تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
چگونه برای دریافت ویزای ایران اقدام کنیم؟ مدارک لازم و نکات کاربردی
راهنمای خرید یو پی اس برای مراکز درمانی و بیمارستانی مطابق الزامات قانونی
آیا طلاق توافقی نیاز به وکیل دارد؟
چگونه ویزای آفریقای جنوبی را به آسانی دریافت کنیم؟ راهنمای قدم به قدم
همه چیز درباره ویزای آلمان و مراحل دریافت آن
چرا پاسارگاد به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار تاریخی ایران شناخته می‌شود؟
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
خرید انواع خودکار و روان نویس شیک و ارزان
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1819662514
پنجاه و هفتمین سالگرد سقوط دیکتاتوری «خیمنز» در ونزوئلا
واضح آرشیو وب فارسی:فارس:
پنجاه و هفتمین سالگرد سقوط دیکتاتوری «خیمنز» در ونزوئلا
مردم ونزوئلا با مقاومت و تلاش خود توانستند رژیم وحشیانه‌ای را که توسط دیکتاتور سابق این کشور هدایت می‌شد و مورد حمایت آمریکا بود شکست داده و موجب سقوط آن گردند.
به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای خبرگزاری فارس در آمریکای لاتین به نقل از «تله‌سور»، صدها هزار نفر از مردم ونزوئلا که از شرایط موجود در این کشور در زمان حکومت «مارکوس پرز خیمنز» دیکتاتور سابق که مورد حمایت آمریکا بود خسته، خشمگین و نا‌امید شده بودند طی 22 روز مقاومت توانستند رژیم وحشیانه وی را سرنگون کنند؛ رژیم دیکتاتوری «خیمنز» بسیار بی‌رحم و فاسد بوده و مردم ونزوئلا از آن نفرت داشتند اما ایالات‌متحده آمریکا که علاقه‌مند به چیرگی بر نفت ونزوئلا بود و دموکراسی و رفاه مردم این کشور برایش اهمیتی نداشت همواره از این دیکتاتور حمایت می‌کرد. ژنرال «خیمنز» به مدت 6 سال با سرکوب وحشیانه و استبداد مطلق در ونزوئلا حکومت کرد؛ «خیمنز» به عنوان فردی منفور در ونزوئلا شمرده می‌شد و دیگر کشورهای آمریکای لاتین نیز وی را یک فرد مستبد نظامی می‌دانستند. دیدگاه واشنگتن نسبت به این دیکتاتور مانند دیگر کشورها نبود و همواره این رهبر بی‌رحم و ظالم را مورد حمایت خود قرار می‌داد زیرا هدفش دست‌یابی به نفت ونزوئلا بود؛ در سال 1954 ایالات‌متحده آمریکا بی‌شرمانه به «خیمنز» نشان افتخار نظامی اعطا کرد. «خیمنز» در سال 1914 در «تاچیرا» ایالت غربی ونزوئلا متولد شد؛ فرمانده ارتشی بود که در کودتای سال 1945 که حزب چپ دموکرات را به قدرت رساند شرکت داشت؛ اما 3 سال بعد در ماه نوامبر سال 1948 وی و 2 افسر ارتشی دیگر خود را به عنوان رهبران نظامی این کشور به مردم تحمیل کردند. وی و همدستانش بلافاصله قانون اساسی را لغو و فعالیت حزب حاکم را ممنوع کردند؛ با این حال، طمع «خیمنز» برای قدرت هنوز برآورده نشده بود و یک سال بعد این رقیب اصلی وی در حکومت حاکم به راحتی ترور شد و باعث شد که وی به فرد قدرتمند کشور تبدیل گردد؛ طولی نکشید تا کل کشور و سایر نقاط جهان دریافتند که چگونه وی به طور غیر مستقیم در انتخابات ماه نوامبر سال 1952 دخالت کرده است؛ «خیمنز» تصور می‌کرد مردم از وی حمایت خواهند کرد اما