محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1842828182
-جنایت داعش در حق پیامبر رحمت
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
برگزیده سرمقاله‌های روزنامه‌های صبح پنجشنبه جنایت داعش در حق پیامبر رحمت روزنامه‌های صبح امروز ایران در سرمقاله‌های خود به مهمترین مسائل روز کشور و جهان پرداخته‌اند از جمله «بی او چه سود...؟»،«جنایت داعش در حق پیامبر رحمت»،«چرا سعودی‌ها به بغداد بازمی‌گردند؟»،«غیرت، آرمان، ایجاد تردید»،«پایان حصر آغاز محاکمه خواهد بود»،«داعش و تشیع انگلیسی»،«از مردم‌گرایی تا مردم‌سالاری»،«زنگ خطر تروریسم در دل اروپا»،«حمله به قلب دموکراسی»،«وحدت و گذار از جاهلیت»،«پیام پیامبر (ص) به انسان‌ها و انسانیت‌ها»،«متولی بورس کیست؟»و... که برخی از آنها در زیر می‌آید.
کیهان:بی او چه سود...؟ «بی او چه سود...؟»عنوان یادداشت روز روزنامه کیهان به قلم حسین شریعتمداری است که در آن می خوانید؛هشت سال قبل در سالروز میلاد رسول خدا(ص) و در صدر یکی از یادداشت های کیهان به خاطره ای اشاره کرده بودیم که تکرار آن اگرچه «حدیث مکرر» است ولی برخلاف بسیاری از «تکرارها»، ملال آور نیست، چرا که آن خاطره تلخ از واقعیت شیرینی حکایت دارد. در یادداشت مورد اشاره آورده بودیم؛ «آن شب اولین شب موشک باران تهران بود. اولین موشک ساعتی به غروب مانده در خیابان شیخ هادی فرود آمده و بیمارستانی را ویران کرده بود. مردم هنوز نمی دانستند که آن غرش ها و انفجارهای مهیب پی در پی ناشی از موشک پرانی عراق است. تصور می کردند بمباران هوایی است، مثل دفعات قبل و در تعجب بودند که چرا مثل همیشه قبل از بمباران آژیر قرمز کشیده نمی شود. ما در سپاه می دانستیم که موشک های عراقی - بخوانید تولید مشترک شوروی سابق، آمریکا و انگلیس- است که با افزایش برد به تهران رسیده است. خیابان های تهران خلوت بود و موشک ها هر از چندگاه با غرشی بلند به آسمان تهران می رسید و چند ثانیه بعد، صدای انفجاری مهیب در فضا می پیچید... آخر شب بود که موشک دیگری از راه رسید، خط آتش آن نشان می داد که به سمت کوههای شمال تهران می رود و بعد... انفجاری مهیب در همان حوالی... دوستی که در کنارم بود با رنگ پریده پرسید؛ جماران؟!... هر دو به دلشوره افتادیم... با برادران سپاه در جماران تماس گرفتیم... خبری نبود. راستی اگر آن شب یکی از موشک ها به جماران و خانه محقر و بدون پناهگاه امام اصابت می کرد چه می شد؟ تصور فاجعه نیز هولناک بود... اگر امام می رفت؟... آن شب این سوال در ذهن نگارنده با نگرانی چرخید و چرخید تا به اینجا رسید که اگر موهبتی به نام خمینی نبود چه می شد؟... ما می ماندیم و دنیای پر از پلشتی ها و آدم ها و مکتب های بدرد نخوری که بودند و هستند، ریگان و آمریکا با لیبرال دموکراسی خفن و سردمداران بی شخصیت و عفن، مارکسیسم انسانیت سوز، انگلیس و نوادگان دزدان دریایی که در آن به حکومت رسیده بودند... دنیایی با این رنگ و بو و مکتب هایی با این سمت و سو به چه دردی می خورد؟... کم کم به پاسخ آن سوال نزدیک شده بودم... اگر رسول خدا(ص) نبود و محمد مصطفی(ص) به پیامبری مبعوث نشده بود بودن در دنیا با کدام بهانه ای توجیه پذیر بود؟... و خلقت مردمان و آفرینش زمین و آسمان را چه سود؟!... هیچ!... و این پاسخ و توضیح خالی از ابهامی برای آن کلام نورانی بود که خدا خطاب به رسول گرامی اسلام فرموده بود... «لولاک لما خلقت الافلاک... اگر تو نبودی، جهان را نمی آفریدم...» امیر مومنان علیه السلام در وصف این برترین خلق خدا و «بهانه خلقت» می فرمود؛ «طبیبی است که با طب خود به این سوی و آن سوی می رود، داروی او، بیماران را بهترین درمان است و داغ او سوزان. آن را به هنگام نیاز بر دل هایی می نهد که حق را نمی بینند، گوش هایی که ناشنوایند و زبان هایی که ناگویا هستند... با داروی خود دل هایی را می جوید که در غفلت افتاده اند و یا از هجوم شبهه ها در حیرت اند...» چشم از جهان که فرو بست، زخم های کهنه اشرافی که اشرافیت از دست داده بودند، سر باز کرد، کینه های فرو خورده از سینه ها بیرون ریخت و میان «قرآن و عترت» که پیوند جدانشدنی آن دو، آخرین و حیات آفرین سفارش حضرتش بود جدایی افکندند «من از میان شما می روم و دو یادگار گرانبها در میانتان باقی می گذارم، قرآن و عترت، که هرگز از هم جداشدنی نیستند. به این دو درآویزید تا از لغزش و فرو غلتیدن به گمراهی در امان باشید.» توصیه رسول خدا(ص) اما، در پی رحلت حضرتش به فراموشی سپرده شد و این دلشوره به دل ها نشست که از آن پس چه خواهد شد؟ ... افق پیش روی تیره می نمود، چرا که میان قرآن و عترت جدانشدنی، جدایی افتاده بود، خلافت می رفت که به سلطنت تبدیل شود و بعدها شد. این بار نیز، باز هم امیر مومنان علیه السلام بود که خورشید پنهان در پس ابرهای تیره آن روز را می دید و به آینده ای اشاره می فرمود که تیره و تار نبود و از راه خواهد رسید. «هر رفته ای را باز آمدنی است، پس حق را از عالم ربانی و خداجوی خود بشنوید و دل هاتان را آماده کنید تا هنگامی که شما را فرا می خواند، آماده باشید و...». آن روز، اما کی از راه می رسید؟... گردونه روزگار چرخید و چرخید تا به «عصر خمینی» رسید. فرزندی از سلاله پاک رسول خدا(ص)، عیسی گونه ندا سر داد که «من انصاری الی الله» و مردم در دیار «سلمان» که این ندا را در دل خود آشنا یافته بودند؛ از ژرفای دل به پاسخ ایستادند که «نحن انصارالله» و لبیک گویان به سوی او شتافتند، دل سپردند و جان باختند و در رکاب حضرت روح الله که به احیای اسلام ناب محمدی(ص) برخاسته بود به پا خاستند، پنجه در پنجه نظام سلطه جهانی انداختند، فلک را سقف شکافتند و طرحی نو درانداختند. وعده امیر مومنان به حقیقت پیوسته بود. خمینی(ره) همان بود که او از آمدنش خبر داده بود «هر رفته ای را باز آمدنی است، پس حق را از عالم ربانی و خداجوی خود بشنوید و دل هاتان را آماده کنید تا هنگامی که شما را فرا می خواند، آماده باشید.» و امت آماده بود. سالروز میلاد رسول خدا(ص) بود. آذرماه 1364. حضرت روح الله در حسینیه جماران و در جمع دلدادگان به سخن نشسته بود. «در ولادت حضرت رسول(ص) قضایایی واقع شده است. قضایای نادری به حسب روایات ما و روایات اهل سنت وارد شده است که این قضایا باید بررسی بشود که چیست؟ از جمله قضیه شکست خوردن طاق کسری و فرو ریختن چهارده کنگره از آن قصر و از آن جمله خاموش شدن آتشکده های فارس و ریختن بت ها به زمین... این که چهارده کنگره از کنگره های قصر ظلم خراب شد، به نظر شما نمی آید که یعنی در قرن چهاردهم این کار می شود، یا چهارده قرن بعد این کار می شود؟... پیش ما این طور است که خیلی راه دور است که هزار سال طول می کشد، دو هزار سال طول می کشد، نه خیر، اینها قریب است، نزدیک است و می شود. بت ها شکسته خواهد شد ان شاءالله.»
