محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1854566343
-داستان آموزنده گونی سیب زمینی
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
روزنامه خندان داستان آموزنده گونی سیب زمینی طنز در روزنامه های کشور کم پیدا می شود و این یعنی روزنامه ها کم لبخند می‌زنند و آنها که روزنامه می‌خوانند هم به تبعیت از رسانه محبوب شان کمتر می خندند. حکمت ستون روزنامه خندان، در این است که طنز همه روزنامه های کشور را جمع کنیم و در جام جم آنلاین برسانیم به دست تان تا هر صبح، دستکم در اینترنت گردی روزانه، لبخندی روی لب تان بنشیند.
سیاست روز : مالیات بر رباخواری وزیر بهداشت: آمار فوت شدگان ناشی از سرطان و دیابت در بین هنرمندان و ورزشکاران بالا بوده اما این به معنای افزایش تلفات انسانی این بیماری ها در کشور نیست.
ما از این انشا نتیجه می گیریم که:
الف) مرگ هنرمند جماعت و ورزشکار جماعت خیلی هم جزو تلفات انسانی به حساب نمی آید.
ب) هنرمندان و ورزشکاران به تحریک امپریالیسم جهانی هی سرطان می گیرند و هی می میرند که سیستم بهداشتی ما را ناکارآمد جلوه بدهند.
ج) کلا آمار در این کشور به درد لای جرز دیوار هم نمی خورد.
د) همه چی آرومه / ما چقدر خوشبختیم دکتر فرشاد مومنی – اقتصاددان - : دولت از کسانی که برای درآمدزایی کمترین زحمت را کشیدند، مانند رباخواران، رانتجویان و دلالان، کمترین مالیات را اخذ می کند.
با توجه به این اظهارنظر کدام یک از مالیات های زیر را پیشنهاد می کنید؟
الف) مالیات بر نزول خواری و ارزش افزوده ربا
ب) مالیات بر رانت جویان و برادران محترم رباخوار
ج) مالیات بر رباخواران محترم و محترمه و دلالان مکرم و مکرمه
د) مالیات بر ارزش افزوده حرف مفت مدیرعامل اسبق پرسپولیس: ما در کشوری زندگی می کنیم که ۴۵۰ هزار میلیارد تومان هزینه ها جابه جا می شود.
منظور از "جابه جا در عبارت فوق کدام یک از گزینه های زیر است؟
الف) اختلاف حساب
ب) احتمال خلاف
ج) اختلاس ثواب
د) اشتراک لحاف شرق: داستان آموزنده گونی سیب زمینی یکی بود یکی نبود. کامیونی که داشت از سر مزرعه می آمد، افتاد توی دست انداز و یک گونی سیب زمینی افتاد پایین. سیب زمینی ها که عادت داشتند با هم حرف بزنند اما با هم حرف نزنند، با هم گفتند: واو. حالا چی کار کنیم؟ سیب زمینی ها گفتند: هیچی. چه فرقی می کند؟ ما افتاده بودیم پشت کامیون. الان افتادیم زمین. مهم این است که افتادیم. جاش مهم نیست. چندتا از سیب زمینی ها گفتند: وای. نه نه. ما می خواستیم پیشرفت کنیم و برویم کارخانه و تبدیل به چیپس شویم.
باقی سیب زمینی ها گفتند: ووی ووی. شما هم سختگیری ها. سیب زمینی چه چیپس بشود چه کوکو فرقی ندارد. مهم این است که ما تحت هر شرایطی خاصیت سیب زمینی بودنمان را حفظ کنیم. یک سیب زمینی اخلالی گفت: من دوست داشتم خلال سیب زمینی بشوم. اما متاسفانه سیب زمینی رگ ندارد و من نمی توانم اعتراض کنم. باقی سیب زمینی ها گفتند: آدم رگ داشته باشد عقل نباید داشته باشد؟ بشین سر جات. صدایش را درنیاور. سیب زمینی اخلالی گفت: من باید خلال شوم. یا خلال می شوم یا مخل آسایش همه می شوم.
سیب زمینی ها گفتند: تو هم حساسی ها. آدم در خلال سیب زمینی ها بماند بهتر از این است که خلال سیب زمینی بشود و از تیم جدا شود. چندتا از سیب زمینی هایی که اعلام استقلال کرده بودند و خودشان را اپوزیسیون معرفی می کردند، گفتند: ما معتقدیم سیب زمینی در بالاترین درجه زندگی اش باید تبدیل به ته دیگ سیب زمینی بشود و زیر ماکارونی قرار بگیرد. اینکه ما الان به عنوان سیب زمینی های نخبه با شما سیب زمینی های پخمه در یک گونی هستیم و شما کنار مایید، مایه تاسف است.
