واضح آرشیو وب فارسی:ایسنا: دوشنبه ۲۹ دی ۱۳۹۳ - ۱۴:۵۲
باز هم حدیث شنیدنی از یک معلم گرانقدر کلاس اول دبستان، تقدیم به خانواده بزرگ و پرافتخار دوره ابتدایی کشور. به گزارش خبرنگار خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)منطقه کردستان، به نقل از دفتر آموزش دبستان وزارت آموزش و پرورش، خانم صدیقه سید ابراهیمی 62 ساله که 37 سال از عمرش را با دانشآموزان پایه اول دبستان گذرانیده است و چهرهی آشنا برای مردمان مهربان سنندج است. در تدریسش دیالوگ را به جای مونولوگ قرار داده و با مشارکت گروهی در کلاس با استفاده از نمایشنامه خوانی، قصهگویی و شعرخوانی توانسته است در الگوهای تدریس موفق باشد. او در سالهای 70 تا 78 به صورت متناوب موفق به کسب عنوان معلم برتر در روشها و الگوهای تدریس در استان و منطقه شد. ایشان معتقد است امروزه ذهن و فکر دانشآموزان با ابزارهای مدرن گره خورده است و این آسیب بحرانزا مانع ظهور و بروز استعدادهای خلاقه ذاتی برخی از دانشآموزان شده است. او درباره تنبیه میگوید از تنبیه بدنی و حتی تحقیر لفظی دانشآموزان متنفرم. کاشتن تخم کینه در ذهن معصوم یک کودک هفت ساله عمل زشتی است که با الفبای آموزش زندگی و خط بطلان بیسوادی و روشن کردن مشعل روشنایی منافات دارد و معتقد است که هرکس در هر مقامی و منزلتی به چنین روشی متوسل شود به آیینه ناشفاف هویت خود سنگ زده است. او میگوید که در طول 37 سال تدریس فقط یک بار آن هم در نخستین سال تجربه تدریس در اوایل دهه 50 در دبستان روستای صلواتآباد که محیط روستا در زمستان آغشته به گل و لای بود کفشی نو به پا داشتم که در حین املا گفتن به دانشآموزان و چرخیدن در محیط کلاس یکی از دانشآموزان که دختری زیبارو با لباسی مندرس بود مدام نوک کفش نایلونی گل آلودش را به کفشم میسایید و من نیز با لحنی تند شماتتش کردم که تا سالها زخم این گفتار تند بر دلم ماند. از پنج فرزند او، چهار فرزند ذکورش در اول دبستان شاگرد مادر بودهاند اما او در ردای معلم از تفرعن فرزندش گذشت نکرده است و یکی از فرزندان او که امروز یکی از چهرههای مشهور نوازندگی در هنر موسیقی است میگوید: روزی از سر نافرمانی و عصیان دفتر املایم را به عمد جا گذاشتم و هنگامی که مادرم در کسوت معلمی پرسید که دفترت کجاست؟ زیر لب گفتم که خانم معلم یادم رفته است و او با لحنی مهربان اما جدی به من گفت که هرچه سریعتر به منزل بروم و دفترم را بیاورم و با قاطعیت گفت" تو اینجا دانشآموز هستی نه فرزند من، میان جهان خانه و جهان مدرسه از این جهان تا آن جهان فاصله است، این پند را آویزه گوشات کن. این معلم مهربان در گفتارش مثل همه معلمان کشورمان صمیمی و صادق است و توانسته است در جذب قلب کوچک دانشآموزان پایه اول ابتدایی استادی به تمام معنا باشد و تبحری مثالزدنی در ابداع شیوههای نوین آموزشی دارد و کسب هشت سال رتبه برتر الگوی تدریس نمادی از توانایی و استعدادهای این بانوی آموزگار سنندجی است. بدون شک هیچ گنجینهای گرانبهاتر از خاطرات معلمی نیست و خواندن حدیث زندگی معلمی، انسان را به فطرت خداگونه پیوند میزند و به بهشت مدرسه میرساند. انتهای پیام
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایسنا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 53]