صحیفه حضرت امام ج 19 ص 432 و 436 محمدحسنین هیکل روزنامه نگار و نویسنده بلندآوازه مصری دو بار به دیدار حضرت امام(ره) آمد. اولین بار در پاریس و بار دوم، اوایل سال 1359 - دوسال بعد از پیروزی انقلاب- در ایران. او در بازگشت به مصر، خاطره دیدارش با امام راحل(ره) را در کتاب کم حجمی به چاپ رسانده است. در بخشی از این کتاب آمده است؛ «یکی از صحابه خاص رسول خدا(ص) را دیدم که گویی با عبور از کانال زمان به قرن چهاردهم رسیده است. او آمده است تا سپاهیان علی(ع) را که بعد از شهادت او بی فرمانده مانده بودند، فرماندهی کند... و من شایستگی این فرماندهی را در او می بینم.» گفته اند- و حکیمانه گفته اند- «بهتر آن باشد که سرّ دلبران، گفته آید در حدیث دیگران- الفضل ما شهدت به الاعداء».
در گرماگرم پیروزی انقلاب اسلامی، روزنامه انگلیسی «تایمز» در گزارشی از ایران آن روزها نوشت؛ «خبر انقلاب اسلامی در ایران، به سرعت سراسر جهان را درنوردید و در پاییز 1978 بود که دنیای غرب بار دیگر اسلام را کشف کرد. اسلامی که پس از ده ها قرن دوباره در اوج استقبال مردمی به میدان آمده بود.» و میشل جانسون استراتژیست برجسته در نشریه ژئوپولیتیک تاکید می کند که «انقلاب اسلامی در ایران، تجدید حیات دوباره اسلام است. در این انقلاب هیچ یک از ایسم های متداول نظیر ناسیونالیسم، کاپیتالیسم، کمونیسم و سوسیالیسم کمترین نقشی نداشته است، دنیای غرب با اسلامی روبروست که قرن ها در میان مسلمانان فراموش شده بود...» میشل جانسون در ادامه همین گزارش می نویسد؛ «الله اکبر، یعنی خدا بزرگ است. این همان شعار مسلمانان در آغاز ظهور پیامبر اسلام است. خمینی تکرار اوست.» امروز، فقط نیم نگاهی گذرا به رخدادهایی که در جای جای جهان جریان دارد کمترین تردیدی باقی نمی گذارد که «عصر خمینی» بازگشت دوباره به «عصر رسول خدا(ص)» است و پیش بینی امام راحل ما که اسلام سنگرهای کلیدی جهان را فتح خواهد کرد، در حال وقوع است؛ عراق، لبنان، فلسطین، افغانستان، مصر، تونس، لیبی و امروزه عربستان و... همین جا، یادآوری سخنان نتانیاهو در کنگره آمریکا- 26 می 2011/ 5 خرداد 90- خواندنی است، او با عصبانیت آمیخته به اضطراب و لحنی توأم با عتاب خطاب به اعضای کنگره آمریکا می گوید:
« دفعه قبل که پشت این تریبون ایستادم درباره ایران هسته ای هشدار دادم. اکنون زمان گذشته و لولا و محور تاریخ ممکن است به زودی چرخش پیدا کند - بیانات حضرت آقا را به خاطر آورید که پیش از آن از پیچ بزرگ تاریخ خبر داده بودند - امروز از تنگه خیبر در عربستان تا تنگه جبل الطارق در مراکش، تحول و دگرگونی عظیمی در حال وقوع است. این نوسانات که به زلزله شبیه است، کشورهای منطقه را متلاطم و دولت ها را متلاشی کرده است و همه ما همچنان شاهد ادامه این نوسانات هستیم... باید قبول کنیم نیروی قدرتمندی به رهبری ایران وجود دارد که با الگوی مورد نظر ما مخالف است. کسانی که ایران و خطر آن را نادیده می گیرند، سر خود را در شن فرو کرده اند». همین دیروز رهبر معظم انقلاب در دیدار پرشور مردم قم با ایشان، بر این واقعیت که به وضوح قابل دیدن است- و شاید در پاسخ کسانی که به آرمان های بلند انقلاب توجه کمتری دارند- تاکید فرمودند که؛ «به فضل الهی راه پرافتخار تحقق آرمان ها ادامه می یابد و جوانان کشور روزی را خواهند دید که دشمنان گردنکش و ظالم در مقابل آنها مجبور به خضوع شوند».
و این قصه سر دراز دارد. میلاد رسول خدا(ص) و صادق آل محمد(ع) مبارک باد. خراسان:جنایت داعش در حق پیامبر رحمت «جنایت داعش در حق پیامبر رحمت»عنوان یادداشت روز روزنامه خراسان به قلم کورش شجاعی است که در آن می خوانید؛چهارده قرن پیش خورشید پرفروغ وجود کرامندترین انسان و برترین و محبوب ترین بنده خدا از مشرق هستی طلوع کرد تا به نور وجودش اهل عالم از تاریکی ها و ظلمات برهند و با گام نهادن در مسیر سراسر نوری که او از جانب آفریدگار هستی برای خلق می آورد به سوی کمال مطلق و سعادت واقعی رهسپار شوند و از «فرش» تا «عرش» قد بکشند، اگر بخواهند. گر چه نور وجود این خورشید بی غروب به مشیت و اراده و حکمت الهی بسیار پیشتر از این ها در عالم معنا و ملکوت، تابیدن آغاز کرده بود اما ولادت وجود مبارکش از دامن آمنه، سرآغازی شد برای شکل گیری حرکت، تحول و رقم خوردن برنامه و تقدیری رهایی بخش و سعادت آفرین برای همه انسان ها در تمامی قرون و اعصار. در هنگامه آن مبارک طلوع، جهان متبرک به دریافت چنان هدیه بی همتای الهی شد که در دوران نوجوانی و جوانی و حتی قبل از برانگیخته شدن به رسالت، امین ترین مردم، راستگوترین آنان و بهترینشان بود هم از لحاظ خلق و خوی و هم در گفتار ورفتار و منش، ولادت محمد فرزند عبدا... خود «شب قدر هستی» بود و هست و خواهد بود چرا که آن مبارک ترین مولود خلقت پس از ۴۰ سال زندگی در نهایت امانت، شرافت، عزت، یگانه باوری و طی طریق به سوی کمال و تعالی و بسیار خلوت کردن و مناجات با خالق بی همتای هستی در تمام دقایق زندگی که اوج آن مناجات های عارفانه اش با خدا در غار حرا بود از سوی رب العالمین و خالق زمین و زمان و آسمان ها و هر آن چه در آن است به رسالت و پیامبری مبعوث شد تا مردم را از جهالت برهاند، بت های سنگی و چوبی را در هم شکند، خدایان دروغین را به زیر بکشد و خدای ارحم الراحمین را، آن یگانه قادر متعال را، آن وجود بی مثال و بی همتا را که نه زاده شده و نه می زاید و مالک روز جزا و کریم و غنی مطلق است و همه هستی به افاضه فیض مدام او محتاج دائم است را به خلق بشناساند. خدا و ذات بی همتایی را به مردم بشناساند که پیامبران الهی پیش از او نیز سعی بلیغ بر شناساندنش و اطاعت از اوامرش کرده اند. این نور تابنده چون خورشید از جانب رب ودود به هستی، هدیه داده شد تا به عنوان آخرین برگزیده و خاتم پیامبران در حالی که تصدیق کننده همه انبیای الهی پیش از خود و مصدق رسالت و نبوت نوح نبی ا...، ابراهیم خلیل ا...، یعقوب نبی، یوسف صدیق و... موسی کلیم ا... و عیسی روح ا... بود همه انسان ها را در ادامه مسیر انبیای سلف خود به صراط هدایت و کمال و سعادت و اوج معنویت و قله انسانیت رهنمون شود. آری در آن «شب قدر هستی» خورشیدی بر کران تا کران عالم وجود طلوع کرد که مصطفی و حبیب خدای بی همتا شد و آن چنان نزد آفریدگار عزت و حرمت داشت که جبرئیل امین وحی هر گاه به حضور حضرتش می رسید پیش از هر چیز «سلام حق» را بر پیامبر رحمت ابلاغ می کرد، پیامبری که نسخه شفابخش و هدایت گر الهی، «قرآن کریم» را از جانب «رب کریم» برای هدایت و سعادت انسان در همیشه تاریخ به عنوان معجزه جاوید خود تقدیم هستی کرد. قرآنی که خداوند خود وعده حفاظت از آن را داده است. حضرت باری تعالی به «انگشتری عالم خلقت»، «نگینی» هدیه کرد که تلالؤ وجود مبارکش هر روز در جهان بیشتر می شود. وجود بی غروبی که خدای هستی در قرآن کریم او را «خُلق عظیم» توصیف فرمود و به صراحت و تأکید هر چه تمام تر، او را «اسوه حسنه» برای خلق معرفی کرد، آن وجود مبارکی که خدای عزوجل او را «رحمة للعالمین» وصف فرمود، مبارک وجودی که بنا بر حکمت الهی، اعظم و اشرف و اکرم و خاتم پیامبران شد تا همه درها و پنجره های نور هدایت الهی را یکسره به روی مردمان تا همیشه زمان بگشاید و کامل ترین دین و آیین الهی را تا آخر الزمان برای مردمان، چراغ راه کند و اما ای کاش این حقیر نگارنده هزار جان می داشت و در هر ثانیه این جان ناقابل را هزار بار فدای آن وجود نازنین و مهربان، آن بزرگ پیامبر الهی، آن غم خوار امت می کرد که آن قدر تشنه و حریص به هدایت مردمان بود که خداوند خطاب به حبیبش فرمود: «لَعَلکَ باخِعٌ نَفسَک»، مطهر وجودی که «حب دانیال»، «صدای دلکش داوود»، «شکیب موسی عمران» و «زهد و عفت عیسی» در او جمع بود و با وجود این که حضرتش در اوج و قله رأفت و مهربانی و رحمت و کرامت قرار داشت در آن زمان، کفار، مشرکان و منافقان چه نامهربانی ها با او کردند و چه خون ها به دلش ریختند. محمد مصطفی(ص) با این که آخرین و برترین برگزیده و پیامبر الهی، انسان کامل، عقل کل و وجودش سراسر نور بود اما چه کوردلانی که چه محاجّه های غیرمنطقی و جاهلانه با حضرتش کردند، نادانان، مغرضان، دون مایگان و خدایان زر و زور و تزویر، حضرتش را ساحر و حتی مجنون خواندند وای بر آنان و وای بر همه کسانی که امروز و در این زمان با گفتار و کردار جاهلانه و کوردلانه خود بر چهره نازنین حبیب خدا چنگ می کشند. بر چهره مبارک آن مهربان ترین و محبوب ترین عبد خدا و دل نگران ترین پیامبر نسبت به خلق خدا، لعن و نفرین خدا بر داعشیانی که با ادعای مسلمانی و با شعار لا اله الا ا... و محمد رسول ا... برادران مسلمان سنی و شیعه خود را تکفیر می کنند در حالی که خود را مسلمان و پیرو مکتب پیامبر رحمت و مهربانی می پندارند که در اوج خشونت و جنایتکاری تا کنون هزاران زن و مرد مسلمان سنی و شیعه را در سوریه و عراق به فجیع ترین شکل به شهادت رسانده اند، مردم مسلمانی را قتل عام کرده اند که به یگانگی خداوند و رسالت نبی اکرم شهادت داده اند و به سوی کعبه نماز می خواندند و قرآن واحد داشتند. مردمی که پیرو آیین و مکتب حضرت ختمی مرتبت آن مهربان ترین و محبوب ترین بنده و پیامبر خدا بودند را اینچنین