوجود آمد که میان بلوک شرق به رهبری اتحاد جماهیر شوروی سابق و بلوک غرب به رهبری ایالات متحده آمریکا رخ داده بود. بلوک شرق از ویتنامی های شمالی و بلوک غرب از همسایه های جنوبی آنها حمایت کردند. زخم استعمار فرانسه بر پیکر ویتنام/ جنگ اول / دوپاره شدن ویتنام داستان از این قرار بود که در جریان جنگ جهانی دوم هندوچین به تصرف نیروهای ژاپن درآمد و دست نیروهای فرانسه که پیش از آن نیروی مستعمراتی آن منطقه بودند از کشورهای منطقه موقتا کوتاه شد. با شکست ژاپن در پایان جنگ نیروهای ملی و نیز کمونیست‌های ویتنام استقلال ویتنام را خواستار شدند و در دوم سپتامبر 1945 هوشی مین تشکیل کشور مستقل ویتنام را در هانوی اعلام کرد. نیروهای فرانسه که از اسارت نیروهای ژاپن درآمده بودند دوباره سعی در کسب سلطه خود در هندوچین و ویتنام کردند. این امر با مقاومت نیروهای ویتنامی (معروف به ویت مین) تحت فرماندهی هوشی مین روبرو شد و جنگ‌های معروف به جنگ اول ویتنام در گرفت. در سال 1950 رئیس‌جمهور آمریکا ترومن 35 نفر از افراد گروه کمک و مشاوره نظامی را برای آموزش و مشاوره به کمک فرانسه فرستاد تا بتواند سلطه مستعمراتی خود را در ویتنام حفظ کند.در 1954 نیرهای ویت مین شکست سختی در دین بین فو به نیروهای فرانسه وارد کردند.ژوئیه 1954 به هنگام نخست وزیری «مندس فرانس» (عضو حزب رادیکال چپ فرانسه) و به موجب قرارداد ژنو که پس از شکست مفتضحانه ارتش فرانسه در پایگاه عظیم نظامی فرانسه در ویتنام (دین ـ بین ـ فو) امضا شد ویتنام به دو بخش شمالی وجنوبی تقسیم شد و مدار هفده درجه مرز دو ویتنام تعیین گردید. و در نتیجه فرانسه در کنفرانس ژنو به استقلال سه کشور مستعمره خود یعنی کامبوج و لائوس و ویتنام رضایت داد اما در موافقتنامه‌های کنفرانس ژنو ویتنام موقتا به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم شده بود. جنگ دوم؛ شمالی ها و جنوبی ها ویتنام قربانی قدرت طلبی شرق و غرب این جنگ که از سال 1959 تا 1975 م به مدت 16 سال طول کشید بیش از هر جنگ دیگری در قرن 20 میلادی به درازا کشیده شد. ویتنام جنوبی و متحدانش (ایالات متحده آمریکا، کره جنوبی، استرالیا، فیلیپین،زلاند نو،جمهوری خمر، تایلند، پادشاهی لائوس) یک سوی جنگ و ویتنام جنوبی و متحدانش (ویت‌کنگ، جمهوری خلق چین، شوروی، کره شمالی) در سوی دیگر جنگ قرار داشتند. امریکا در طول دوره 16 ساله جنگ سالانه 500 هزار تن بمب بر سر مردم این سرزمین ریختند، جنگل‌ها را با ناپالم سوزاندند و انسان‌ها را زنده زنده بریان کردند، اما سرانجام پس از 10 هزار روز با 45 هزار کشته، 300 هزار زخمی و صرف 150 میلیارد دلار هزینه و یک سرافکندگی تاریخی سوار کشتی‌های خود شده و گریختند و اکنون پس از گذشت سالها، بسیاری از آن زخم خورده های آمریکایی از خود می پرسند چرا به این جهنم اعزام شده‌اند؟. بهانه جنگ و منطق آمریکا این جنگ بین سال های 1959 تا 1975 رخ داد؛ و در آن حدود 3 میلیون ویتنامی جان خود را از دست دادند. آمریکا هدف اصلی خود را از شروع این جنگ جلوگیری از اشاعه کمونیسم در منطقه جنوب شرق آسیا بیان نمود و رئیس جمهور وقت آن زمان «جانسون» افراد وابسته به ویتنام شمالی را متهم کرد که دو بار با قایقهای انفجاری به کشتی‌های آمریکایی حمله کرده اند و همین امر را بهانه ورود و حمله به ویتنام قرار داد. بعدها نویسنده‌ای خطاب به ملت امریکا گفت: «آنچه ما در ویتنام از دست دادیم فضیلت بود.» شاید او گمان می‌کرد نظامیانی که در جنگ جهانی دوم برای رهایی از طاعون فاشیسم در هیبت ناجی اروپا ظاهر شدند خوی انسانی دارند و همواره چنین خواهند بود؛ اما جنگ کره و بعدها جنگ ویتنام ثابت کرد که آرزوهایی از این دست فقط درافسانه ها تحقق خواهد یافت.آنچه که مشخص است این جنگ نیز همچون دیگر جنگ های ایالات متحده از میلیتارسیم نظامی برای کسب اهداف سیاسی استفاده شد و هیچ منطق سیاسی و منسجمی در پشت آن وجود نداشت و به نتیجه نرسید. اطلاعات جعلى در سال 1384 یک روزنامه انگلیسى نوشت: «آژانس امنیتى ملى «(NSA) آمریکا براى توجیه جنگ ویتنام از اطلاعات جعلى و دروغین استفاده کرده بود. به گزارش فارس به نقل از روزنامه دیلى تلگراف، بر اساس اطلاعاتى که توسط «رابرت هانیوک» ، تاریخ نگار آژانس امنیت ملى آمریکا، افشا شد، افسران رده میانى این سازمان، اطلاعات مربوط به حادثه خلیج «تانکین» را تحریف کرده بودند. در حادثه خلیج تانکین، ناوشکن هاى «مدداکس» و «ترنر جوى» در دوم اوت سال 1964 هدف حملات قایق هاى ویتنام شمالى قرار گرفتند و دو روز بعد به رغم شرایط بد آب و هوایى و سردرگمى در سلسله مراتب فرماندهى ارتش آمریکا، مدد اکس اعلام کرد براى دومین بار هدف حمله قرار گرفته است. به رغم آنکه فرمانده ناوشکن مدد اکس گزارش هاى فوق را مشکوک خواند ولى اطلاعات جاسوسى از اعتراف ویتنام شمالى به قربانى ساختن دو کشتى آمریکایى حکایت داشت. در واکنش به این حملات «لیندن جانسون» ، رئیس جمهورى وقت آمریکا دستور حملات هوایى علیه تأسیسات دریایى ویتنام شمالى را صادر کرده و کنگره آمریکا نیز اتخاذ تمامى اقدامات لازم شامل استفاده از نیروهاى مسلح براى دفاع از ویتنام جنوبى در مقابل ویتنام شمالى را تصویب کرد. هانیوک در ادامه خاطرنشان مى سازد تاریخ هاى مربوط به اطلاعات کلیدى دستکارى شده و حمله به دو کشتى در حمله نخستین، به کشته شدن دو ملوان اشاره مى کرده است. وى همچنین اعلام کرد کارمندان رده میانى آژانس امنیت ملى آمریکا بلافاصله متوجه اشتباهات خود شدند ولى براى پنهان داشتن آنها به اصطلاح «لاپوشانى» کردند. بر اساس گزارش دیلى تلگراف، مقامات ارشد آن زمان دولت آمریکا در شهادت هاى خود مقابل کنگره این کشور به این اسناد جعلى استناد مى کردند. به نوشته دیلى تلگراف، بنظر مى رسد جانسون چنان مصمم به مستقر ساختن