توی همین وانفسا آمبولانس چی دید یک گونی افتاده گوشه خیابان. زد کنار و گونی سیب زمینی را انداخت پشت آمبولانس و راه افتاد که برود توی افق گم بشود. سیب زمینی ها که عادت داشتند با هم حرف بزنند اما با هم حرف نزنند، با هم گفتند: واو. حالا چی کار کنیم؟ سیب زمینی ها گفتند: هیچی. چه فرقی می کند؟ ما افتاده بودیم پشت کامیون. بعدش افتادیم گوشه خیابان. الان هم افتادیم گوشه آمبولانس. مهم این است که افتادیم. جاش مهم نیست. اعتماد : فردیتِ منتَشَر ما زیادی از خودمان می نویسیم و زیادی خودمان را نشر می دهیم. اصلا این دنیای مجازی را انگار ساخته اند تا ما خودمان را تکثیر کنیم و به نمایش بگذاریم. ترومن شو یادتان است؟ آنجا کارگردانی بود و تهیه کننده یی و تماشاگرانی و اینجا در زندگی ما همه چیز خودمانیم.
آن بنده خدا یک وبلاگی داشت هشت، ده سال پیش به اسم سردبیر خودم؟ حالا ما هم همان شده ایم به علاوه کارگردان خودم، عکاس خودم، نویسنده خودم، آشپز خودم، لطیفه گو خودم، مرثیه سرا خودم، تماشاچی خودم، همه خودم، خودم، خودم... حال تان بد نمی شود از این همه تکثیر تاسف انگیز خودتان؟ توی اینستاگرام غذا می خورند، عکس می گیرند به اشتراک می گذارند، ناخن شان را لاک می زنند، منتظرند خشک شود، عکس می گیرند، پخش می کنند تا لایک بگیرند، از خواب بیدار می شوند عکس می گیرند از صورت نشسته و چشمان قی کرده شان و زیرش می زنند همین الان یوهویی بعد از خواب. کم مانده تا دستشویی رفتن شان را هم عین مارکو گریگوریان به نمایش عمومی بگذارند تا همه ببینند و درود بفرستند به روانی به این روانی. به برکت اینستاگرام همه شده اند عکاس مستند اجتماعی (کدام اجتماع؟) و عین برق و باد همه چیزشان را عکس می گیرند و برای هم شیر می کنند تا عمر مفید هر عکس بشود سه ثانیه، کمتر یا کمتر. خیلی از این کاربران معلوم است که استعداد دارند و ممکن است روزی عکاس خوبی بشوند اما در این محیط های مجازی بابت مزخرفی که نشر می دهند و لایک بیهوده یی که می گیرند تباه می شوند و دست آخر در همین حد کاربر مجازیِ سلفی بگیر می مانند.
خیلی از این استاتوس نویسان فیس بوک هم معلوم است که مستعد نویسنده شدن اند و بعید نیست که روزی مشهور و معروف و آدم حسابی شوند، اما طفلک ها دارند خودشان را و استعدادشان را در مناسبات فیسبوکی هبا می کنند و از حد یک بلاگر بالاتر نمی روند. از فیسبوک کسی نویسنده نمی شود، چرا که این شبکه را برای کار دیگری ساخته اند نه برای پرورش نویسنده. خودتان بهتر از من می دانید که لایک در عین بی اهمیت بودن تا چه میزان مهم است و مسیر و رفتار استاتوس نویس را تحت تاثیر قرار می دهد. لایک مانع یادگیری و دوام و قوام شخصیت است. لایک از ما فردیت منتشری می سازد که جز دوستیابی مجازی به هیچ درد دیگری نخورد.