آنها با رأی دادن علیه وی خلاف آن را ثابت کردند؛ درحالی که نتایج حاکی از رأی مردم علیه وی بود صرف نظر از شمارش آرا «خیمنز» خود را رئیس جمهور اعلام کرد. «خیمنز» بلافاصله پس از در دست گرفتن قدرت مجبور شد بسیاری از همکاران سابقش را که مرتکب شکنجه، قتل و زندانی صدها نفر از مخالفان شده بودند، تبعید کند؛ وی همچنین دستور داد دانشگاه ملی ونزوئلا را تعطیل کنند و اتحادیه‌های مستقل کارگری را لغو و مطبوعات را تهدید کرد. این حاکم سرکوبگر از طریق نیروی پلیس امنیت ملی خود رعب و وحشت زیادی را ایجاد می‌کرد و اقدامات ظالمانه بیشماری را انجام می‌داد تا این که رژیم وحشیانه وی در سال 1958 سقوط کرد. کارهایی که «خیمنز» انجام می‌داد مخالف با درک و حس همدردی با مردم بود مانند عدم کاهش هزینه‌های آموزشی و بهداشتی و در حالی که فقر در ونزوئلا افزایش یافته بود وی زندگی مرفه و تجمل‌گرایانه‌ای از طریق درآمد حاصل از فروش نفت برای خود ایجاد کرده بود. در سال 1957 «خیمنز» انتخابات برنامه ریزی شده را با یک همه پرسی ساده جایگزین کرد و در 2 پیروزی خود را با کسب 85 درصد از آرا اعلام کرد. نیروهای نظامی برتر به تحریک نیروهای هوایی و نیروی دریایی پرداختند تا جایی که در اول ژانویه سال 1958 افسران این 2 گروه از نیروهای مسلح در کودتایی که رهبری آن را بر عهده داشتند شکست خوردند اما این قیام باعث طغیان عمومی شد که 22 روز به طول انجامید و طی آن بیش از 300 نفر کشته و بیش از هزار نفر زخمی شدند. با وجود این خشونت‌ها و تلفات، مردم ونزوئلا از خلع قدرت «خیمنز» خوشحال بودند و در خیابان‌های کاراکاس پایتخت ونزوئلا با برپایی جشن و شادمانی خوشحالی خود را از رهایی این کشور از چنگال یک رژیم دیکتاتوری بی‌رحم نشان دادند. مردم ونزوئلا که از واشنگتن به دلیل حمایت‌هایش از رژیم دیکتاتوری «خیمنز» رنجیده خاطر بودند هنگامی که «ریچارد نیکسون» معاون رئیس جمهور وقت آمریکا در سال 1958 به کاراکاس آمد به کاروان حامل وی سنگ پرتاب کردند. در این هنگام «خیمنز» که بیش از 250 میلیون دلار از سرمایه ونزوئلا را به غارت برده بود به جمهوری دومینیکن فرار کرد؛ «خیمنز» در دولت «رافائل لئونیداس تروخیو» که دیکتاتور سابق جمهوری دومینیکن و از دوستان وی بود و بعدها ترور شد پناه گرفت و زمانی که این کشور را آشوب و ناآرامی فرا گرفت ترس از مرگ باعث شد که به اسپانیا برود. «خیمنز» که هنوز گستاخی داشتن یک کرسی در مجلس سنای ونزوئلا را در سال 1969 داشت به طور غیابی به این امر پرداخت اما انتخاب وی لغو شد زیرا که وی به عنوان یک رأی دهنده در کشور ثبت نشده بود؛ 3 سال بعد از اسپانیا وی دوباره با جسارت تمام نامزدی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری ونزوئلا اعلام کرد و در ماه می 1972 به کاراکاس برگشت اما سفرش با شورش‌های گسترده‌ای در شهرهای ونزوئلا همراه شد که سرانجام باعث شد «خیمنز» به اسپانیا برگردد و در 20 سپتامبر 2001 (29 شهریور 1380) در این کشور درگذشت. انتهای پیام/
93/11/05 - 14:34
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها