محبوبترینها
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826141778
جام جم ایام - اشراف‌زاده‌ای که انقلابی شد
واضح آرشیو وب فارسی:جام جم آنلاین:
سیمون بولیوار، برای تهرانی‌هایی که این نام را بر یکی از خیابانهای خود گذاشته‌اند و می‌توانند تندیسش را در بوستان گفت‌وگو ببینند، نام بیگانه‌ای نیست. با وجود این شاید آنها که با تاریخچه مبارزات استقلال‌طلبانه قرن نوزدهم چندان آشنا نیستند، بخوبی ندانند سیمون بولیوار کیست و چرا از جمله مبارزان سرشناس نهضت‌های آزادیبخش به‌شمار می‌رود.
سیمون بولیوار، فرمانده انقلابی و سیاستمدار ونزوئلایی، یکی از چند رهبر جنبش استقلال‌طلبانه در آمریکای جنوبی بود. او سال ۱۷۸۳ در خانواده‌ای اشرافی در کاراکاس به دنیا آمد و اجدادش از ماموران برجسته و عالی‌رتبه اسپانیا و وابسته به خاندان سلطنتی این کشور بودند. خاندان وی در آن زمان از ثروتمندترین خانواده‌های اسپانیایی بودند. او در سه سالگی پدرش و در 9 سالگی مادرش را از دست داد و توسط عمو و معلمانش پرورش یافت. بولیوار ابتدا در ونزوئلا و سپس در اروپا تحصیل کرد. بولیوار سال ۱۸۰۱ با ماریا ترسا دل تورو ازدواج کرد و به کشور خود ونزوئلا بازگشت، اما با گذشت کمتر از یک سال از بازگشت، همسرش بر اثر ابتلا به بیماری تب زرد درگذشت و بولیوار پس از سه سال اقامت در ونزوئلا در سال ۱۸۰۴ به اروپا رفت. اندیشه‌های آزادیخواهانه متاثر از انقلاب فرانسه او در اروپا بود که توانست با انقلاب فرانسه آشنا شود و تحت تاثیر آن قرار بگیرد. آرمان‌های دموکراتیک الهام گرفته از انقلاب فرانسه زندگی او را چنان متاثر کرد که وی به مبارزه برای استقلال آمریکای جنوبی متقاعد شد. او پس از طی تحصیلات دانشگاهی در رشته حقوق، درصدد برآمد تا کشور خود و مناطق آمریکای لاتین را از استعمار اسپانیا رهایی بخشد. از اینرو از سال 1813میلادی، مبارزات استقلال‌طلبانه خود را آغاز و بسیاری از سرزمینهای این ناحیه را از استعمار اسپانیا آزاد کرد. شکست اسپانیا از جنبش‌های آزادیبخش مبارزه جدی استقلال‌طلبانه مردم ونزوئلا برای آزادی در سال ۱۸۱۰ آغاز شد و فرماندهی آن را ژنرال فرانسیسکو دمیراندا به‌عهده داشت. او از بولیوار برای همکاری و پیوستن به سپاه مبارز آزادیخواه ونزوئلا با درجه سرگردی دعوت کرد. بولیوار به این سپاه آزادی‌طلب پیوست. از آوریل ۱۸۱۰، کلنل بولیوار به یکی از رهبران عمده جنبش آزادیبخش ونزوئلا تبدیل شد. با این حال، در ژوئن ۱۸۲۱ بود که پس از پیروزی در کارابوبو توانست اسپانیایی‌ها را از خاک ونزوئلا بیرون براند. از آن پس سیمون بولیوار تلاش خود را معطوف آزاد کردن سایر مستعمرات اسپانیا در قاره آمریکای جنوبی کرد و موفق شد جمهوری بزرگ کلمبیا متشکل از کشورهای کلمبیا، ونزوئلا و اکوادور آزاد را تشکیل دهد. او مبارزات استقلال‌طلبانه دیگر کشورهای آمریکای لاتین مانند پاناما، بولیوی و پرو را نیز رهبری کرد. بولیوار که در انقلاب کاراکاس شرکت فعال داشت، با کمک ارتشی از هوادارانش، کلمبیا را به تصرف درآورد. پس از آن، بولیوار از طرف کنگرهای که به منظور تشکیل کلمبیای بزرگ برپا شده بود، به ریاست جمهوری برگزیده شد و با آزادسازی کلمبیا، ونزوئلا و پاناما، این هدف را تحقق بخشید. در سال 1822میلادی مبارزات آزادیبخش بولیوار به اکوادور نیز گسترش یافت و این کشور پس از آزادی به کلمبیای بزرگ پیوست. یک سال قبل از آن نیز بولیوار با فرماندهی نیروهای آزادیبخش پرو، این کشور را از یوغ استعمار اسپانیا آزاد کرده بود. آزادیخواهی که نام یک کشور برگرفته از نام اوست در سال 1826 انقلابیون بولیوی نیز به رهبری بولیوار پس از 17 سال مبارزه توانستند سرزمین خود را آزاد کنند و به پاس خدمات سیمون بولیوار، این کشور را بولیوی نامیدند. بولیوار رویای وحدت آمریکای جنوبی را در یک قالب تشکیل فدراسیون دنبال میکرد، اما به دلیل خودمحوریها و فرقهگراییها، نتوانست به این خواسته خود جامه عمل بپوشاند. وی در اواخر عمر پس از آن‌که مدتی نیز به دیکتاتوری روی آورد، از قدرت کناره گرفت. سیمون بولیوار تمام ثروت سرشار و ارثیه هنگفت پدر را در راه پیشرفت انقلاب و آزادی سرزمینهای آمریکای لاتین گذاشت تا این‌که در هفدهم دسامبر 1830 در چهل و هفت سالگی در نزدیکی شهر سانتامارتا در کلمبیا به علت ابتلا به بیماری سل درگذشت. سیمون بولیوار در کشورهای آمریکای جنوبی و به ویژه در ونزوئلا به عنوان قهرمان ملی، محبوب همگان است. تندیس سوار بر اسب او پس از مرگش ساخته و در شهر لیما پایتخت پرو برپا شد. اکنون تندیس او در بسیاری از شهرهای جهان برپاست و در سال ۱۳۸۵ شهرداری تهران بلواری را در شمال جنت‌آباد به اسم او نامگذاری کرد تا نمادی از پیوند میان مبارزات آزادیخواهانه مردم ایران و آمریکای جنوبی باشد. یوسف آبشاریان / جام‌جم
چهارشنبه 3 دی 1393 ساعت 05:00
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جام جم آنلاین]
[مشاهده در: www.jamejamonline.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]
-
گوناگون
پربازدیدترینها