از همه اینها بدتر اما وایبر است با جملات شبه روشنفکری که از قول بودا و چاپلین و اینشتین و حاج اسماعیل دولابی نقل و منتشر می شود. چنین تصوری می دانم غیرواقعی و احمقانه است اما انگار سازمانی و اداره یی و دایره یی وجود دارد که تولیدات وایبر را در آنجا مدیریت می کنند و از آنجاست که به همه جا می فرستند. جوک ها را حتی انگار در آن مرکز است که طبق یک بخشنامه تولید می کنند و نشر می دهند. از شما چه پنهان من حتی به سلام و علیک های معمولی هم اعتماد ندارم و فکر می کنم کاربران خلاقیت شان را فقط در
کپی/ پیست متمرکز کرده اند و سلام و احوالپرسی را از یاد برده اند. رحیم قاسمیان که خیلی ترجمه می کرد به شوخی می گفت از عادت ترجمه، نامه هم بخواهم برای رفیقی بنویسم اول باید یک متن انگلیسی خوب پیدا کنم تا بعد از رویش ترجمه کنم.
او به شوخی می گفت اما دنیای وایبر این کار را کرده و حرف های عادی و روزمره را به فرآیند کپی/ پیست تقلیل داده. رفیقی که برایم می نویسد دلم برایت به اندازه مثلا دنیا تنگ شده، نمی دانم از روی دست کس دیگری بلند کرده یا خودش خلاقیت به خرج داده و تنگی را به اندازه دنیا وسعت داده. هرچه هست ما به شکل مشمئز کننده یی داریم خودمان را شبیه به بقیه می کنیم... نه، نه. اشتباه گفتم.
ما خودمان را شبیه بقیه نمی کنیم بلکه داریم به بقیه تبدیل می شویم. داریم عین هم می شویم. داریم به فردیت منتشر پیش پا افتاده بی ارزش تبدیل می شویم. توی فیس بوک بچرخید ببینید چقدر همه شبیه هم شده اند؟ اشتباه گفتم؟ بگردید ببینید چقدر همدیگر شده اند؟ شوخی ها عین هم، استاتوس ها عین هم، موضع گیری ها عین هم، و... و این غذای لعنتی که دست از سر ملت برنمی دارد. عکس از کتلت و آش رشته و سبزی خوردن و ساندویج کثیف و چلوکباب و لاک و دامن و دمپایی و... حال تان بد نمی شود از این همه تکرار نفسانیت پیش پا افتاده حقیر؟
ای عجب، دل تان بنگرفت و نشد جان تان ملول؟... انگار جمال الدین عبدالرزاق در وصف ما گفته. انگار و در حقیقت شرح حال ما است این: الحذر ای غافلان زین وحش آباد الحذر/ الفرار ای عاقلان زین مرده آباد الفرار/ ای عجب دل تان بنگرفت و نشد جان تان ملول/ زین هواهای عفن، زین آب های ناگوار؟... من دشمن دنیای مجازی نیستم و کسی را بابت فرو رفتن در این دنیا تحقیر نمی کنم اما از این فردیت منتشر می ترسم و نگرانم فردا که پیشگاه حقیقت شود پدید/ شرمنده ره روی که عمل بر مجاز کرد. کیهان : خواب (گفت و شنود) گفت: چند تن از مدعیان اصلاحات که با فتنه آمریکایی اسرائیلی88 همراهی کرده اند می گویند؛ اصلا کسی شعار «نه غزه نه لبنان» سر نداده بود! اصلا کسی به روز عاشورا اهانت نکرده بود! اصلا آشوبی نبود! اصلا...
گفتم: به این زودی همه آن جنایت ها و خیانت ها را انکار می کنند؟! بیخود نیست که باید پی در پی ماجرای فتنه 88 و جنایت و وطن فروشی فتنه گران یادآوری شود تا بعضی ها زیر همه چیز نزنند!
گفت: حالا اگر انکار کنند مگر چه می شود؟!
گفتم: باید توبه کنند ولی انکار می کنند تا سابقه سیاه خود را محو کنند و بتوانند بار دیگر دست به فتنه و جنایت بزنند.
گفت: حالا چرا راست و حسینی توبه نمی کنند؟!
گفتم: چه عرض کنم؟! یارو به دکتر گفت؛ آقای دکتر یک هفته ای است که خواب می بینم دارم توی تیم گرگ ها فوتبال بازی می کنم! دکتر چند تا قرص داد و گفت این قرص ها را امشب بخور تا دیگر از آن خواب ها نبینی. یارو پرسید نمی شود از فردا شب بخورم؟ دکتر گفت چرا از امشب نمی خوری؟ گفت آخه امشب مسابقه فینال است!
شنبه 6 دی 1393 ساعت 09:26
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 41]
-
سیاسی
پربازدیدترینها