نیروهاى آمریکایى در منطقه بود که تمامى ماجرا را جعل کرده و ساخته بود. این اطلاعات که به آغاز جنگ ویتنام انجامید، موجبات کشته شدن بیش از 58 هزار سرباز آمریکایى و یک میلیون ویتنامى را فراهم آورد. دیلى تلگراف در ادامه نوشت: «افشاى این موضوع توسط آژانس امنیت ملى آمریکا به علت ترس از افزایش انتقادات از سازمان هاى اطلاعاتى این کشور در قبال جنگ عراق، مخفى نگاه داشته شده بود.» گسترش جنگ با حمایت چین و شوروی از نیروهای ویت‌کنگ و ویتنام شمالی و نیز حمایت آمریکا و متحدانش از نیروهای ویتنام جنوبی، درگیری‌های ویتنام بالا گرفت و بتدریج به جنگی بزرگ در سراسر ویتنام و گاه در نقاط دیگر هندوچین تبدیل شد.نخستین بمباران آمریکایى ها در پایان سال 1964 بود.دلیل این بمباران ویتنام شمالى حادثه اى بود که به گفته آمریکایى ها در خلیج «تانکین» اتفاق افتاده بود.آمریکایى ها ادعا کردند که یک کشتى جنگى آمریکایى مورد گلوله باران قایقهاى ویتنام شمالى قرار گرفته و همین موضوع آنان را به پاسخ واداشته است. پاسخى که سرآغاز جنگى خونین شد.در هشتم ماه مارس 1968 نخستین واحدهاى ارتش آمریکا رسماً در بندر دانانگ پیاده شدند. هرگز جنگى رسمى به ویتنام شمالى اعلام نشد. نیروهاى ویتنامى که ازسوى مردم عادى و کشاورزان حمایت مى شدند از همین هنگام بر مقاومت خود افزودند و کوتاه زمانى پس از آن و با درگیر شدن هر چه بیشتر آمریکایى ها در جنگ، سربازان آمریکایى به مرحله اى رسیدند که در هر ویتنامى پارتیزانى را مى دیدند و به همین نسبت نیز بر جنایتهاى خود افزودند. صحنه کشتن یک اسیر ویتنامى توسط رئیس پلیس سایگون و یا دهکده هایى که ابتدا با بمبهاى آتش زا بمباران شده و سپس توسط کماندوهاى آمریکایى نابود مى شدند هنوز در خاطره ها مانده است. آمریکا ولى پا را از این فراتر نیز نهاد و با مواد شیمیایى تمام مناطقى را که تحت تسلط ویت کنگ بود با هواپیما سم پاشى کرد. نام عنصر نارنجى که نام این ماده شیمیایى بود سالها به عنوان لکه ننگى بر تارک آمریکا درخشید. عنصر نارنجى که حتى تا امروز قربانى مى گیرد ماده اى بود که عنصر اصلى آن دى اکسین بود و به بیماریهاى گوناگونى از جمله سرطان و معلولیتهاى ذهنى مى انجامید. کشتار می لای؛ فاجعه ای خونین در 16 مارس 1968 میلادی، 347 تا 504 شهروند غیرنظامی جمهوری ویتنام (ویتنام جنوبی) توسط سربازان ارتش آمریکا به قتل رسیدند. اکثر قربانیان را غیرنظامیان زن و کودک تشکیل می‌دادند. قبل از قتل، برخی از قربانیان مورد تجاوز، شکنجه و قطع اعضا نیز قرار گرفته بودند. برخی از اجساد نیز در جریان کشتار توسط سربازان قطعه قطعه شده بودند. کشتار در دهکده‌های می لای و می خه و سون می در جریان جنگ ویتنام رخ داد. پس از وقوع حادثه، سعی شد که حادثه مخفی گردد، ولی سرانجام شایعات پخش شده باعث گشت که یک سال بعد ماجرا توسط رسانه‌ها نقل گردد. محاکمه صوری و تبرئه قاتلان پس از افشای کشتار، دادگاه‌های نظامی برای محاکمه سربازان مقصر در کشتار برگزار گشت که بیش از 10 ماه طول کشیدند. تمام کسانی که در این ماجرا متهم شده‌بودند، به این استدلال که به آنها دستور داده شده بود که آن اعمال را انجام دهند (یا حتی صادقانه تصور می‌کردند که به آنها این اعمال دستور داده شده بود) از اتهام خود تبرئه شدند به غیر از ستوان کالی فرمانده دسته که به جرم دستور قتل محکوم به حبس ابد با اعمال شاقه شد. این حکم، رویه‌ای که متفقین جنگ جهانی دوم در دادگاه نورنبرگ و دادگاه توکیو ایجاد کردند را نقض می‌کرد. در آن دادگاه‌ها، استدلال شده بود که متهمین جنایت جنگی نمی‌توانند از عذر "مامور و معذور" استفاده کنند و چندین ژنرال ژاپنی و آلمانی با همین استدلال اعدام شدند. دادگاه‌های می لای ،توسط کسانی که در این ماجرا سعی در اجرای عدالت داشتند، متهم به سرپوش گذاردن بر کل ماجرا شدند. یکی از نیروهای آمریکایی که در این کشتار شرکت کرده بود، می گوید:"همه داشتیم تفریح می‌کردیم. فضا مثل سالن تیراندازی بود... او با 45 میلیمتری بهش [نوزاد] شلیک کرد و نخورد. ما خندیدیم. او سه فوت جلوتر رفت و دوباره گلوله نخورد. ما خندیدیم. بعد قشنگ رفت بالای سرش و تمومش کرد." دو روز پس از این حکم، به دستور شخصی ریچارد نیکسون، کالی تا زمان رای دادگاه تجدید نظر از زندان آزاد شد. کالی حدود سه سال را در زندان نظامی در جورجیا گذراند که در طول این مدت، اجازه دیدار غیر محدود را نیز داشت. پس از سه سال وی عفو شد. مخالفت مردم آمریکا جنگ دولت علیه ویتنامی ها
ملت آمریکا که روی پرده تلویزیون این صحنه ها را مشاهده می کرد بشدت علیه جنگ ویتنام به مبارزه برخاست، بدین ترتیب جبهه تازه ای علیه جنگ ویتنام در آمریکا گشوده شد. در همه دانشگاههای آمریکا دانشجویان پیشتاز مبارزه با جنگ ویتنام شدند و در همه ایالات آمریکا مبارزه علیه جنگ ویتنام گسترش یافت. در یک روز بیش از یک میلیون آمریکایی در برابر کاخ واشنگتن علیه جنگ ویتنام به پا خاستند.دولت آمریکا به تدریج مجبور شد تا نیروهای خود را از ویتنام فراخواند و کار دفاع از حکومت ویتنام جنوبی را به خود آن حکومت بسپارد. سقوط سایگون در اوایل سال 1975 دولت هانوى با اتکا به ویت‌کنگ‌ها بر شدت حملات خود افزود .در 30 آوریل 1975 نیروهای ویت‌کنگ و ویتنام شمالی سایگون را گرفتند و جنگ ویتنام به پایان رسید. در سال 1976 انتخاب مجلس ملی، راه را برای وحدت مجدد شمال و جنوب ویتنام فراهم نمود. یک میلیون کشته برخی منابع گفته اند آمریکا سالی 25میلیارد دلار خرج جنگ ویتنام کرد وشش میلیون تن بمب برفراز شهرها وجنگل‌های ویتنام فرو ریخت (تقریباً دوبرابر همه بمب هایی که در جنگ دوم جهانی بر ژاپن وآلمان فرود آمد) که یک میلیون نفر کشته شدند. پنجاه هزار جوان آمریکایی کشته وهزاران نفر معلول شدند . بیش از هشتاد میلیون لیتر