ناجوانمردانه و جنایتکارانه به مسلخ کوردلی، جهالت و سرسپردگی و تأمین منافع سردمداران آمریکا، صهیونیست ها و برخی کشورهای غربی و بعضی سران کشورهای عربی و فرقه وهابیت کشانده اند. این جنایتکاران آدم کش چگونه می توانند نسبتی داشته باشند با آن پیامبر مهربانی که به فرموده خداوند در قرآن عزیز دارای خلق عظیم و کریم بود و در قله رأفت و رحمت قرار داشت و وجود و رفتارش تجلی رحمت الهی بود. اینان چگونه می توانند با آن مهربان پیامبر نسبتی داشته باشند. پیامبری که حتی در «معراج» و در آخرین ساعات عمر خویش نگران امت خود بود. این منافقان خونریز وحدت شکن چگونه می توانند نسبتی داشته باشند با پیامبری که مظهر وحدت و همدلی و مهربانی بود. این منافقان خون خوار به جان امت اسلام و مسلمانان افتاده چه نسبتی می توانند داشته باشند با پیامبری که مهربان ترین خلق جهان بود و آن چنان اهل کرم و گذشت و بخشش که حتی کسانی را همچون ابوسفیان و هند جگرخوار که جگر حمزه سیدالشهدا را پس از شهادت به دندان کینه و قساوت خود کشید کریمانه بخشید. این جاهلان زاده و پرورده در دامان وهابیت، عصبیت و خوی استکباری و استعماری غرب و سرسپرده به صهیونیسم چه نسبتی می توانند با پیامبری داشته باشند که یکی از ۳ سفارش اصلی حضرتش حتی به گاه احتضار، مراعات حال زنان بوده است و اما مزدوران پلشت، جنایتکارانه به نوامیس مردم تعدی و تجاوز و آنان را مثل برده خرید و فروش می کنند. ای کاش داعشیان و همه دشمنان اسلام به طریق صواب هدایت شوند و همه انسان ها بهره ای هر چند اندک از ملکات نفسانی و مکرمت های اخلاقی و سیره پیامبران الهی و خصوصاً خاتم پیامبران داشته باشند و امت اسلام، همان شود که امید و آرزوی خاتم پیامبران حضرت محمد مصطفی(ص) بود. رسالت:آیا غیرت ما اجازه می دهد؟ «آیا غیرت ما اجازه می دهد؟»عنوان سرمقاله روزنامه رسالت به قلم سید مسعود علوی است که در آن می خوانید؛
نخستین دور گفتگوهای هسته ای ایران و 1+5 در جریان بود که رئیس جمهور یک دفعه از خزانه خالی کشور خبر داد. این خبر، نادرست و غیر واقعی بود. چون از آن زمان تا کنون دولت به همه تعهدات مالی در پرداخت های خود عمل کرده بود و حتی مقامات سازمان برنامه معتقدند نه در سال گذشته و نه در سال جاری، کسری بودجه نخواهند داشت. در طی این مدت دولت حقوق کارکنان خود را به موقع پرداخت کرده و یارانه ها را سر موعد به همان مبلغی که تعهد کرده، داده است. مردم این سئوال برایشان مطرح شد که اگر خزانه کشور خالی بود، این پرداخت ها از کجا صورت گرفته است؟ که متأسفانه پاسخی نشنیدند. تنها کارکرد و کاربرد خبر نادرست خزانه خالی، در مذاکرات هسته ای بود که طرف مقابل خیال کند اوضاع ما وخیم است و آهی در بساط نداریم تا به مطالبات و زیاده خواهی خود بپردازد. صدور چنین سخنی از رئیس جمهور محترم که خود را یک حقوقدان و دیپلمات می داند، خیلی بعید بود، اما به هر حال گفته شد. اکنون در دور جدید گفتگوهای هسته ای، باز رئیس جمهور مطالبی گفته اند که در نادرستی آن کسی شک ندارد، اما کارکرد آن ضد منافع و مصالح ملی است. رئیس جمهور محترم، علی رغم وعده ای که در انتخابات ریاست جمهوری دادند و فرمودند: «ما می خواهیم هم چرخ کارخانه ها بچرخد و هم چرخ سانتریفیوژها»، اکنون پس از گذشت بیش از پانصد روز از حیات دولت یازدهم، می گویند: «آرمان ما به سانتریفیوژها وصل نیست.» و از آن بالاتر، می گویند: «در میز مذاکره بحث اصول و آرمان مطرح نیست. اساس بحث سیاست خارجی، منافع است ،نه اصول و آرمان ها.» این ادبیات، در پردازش سیاست خارجی جدید دولت یعنی چه؟! آیا این نوع سخن گفتن در آستانه گفتگوهای هسته ای در جهت منافع و مصالح ملی است؟ وقتی چانه زنی در گفتگوها روی تعداد سانتریفیوژهاست، اعلام اینکه سانتریفیوژ به آرمان ما وصل نیست، یعنی چه؟! مخاطبین این سخن، ملت ماست یا اعضای 1+5؟! اگر ملت است که رئیس جمهور وعده داده است که بر اساس شعار انرژی هسته ای حق مسلم ماست، باید سانتریفیوژها برای تأمین چنین انرژی ای بچرخد.اما اگر طرف 1+5 است با توجه به محرمانه بودن مذاکرات افشای آن در یک تریبون ملی، آن هم با این رویکرد غیر منطقی و غیر دیپلماتیک، حامل چه پیامی است؟! آیا این سخن به زیاده خواهی های آمریکا کمک نمی کند؟ آیا با این نقطه ضعف نشان دادن ها می توان زورگویان جهانی را مجبور به رفع تحریم ها کرد؟ چه تدبیری در این سخن نهفته است؟ آیا ما در درک منافع و مصالح ملی، آن هم در زمینه مذاکرات هسته ای دچار سوء تفاهم هستیم؟ همه چیز در گفتگوها و مأموریت تیم هسته ای مشخص است. چارچوب ها در جلسات کارشناسی و سازوکار حقوقی امنیت ملی بررسی و ابلاغ شده است. دولت موظف به پیگیری مطالبات مردم و رهبری معظم انقلاب در این زمینه است. اگر حرفی هم وجود دارد باید زیر سقف گفتگوی مسئولین مطرح شود. طرح آن در تریبون همگانی هیچ وجهی ندارد. اکنون ما در حساس ترین و استثنایی ترین گفتگوها با دشمن در زمینه تأمین منافع ملی هستیم. سیاست خارجی ما اکنون توسط دوست و دشمن، محک زده می شود. اینکه در بحبوحه این گفتگوها ناگهان رئیس دیپلماسی خارجی کشور بگوید: «در مذاکرات، بحث اصول و آرمان مطرح نیست»، چه معنایی دارد؟ پس آرمان نه شرقی نه غربی که حاکم بر اصول و راهبردهای سیاست خارجی کشور است، چه می شود؟ دانشمندان فرهیخته و جوانان شجاع ما در علوم هسته ای به دستاوردهای شگرفی در راستای استقلال علمی کشور رسیده اند. برای طی راه این راه پر خطر، خون داده اند. ملت برای رسیدن به این قله، ظالمانه ترین تحریم ها را تحمل کرده است. حالا که دولت باید برای حفظ این اقتدار بکوشد، وسط این گفتگوها یک دفعه گفته شود «سانتریفیوژ، وصل به آرمان ما نیست»، این کشف عظیم که فقط به درد دشمن می خورد، از کجا آمده و کاشف آن کیست که رئیس جمهور محترم در یک تریبون عمومی، خبر آن را داده است؟ در بند 16 اصل سوم قانون اساسی آمده است؛ «دولت جمهوری اسلامی ایران موظف است سیاست خارجی کشور را بر اساس معیارهای اسلام، تعهد برادرانه نسبت به مسلمانان و حمایت
بی دریغ از مستضعفان جهان تنظیم کند.» اینکه تا امروز ما ده سال است در چالش مذاکرات هسته ای برای دفاع از استقلال علمی، سیاسی و اقتصادی هستیم و مهم ترین چالش سیاست خارجی ما نیز همین است، رئیس دولت پس از ده سال بیاید بگوید؛ «در بحث مذاکرات، اصول و آرمان مطرح نیست»، چگونه می خواهد به سوگند خود در وفاداری به قانون اساسی عمل کند؟ خطوط کلی که در بند 16 اصل سوم قانون اساسی مطرح شده و دولت را موظف به اجرای آن می داند، چه می شود؟ کجا در اسلام آمده است در مذاکره با دشمن، برای دفاع از عزت و شرف مسلمین، موضوع آرمان و اصول، منتفی است؟ این سخن که؛ «اساس بحث در سیاست خارجی، منافع است نه اصول و آرمان ها»، متکی بر چه منطقی است؟ این «منافع» چیست که ربطی به اصول و آرمان ها ندارد؟! ملت ما با منطق پیروزی خون بر شمشیر، آمریکا را در ایران و منطقه شکست داد. مردم ما بر اساس قاعده فقهی «نفی سبیل» حاضر نشدند زیر سلطه آمریکا قرار گیرند و زیست بدون آمریکا را عزتمندانه بیش از 35 سال است ،تجربه کرده اند. در سایه همین زیست الهی، منافع خود را هم تأمین کرده اند. ایران امروز در اوج اقتدار ملی است. این اقتدار در سایه عمل به اصول و آرمان ها به دست آمده است. اکنون در آستانه مذاکرات جدید، چه نفعی در مورد تفکیک اصول و آرمان ها از منافع می بریم؟ این حرف، قیمتی جز اعلام صریح غیر اصولی و غیر آرمانی بودن سیاست خارجی دولت یازدهم ندارد. دولت باید به مردم توضیح دهد که تأکید قانون اساسی بر آرمانگرایی در سیاست خارجی، در کجای سیاست خارجی دولت، تبلور پیدا می کند؟ دیروز مقام معظم رهبری در جمع مردم قهرمان قم به مناسبت سالروز قیام تاریخی 19 دی فرمودند:«اگر شرط برداشتن تحریم را (دشمن) چیزی عنوان کند که غیرتتان اجازه ندهد چه می کنید؟» پاسخ روشن است؛باید بایستیم ومقاومت کنیم. لذا رئیس جمهور باید به فکر چنین روزی باشد واز غیرت ملی دفاع کند. قدس:چرا سعودی ها به بغداد بازمی گردند؟ «چرا سعودی ها به بغداد بازمی گردند؟»عنوان یادداشت روز روزنامه قدس به قلم محمدحسین جعفریان است که در آن می خوانید؛رسانه ها خبر داده اند که «ریاض» اعلام کرده است، پس از 25 سال، درصدد گشایش سفارت خود در «بغداد» است. سعودی ها در سال 1990 میلادی و در پی حمله صدام به کویت، سفارت خود را در عراق تعطیل کردند. آنها پس از سقوط صدام و در ادامه به قدرت رسیدن نوری مالکی، به دلیل روابط نزدیک عراقی ها با تهران، بارها این کشور را متهم به اتحاد پنهان با ایران نموده وهمچنان از گشایش سفارتشان در آنجا خودداری کردند. در آن سو بغداد نیز پس از صدام، همواره عربستان را به دخالت در امور داخلی خود و کمک به تروریستها متهم کرده است. حالا رسانه های سعودی، اعلام کرده اند یک هیأت از ریاض عازم بغداد می شود تا زمینه بازگشایی سفارت را فراهم کند. سعودی ها از سالهای دور سیاست تضعیف عراق و ایجاد بی ثباتی در این کشور، سرلوحه کارشان بوده و این رفتار در سالهای اخیر کاملاً علنی شده است. آنها همواره درصدد نفوذ به طوایف و عشایر و ارتباط با سران آنها و بویژه عشایر نواحی مرزی و خاصه منطقه الانبار عراق بوده اند. بسیاری، تحرکات اخیر سران طوایف سنی را در عراق، به سبب تحریک ریاض دانسته و بر آن هستند که سعودی ها واسطه سفر اخیر سران عشایر عراقی به آمریکا بوده اند. اکنون باید دید که اصولاً انگیزه عربستان از این اقدام، آن هم در این برهه زمانی خاص که ارتش و نیروهای مردمی عراق پیروزی های قابل توجهی مقابل داعش کسب کرده اند، چیست؟ آیا این اقدام منجر به تقویت داعش نخواهد شد؟ البته در سوی دیگر، «ریاض» عضوی از ائتلاف بین المللی علیه داعش است. بر همین اساس، بسیاری از کارشناسان مسایل منطقه معتقدند، سعودی ها درخصوص روابط با بغداد بویژه در سالهای اخیر دچار یک سردرگمی و آشفتگی آشکار شده اند. این وضعیت با اتفاقهای مهم سیاسی اخیر از جمله احتمال تغییر پادشاه عربستان و نیز حمله دوباره نیروهای داعش به مرزهای سعودی در منطقه «عرعر» دچار اختلال بیشتری شده است. عده ای معتقدند، ریاض اکنون و بویژه با حمله اخیر داعش به عرعر، به این نتیجه رسیده که باید تلاش بیشتری برای کنترل داعش، این فرزند ناخلف خویش، داشت. بنابراین بر آن است تا در عراق حضور جدی تری داشته باشد. اکنون باید منتظر ماند و دید که آیا این سفارت دایر خواهد شد و اگر شد، آیا به مرکزی برای دسیسه و تفرقه بدل می شود یا عربستان از اتفاقهای اخیر درسهای لازم را گرفته است؟ سیاست روز:غیرت،آرمان،ایجاد تردید «غیرت، آرمان، ایجاد تردید» عنوان سرمقاله روزنامه سیاست روز به قلم محمد صفری است که در آن می خوانید؛دوره تازه مذاکرات هسته ای که تمدید آن تا تیرماه سال آینده همراه بود، به خاطر برخی موضع گیری های طرف مقابل ابعاد تازه ای یافته است. تغییر و تحولاتی هم که در کنگره آمریکا ایجاد شد، جمهوری خواهان را در اکثریت قرار داد و دستور کار خود را، کارشکنی در روند گفت وگوهای هسته ای قرار داده است. مهمترین محور این دستور کار، اعمال تحریم های بیشتر و ادامه تحریم های گذشته علیه جمهوری اسلامی ایران است. کنگره با اکثر جمهوری خواه تندرو در حال پر کردن خشاب های خود برای شلیک تحریم به سوی گفت وگوهای هسته ای است. نمایندگان جمهوری خواه که از روز سه شنبه همین هفته دوره تازه کنگره را آغاز کردند، در پی تصویب لایحه ای هستند تا بتوانند، شلیک دقیق تری به مذاکرات هسته ای داشته باشند. لایحه به گونه ای تنظیم و برنامه ریزی شده است تا حتی حق وتو از رئیس جمهور آمریکا هم گرفته شود.