مواد شیمیایی جنگلهای ویتنام را خشکاند واز بین برد. جنگ ویتنام هنوز هم از ویتنامی‌ها قربانی می‌گیرد به گزارش خبرگزاری فارس به نقل از نشریه کامن دریمز، سرزمین‌های مرکزی ویتنام با وجود گذشت 30سال از پایان حضور نظامی آمریکا در این کشور هنوز هم قربانی‌های فراوانی را در اثر اقدامات آمریکا شاهد است. مطابق گزارش‌ها وجود مقادیر فراوانی از بمب‌های عمل نکرده و زمین‌های مین‌گذاری شده از سوی آمریکا که هنوز امکان پاکسازی این حجم وسیع فراهم نیامده است، در حال حاضر نیز به کشته و زخمی شدن مردم ویتنام منجر می‌گردد. مطابق برآوردهای نظامی موجود حدوداً 350 هزار تن از بمب‌های ارتش آمریکا که بر سر مردم ویتنام ریخته شده است هنوز خنثی نگردیده است. بمبارانهای آمریکا در طول جنگ به کشته شدن بیش از یک میلیون ویتنامی منجر گردید. گزارش‌ها حاکی از آن است که از پایان جنگ ویتنام تاکنون 40 هزار ویتنامی دیگر قربانی بمب‌های وحشیانه آمریکا شده‌اند. آمریکا در این جنگ به شدت وجهه خود در جهان را خراب کرد. بسیاری از سلاح ها را ساخت. و در پایان جنگ از رکود اقتصادی هم بیرون آمده بود. آمریکایی ها وقتی از جنگ ویتنام یاد می کنند، بیشتر فکر پول به باد رفته کشورشان و 50 هزار سرباز کشته شده شان هستند تا 3میلیون ویتنامی کشته شده و ملت زجر کشیده ویتنام. اعتراف دیرهنگام/ پرسش افکار عمومی غرب استفاده از عامل نارنجی در جنگ ویتنام که حدود 36 سال پیش صورت گرفت و بیش از 1 میلیون نفر را به کشتن داد، یکی از جنایت‌های بمباران شیمیایی تاریخ بشر است که آمریکا شهریور ماه سال 1392 به آن اعتراف کرده است. عامل نارنجی نوعی جنگ‌افزار شیمیایی است که ارتش آمریکا در جنگ ویتنام از سال 1961 تا 1971 برای از بین بردن جنگلهای پناهگاه نیروهای نظامی موسوم به «ویت‌کنگ» به کار برد.کاربرد این ماده علاوه بر آثار زیان‌بار محیطی، تلفات انسانی وحشتناکی داشت، به گونه‌ای که بر اساس برآوردها بر اثر این سم‌پاشی‌ها 400 هزار نفر کشته یا ناقص‌العضو شدند و در سال‌های بعدی تا کنون نزدیک به 500 هزار کودک با اختلالات مادرزادی تولد یافته‌اند.دولت آمریکا در برابر انتقادات وارده درباره استفاده از این عامل زیان‌بار راه، انکار گزیده بود اما سال گذشته تصمیم به پاکسازی آثار این ماده سمی کرد که از سوی محافل کارشناسی و رسانه‌ای به اعتراف دولت این کشور به اثرات مخرب عامل نارنجی تعبیر شد.کشورهای آمریکا و ویتنام مرداد ماه سال گذشته اولین اقدام مشترک خود برای سم‌زدایی از بخشی از «فرودگاه بین‌المللی دانانگ» که در یکی از جذاب‌ترین مناطق گردشگری ویتنام قرار دارد را آغاز کردند. ارتش آمریکا در خلال جنگ ویتنام، عامل مرگبار نارنجی را در همین پایگاه هوایی ذخیره کرده بود. برآوردها نشان می‌دهند نیروهای آمریکا در خلال 10 سال جنگ ویتنام از 53 میلیون گالن (معادل با 198 میلیون و 750 هزار لیتر) عامل