مبنای لایحه تهدیدی علیه ایران بر این اساس است که اگر ایران توافق را نقض کند یا مذاکرات شکست بخورد، تحریم های جدید، عملی شود. همچنین این لایحه حمایت ۶۵ سناتور را با خود دارد که این میزان رأی، می تواند در برابر حق وتوی اوباما، قرار گیرد. اما اگر چنین رفتاری که از سوی کنگره آمریکا با اکثریت جمهوری خواه، سر می زند، یک نمایش و بازی سیاسی هم تلقی کنیم، ضمانت توافق نهایی را هم متزلزل می کند. این تزلزل ضمانت اجرایی به این خاطر است که، تنها دو سال از دوران ریاست جمهوری اوبامای دموکرات باقی است، پایان دوران ریاست جمهوری او، آغاز دوران جمهوری خواهان خواهد بود. رئیس جمهور بعدی آمریکا قطعاً از طیف سیاسی این حزب است. کنگره هم که در دست جمهوری خواهان است، هماهنگی این دو قوه علیه توافق هسته ای و یا حتی توافق نکردن دوطرف، در هر دو حالت سیاست های خصمانه آمریکا علیه جمهوری اسلامی ایران را افزایش خواهد داد. اکنون که آمریکایی ها ایران را تهدید می کنند که اگر توافق را نقض کند یا مذاکرات به شکست بینجامد، تحریم های شدیدتری علیه ایران اعمال شود، در مقابل، چنین تنبیهی برای آمریکا و کشورهای غربی ۱+۵ در نظر گرفته نشده است. اکنون که در توافق اولیه به سر می بریم، بارها همین توافق از سوی آمریکایی ها نقض شده و برخی تحریم های مؤسسات و برخی افراد از سوی واشنگتن علیه ایران اعمال شده است، این رفتارها ناقض توافق اولیه هسته ای است و همیشه هم از سوی ایران اعلام شده که طرف مقابل که آمریکا باشد، توافق را نقض کرده است. نکته مهم، حساس و اساسی چشم ندوختن به این مذاکرات فارغ از نتیجه مثبت و منفی آن است. چرا که اگر توافقی هم انجام شود، تصور این که قرار است درهای بهشت! به روی ما باز شود اشتباهی بزرگ است. توافقی هم اگر انجام نشود، به خاطر این که تحریم ها کارآیی خود را از دست داده است، وضعیت تغییر آنچنانی نمی کند و فشار مضاعفی هم وارد نمی شود، چون غرب و آمریکا هر نوع تحریم که تصورش را بکنید از کیسه خود بیرون آوردند و علیه ایران اعمال کردند. برای توافق هم باید ساز و کاری اندیشید که طرف مقابل در صورت نقض آن تاوان لازم را پرداخت کند و ساز و کار حقوقی آن در نظر گرفته شود. همچنین اگر گفت وگوها به نتیجه نرسید و شکست خورد، باید برای آن هم فکری کرد، چرا که آمریکایی ها در صورت چنین اتفاقی با تبلیغات گسترده مسبب آن را ایران اعلام خواهند کرد. از هم اکنون باید در روند گفت وگوهای هسته ای بندی گنجانده شود تا یک نهاد بی طرف و غیر وابسته درباره عامل به نتیجه نرسیدن مذاکرات هسته ای رأی و نظر منصفانه و عادلانه صادر کند، تا اگر توافقی انجام نشد، تبعات آن دامن جمهوری اسلامی ایران را نگیرد. این که تنها به نتیجه مثبت مذاکرات که هنوز در حد احتمال است، بسنده کنیم و ابعاد دیگر آن را در نظر نداشته باشیم، یک خوش بینی ساده است که باعث خواهد شد در صورت به توافق نرسیدن احتمالی هم، ایران در شرایطی قرار بگیرد که فضای منفی رسانه ای و افکارعمومی به خاطر تبلیغات گسترده از سوی آمریکا و غرب، علیه ایران شکل بگیرد. جمهوری اسلامی ایران علیرغم تحریم ها و تهدیدات بسیار شدیدی که در ۳۵ سال گذشته متحمل شده، توانسته است دستاوردهای بزرگی را رقم بزند. بازگو کردن و بازخوانی آن برای جامعه می تواند، امید مردم کشور را به آینده هر چه بیشتر افزایش دهد. چنین اتفاقی ضریب مقاومت و ایستادگی را افزایش می دهد و می تواند، تحمل تحریم ها را هم برای مردم آسان تر سازد. روز گذشته رهبر معظم انقلاب در دیدار مردم قم به مناسبت ۱۹ دی، درباره پیشرفت های کشور با انتقاد از کسانی که توفیقات ملت از جمله پیشرفت های علمی را نادیده می گیرند، گفتند؛ «چرا نابخردانه، دستاوردهایی را که پایگاه های علمی جهانی به آنها اذعان دارند، انکار می کنید و با سخنان غلط و غیرمنصفانه در راه پرافتخاری که مردم طی کرده اند و حتی دشمنان را مجبور به تحسین کرده است، ایجاد تردید می کنید؟» چندی پیش بود که چند تن از وادادگان هسته ای در زمینه پیشرفت های کشور در زمینه هسته ای شک و تردید ایجاد کردند و سخنانی را مطرح نمودند که نشان می داد آنها درصدد کمرنگ جلوه دادن این پیشرفت ها هستند. هدف آنها هم ایجاد دو دستگی و تفرقه میان مردم بود. البته چنین صداهایی به خاطر آگاهی مردم و روشنگری رسانه ها و تحلیل گران، با پاسخ های منطقی، تحلیلی و قاطع روبرو می شود که در نمونه آخر هم همینگونه بود. و اما برای خنثی کردن تبعات تحریم ها و فشارهای اقتصادی، راه همان است که رهبری نظام آن را مدت هاست تبیین کرده اند و در مناسبت های مختلف هم با ادبیاتی متفاوت تر از قبل، آن را بیان می کنند. ایشان در دیدار روز گذشته، مصون کردن ایران در مقابل تحریم ها را، تنها راه محدود کردن قدرت مانور دشمن خواندند و تأکید کردند؛ معنای واقعی اقتصاد مقاومتی همین است و تحقق این مهم، وظیفه اصلی مسئولان کشور است.» تکرار و تأکید ایشان بر این موضوع که بارها بوده است، باید مورد توجه و نظر مسئولان به ویژه قوه مجریه قرار گیرد که، تکرار از چه خاطر است؟ آیا در این زمینه کاری صورت نگرفته است، که اگر چنین است، سریعاً وارد عمل شوند و ابتکار عمل را در دست بگیرند و اگر هم کم کاری بوده است، موتور محرک را روشن کنند و حربه تحریم را از دست دشمنان خارج سازند.
حضرت آیت الله خامنه ای همچنین با اشاره به تحریم های ظالمانه فرمودند؛ «تحریم ها برای کشور مشکل ایجاد کرده، اما اگر دشمن شرط برداشته شدن آنها را، فلان مسئله اساسی و آرمانی از جمله دست برداشتن از اسلام و استقلال و پیشرفت علمی قرار دهد، قطعاً غیرت هیچ مسئولی قبول نمی کند.» غیرت انقلابی، اتکا به مردم، توجه به ظرفیت های بالای داخلی، اقتصاد مقاومتی و تبعیت از منویات رهبری، بدون شک هر نوع تهدید و تحریم را به سادگی خنثی می کند. هشدارهایی که رهبر معظم انقلاب در دیدار روز گذشته بیان کردند، دوراندیشی و آینده نگری است. دوراندیشی از این بابت که، آرمان های انقلاب اسلامی دستخوش بازی دشمن نشود و وارد گفت وگوها نگردد. به همین خاطر است که ایشان تاکید می کنند، باید با هوشیاری، هدف «پیشنهادها، حرف ها و اقدامات دشمن» را درک کرد. وطن امروز:سلمان و ابوذر فاسد نمی شوند فکری به حال طلحه و زبیر کنید «سلمان و ابوذر فاسد نمی شوند فکری به حال طلحه و زبیر کنید»عنوان یادداشت روز روزنامه وطن امروز به قلم حسین قدیانی است که در آن می خوانید؛ همایش شان که نمایش بود، کنفرانس شان هم که سر از بی بی سی و فرانس 24 درآورد؛ بنازم آن سردار سپاه را که از همه دنیای طلحه و زبیر، حتی یک جلیقه ضدگلوله هم نخواسته است لیکن نمی گذارد پای داعش به مرز وطن برسد. تن رها کن، تا نخواهی پیرهن! که می گوید امشب، شبی از شب های کربلای پنج نیست؟! تو داری در محور «سامرا - تکریت» با لعین داعشی می جنگی؛ اینجا در تهران، بعضی ها دنبال تسویه حساب سیاسی با تو هستند. الله اکبر از شرق ابوالخصیب که هنوز هم بر لب های حاج حسین خرازی گل لبخند زیباست. نوشتم حاج حسین خرازی، یادم آمد سردار شهید، آستین بی دستش را هم داخل جیب خودش می کرد! این است حکایت سلمان و ابوذر! مقداد و عمار! جان کلام بیسیم بچه های کربلای پنج! سلمان، سلمان، سلمان... ابوذر به گوشم! اینک به جای بعثی ها، بعضی ها می خواهند بچه ها را قیچی کنند! به گوشی برادر؟ به جای گیر دادن به طلحه و زبیر، بند کرده اند به سلمان و ابوذر. خود سلمان و خود ابوذر! مبارزه با فسادشان را نگاه کن! که می گوید امشب، شبی از شب های کربلای پنج نیست؟! بصره... اطراف بصره... جنگ جمل... ناکثین می خواهند با فساد سلمان و ابوذر مبارزه کنند! بخندید! جنگ گاوصندوق با قلک و قمقمه! نخیر حضرت مستطاب! سلمان و ابوذر با قدرت، فاسد نمی شوند، شما فکری به حال طلحه و زبیر کنید! دیشب آن عکس معروف کربلای پنج را دیدم، دلم گرفت! از غربت سلمان ها و ابوذرها دلم گرفت! بیرون مرزها داعش در فکر بریدن سر شیربچه های دلاور سپاه است، اینجا هم در داخل عده ای به خیال خود تکه پرانی می کنند. باکی نیست! سهم بچه های جنگ همین طعنه هاست. سخت تر از موشک میتران که نیست! شب بود اما حجم آتش، کار دوصد خورشید را می کرد! از سنگری، صدای زیارت عاشورا می آمد، از سنگری صدای های های گریه. که می گوید امشب، شبی از شب های کربلای پنج نیست؟! زمستان 65 حسین خرازی می گفت «مطبوعات ما جنگ را درشت می نویسند، نه درست». کجایی سردار که ببینی امروز مطبوعات ما علیه بچه های جنگ درشتی می کنند؟! من البته خوشحالم زنجیره ای ها سپاه را می زنند! «جمل آنلاین» باید هم سلمان و ابوذر را بزند، چرا که تا خرخره سر در آخور طلحه و زبیر دارد! رسانه هایی که لوگوی خود را یک روز با رنگ کروات جان کری ست می کنند و دگر روز با پرچم تروریست های تکفیری، باید هم سپاه را بزنند! وطن فروش، باید هم سپاه را بزند! اجنبی پرست باید هم بسیج را بزند! در والفجر 8 شهیدی را می شناسم که وقتی دخترش به دنیا آمد، دقایقی از شهادتش گذشته بود. شگفتا از شرف بعضی ها که در مبارزه با فساد، به جای آقازاده زبیر، به آرم «لااله الاالله» سپاه مشکوک شده اند! به شهادت علمدار شهید کربلای پنج سپاه، نه فقط با دست خالی، که حتی با آستین بی دست هم برای انقلاب، پاسداری کرده است. دیروز و امروز ندارد. سپاه، هم این ور اروند امتحان خود را به خوبی پس داده، هم آن ور اروند. چه می نویسم که پاسدار جمهوری اسلامی، در حومه دمشق، سر داد تا حرم عقیله بنی هاشم به دست حرمله های روزگار نیفتد! در زدن سپاه، هر که با حرمله های روزگار همصدایی کند، بلاشک درلشکر عمر سعد است! عزیز پاسدار! بعد از جنگ، درد خودش را مستتر کرد در نگاه تو. هم هست و هم نیست. شقایق، قایق عاشورا بود که عاشقانه نگاهت را دوست داشت، بی مزد و منت. بدر، اندازه تو درد نکشید. درد، مستقرِ سینه مرد است. حالا دیگر سنگر خوب و قشنگی نداری! این شهر برای تو سنگر نمی شود. مثنوی را در وصف تو باید سرود. برای تو، هنوز جنگ تمام نشده. قطعنامه هم نتوانست سرفه های تو را قطع کند. گاز خردل سینه ات را کرده شرق ابوالخصیب و ریه تو قسمتی از غروب شلمچه است. سازمان ملل، صدام را متجاوز اعلام کرد اما اینجا بعضی ها هنوز از نفس تو طلبکارند! که می گوید امشب، شبی از شب های کربلای پنج نیست؟! جوان:پایان حصر آغاز محاکمه خواهد بود «پایان حصر آغاز محاکمه خواهد بود»عنوان یادداشت روز روزنامه جوان به قلم دکتر یدالله جوانی است که در آن می خوانید؛پس از روی کار آمدن دولت یازدهم، گروه ها و افرادی در صحنه سیاسی کشور فعال شده اند تا برای رفع حصر سران فتنه زمینه سازی کنند. این گروه ها و افراد برای آماده سازی زمینه های فع حصر و تحت فشار قرار دادن مسئولان نظام برای پذیرش چنین خواسته ای، اقداماتی را شروع کرده اند که مواردی از آن عبارتند از: 1- تحریف وقایع سال 88 در رسانه های خود با رویکرد و سیاست تنزل حوادث سال 88 از فتنه به یک سوءتفاهم و اشتباهاتی که هر دو طرف (نظام و معترضین به نتیجه انتخابات) مرتکب شدند. 2- تحریف وقایع سال 88 در رسانه های خود با سیاست تنزل فتنه ای که با ماهیت براندازی شکل گرفت، به دعوای بین موسوی و احمدی نژاد و تأکید بر اینکه اگر قرار است موسوی محاکمه شود، احمدی نژاد هم باید همزمان محاکمه گردد. 3- مظلوم و بی گناه جلوه دادن آقایان موسوی و کروبی از یک طرف و آنان را به عنوان سرمایه های ملی معرفی کردن در رسانه های خود و نشست ها به ویژه در محیط های دانشجویی. 4- نفوذ دادن حامیان فتنه در بدنه مدیریت اجرایی کشور با استفاده از فرصتی که دولت یازدهم در اختیار این جریان قرار داده است. 5- تحت فشار قرار دادن دولت و شخص رئیس جمهور برای تلاش جهت رفع حصر از طریق نامه نگاری، درج مقالات در نشریات یا سر دادن شعار هایی در برخی از تجمعات به ویژه در محیط های دانشجویی در برابر رئیس جمهور. 6- غیرشرعی و غیرقانونی معرفی کردن حصر و تأکید بر ضرورت عمل به شرع و قانون با رفع حصر و آزاد کردن آقایان موسوی و کروبی یا انجام محاکمه آنان در دادگاه. 7- انجام عملیات روانی مبنی بر اینکه اگر موسوی و کروبی مجرم بودند و اتهامات وارده بر آنان قابل اثبات می بود، حتماً تا به حال محاکمه شده بودند و مسئولان از محاکمه این دو نفر واهمه دارند. اما برخلاف این گونه فضاسازی ها و عملیات روانی از یک طرف و تلاش حامیان فتنه برای نفوذ در بدنه اجرایی کشور از طرف دیگر، واقعیات به گونه ای است که باید گفت نتیجه این قبیل اقدامات، نه رفع حصر و آزاد شدن عوامل اصلی فتنه، بلکه پایان حصر آغاز محاکمه آقایان موسوی و کروبی خواهد بود. در خصوص واقعیات، گفتنی های زیادی وجود دارد و از آن جمله است:
الف- شرعی و قانونی بودن حصر
حصر آقایان موسوی و کروبی به صورت خانگی، مصوبه عالی ترین مرجع تأمین امنیت ملی کشور است. این حصر زمانی از سوی شورای عالی امنیت ملی به تصویب رسید که این افراد علاوه بر پدید آوردن فتنه 88 با بازی کردن در پازل دشمنان خارجی به دنبال ایجاد بحران جدیدی در بهمن ماه سال 1389(حدود یک سال و نیم بعد از انتخابات 88) بودند. متأسفانه این بار نیز این افراد خواسته یا ناخواسته، وارد عرصه شدند تا پیاده سازی سناریوی دشمن ساخته برای ایجاد بحران در ایران را برعهده بگیرند؛ سناریویی شبیه آنچه نظام سلطه و متحدانش در منطقه با مزدوری برخی از معارضین سوری در سوریه پیاده کردند و این کشور باثبات را درگیر یک جنگ تمام عیار داخلی نمودند. آقایان موسوی و کروبی باید روزی در دادگاه به این سوال پاسخ دهند که پشت صحنه فراخوان هواداران برای شرکت در یک راهپیمایی برای روز 25 بهمن در سال 1389، آن هم سه روز پس از راهپیمایی عمومی مردم در یوم الله 22 بهمن چه بود؟ مگر امکان اعلام حمایت مردم ایران از بیداری اسلامی در منطقه در راهپیمایی 22 بهمن وجود نداشت که این آقایان خواستند با یک راهپیمایی ویژه و خاص از حرکت های مردمی در مصر و تونس حمایت به عمل آورند؟ تحلیل ها و تفسیرهای شبکه های ماهواره ای بیگانگان و جریان ضدانقلاب در خصوص این فراخوان، نشانگر آن بود که نظام سلطه توطئه ای دیگر برای ایران تدارک دیده و بازیگران اصلی برای پیاده سازی این توطئه جدید نیز همان فتنه گران در حوادث سال 88 هستند. آیت الله آملی لاریجانی ریاست محترم قوه قضائیه، دلیل اصلی حصر و قانونی بودن آن را این گونه بیان می دارد: «شورای عالی امنیت ملی بر حسب وظایف قانونی خود و براساس مصالح نظام مصوبه داشته که کاملاً درست و قانونی است و جلوی تحرک و تحریک فتنه گران برای فتنه های آینده را گرفت.» ب - دادگاه سران فتنه قطعی است
کسانی که گمان می کنند با جار و جنجال و فضاسازی می توانند به رفع حصر پایان دهند و با آزاد کردن موسوی و کروبی از حصر، در بوق و کرنا کنند که اگر اینها مجرم بودند حتماً محاکمه می شدند،باید بدانند روزی که حصر تمام می شود، دادگاه برای محاکمه شروع خواهد شد. کسانی که شعار اعتدال را سر می دهند، باید بدانند جوهره اصلی اعتدال، رعایت قانون و تن دادن به قانون است. مردم و امت حزب الله، از مسئولان نظام در هر سطحی و در هر قوه ای و در هر ارگان و سازمانی، عمل بر مبنای قانون را انتظار دارند. موضوع آقایان موسوی و کروبی هم در نهایت بر اساس قانون باید تعیین تکلیف گردد. تشکیل دادگاه از وظایف قوه قضائیه است. هرچند فتنه گران در 9 دی سال 1388 از سوی مردم محاکمه خیابانی شدند، لکن برای اعمال مجازات، طبق قوانین جمهوری اسلامی، باید دادگاه برگزار شود و متهمین به اتهامات وارده پاسخ دهند و از عملکردشان در سال 88 دفاع کنند. رئیس قوه قضائیه، زمان عمل به این وظیفه را که قانون بر عهده دستگاه قضا گذاشته، این گونه بیان می دارد: «هرگاه مصوبه شورای عالی امنیت ملی در خصوص حصر سران فتنه تغییر یابد، دستگاه قضایی آماده برگزاری دادگاه سران فتنه است. البته باید بگوییم دادگاه جای درد دل کردن سران فتنه و سخن پراکنی و تحریک عواطف مردم نخواهد بود و این افراد در دادگاه باید از خود و عملکردشان دفاع کنند و پرونده این افراد نیز به اندازه کافی مملو از موارد اتهامی است.» حمایت:داعش و تشیع انگلیسی «داعش و تشیع انگلیسی»عنوان یادداشت روز روزنامه حمایت به قلم دکتر سیدهادی سید افقهی است که در آن می خوانید؛از دیرباز در بین مورخان، در تعیین تاریخ دقیق سالروز ولادت نبیّ مکرم اسلام اختلاف وجود داشت و می رفت تا این مسئله طبیعی تبدیل به تهدیدی خطرناک گردد. از آنجا که ذکاوت و دید الهی بنیانگذار جمهوری اسلامی ایران همواره تهدیدات فراروی جهان اسلام را به فرصت تبدیل می کرد، این هفته اختلافی بین سالروز میلاد شیعی و سنی پیامبر اعظم(ع) را تحت عنوان وحدت اسلامی نامگذاری کردند تا امت اسلامی از �
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 65]
-
گوناگون
پربازدیدترینها