نارنجی برای تخریب جنگلهای مرز ویتنام با لائوس و از بین بردن مخفی‌گاه‌های نیروهای ویتنام استفاده کردند. اثرات مرگبار این ماده سمی تا به امروز در منابع آبی و خاک کشور ویتنام مشهود بوده است. این ماده‌های سمی می‌توانند از طریق چربی‌های حیوانی وارد چرخه غذایی انسان‌ها شده و شمار زیادی را به بیماری‌های مرگبار مبتلا کنند. دلیل عذرخواهی آمریکا اما پرسش این بود که چه چیزی تغییر در نگرش آمریکا را موجب شد و این کشور را به بازسازی ویتنام ترغیب کرده است؟«تد رال» روزنامه‌نگار و کاریکاتوریست سیاسی آمریکایی در پاسخ به این پرسش می‌گوید، پاسخ این پرسش این است که منافع آمریکا فعلا چنین ایجاب می‌کند، وگرنه مسائل اخلاقی نقشی در این میان ندارد.« تد رال» می‌گوید: «در شرایطی که چین خود را به ویتنام نزدیک کرده است، روابط تجاری آمریکا با این کشور اهمیتی روزافزون می‌یابد. بنابراین وزارت خارجه آمریکا این موضوع را فرصتی برای بهبود روابط با ویتنام و فرصت‌آفرینی برای تجارت آمریکا می‌بیند.»وی افزود: «نزدیک به نیم قرن از آن حادثه می‌گذرد و اکنون بسیاری از کسانی که [بر اثر عامل نارنجی] به بیماری مبتلا شده‌اند، احتمالاً بر اثر کهولت سن درگذشته‌اند. ما باید در سال 1975 به این موضوع توجه می کردیم.»«بیل هک‌ول» از کهنه‌سربازان آمریکایی جنگ ویتنام که بنیان‌گذار ائتلاف ANSWER («همین حالا برای توقف جنگ و پایان نژادپرستی دست به کار شوید») است نیز نظری مشابه با «تد رال» ابراز کرده و می‌گوید مسائل انسانی در انگیزه‌های آمریکا دخیل نیست.وی گفت: «زمان این اقدام جای سوال دارد و به خاطر پیدایش قدرت نوظهوری مانند چین نمی‌توان به این اقدام صرفاً به عنوان اقدامی برای نزدیک‌تر شدن به ویتنام نگریست». ضرورت بازنگری در رفتارهای اشتباه اشاره مقام معظم رهبری در پیام به جوانان اروپایی و آمریکای شمالی به همین نکته یعنی اعترافات و ابراز شرمساری دیرهنگام است که نه تنها دردی از وحشی‌گری علیه جامعه بشریت دوا نمی کند که تکرار آن در مقاطع دیگر تاریخ هر انسان آزاده ای را از اینده بشریت نگران می نماید. از این روست که وجدان عمومی غرب نیازمند تجدید نظر در سنت تاریخ نگاری خود است تا بیش از هرزمان دیگری ازط پدیده های وحشتناک تاریخی برای انسان آینده ممانعت کند. به گفته حزب کمونیست ویتنام دولت فعلی آمریکا 41 میلیون دلار برای کاهش میزان آلودگی در 73 هزار متر مکعب از خاکهای ویتنام اختصاص داده است. با این وجود، موضوع «جبران‌پذیری سلامت» هنوز یکی از موضوعات اصلی مطرح بین واشنگتن و هانوی است. به گفته «جینی میرر»، رئیس اتحادیه بین‌المللی حقوقدانان دموکرات، آمریکا تا سالها پس از این جنگ از قبول اینکه عامل نارنجی برای کهنه‌سربازان خودش مشکلی به وجود آورده است، امتناع می‌کرد. انتهای پیام/
93/11/12 - 13:06
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها